เสียงอึกทึกคึกโครมดังขึ้นอีกครั้ง ตามด้วยเสียงเฮของเหล่าบอดี้การ์ดสลับกับเสียงกรี๊ดกร๊าดของคนตัวเล็ก ผ่านไปหลายสิบนาที เสียงดังด้านหลังก็ค่อยๆ เงียบลง กระทั่งได้ยินเสียงใบเตยโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง “อะไรเนี่ย!! ทำไมเตยไม่ชนะเลย อึก! ฮืออออ” คนตัวเล็กร้องไห้จ้า ฟาดงวงฟาดงาจนเหล่าบอดี้การ์ดงุนงง “ค
หลังจากงานวันเกิดจบลงทุกคนก็เริ่มทยอยกลับ เนื่องจากงานเลี้ยงวันนี้มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย เครื่องดื่มจึงเป็นค็อกเทลที่มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่เพียงเล็กน้อย เจ้าของใบหน้าตุ๊กตากระเบื้องเคลือบยังรู้สึกไม่สาแก่ใจนัก จึงเดินไปสะกิดเพื่อนสนิทอีกสองคนชวนกันไปต่อที่ร้านข้างนอก “ไปเหอะ นะๆ เตยยังอยากเที่ยวอยู่ นานๆ
"นายหญิงแค่เป็นห่วงคุณใบเตยกับเพื่อนครับ" "แล้วคิดว่าเตยไม่กลัวมันตายเหรอ ถ้ามันโดนยิงทิ้งในบ้านนั้น เตยจะทำยังไง ฮืออออ" ใบหน้าเล็กร้องไห้จนตาแดงก่ำ ยกผ้าเช็ดหน้ามาสั่งน้ำมูกเต็มแรง ก่อนจะพับเก็บ "ไว้เตยซักคืนให้นะ ฮืออ" "เก็บไว้เถอะครับ ไม่เป็นไร" มือขวาหนุ่มรับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็ก นั่งป
หลายวันต่อมา 'กูจะขอพริมโรสแต่งงานในวันเกิดเดือนหน้า ไปบอกเพื่อนเขาอีกสองคนให้มางานด้วย บอกด้วยว่าให้เนียน อย่ากระโตกกระตาก' คำพูดเอาแต่ใจจากเจ้านาย ทำให้ดีนส์ต้องหยิบยาแก้ปวดมากินระงับอาการปวดศีรษะแต่เช้า ทุกวันนี้เจ้านายเขาก็ขลุกอยู่กับนายหญิงจนไม่ทำงานทำการ นั่งทำงานรอจนหมดเวลา แล้วก็รีบอยา
อาเธอร์!! หลังจากที่เขาถูกลักพาตัวไปวันนั้น อาเธอก็หยุดเรียนเพื่อรักษาตัวไปหลายเดือน "ไอ้เธอร์!!!" ตะโกนเรียกเพื่อนร่วมคณะเสียงแหลมจนคนในละแวกนั้นหันมามอง อาเธอร์สะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเรียกชื่อกะทันหัน หลังจากเหตุการณ์วันนั้น นักศึกษาหนุ่มก็เปลี่ยนไป เขาเลิกเที่ยวกลางคืน เลิกคุกคามคนอื่น จ๋องลงอย
รถยนต์ถูกขับออกมาจากโรงแรมได้สักครู่ ก็ต้องจอดติดไฟแดง นั่นทำให้คนที่อยากกลับบ้านอย่างเธอหัวเสียที่สุด นอกจากเธอจะอับอายต่อหน้าเขา ตอนนี้ยังรู้สึกหิวมากจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัว ดวงตากลมโตสอดส่ายมองไปนอกตัวรถก็เห็นว่ามีตลาดกลางคืนขนาดเล็กตั้งอยู่ไม่ไกลจากสี่แยกนัก เพียงแต่มันคนละทางกับทางกลับบ้าน