"นายหญิงแค่เป็นห่วงคุณใบเตยกับเพื่อนครับ" "แล้วคิดว่าเตยไม่กลัวมันตายเหรอ ถ้ามันโดนยิงทิ้งในบ้านนั้น เตยจะทำยังไง ฮืออออ" ใบหน้าเล็กร้องไห้จนตาแดงก่ำ ยกผ้าเช็ดหน้ามาสั่งน้ำมูกเต็มแรง ก่อนจะพับเก็บ "ไว้เตยซักคืนให้นะ ฮืออ" "เก็บไว้เถอะครับ ไม่เป็นไร" มือขวาหนุ่มรับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็ก นั่งป
หลายวันต่อมา 'กูจะขอพริมโรสแต่งงานในวันเกิดเดือนหน้า ไปบอกเพื่อนเขาอีกสองคนให้มางานด้วย บอกด้วยว่าให้เนียน อย่ากระโตกกระตาก' คำพูดเอาแต่ใจจากเจ้านาย ทำให้ดีนส์ต้องหยิบยาแก้ปวดมากินระงับอาการปวดศีรษะแต่เช้า ทุกวันนี้เจ้านายเขาก็ขลุกอยู่กับนายหญิงจนไม่ทำงานทำการ นั่งทำงานรอจนหมดเวลา แล้วก็รีบอยา
อาเธอร์!! หลังจากที่เขาถูกลักพาตัวไปวันนั้น อาเธอก็หยุดเรียนเพื่อรักษาตัวไปหลายเดือน "ไอ้เธอร์!!!" ตะโกนเรียกเพื่อนร่วมคณะเสียงแหลมจนคนในละแวกนั้นหันมามอง อาเธอร์สะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเรียกชื่อกะทันหัน หลังจากเหตุการณ์วันนั้น นักศึกษาหนุ่มก็เปลี่ยนไป เขาเลิกเที่ยวกลางคืน เลิกคุกคามคนอื่น จ๋องลงอย
รถยนต์ถูกขับออกมาจากโรงแรมได้สักครู่ ก็ต้องจอดติดไฟแดง นั่นทำให้คนที่อยากกลับบ้านอย่างเธอหัวเสียที่สุด นอกจากเธอจะอับอายต่อหน้าเขา ตอนนี้ยังรู้สึกหิวมากจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัว ดวงตากลมโตสอดส่ายมองไปนอกตัวรถก็เห็นว่ามีตลาดกลางคืนขนาดเล็กตั้งอยู่ไม่ไกลจากสี่แยกนัก เพียงแต่มันคนละทางกับทางกลับบ้าน
"คุณดีนส์" เธอลอบถอนหายใจออก ระบายความรู้สึกตกใจกะทันหันที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เขาเดินเข้าข้างหลังเธอ โดยที่หญิงสาวเองก็ไม่ทันรู้ตัว ไม่แม้แต่จะได้ยินเสียงฝีเท้า ทั้งที่เขาเองก็ใส่รองเท้าหนังปกติ "ขอโทษครับ ไม่นึกว่าคุณใบเตยขวัญอ่อน" "เตย...ฉันไม่ได้ขวัญอ่อน คุณต่างหากที่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธ
โลกโคจรคนที่รู้ทุกเรื่องอย่างเขา กับคนที่อยากรู้ทุกเรื่องอย่างเธอมาเจอกัน มันจะมีสักเรื่องไหมที่เขาไม่รู้! _________________________________________ หนึ่งปีก่อน เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาตื่นนอนในเวลาตีห้าของทุกวัน ไม่ว่าเมื่อคืนเขาจะนอนกี่โมง แต่จะตื่นเวลานี้เสมอจนกลายเป็นนิสัย ออกกำลังกายที่ฟิตเน