ตอนที่ 31 เปิดเผยตัว1

ซิงเยว่ยามอารมณ์ร้ายเรี่ยวแรงเยอะนัก

หลิวไท่หยางที่กำลังปลอมตัวเป็นเพียงบ่าวไพร่ ไหนเลยจะจับตัวนางในลักษณะโอบอุ้มรัดแน่นเฉกคนรักได้ อาศัยที่เขาตัวใหญ่พละกำลังมีมากกว่าจึงทำเพียงจับประคองอย่างให้เกียรติจึงสามารถพานางออกมาได้สำเร็จ

ทว่าแค่เท่านั้นก็พอจะรู้แล้วว่าเหตุใดคนงามถึงมีอารมณ์หงุดหงิดพลุ่งพล่านง่ายดายปานนี้

สังเกตได้จากเนินอกที่คัดตึงจนอวบอิ่มมากขึ้นและหน้าท้องที่ปกติแบนราบยามนี้คล้ายนูนออกมาเล็กน้อย

นางเป็นระดูแน่นอน...

หลิวไท่หยางเป็นบุรุษเย่อหยิ่งถือดีทั้งหวงเนื้อหวงตัว แต่สำหรับซิงเยว่แล้วเขาไม่เคยตระหนี่รสสัมผัส

กาลก่อนยังรักใคร่กลมเกลียวมิได้เลิกราห่างหาย เขากับนางมักเชยชิดคลอเคลีย มอบท่วงท่าเสน่หาให้กัน โดยมิล่วงล้ำถึงขั้นมอบบุตร ความสนิทสนมเช่นนั้นทำให้รู้ดีถึงสรีระอันงดงามของนาง

และช่วงหนึ่งของทุกเดือนสัดส่วนโค้งเว้าอันงดงามนี้ย่อมเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยทว่าอารมณ์กลับแปรปรวนมากโข

สตรีแสนดีจึงกลายร่างเป็นนางพญามารเช่นนี้...

ยังไม่ทันพ้นสวนบุปผา คนตัวเล็กพลันดิ้นจนหลุดมือ

“ปล่อยข้าเสี่ยวชาง”

หลิวไท่หยางลอบถอนหายใจแผ่ว ไม่มีเลยวี่แววความเอือมระอา มีแต่เอ็นดูนางแต่เวทนาจูซิ่ว