ตอนที่ 31 เปิดเผยตัว2

ซิงเยว่ถอนเข็มออกแล้วแทงเข้าไปอีกจนสุดเล่ม ดึงขึ้นแล้วปักลงไป นางทำซ้ำๆ ไม่ยั้ง ทั้งโหดเหี้ยมอำมหิต ไร้ปรานี ความแหลมคมทะลวงลึก ไร้บาดแผล แต่เจ็บปวดแสบสัน ความทรมานนั้นทะลุทั่วร่างส่งถึงปลายเท้า

เสียงกรีดร้องโหยหวนราวสัตว์ป่าบาดเจ็บเจียนตายเกิดขึ้นเนิ่นนาน

ขนาดของอาวุธลับมิได้สร้างบาดแผลฉกรรจ์แต่กลับทำคนรวดร้าวแสนสาหัสถึงขั้นสลบแน่นิ่งสิ้นฤทธิ์ไม่ยาก

ซ่งหลันอวี้ถึงขั้นตาเหลือกสลบเหมือดหมดความงาม

หลิวไท่หยางยังไม่ทันยื่นมือแทรกศึกระหว่างสตรี พลันมีคนผู้หนึ่งพุ่งทะยานเข้ามา จับกระชากร่างซิงเยว่ออกจากแผ่นหลังของซ่งหลันอวี้ เสียงเพียะเกิดขึ้น ใบหน้าซิงเยว่สะบัดตามแรงตบอีกครา พวงแก้มซับสีแดงเรื่อมากกว่าเดิม

ฝ่ามือนี้ใหญ่กว่าของซ่งหลันอวี้ แต่กลับซ้ำรอยเก่า ทำเอาเจ็บลึกไปถึงหัวใจ เพราะเจ้าของมิใช่ใคร

เขาคือซ่งเสวียนชิง

เพราะเชื่อในสิ่งที่เห็น ชายวัยกลางคนคำรามก้องตามแรงโทสะอย่างไม่คิดไต่ถามว่าใครทำร้ายใครก่อน

“ซิงเอ๋อร์ เจ้าเป็นบ้าไปแล้ว? กล้าทำร้ายน้องรึ?”

ท่ามกลางกระแสเสียงทุ้มต่ำและความเจ็บแผ่ลามจากริ้วแดงบนพวงแก้มทะลวงใจ ซิงเยว่ยืนนิ่งตะลึงงัน

นางมีบิดาลำเอียงถึงเพียงนี้...

จังหวะนั้นห