ปฐมบท 3 สลับวิญญาณ2

“อี้เชี่ยนน่ะแอบพึงใจในตัวนายท่านหลิ่งเฮ่อนานแล้ว ต่อหน้าท่านทำเป็นใสซื่อ ทำท่าบริสุทธิ์ไร้เดียงสา แต่ลับหลังกลับร่ายมารยาใส่สามีของท่านสารพัด แต่เป็นท่านที่โง่งมนัก ตอนนี้เป็นอย่างไร เห็นชัดเจนแล้วหรือไม่ พวกเขาสองคน ท่าทางรักกันมากเลยเจ้าค่ะ ลีลาร้อนแรงและรู้ใจกันปานนั้น เหมือนจะรักกันมานานแล้วด้วย มิน่าถึงได้สุขสมเหลือเกิน ย่อมลืมท่านที่เป็นภรรยา”

ภาพความรักอันร้อนแรงในลูกแก้วตาทิพย์ที่หลิ่งหลินได้เหลือบมองอีกครา สามียังคงร่วมรักกับศิษย์น้องของเขา ท่วงท่าล้วนบัดสี เสื้อผ้าไม่มี ช่วงกลางลำตัวที่เปล่าเปลือยนั้นกำลังแนบชิดสอดใส่ ประสานกันอย่างลึกซึ้งและถี่รัว 

ช่างอุจาดตาสิ้นดี!

หลิ่งหลินกัดฟันระงับความเจ็บปวดทั่วสรรพางค์กาย มิใช่ไม่เคยระแคะระคาย มองมารยาสาไถยของอี้เชี่ยนไม่ออก  เพียงแต่ต้องสนใจด้วยหรือ? สามีคนนี้ใครอยากได้ก็เอาไปสิ 

หญิงสาวละสายตาจากภาพน่าอายนั้น เงยหน้ามองคนสนิทหนึ่งเดียวของตน “เจ้าสนใจสามีของข้า มากกว่าข้า ที่กำลังถูกพิษเล่นงาน?” 

เรื่องนี้ต่างหากที่หลิ่งหลินคาดไม่ถึงและกำลังอึ้ง

เจียเย่ส่งเสียงจิจ๊ะอย่างขัดอกขัดใจ “นายหญิงสมควรใส่ใจเรื่องสามีถึงจะถูก ท่านถูกธาตุไฟเข้าแทรกเช่นนี้ ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อย สามีของท่านกำลังเริงรักกับหญิงชู้ ท่านดูสิ ดูให้เต็มตา”

นางชี้นิ้วสั่งอย่างโกรธา “ท่านควรไปหานังแพศยา  จับมันแยกจากนายท่านซะ”

เจียเย่ยิ่งพูดยิ่งงุ่นง่าน "ก่อนนี้ข้าบอกแล้ว เตือนแล้ว ว่านังศิษย์นั่น มันคิดไม่ซื่อกับเขา แต่ท่านก็เอาแต่ฝึกวิชา ฮึ!  แต่งงานตามคำสั่งผู้อาวุโสแล้วอย่างไร นายหญิง ท่านอย่าลืม เขาคือสามีของท่าน สมควรอยู่ข้างกายท่าน เหมือนกับข้าเองที่อยู่กับท่านตลอดเวลา แต่นี่อะไร ท่านปล่อยให้เขาไปไกลตา ในขณะที่ข้าต้องอยู่ในถ้ำบ้าๆ นี่กับท่าน ข้าทนไม่ไหวแล้วนะ”

เห็นลูกน้องคนสนิทเดือดดาลเกรี้ยวกราดปานนั้น หลิ่งหลินพลันขมวดคิ้วฉงน สักพักนางก็เริ่มเข้าใจทุกสิ่ง                ทั้งเรื่องสามีกับหญิงชู้และลูกน้องที่แอบชอบสามี...แต่ทว่า...ใครสนกันล่ะ!

“ที่แท้ก็เช่นนี้  ยาพิษนี่...คือแผนการของเจ้าสินะ! บังอาจนัก!”

นอกจากไม่ปฏิเสธ เจียเย่พลันหัวเราะลั่น

“ฮ่าๆ  ดอกบุปผาวารีผลาญวิญญาณที่ท่านชมชอบจนนำมาปลูกเอาไว้และเลี้ยงเองกับมือเป็นปี ท่านเคยสงสัยว่าฤทธิ์เดชร้ายกาจปานใด วันนี้รสชาติของมันเป็นเช่นไร คงรู้ซึ้งแล้วกระมัง ทรมานหรือไม่เล่า?”

“เจ้า...”

“โธ่เอ๋ย หลังจากที่ท่านโง่งมมาแสนนาน วันนี้ข้าทำให้ท่านฉลาดขึ้นมาแล้ว ทั้งเรื่องพิษจากบุปผาที่งามที่สุดดอกนี้            และสามีที่คู่ควรกับท่านที่สุดคนนั้น ท่านควรขอบคุณข้า แล้วตอบแทนด้วยตำแหน่งและอำนาจทั้งหมดเถิดนะเจ้าคะ”

หลิ่งหลินกัดฟันกรอด เค้นเสียงแหบแห้ง “เหลวไหล! หากมิใช่ข้า สมุนนับหมื่นไหนเลยจะยอมก้มหัวให้ผู้อื่น                   ยิ่งไม่ใช่เจ้าอย่างแน่นอน ช่างฝันเฟื่องสิ้นดี สามีข้าก็เช่นกัน เขาไม่มีทางเอาเจ้าเป็นภรรยา”

นอกจากไม่สลด เจียเย่กลับเลิกคิ้ว สีหน้าไม่ยี่หระ           

“ยากอันใดเล่าเจ้าคะ เราสองก็แค่เปลี่ยนตัวกันซะ ท่านเป็นข้า และข้าเป็นท่าน ก็เท่านั้น” 

กล่าวจบเจียเย่หัวเราะอย่างชั่วร้าย ดวงตาแดงก่ำปานเลือดซึม 

หญิงสาวอาศัยช่วงที่หัวใจของหลิ่งหลินยังเต้นถี่รัว  แต่ตับไตใกล้ดับสลาย เลือนลมแตกซ่าน พลังปราณสับสน ร่างทั้งร่างนั่งนิ่งสิ้นแรง มิอาจขยับเคลื่อนไหว 

กลุ่มควันสีดำพวยพุ่งจากร่างของเจียเย่

วิชามาร ‘อสูรผลัดกายเปลี่ยนวิญญาณ’ ในตำนานพลันเกิดขึ้นตรงหน้า ม่านตาพร่าเลือนเห็นภาพสั่นสะเทือนเหมือนผนังถ้ำถูกเขย่า หินผาร้าว รอบทิศโคลงเคลงไม่หยุด