บทที่ 16

ร่างกายของหลิงอี้หรานแข็งทื่อ เมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินชื่อของสองคนนั้นเธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันร้าย!

เธอรู้จักแหวนเพชร 6 กะรัต อย่างที่ว่าในข่าว แม้ว่าเธอจะพยายามหลีกเลี่ยงการอ่านข่าวเกี่ยวกับทั้งสองคน แต่เธอก็จะเห็นการพูดถึงเรื่องนี้เมื่อเธอใช้โทรศัพท์มือถือค้นหาข้อมูล

เมื่อก่อนตอนที่เธอและเซียวจื่อฉีอยู่ในร้านเครื่องประดับเธอได้เห็นเพชรสีชมพู เซียวจื่อฉีเคยบอกเธอว่า "อี้หราน ถ้าคุณชอบผมจะซื้อให้คุณเป็นแหวนแต่งงานของเรา"

อย่างไรก็ตามทั้งเซียวจื่อฉีและแหวนเพชรไม่ได้เป็นของเธอ

“อี้หราน... คุณกำลังจะกลับบ้านหรือเปล่า?” เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น

หลิงอี้หรานเงยหน้าขึ้นและเห็นชายอายุประมาณ 30 ปี ยิ้มให้เธออย่างเขินอาย เขาไว้ผมสั้นและสวมเครื่องแบบของคนขับรถ

หลิงอี้หรานนิ่งไปชั่วขณะ ทันใดนั้นเธอก็จำได้ว่าเขาคืออากว๋อ คนขับรถของศูนย์บริการสุขาภิบาล

"ใช่ค่ะ" หลิงอี้หรานตอบ

“ผมว่างให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะ” กว๋อซิ่นหลี่รวบรวมความกล้าของเขาพูด

หลิงอี้หรานจำที่พี่ซูบอกเธอว่าอากว๋อสนใจเธอ อากว๋อพยายามจีบเธอเหรอ? อย่างไรก็ตามหลิง อี้หรานไม่มีความตั้งใจที่จะมีความสัมพันธ์ใด ๆ

“ไม่ต้องก็ได