ตอนที่ 7 ไม่อยากเรียน5

เรือนหมิงอัน

“วันนี้สตรีผู้นั้นไม่มา” จ้าวหมิงอวี่เปรยเสียงเรียบ  นึกแปลกใจไม่เบา

ในขณะที่ฟ่านเจิ้งกับฟ่านเจินขมวดคิ้วมองหน้ากัน สตรีผู้นั้นผิดแผกเกินไปกระมัง 

จ้าวหมิงอวี่สั่งการฟ่านเจิน “เจ้าไปสืบมา”

“เพคะ” ฟ่านเจินรีบออกไปอย่างว่องไว

ไม่นานก็กลับมา

“ทูลองค์ชาย ทราบแล้วเพคะ”

จ้าวหมิงอวี่ปรายตามอง “ว่ามา”

ฟ่านเจินรับน้ำชาจากพี่ชายมาจิบก่อนอึกหนึ่งว่าต่อ “วันนี้คุณหนูสวีเอาแต่เดินเที่ยวในตลาดไปทั่ว เข้าร้านนั้นออกร้านนี้”

ฟ่านเจิ้งร้องหะ? “นางหนีเรียนไปเที่ยวรึ? ช่างกล้า” ขนาดองค์ชายสี่ยังไม่หนีเลย

จ้าวหมิงอวี่พอฟังถึงกับมิอาจกล่าววาจาใด

ฟ่านเจินส่ายหน้า “ไม่ใช่”

“อ้าว” ฟ่านเจิ้งนิ่วหน้า

จ้าวหมิงอวี่เพียงเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถาม

ผู้ไปสืบข่าวจึงรายงานต่อ “เดิมทีนายท่านใหญ่สวีมอบเสื้อผ้าสะสวยชุดใหม่ เครื่องประดับมากมาย ให้นางแต่งกายงดงามมาเข้าเรียนกับองค์ชาย แต่นางกลับนำสิ่งของทั้งหมดไปขายจนเกลี้ยงเลย”

ฟ่านเจิ้งร้องหะ? อีกรอบ 

ในขณะที่จ้าวหมิงอวี่เพียงถามเสียงเนิบ “มิใช่นำเงินไปสั่งทำอาวุธลับกระมัง”

ตอนแรกฟ่านเจินก็คิดเช่นนั้น แต่พอสืบต่อกลับไม่ใช่ “นางนำเงินไปซื้อสาวงามเพคะ”

“ซื้อสาวงาม!” ฟ่านเจิ้งไม่เชื่อ “นำเงินซื้อชายงามหรือเปล่า? เจ้าพูดผิดกระมัง ฮ่าๆ โอ๊ย!”

ฟ่านเจินตีไหล่พี่ชายดังเพียะ “หยาบคายมาก! นางเป็นสาวน้อยบริสุทธิ์ไร้เดียงสาอายุน้อยกว่าข้าอีกนะ             จะซื้อชายงามได้อย่างไร?”

“อ่า” ฟ่านเจิ้งสูดปากลูบบ่าที่เจ็บแปลบ “นางเป็นสาวน้อยจริงแต่คงไม่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาหรอก เจ้าอย่าลืม พวกเรากำลังสงสัยว่านางเป็นนักฆ่าปลอมตัว” ว่าพลางหันไปทางเจ้านายเพื่อหาแนวร่วม “ใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

จ้าวหมิงอวี่สีหน้าเมินเฉยดังเดิม แม้ในใจจะคิดว่า ‘ใช่!’ ทว่าความคิดนี้ไม่เกี่ยวกับการเป็นนักฆ่าหรือไม่ แต่อาจเป็นเพราะท่าทางของสตรีผู้นั้นแลดูเกินกว่าวัยอยู่บ้าง

สายตาของจ้าวหมิงอวี่มักเด็ดขาดเฉียบคมเสมอ มองเพียงปราดเดียวก็พอเห็นได้ชัดเจนในบางประการ            

สวีหลิงเยี่ยนแม้เป็นเพียงดรุณีน้อยวัยแรกแย้ม แต่กลับเหมือนหญิงสาวเต็มวัยมากประสบการณ์

จังหวะนั้นฟ่านเจินเอ่ยอย่างไม่ยินยอม “องค์ชายสี่ นางซื้อสาวงามจริงๆเพคะ ไม่ได้ซื้อชายงามนะ”

“เจ้าพูดให้จบในคราเดียวเถอะ” เขาสั่งเสียงนิ่ง นั่งฟังทีละประโยคคืนนี้จะได้นอนหรือไม่?

ฟ่านเจินหัวเราะแหะๆ แล้วเล่าต่อ “คุณหนูใหญ่สวีนำเงินที่ได้เป็นกอบเป็นกำวันนี้ทั้งหมดไปซื้อสาวงามคนหนึ่งแล้วพาตัวกลับจวนมอบให้นายท่านสวี เห็นว่าช่วยมารดาแก้ปัญหาหลังเรือนเพคะ”

 

---

[1]ยามเฉิน (辰：chén) คือ 07.00 – 08.59 น.

[2]ยามเว่ยหนึ่งเค่อ 13.15 น.