ตอนที่ 8 จวนสวีช่างวุ่นวาย1

จวนสวี

หลิ่งหลินไปหาสาวงามคนใหม่จากหอบุปผาเลื่องชื่อ นอกจากมีฝีมือศิลปะการแสดงชั้นสูงยังมีรูปลักษณ์และเสน่หานวลนางที่ร้อนแรงปานแสงตะวัน ดึงดูดใจชาย ยั่วยวนชวนหลงใหลในทุกอิริยาบถ มีมารยาออดอ้อนขั้นสุด พอมีเงินเยอะย่อมได้สตรีไฉไลงดงามเฉิดฉายไม่ธรรมดา 

ต่อมาหลิ่งหลินยังซื้อหาเสื้อผ้าชุดใหม่สำหรับใส่นอนแต่ไม่ได้นอน กลิ่นกำยาน เครื่องหอมกระตุ้นเลือดลมต่างๆอย่างครบครัน เพื่อเสริมเสน่หาในห้องหับให้ล้ำเลิศขึ้นไปอีก

คราวนี้สวีจงสือถึงกับตกตะลึงตาค้างมองมิวางตาเมื่อเห็นสาวงามนางนั้น แน่นอนว่ากัวเหมยไม่อยู่เฉยเช่นเคย นางรีบเรียกร้องความสนใจแย่งชิงตัวคนด้วยมารยาแบบเดิม แต่ครั้งนี้ไม่ได้ผล สวีจงสือถูกสูบวิญญาณจากสาวงามไปแล้วโดยสมบูรณ์ หลังผ่านคืนวสันต์ ความพึงใจยิ่งไต่ระดับสูงสุด เหยาซื่อกำลังจะได้นั่งอยู่บนภูดูเสือกัดกันอย่างแท้จริง

สาวงามถูกไถ่ตัวโดยหลิ่งหลินที่ยอมทุ่มเงินไม่น้อย  นางมีผิวเรียบเนียนนุ่มลื่นและขาวราวหิมะจึงได้รับนามใหม่ที่ไพเราะว่าอวี้เสวี่ยจี

อิสระที่ได้รับจากหลิ่งหลิน สาวงามจึงเชื่อฟังนางยิ่ง ยินดีเป็นคนของเหยาซื่อตามคำสั่งโดยไม่บิดพลิ้ว

สวีจงสือรับอวี้เสวี่ยจีเข้าเรือนร่วมราตรีวสันต์ทันที

ความดีความชอบที่มอบให้เขาพึงพอใจสูงสุดนี้ ล้วนเป็นของเหยาซื่อ ภรรยาเอกผู้ใจกว้างดุจมหาสมุทร

สวีจงสือจึงตกรางวัลให้เหยาซื่อเป็นเงินหีบใหญ่และแพรพรรณชั้นเลิศมากมาย เรื่องราวหลังเรือนดำเนินไปได้ดี ทว่ากัวเหมยไม่ยินยอมอย่างที่สุด

เสียงถ้วยชาตกกระแทกพื้นแตกดังเพล้ง พร้อมเสียงตวาดอย่างเกรี้ยวกราดดังลั่น

“เหยาซื่อร้ายกาจนัก นางกล้าดียังไงถึงพาสาวงามมาแย่งชิงความโปรดปรานกับข้าคนแล้วคนเล่า เจ้าเล่ห์นัก!”

คนแรกนางจัดการได้แต่คนนี้ไม่ง่ายเลยสักนิด น่าแค้นใจจริงๆ

สาวใช้สองคนลนลานเข้ามา คนหนึ่งรีบเก็บกวาด อีกคนรีบห้ามปราม “นายหญิงใจเย็นก่อนเจ้าค่ะ ฝ่ายนั้นอย่างไรก็เป็นถึงฮูหยินใหญ่ มิควรเรียกนามตามตรง ประเดี๋ยวใครได้ยินเข้าจะเอาฟ้องนายท่านได้”

กัวเหมยสะบัดแขนเสื้อร้องฮึ “ข้าเคยกลัวหรือไร?”

“เกรงว่ายามนี้ต้องระวังให้มากแล้วเจ้าค่ะ บ่าวเห็นนายท่านติดอกติดใจสาวงามยิ่ง ยังอยู่ที่เรือนหลักของฮูหยินตั้งแต่เช้าจดค่ำ ร่วมมื้ออาหารอย่างที่ไม่เคยทำ”

กัวเหมยเบิกตาโต “ว่าอย่างไรนะ? จริงรึ!”

“จริงเจ้าค่ะ”

กัวเหมยริษยาจนดวงตาแทบลุกเป็นไฟแล้ว เหตุใดกลับตาลปัตรไปหมดเช่นนี้? 

ท่านพี่ควรด่าทอบุตรสาวที่นำเสื้อผ้าชุดใหม่ไปขายและกักขังนางไว้ในห้องหับมิดชิด

จากนั้นขับไล่นังปีศาจจิ้งจอกออกไปสิถึงจะถูก!

“นายหญิง ต่อไปท่านจะทำอย่างไรต่อดีเจ้าคะ บ่าวเกรงว่าอำนาจปกครองหลังเรือนรวมถึงอำนาจดูแลคลังจะกลับไปอยู่ในมือฮูหยินใหญ่อีก”

สาวใช้ถามเสียงเครือ หากเจ้านายอยู่อย่างสุขสบายบ่าวย่อมไม่ลำบาก ที่ผ่านมานางทำตัวเหิมเกริมกับคนของเรือนใหญ่เอาไว้มาก ตอนนี้เหมือนอำนาจจะกลับไปอยู่ที่เหยาฮูหยินเหมือนเช่นอดีตอีกครั้งแล้ว นางแย่แน่!

“นายหญิง ท่านต้องกุมกุญแจคลังไว้นะเจ้าคะ”

แววตากัวเหมยลุกโชน ถอนหายใจหนักๆ คราหนึ่ง นางควรได้ตำแหน่งฮูหยินใหญ่ต่างหาก มิใช่ถูกดึงอำนาจคืน 

เป็นเช่นนี้เพราะนังเด็กสวีหลิงเยี่ยนนั่นคนเดียว!