แชร์

ตอนที่ 45 พี่สาว2

ผู้เขียน: LiHong
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-06 21:01:08

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

ซิงเยว่สัมผัสได้ถึงความห่วงใยอย่างสุดซึ้งจากอีกฝ่าย เป็นท่าทางของพี่ที่ห่วงใยน้องอย่างแท้จริงไม่เสแสร้ง

ชั่วขณะนั้นหญิงสาวให้รู้สึกปวดหน่วงในใจขึ้นมา

นางยิ้มจางๆ อย่างขอลุแก่โทษ “ข้าความจำเสื่อม ต้องขอโทษด้วยที่ข้าจำสิ่งใดไม่ได้ กระทั่งว่าเคยเจอท่านหรือเคยช่วยเหลือกันอย่างไร ข้านึกไม่ออกเลย”

สีหน้าหมิงเยว่เผือดลงทันควัน

“เรื่องราวตั้งแต่เด็กจนเติบใหญ่ เจ้าก็จำไม่ได้เหรอ” หมิงเยว่ถามอย่างคาดไม่ถึง นางเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด

“เจ้าจำมิได้หรือว่าตัวเองเป็นถึงนายหญิงทางแดนใต้ มีเหมืองแร่ ครอบครองนาเกลือนอกเขตปกครองมากมาย ร่ำรวยมหาศาล”

“ท่านว่าอย่างไรนะเจ้าคะ ข้าเป็นนายหญิงเหมืองแร่ ครอบครองนาเกลือนอกเขตปกครองแดนใต้ผู้ร่ำรวยหรือ?”

ทันทีที่ซิงเยว่ได้ยินหมิงเยว่บอกฐานะที่แท้จริง นางก็แทบไม่เชื่อหูตนเอง “ท่านรู้ได้อย่างไร?”

“ข้ารู้ก็แล้วกัน เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยเช่นนี้ ข้าบอกไปเจ้าก็ไม่คุ้นอยู่ดี เอาเป็นว่าเจ้าเล่าเรื่องของตัวเองมาดีกว่า”

ซิงเยว่พยักหน้า ค่อยๆ เล่าเรื่องราวของตนเนิบช้า

“ยามนั้น ข้าฟื้นขึ้นมาก็พบกับนายหน้าค้าทาสผู้หนึ่ง เขาเล่าให้ฟังว่าบ้านเดิมของข้า
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 47 ศึกชิงนาง2

    ซิงเยว่เงยหน้ามองสตรีผู้พร่ำบ่นยาวเหยียดตาปริบๆ นางย่อมจำไม่ได้ว่าพี่สาวตรงหน้ามีสัมพันธ์อันใดกับตนแน่ แต่คงเหนียวแน่นลึกซึ้งอย่างที่สุดกระมัง แต่ทำไมนึกไม่ออก แค่ฝันถึงเฉกเช่นเมื่อครั้งไปอยู่ในจวนซ่งกับบิดาก็ไม่มีวี่แววใบหน้าพี่สาวผู้นี้ นางไม่คุ้นเลยสักนิด ไม่มีความรู้สึกว่าเคยพบเคยเห็นมาก่อน แต่กับบิดาผู้นั้น นางยังพอคุ้นๆ ใบหน้าอยู่บ้าง คิดไปคิดมาก็ปวดหัว ซิงเยว่จึงเลิกคิดนางถาม “เมื่อก่อนข้าเป็นคนเช่นใดหรือ?”หมิงเยว่อึ้งเล็กน้อย นางมุ่นคิ้วทำสีหน้ายุ่งยากใจ “ข้าจะพยายามสรรหาคำที่อ่อนโยนที่สุดแถลงไขให้ฟังนะ”ซิงเยว่พยักหน้า ตั้งใจฟังยิ่งหมิงเยว่กระซิบกระซาบ “เมื่อก่อนเจ้าเลือดเย็นมาก ต่ำช้าเลวทราม หากปองร้ายหมายหัวแล้วย่อมฆ่าไม่ละเว้น โหดเหี้ยมอำมหิตไร้หัวใจ มองไม่ออกว่ารักใครเป็นหรือไม่?”“...!?”หากจะสรรหาคำอ่อนโยนได้เท่านี้ พี่สาวช่วยด่าทอหรือตบหน้าข้าแทนเถอะ!หลังจากวันนั้น ซิงเยว่จึงพำนักอยู่ที่เรือนพักผ่อนริมทะเลสาบอย่างต้องการทำใจให้สงบเพื่อเคลื่อนไหวตามทิศทางที่ควรในภายหน้า โดยมีหมิงเยว่ดูแลไม่ห่างกระทั่งวันหนึ่ง เสียงโวยวายดังสนั่นลั่นบริเวณรั้วนอกเรือนปานฟ้าถล่มลงมา

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 47 ศึกชิงนาง1

    เรือนพักริมทะเลสาบชานเมืองหลังจากรับมื้อเช้าและเฝ้าปรนนิบัติแม่สามีเสร็จ หมิงเยว่ก็เรียกซิงเยว่มาพูดคุยอย่างจริงจังถึงการตัดสินใจอันเด็ดขาดที่ไม่ต้องการให้ผู้ฟังโต้แย้ง“ข้าต้องการให้เจ้ากลับไปเป็นนายหญิงใหญ่ปกครองแดนใต้ ที่นั่นมีสมุนใต้อาณัติมากมาย สมบัติมากล้น มีสินค้าล้ำค่าหลากหลายให้เจ้าติดต่อค้าขายหลากแคว้น ไม่ขึ้นต่อแคว้นเยี่ยนด้วยซ้ำ ชีวิตย่อมดีกว่าอยู่ที่นี่แน่นอน”ซิงเยว่รับฟังนิ่งๆ ไม่ได้เอ่ยวาจาใดสตรีผู้หนึ่งเป็นถึงนายหญิงแดนใต้มีกิจการทั้งยิ่งใหญ่และร่ำรวย แต่กลับต้องกลายเป็นทาส เป็นคนความจำเสื่อม ต่อให้ต้องการกลับไปปกครองอาณาจักรของตัวเองยามนี้ คงไม่แคล้วเป็นผู้พิการทั้งแขนและขาแต่ปรารถนาแหวกว่ายดำดิ่งวารีเพื่อพูดคุยกับหมู่มัจฉานานาพันธุ์นางจะคุยกับพวกเขารู้เรื่องหรือไม่? จะสามารถปกปิดอาการเจ็บป่วยทางสมองต่อบรรดาสมุนใต้อาณัติได้กระนั้นหรือ? พวกเขาจะไม่แคลงใจในตัวนางใช่หรือเปล่า? จะเชื่อฟังคำสั่งโดยไม่กังขาไม่มีข้อโต้แย้งหรือไม่?ซิงเยว่ขบคิดปัญหานี้มาโดยตลอดทุกครั้งระหว่างคุยกับหมิงเยว่ในเรื่องฐานะเดิมเพื่อวางแผนเดินทางกลับไปนางยังคงเป็นสตรีที่ไร้ความสามารถถึงเพียงนี้

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 46 ปัญหาหนัก2

    หลิวไท่หยางแทบดึงกระบี่พาดคอคู่หมั้น “เจ้าว่าอย่างไรนะ?”ยามนี้ประเด็นมิใช่หยางฮูหยินพาคนไปอย่างอุกอาจ แต่กลับกลายเป็นซิงเยว่ถูกโบยจนสลบ!สตรีอันเป็นที่รักถูกบ่าวชั้นต่ำทำโทษได้อย่างไร?หลังจากนั้นประหนึ่งฟ้าพิโรธฟาดอสนีบาตลงมา หลิวไท่หยางสั่งคนไปสืบถึงสาเหตุและเรื่องราวทั้งหมดเมื่อรู้จึงให้คนไปลากตัวบ่าวหญิงผู้คุมกฎมารับโทษ แล้วขายออกไปทันที กระทั่งฮูหยินผู้เฒ่ายังไม่อาจทัดทาน เนื่องจากนายท่านผู้เฒ่ายังต้องลุกขึ้นมาจากเตียงเมื่อรับรู้ว่าแท้จริงแล้วหญิงคนรักได้รับความอยุติธรรมปานใดยามที่ตนนอนป่วยอยู่ เขาเรียกจางเหรินและเสี่ยวเม่ยให้ย้ายมาพำนักในเรือนของตนโดยไม่สนใจกฎระเบียบทว่าทุกสิ่งกลับสายเกินไป เมื่อจางเหรินมีอาการป่วยกำเริบไร้ยารักษา นางเป็นลมหมดสติถึงสามวันสามคืน ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย ท้ายที่สุดก็สิ้นใจไปอย่างสงบโดยมีเพียงเสี่ยวเม่ยนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงด้วยความกตัญญูนายท่านผู้เฒ่าโมโหจนร่ำไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด บันดาลโทสะด้วยการสั่งกักบริเวณฮูหยินผู้เฒ่าตลอดกาลหลิวอี้ได้แต่มองบิดาที่คล้ายกับกลายเป็นหนุ่มน้อยเลือดร้อนตาปริบๆ มองมารดาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก่อนหันมองจ้าวซินเจ

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 46 ปัญหาหนัก1

    ซิงเยว่ยกชาขึ้นจิบอึกหนึ่งก่อนมองไปทางทิวทัศน์อันงดงามคล้ายปล่อยตัวปล่อยใจให้ล่องลอยไปในอากาศนางกำลังนึกถึงจางเหรินและเสี่ยวเมยมิรู้ว่าเหตุใดตัวนางถึงมั่นใจว่าในอดีตเคยทำแต่เรื่องเลวร้ายและโหดเหี้ยมอำมหิต ครั้นได้ทำความดีโดยการช่วยเหลือผู้อื่นเช่นนี้กลับรู้สึกอิ่มเอมอย่างประหลาดหญิงสาวกล่าวอย่างทอดถอนใจ“เป็นข้าที่เต็มใจ...”“...”หลังจากซิงเยว่พูดประโยคนี้ หมิงเยว่ก็เงียบงัน นางสูดลมหายใจระงับโทสะแล้วหมุนตัวออกจากห้องไปหลังจากนั้นอีกสองวัน หมิงเยว่ก็กลับเข้ามา เอ่ยปากอย่างเอาแต่ใจ “ข้าไม่ให้เจ้ากลับไปคฤหาสน์หลิว”น้ำเสียงเฉียบคมนัก“แต่ว่า...” ซิงเยว่ยังคงลังเลไม่แน่ใจหมิงเยว่ทอดเสียงอ่อนแต่เด็ดขาด “เจ้าอยู่ที่นี่เถอะ ข้าให้คนส่งเงินไปไถ่ตัวเจ้าแล้ว เมื่อใดสัญญาซื้อขายของเจ้าตกอยู่ในมือของข้า เมื่อนั้นมันจะกลายเป็นเถ้าถ่านทันที แล้วข้าจะพาเจ้าเดินทางกลับไปยังอาณาจักรที่เจ้าสมควรอยู่ กลับไปเป็นนายหญิงของที่นั่น”“เขายอมหรือ?” ซิงเยว่ถามด้วยเสียงอันแผ่วเบา ทว่าหมิงเยว่กลับได้ยินและเข้าใจอย่างดีเขาผู้นั้นย่อมหมายถึงนายน้อยหลิวไท่หยาง“ใช่แล้ว! เขายอมโดยไม่โต้แย้ง”เมื่อได้ยินเช่นน

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 45 พี่สาว2

    “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ซิงเยว่สัมผัสได้ถึงความห่วงใยอย่างสุดซึ้งจากอีกฝ่าย เป็นท่าทางของพี่ที่ห่วงใยน้องอย่างแท้จริงไม่เสแสร้ง ชั่วขณะนั้นหญิงสาวให้รู้สึกปวดหน่วงในใจขึ้นมานางยิ้มจางๆ อย่างขอลุแก่โทษ “ข้าความจำเสื่อม ต้องขอโทษด้วยที่ข้าจำสิ่งใดไม่ได้ กระทั่งว่าเคยเจอท่านหรือเคยช่วยเหลือกันอย่างไร ข้านึกไม่ออกเลย”สีหน้าหมิงเยว่เผือดลงทันควัน“เรื่องราวตั้งแต่เด็กจนเติบใหญ่ เจ้าก็จำไม่ได้เหรอ” หมิงเยว่ถามอย่างคาดไม่ถึง นางเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด“เจ้าจำมิได้หรือว่าตัวเองเป็นถึงนายหญิงทางแดนใต้ มีเหมืองแร่ ครอบครองนาเกลือนอกเขตปกครองมากมาย ร่ำรวยมหาศาล”“ท่านว่าอย่างไรนะเจ้าคะ ข้าเป็นนายหญิงเหมืองแร่ ครอบครองนาเกลือนอกเขตปกครองแดนใต้ผู้ร่ำรวยหรือ?”ทันทีที่ซิงเยว่ได้ยินหมิงเยว่บอกฐานะที่แท้จริง นางก็แทบไม่เชื่อหูตนเอง “ท่านรู้ได้อย่างไร?”“ข้ารู้ก็แล้วกัน เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยเช่นนี้ ข้าบอกไปเจ้าก็ไม่คุ้นอยู่ดี เอาเป็นว่าเจ้าเล่าเรื่องของตัวเองมาดีกว่า”ซิงเยว่พยักหน้า ค่อยๆ เล่าเรื่องราวของตนเนิบช้า“ยามนั้น ข้าฟื้นขึ้นมาก็พบกับนายหน้าค้าทาสผู้หนึ่ง เขาเล่าให้ฟังว่าบ้านเดิมของข้า

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 45 พี่สาว1

    ซิงเยว่ไม่รู้ว่าตัวเองถูกตีจนหมดสติไปตั้งแต่เมื่อใดและสลบไปนานเท่าไหร่ในความพร่าเลือนนางรู้สึกคล้ายมีหญิงสาวคนหนึ่งคอยดูแลประคมประหงมอย่างดี ในห้วงสติขาดๆ หาย ๆ นางคล้ายได้ยินกระแสเสียงถกเถียงกันในเรื่องบางอย่าง“เยว่เอ๋อร์กำลังจะทำให้แม่อกแตกตายใช่หรือไม่ มีอย่างที่ใด บุกรุกจวนผู้อื่นฉุดคร่าสตรีของเขามา”“ท่านแม่ สาวใช้ของหลิวไท่หยางผู้ที่ข้าไปลักพาตัวออกมา ความจริงแล้วนางมิใช่สตรีธรรมดา ไฉนถึงกลายเป็นสาวใช้ไปได้ เรื่องนี้ข้าจำเป็นต้องรู้ จึงต้องการเข้าหานาง เพื่อสอบถามความจริงเท่านั้น ทว่าเมื่อไปถึงกลับเจอนางกำลังถูกเฆี่ยนตีอย่างทารุณ”“ต่อให้นางเป็นใครแล้วอย่างไร เป็นแค่สาวใช้ พวกเขามีสิทธิ์ลงโทษ เจ้าไม่มีสิทธิ์บุกรุกลักพาตัวนางมา”“สิทธิ์ของความเป็นคนอย่างไรเล่าท่านแม่ ซิงเยว่ผู้นี้คือนายหญิงของเหมืองแร่ทางใต้ นางมีนาเกลือมากมาย กระจายค้าขายหลายแคว้น ที่สำคัญนางเคยช่วยชีวิตข้าไว้ นางเป็นคนทะนงตน ย่อมต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ ข้าไม่อาจอกตัญญูมองผู้มีพระคุณตกระกำลำบากจริงๆ”กระแสเสียงเหล่านั้นค่อยๆ ห่างไกลออกไปเรื่อยๆ ท้ายที่สุดซิงเยว่ก็สิ้นสติไปอีกครามิรู้ว่าสิ่งที่ได้ยินเป็นคว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status