LOGINShare
4 - การทำงานวันแรก
Last Updated:
2025-07-10 17:09:44การทำงานวันแรก
รุ่งเช้า
วันนี้ก็ถึงวันที่ ทินกรจะต้องมาทำงาน เป็นแล้วสักที หลังจากที่ได้สัญญาไว้กับผู้เป็นพ่อ เท้ายาวเดินเข้ายังแผนกที่ตัวเองต้องรับผิดชอบดูแลทั้งตึกของทางโรงพยาบาล
“ทุกคนครับ...ฟังทางนี้หน่อย นี้คือลูกชายของผมเองครับ นายแพทย์ทินกร ต่อไปจะมาประจำตำแหน่งแทนผมทุกอย่างที่ตึกแห่งนี้ครับ” หมอโปรดพูดเสียงดังขึ้นมา เมื่อทินกรเดินมาถึงภายในแผนก และเอ่ยนำตัวของลูกชายให้ทุกคนรู้จัก
“สวัสดีทุกคนครับ ผมฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะครับ เพราะยังไงก็ถือว่าผมเป็นเด็กดี เรียกผมว่าหมอทีมก็ได้ครับ จะได้ไม่ต้องเกร็ง” ทินกรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูนุ่มนวล ต่างจากที่ลุคภายนอก
ทำเอาเหล่าพยาบาล และบุคลากรทั้งหลายที่อยู่ตรงนั้น ตรงมองมาที่ชายหนุ่มเป็นตาเดียวกัน โดยเฉพาะบรรดาสาวๆ ที่พยายามส่งยิ้มทักทายมาหา
และทุกคนก็ต่างๆ แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน จะมีคนที่คอยตามติดหมอหนุ่มเพียงแค่ พยาบาลสาว สองคน ที่คอยรายงานอยู่ตลอดเวลา
“คุณหมอทีมดูภายนอกนี้อบอุ่นมากเลยเนอะพี่ฟ้า” นุชนารถ พยาบาลสาวรุ่นร้องที่ได้รับเลือกจากทินกร ให้คอยตามเก็บรายงานกับพยาบาลรุ่นพี่อย่าง เอื้องฟ้า พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
“หยุดคิดอะไร ที่มากไปกว่านั้นเลยน่ะ พี่รู้น่ะว่าเราคิดอะไรอยู่ หยุดเพ้อฝัน แล้วตั้งใจทำงานให้สมกับที่ถูกรับเลือกมาด้วย คุณหมอทีมน่ะ เขาระดับไหน อย่าใฝ่สูงมากนักล่ะ” เอื้องฟ้า พร่ำสอนพยาบาลสาวรุ่นน้องในความดูแลของเธอทันที
“จ้าพี่ฟ้า” นุชนารถรับคำ และรีบตักอาหารใส่ปากทันที
“พี่ก็ไม่ได้จะสอนเราหรอกน่ะ พี่แค่เตือนด้วยความหวังดี เพราะเรากับเขามันละระดับกัน คนอย่างเขาก็ไม่มีวันมาชายตามองคนแบบเราหรอก เผลอๆ เขาอาจมีแฟนอยู่แล้วก็ได้ โปรไฟล์ดีขนาดนั้น” เอื้องฟ้าพูดขึ้นมา
“...” นุชนารถได้แต่นั่งทานข้าวอย่างเงียบๆ เมื่อเอื้องฟ้าพูดประโยคนี้ออกมา
“รีบๆทาน เถอะ ใกล้จะหมดเวลาพักของพวกเราแล้ว” เอื้องฟ้าเอ่ยขึ้น แล้วต่างคนต่างรีบทานข้าวโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา
ตกเย็น
เมื่อถึงเวลาเลิกงาน ทินกร ที่เย็นนี้ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า จะแวะเข้าไปหาแม่ที่บ้าน เพื่อต้องการที่จะขอโทษคนเป็นแม่ เพื่อที่แม่จะยอมคืนทุกอย่างของคอนโดให้เขา เขาจะไปขอคีย์การ์ดใหม่ก็ได้ แต่ทินกรเลือกที่จะไม่ทำแบบนั้น และเลือกที่จะนอนพักอาศัยที่โรงพยาบาลแทน และนี้ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว แม่คงจะหายโกรธเขาลงบ้างแล้ว
“คุณนุชยังไม่กลับอีกเหรอครับ” ทินกรเอ่ยถามขึ้น เมื่อเป็นเวลาเลิกงานแล้ว แต่ยังเห็น นุชนารถพยาบาลสาว นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องทำงานของเขาอยู่
“เอ่อ...คือว่าเวลานี้คนกำลังแย่งกันขึ้นรถเมล์เยอะ นุชไม่ค่อยชอบคนเยอะเลยรออีกหน่อยค่อยกลับดีกว่าน่ะค่ะ” นุชนารถเอ่ยตอบ เพราะไม่รู้ว่าจะอ้างคำไหน
“แล้วพักอยู่แถวไหนล่ะครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปส่งครับ” ทินกรเอ่ยถาม แล้วชวนหญิงสาวกลับพร้อมกัน โดยอาสาจะเป็นฝ่ายไปส่งเอง
“คือ...ไม่ลำบากคุณหมอทีมดีกว่าค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักนุชกลับเองดีกว่าค่ะ” นุชนารถเอ่ยตอบ แล้วกำลังจะลุกขึ้นเพื่อเก็บของ
“ไปดีกว่าครับ...ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว ดึกกว่านี้จะลำบากเอาครับ” ทินกรเอ่ยชวนอีกครั้ง
“เอ่อ...”
“รีบเก็บของเถอะครับ” หมอหนุ่มพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเอามือล้วงเข้าที่กระเป๋ากางเกงของเขา
“คะ ค่ะ ขอบคุณคุณหมอทีมมากน่ะค่ะ นุชรบกวนแล้ว” นุชนารถรีบเก็บของตามคำสั่งของหมอหนุ่มทันที
“ก็คุณเป็นลูกมือผมนี้ ถือว่าผมเป็นเจ้านายคุณตอนนี้ ไปครับ”
“...” นุชนารถเดินตามทินกรไปอย่างเงียบๆ โดยไม่กล้าเอ่ยอะไร เพราะจุกในใจที่ได้ยินคำว่าเจ้านาย
เมื่ออยู่บนรถต่างคนต่างเงียบ เพราะไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรขึ้นมา มีแต่หมอหนุ่มที่ถามทางขึ้น เพราะตั้งใจขับมาส่งแล้ว และเมื่อส่งหญิงสาวถึงที่พัก หมอหนุ่มรีบขับรถออกไปทันที โดยไม่ได้เอ่ยบอกอะไรมากความ เพราะต้องการที่จะไปหาแม่ที่บ้าน
ณ บ้านอัครโยธินนารัตน์2
“หมอปิ่นคนสวยสวัสดีครับ ทีมคิดถึงแม่ปิ่นที่สุดเลย” ทินกรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน พร้อมกับสวมกอดจากทางด้านหลังเมื่อเห็นว่าแม่กำลังทำอาหารจานโปรดของเขา
“มาอ้อนแม่ปิ่นแบบนี้ อยากได้อะไรหรือครับ” เสียงหวานของ ปิ่นลดา เอ่ยขึ้นถามเพราะเธอก็รู้ทันแล้วว่า ทินกรต้องการอะไร
“เปล่าครับ ทีมคิดถึงแม่ปิ่น”
“ทานข้าวด้วยกันก่อนน่ะค่อยกลับไปที่คอนโดฯน่ะ” ปิ่นลดาเอ่ยตอบกลับไป
“กลับคอโดฯ” ทินกรทวนคำ แล้วต้องเบิกตากว้างขึ้นทันที เมื่อรู้ความหมายที่แม่พูดขึ้น
“อื้ม” ปิ่นลดาพยักหน้าให้เป็นคำตอบ
“จริงเหรอครับ” ทินกรถามย้ำ ด้วยท่าทางที่ดีใจไม่น้อย
“...” ปิ่นลดาพยักหน้าให้แทนคำตอบ
“เย้...ขอบคุณครับ แม่ปิ่น รักแม่ปิ่นที่สุดเลย” ทินกรดีใจมาก รีบสวมกอดปิ่นลดา และอุ้มแม่ขึ้นหมุนด้วยความดีใจ ที่จะได้ทุกอย่างคืน
“ว้าย...ทีมทำอะไร” ปิ่นลดาร้องเสียงหลงออกมา เมื่อจู่ๆ ทินกรก็อุ้มเธอขึ้น
“เฮ้ยยย...นี้ทีมจะทำอะไร ปล่อยเมียพ่อลงเดี๋ยวนี้เลยน่ะ” หมอโปรดที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน เห็นเข้าพอดี รีบเอ่ยห้ามลูกชาย แล้วบอกให้รีบปล่อยปิ่นลดาลง
“...” ทินกรได้แต่ทำตามที่หมอโปรดบอกแล้วไม่กล้าพูดอะไร เพราะกลัวว่าจะโดนดุอีก
“ที่รัก เจ็บตรงไหนบ้าง ไหนพี่ดูหน่อย” หมอโปรดรีบเข้าไปดู พร้อมกับสำรวจตามร่างกายของภรรยา เมื่อทินกรปล่อยปิ่นลดาลง
“ปิ่นไม่เป็นอะไรค่ะพี่หมอ น้องทีมแค่หยอกเล่นปิ่นเฉยๆ” ปิ่นลดาเอ่ยบอกออกไป
“เล่นเป็นเด็กไปได้” หมอโปรดหันมาต่อว่าลูกชายเล็กน้อย
“ก็พ่อโปรดไม่มีเวลาเล่นกับแม่ปิ่นนี้ครับ ทีมเลย...” ทินกรเอ่ยตอบกลับไปอย่างล้อเลียน
“ใครบอกว่าพ่อไม่มีเวลาเล่นกับแม่เขา พ่อก็เล่นแทบทุกคืนน่ะ” หมอโปรดเอ่ยบอกลูกชายด้วยประโยคแรก และประโยคหลังหันมาพูดเบาๆกับปิ่นลดา
“พี่หมอ” ปิ่นลดาขึ้นเสียงดุใส่สามีทันที
“เชอะ...ทีมไปรอที่โต๊ะดีกว่า เบื่อคนแก่แถวนี้พลอดรักกัน” ทินกรเอ่ยบอก พร้อมกับเดินออกไปทันที
Latest chapter
บ่วงรัก ทินกร 11 - บทพิสูจน์
บทพิสูจน์ทั้งสามยังคงนั่งดื่มกันอยู่ที่เดิม พร้อมกับพูดคุยกันอยู่ที่เดิม และเหมือนฝันหญิงสาว เพียงคนเดียวที่อยู่ภายในห้อง ยังคงเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่ออกความคิดเห็นใดๆ เอาแต่คอยชงเหล้าให้กับสามีของเธอ“กูหมายถึง พิพิมมาฝึกงานที่โรงพยาบาล ซึ่งกูเป็นคนดูแลอยู่ตอนนี้ แล้วเธอก็ยังเป็นนักศึกษาทุนของพ่อกูเอง แถมพักอยู่ที่คอนโดเดียวกันกับปั้นหยาอีกด้วย” ทินกรบอกออกไปตามความจริง เพราะเขาไม่คิดที่จะปิดบังเพื่อนอยู่แล้ว“แบบนี้ ยิ่งพิสูจน์ง่ายเลยเพื่อน ว่าน้องเขามีแฟนหรือไม่มี” คามินเริ่มคิดอะไรขึ้นมาออก พร้อมกับสายตาที่มีเล่ห์เหลี่ยม“แต่กูได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ เรียกชื่อผู้ชายน่ะเว้ย” ทินกรพูดบอก เพราะเขาได้ยินเธอเรียกพี่เธอร์ แถมยังพูดครับ บอกคิดถึงอีก“แค่ได้ยิน แล้วมึงเห็นกับตาหรือยัง” คามินสาดคำถามกลับทันที“ยัง กูแค่ไปส่งเธอที่คอนโด ไม่ได้ขึ้นไป เพราะกลัวจะเห็นอะไรไม่ดีเข้า เผลอๆเธออาจจะอยู่กับแฟนก็ได้ใครจะไปรู้” ทินกรเอ่ยบอกออกไปตามตรง ตามที่เขาคิด“ถ้ากูแนะนำวิธีที่กูคิดไว้ มึงจะทำตามที่กูบอกไหมเพื่อน” คามินเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ ถามทินกรกลับไปอย่างอยากรู้คำตอบทันที“วิธีอะไรของมึง” ทินกรหน้
บ่วงรัก ทินกร 10 - ความเจ็บปวดที่ได้รับ
ความเจ็บปวดที่ได้รับกลับมาที่ปัจจุบัน“โดนขนาดนั้น...ทำไมถึงลุกหนีพี่ไปได้อีก” เสียงนุ่มเอ่ยถาม พร้อมกับจ้องมองหน้าอย่างต้องการคำตอบ“...” หญิงสาวไม่ตอบอะไรออกมา ได้แต่ก้มหน้าหนี ไม่กล้าสบตากับหมอหนุ่ม“รู้ไหมว่าพี่รู้สึกยังไง...ตอนตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอพิม พี่รู้สึกว่าตัวเองโดนฟันแล้วถูกทิ้งยังไงก็ไม่รู้” เสียงนุ่มพูดออกมาอีกครั้ง“นี้พี่จำได้ทุกอย่างเลยจริงเหรอ...” หญิงสาวถามขึ้น เพราะเธอยังสงสัยว่า เขาเมา แต่ทำไมเขาจำทุกอย่างได้หมดเลย“พี่ก็บอกแล้วไง...ว่าหายเมาแล้ว ตอนเสียบแล้วเจ็บนั้นแหล่ะ” หมอหนุ่มย้ำคำพูดออกมาอีกครั้ง และกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวในประโยคหลัง“พี่ทีม...ถอยออกไปเลยน่ะ” หญิงสาวตาลุกวาว แล้วรีบดันร่างสูงออกห่างจากตัวเธอตอนนี้ เพราะเธอเริ่มหน้าแดงขึ้นมา เมื่อหมอหนุ่มพูดถึงเรื่องนี้ออกมาอย่างไม่อาย“แค่รหัสเข้าห้องก็พอจะทำให้พิมรู้อะไรขึ้นมาบ้างแล้ว ใช่ไหม” ร่างสูงไม่พูดเปล่า รีบจับร่างของหญิงสาวให้นอนราบไปกับที่นอนทันที“ว้าย...พี่จะทำอะไร” หญิงสาวที่ตกใจ อยู่ตอนนี้ร้องออกมาทันที เมื่อร่างสูงขึ้นมาคร่อมเธอเอาไว้“เรามาทบทวนความหลังหน่อยไหม...” ร่างสูงจ้องมองด้วยแววตา
บ่วงรัก ทินกร 9 - อดีตและความทรงจำที่ดี NC
อดีตและความทรงจำที่ดี NCย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีก่อน 14/02/2019ณ โรงเรียนมัธยมของเอกชน“พิม...” เสียงเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว เมือเห็นว่าหญิงสาวเดินออกมาด้านนอกเพื่อที่จะกลับบ้านไปฉลองวันจบการศึกษาพอดีและวันนี้ ก็เป็นวันที่ชายหนุ่มพึ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ หลังจากที่พ่อส่งตัวให้ไปเรียนแพทย์เฉพาะทาง แต่วันนี้เจ้าแอบบินกลับมาเพื่อที่จะมาแสดงความยินดีกับหญิงสาวแทน“พี่ทีม...มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ” หญิงสาวถามขึ้นอย่างดีใจที่ได้เห็นชายหนุ่ม“พี่พึ่งจะลงจากเครื่องมา...ก็แวะมารับเรานี้แหล่ะ ไปกันได้แล้ว ทุกคนรออยู่ที่ร้านแล้ว” เสียงนุ่มเอ่ยบอก“...” หญิงสาวไม่รอช้ารีบขึ้นรถของชายหนุ่มไปทันที“อยากกินไร...วันนี้ป๋าเลี้ยงไม่อั้น” เสียงนุ่มเอ่ยบอกเมื่อเข้ามาถึงที่ร้าน“วันนี้พิมจะกินให้พุงกาง...อ้วนเป็นหมูไปเลย” พิพิมพูดขึ้นมา พร้อมกับทำตาลุกว่าเมื่อเห็นอาหารตรงหน้าที่มาเสิร์ฟเมื่อภาคินน้องชายของพิพิมขอตัวกลับไปก่อน เพราะไม่ค่อยชอบทานอะไรพวกนี้ แต่ที่จริงแล้วคือข้ออ้างอีกตาม คงจะแอบหนีไปเล่นเกมตามประสาผู้ชายนั้นแหล่ะส่วนปั้นหยา ก็นัดฉลองกันกับเพื่อนในชั้นเรียนต่อ จึงทิ้งให้พิพิมอยู่กับพี่ชายของเธอแ
บ่วงรัก ทินกร 8 - วันแห่งความทรงจำที่ดี
วันแห่งความทรงจำที่ดีพิพิมรีบคว้าเอาแฟ้มไปอย่างเร่งรีบ แล้วเดินตามทินกรออกไปทันที ทั้งกึ่งวิ่งกึ่งเดิน เพื่อให้ทันกับหมอหนุ่ม ที่ก้าวเท้าเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าลิฟต์แล้ว ต่างกับเธอที่ทั้งก้าวเท้าสับๆ แทบไม่ทัน“...” หญิงสาวได้แต่หอบเหนื่อย เมื่อเข้ามาภายในลิฟต์ และมีอาการเท้าสั่นเพียงเล็กน้อย เพราะรีบตามทินกรมากไปหน่อยมือหน้าของหมอหนุ่มยื่นออกไปคว้า เอาแฟ้มที่พิพิมกอดไว้แนบอกกลับมาเป็นฝ่ายถือเสียเอง เพราะเห็นหญิงสาวมัวแต่ยืนหอบอยู่ติ๊ง!เมื่อลิฟต์เลื่อนขึ้นมาถึงยังชั้นเป้าหมาย พิพิมได้แต่ยืนนิ่งและไม่ยอมก้าวขาออกจากลิฟต์ ตามร่างสูงไป เพราะตอนนี้ขาเกิดเป็นตะคริวขึ้นมาเสียดื้อๆ จึงได้แต่ยืนนิ่งๆ เพื่อเก็บอาการเอาไว้ และไม่กล้าที่จะขยับเพราะกลัวจะล้มเอาทางด้านหมอหนุ่ม เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมก้าวออกมาจากลิฟต์ จึงได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ แล้วเดินกลับเข้าไปที่ลิฟต์คืน และไม่พูดอะไรอุ้มหญิงสาวขึ้นมาในท่าเจ้าสาวทันที เขาก็พอจะทราบอยู่บ้างว่าหญิงสาวเป็นอะไร หากให้เดาถ้ารองเท้าไม่กัด ก็คงจะเหน็บชาที่ขา“หึ...ยังเป็นเหมือนเดิมเลยน่ะ นิสัยไม่เคยเปลี่ยน” หมอหนุ่มเค้นหัวเราะออกมา พร้อมกับส่ายหน้าเ
บ่วงรัก ทินกร 7 - ถูกกลั่นแกล้ง
ถูกกลั่นแกล้งพิพิมที่ได้เวลาพักกลางวัน หญิงสาวก็เดินมายังโรงอาหารของทางโรงพยาบาล เพื่อที่จะได้หาอะทานเหมือนบุคลากรท่านอื่นๆ ขณะที่เธอเดินเข้ายังโรงอาหาร ก็มีทุกสายตาจ้องมองมาที่เธอตั้งมากมาย จนเธอต้องทนฝืนเดินไปสั่งอาหาร“ใช้บัตรนี้ครับ” เสียงเข้มของหมอหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นบัตรที่ใช้สำหรับใช้ในการสั่งอาหารของรงพยาบาลแห่งนี้ เพราะเมื่อเขาเดินตามหญิงสาวมาตั้งแต่แรก จึงมั่นใจแล้วว่า เธอไม่มีบัตรแน่นอน เพราะเธอพึ่งจะมาที่นี่เป็นวันแรก จึงใช้บัตรเขาแทนและรับจานข้าวของหญิงสาวมา“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวมองหน้าร่างสูง แล้วรับจานข้าวกลับมาจากมือของหมอหนุ่มที่ยื่นมาให้ แล้วก็เดินออกหาที่นั่งทานแบบเงียบๆทินกรเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกไปแล้ว จึงได้เดินไปสั่งน้ำมาให้แก่หญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่ได้น้ำดื่ม แล้วร่างสูงก็เดินไปหาหญิงสาว ที่นั่งทานข้าวเงียบๆทันที“เดี๋ยวค่ะ...จะพาพิมไปไหน” หญิงสาวเอ่ยถาม แล้วทหน้าอย่างไม่เข้าใจทันที ที่จู่ๆ ทินกรก็มาคว้ามือของเธอแล้วพาเดินออกไป“...” ชายหนุ่มไม่พูดอะไรตอบ แต่กลับจูงมือของหญิงสาวให้เดินตามเขาไป“จะพาพิมไปไหนค่ะ พิมยังทานข้าวไม่เสร็จเลยน่ะ” หญิ
บ่วงรัก ทินกร 6 - เผชิญหน้า
เผชิญหน้า“พิพิม!...”“...” หญิงสาวตาค้างทันที ที่ได้เจอกับชายหนุ่มอีกครั้ง ยืนตัวแข็งจนทำตัวไม่ถูก เพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน“นี้ ทำหน้าตกใจกัน อย่าบอกน่ะว่า...ไม่เคยติดต่อกันเลย...” หมอโปรดถามขึ้น เมื่อเห็นว่าเด็กทั้งสองต่างตกใจ ที่ได้เจอหน้ากันและกัน“...” ทินกรได้แต่พยักหน้ารับ และจ้องมองไปที่ใบหน้าหวานของพิพิม อย่างไม่อยากล่ะสายตาเลยแม้แต่น้อย และมีคำถามในใจอยู่มากมายที่อยากจะถาม“ถ้าอย่างนั่น...ก็คุยกันไปน่ะ เดี๋ยวลุงจะออกไปหาอะไรดื่มข้างนอกเสียหน่อย” หมอโปรดพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ต่างอยากมีคำถามต่อกัน“หายไปไหนมาตั้ง 5 ปี” ทินกรยิงคำถามใส่ทันที เมื่ออยู่กันตามลำพัง และเห็นว่าพ่อเดินออกไปจากห้องนี้แล้ว“พะ พิมก็ไปเรียนต่อยังไงล่ะค่ะ...” พิพิมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก กล้าๆกลัวๆ และไม่กล้าสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า“แค่เรียนเหรอ...” เสียงนุ่มของทินกรเอ่ยถาม แล้วย่างก้าวเข้าไปใกลๆหาหญิงสาวทันที“...” พิพิมถอยออกห่างเล็กน้อย และไม่ได้เอ่ยตอบอะไร แถมยังหลบสายตาของร่างสูงตรงหน้าอีก เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายจากตรงไหนก่อน“แล้วทำไม...ไม่ส่งข่าวใครๆบ้างเลย เล่นหายไปดื้อๆแ
You may also like
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love
Chugar_Chup2.6K viewsหลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่
wadee77 1.6K viewsรักสุดท้ายของนายแบดบอย
RiTAA1.3K viewsบทพิสูจน์รักวิศวะเพลย์บอย
อัญธิญาน์1.3K viewsรัก(ห้าม)ร้าย
Tiwa742 viewsVICE ZONE คนในห้วงรัก
-Something238 viewsรักหวานของนายเย็นชา
Dream Of My World / ในฝัน336 viewsพี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู
Choijihoo_writer 212 views
