บทที่ ๑๒๘ตามล่าพ่อมด (๓)“คราวหน้าให้เด็กมาต้อนรับพวกเราเถอะ ท่านไม่ต้องมาต้อนรับด้วยตัวเองก็ได้ แค่ป้ายห้อยนี้ก็เด่นพอจะให้พวกเขาตั้งความสงสัยต่อพวกเราแล้ว”เฮยหลงกล่าวพร้อมดึงป้ายห้อยผ่านทางออกจากเอววางไว้บนโต๊ะ ป้ายสีทองกับตราสัญลักษณ์ของหอเหยาหยวนบ่งบอกว่าเป็นสมาชิกพิเศษคนของที่นี่จะรู้ว่าพวกเ
บทที่ ๑๒๗ตามล่าพ่อมด (๒)ในยามที่เป็นมนุษย์ธรรมดาไร้พลังอำนาจวิเศษใด เซียงฮวาใฝ่ฝันว่าอยากจะเคลื่อนที่ไปทุกที่ได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องเดินทางผ่านยานพาหนะที่มนุษย์สร้างขึ้นมาตอนนี้ได้เป็นเทพแล้ว ได้สิ่งที่สามารถทำได้อย่างง่าย ๆ แล้วแต่กลับไม่สามารถทำเช่นนั้นได้“เฮ้อ~สวรรค์ช่างกลั่นแกล้งข้านัก ไยขยั
บางทีเขาก็เผลอคิดว่าอาจเป็นเสด็จพ่อของเขาเองก็ได้ ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกเช่นไร ที่การอยากจะกำจัดคนเพียงคนเดียวแต่กลับเล่นงานใครหลายคนให้เดือดร้อนไปด้วย“เรื่องบางเรื่องก็ไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น”หลักการเขียนดวงชะตาของเทพแห่งดวงชะตาคือการทำให้คนมีความทุกข์สุขสลับกัน ไม่มีใครท
บทที่ ๑๒๖ตามล่าพ่อมด (๑)เฮยหลงและจินเกาฉายเดินทางมายังฐานลับพร้อมกัน ทางเข้าฐานลับมีร่างสูงในชุดสีน้ำเงินเข้มยืนอยู่ ท่าทางห่อเหี่ยวไร้ความสง่าผ่าเผยแบบทุกทีของเขาทำเอาสหายอดเห็นใจไม่ได้ทั้งสองยืนประกบจื่อเจี่ยนเฉิงด้านซ้ายและขวา แม้ไม่ได้เอื้อนเอ่ยถ้อยความใด แต่จื่อเจี่ยนเฉิงกลับรู้สึกอุ่นใจขึ้น
บทที่ ๑๒๕พลังความรักบ้านพักหรือรังรักที่เซียงฮวาสร้างเอาไว้เมื่อนานมาแล้วถูกใช้เป็นสถานที่แลกเปลี่ยนพันธะทางเคมีระหว่างพวกเขาหลังจากที่กลับมาจากป่าเช้าวันต่อมาคนที่เมื่อยล้าควรเป็นสองคน แต่ไฉนมีเซียงฮวาเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ราวกับโดนสูบแรงออกไปทั้งตัว ไม่มีแรงแม้แต่จะกระดิกตัวไปไหน ทำได้แค่ใช้พ
แต่อยู่ ๆ ทั้งสามก็รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นโดยไม่รู้ตัว ในตอนนั้นเองที่รู้ที่มาของความขนลุกนี้“คำก็ท่านน้าสองคำก็ฟู่เอ๋อร์ นี่มันเรื่องอะไรกัน!”เฮือก!เฮือก!เซียงฮวากับจินจิ่นฟู่สะดุ้ง ค่อย ๆ หันไปมองด้านหลังตรงบริเวณม่านมายา ทางเข้าฐานลับตรงนั้นมีสตรีใบหน้ามืดครึ้มผู้หนึ่งกำลังย่างสามขุมเข้ามาหาทั