ตอนที่ 45 เงาที่คืบคลานและความกังวลของแพรไหม

ตอนที่ 45

เงาที่คืบคลานและความกังวลของแพรไหม

ขณะที่คริสเตียนกำลังทุ่มเทให้กับการปฏิรูปธุรกิจและการเตรียมตัวเป็นพ่ออย่างเต็มที่ แพรไหมกลับเริ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่างที่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาในชีวิตประจำวันของเธอ แม้คฤหาสน์คาร์ดินัลจะได้รับการยกระดับระบบรักษาความปลอดภัยจนแน่นหนาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่สัญชาตญาณของผู้หญิงที่กำลังจะเป็นแม่บอกให้เธอรู้ว่า บางสิ่งไม่ชอบมาพากล

เหตุการณ์แรกเกิดขึ้นในวันหนึ่งที่แพรไหมกำลังเลือกซื้อของตกแต่งสำหรับห้องเด็กอ่อนกับ เดฟ ที่ห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางเมือง คริสเตียนต้องการให้แพรไหมได้ใช้ชีวิตตามปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงอนุญาตให้เธอออกไปข้างนอกได้ภายใต้การคุ้มกันของทีมรักษาความปลอดภัยที่เข้มแข็ง

ขณะที่แพรไหมกำลังเพลิดเพลินกับการเลือกซื้อตุ๊กตาน่ารัก ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองมา แพรไหมหันขวับไปมองรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นใครผิดปกติ เธอคิดว่าตัวเองอาจจะคิดไปเอง จึงพยายามไม่ใส่ใจ แต่ความรู้สึกถูกจับจ้องนั้นก็ยังคงอยู่ เธอหันไปมองอีกครั้ง และครั้งนี้เธอเห็น ชายร่างสูงคนหนึ่ง กำลังยืนอยู่ห่างออกไปในมุมอับของร้าน เขาไม่ได้แต่งตัวแปลกแยก แต่สายตาของเขามันดูเย็นชาและจ้องตรงมาที่เธอโดยเฉพาะ

แพรไหมใจกระตุก เธอรีบเดินไปหลบหลังเดฟทันที

“เดฟ…คุณเห็นผู้ชายคนนั้นไหมคะ” แพรไหมกระซิบชี้ไปที่ชายคนนั้น

เดฟมองตามสายตาของแพรไหม ชายคนนั้นยังคงยืนนิ่ง ไม่ได้แสดงท่าทีเป็นมิตร เดฟรีบออกคำสั่งผ่านหูฟังให้ทีมรักษาความปลอดภัยตรวจสอบและจับตาดูชายคนนั้นทันที

เมื่อเดฟหันกลับมาคุยกับแพรไหมอีกครั้ง ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว!

“เขาหายไปไหนคะเดฟ” แพรไหมถามด้วยความกังวล

“ไม่เป็นไรครับนายหญิง อาจจะเป็นแค่คนเดินผ่านไปมาครับ แต่ผมสั่งลูกน้องให้ตรวจสอบแล้ว” เดฟพยายามปลอบใจ แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงเคร่งเครียด

เหตุการณ์นั้นทำให้แพรไหมรู้สึกไม่สบายใจไปทั้งวัน เธอเล่าเรื่องนี้ให้คริสเตียนฟังในคืนนั้น คริสเตียนรับฟังอย่างตั้งใจ และสั่งให้เดฟเพิ่มความระมัดระวังเป็นพิเศษ และตรวจสอบบุคคลที่น่าสงสัยในพื้นที่ที่แพรไหมไป

ไม่กี่วันต่อมา แพรไหมได้รับ ช่อดอกกุหลาบสีดำ ส่งมาที่คฤหาสน์ โดยไม่มีการ์ดหรือข้อความใด ๆ แพรไหมรู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่าง เพราะดอกกุหลาบสีดำเป็นสัญลักษณ์ของความตายและการสิ้นสุด

เมื่อคริสเตียนเห็นช่อดอกไม้ เขาก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“ใครส่งมา” เขาถามเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความโกรธ

เดฟ เข้ามารายงานว่าไม่พบข้อมูลของผู้ส่ง และไม่มีกล้องวงจรปิดใด ๆ ที่บันทึกภาพการส่งดอกไม้ได้ ราวกับมันปรากฏขึ้นเอง

“นี่มันการข่มขู่กันชัดๆ” คริสเตียนพูด เขากำชับให้เดฟตรวจสอบเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด และสั่งให้เพิ่มกำลังคนในการรักษาความปลอดภัยรอบคฤหาสน์อีกเท่าตัว เขาเริ่มเชื่อแล้วว่าศัตรูใหม่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้กว่าที่คิด และเป้าหมายก็คือแพรไหม

แพรไหมเองก็รู้สึกถึงความกดดันที่เพิ่มขึ้น เธอพยายามเก็บความกังวลไว้กับตัวเอง ไม่อยากให้คริสเตียนต้องเป็นห่วงมากไปกว่านี้ โดยเฉพาะในช่วงที่เขากำลังทุ่มเทกับการเปลี่ยนแปลงธุรกิจและเตรียมตัวเป็นพ่อ แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า อนาคตที่กำลังจะมาถึง จะปลอดภัยอย่างที่พวกเขาหวังไว้จริง ๆ หรือไม่

เธอเริ่มฝันร้ายบ่อยขึ้น เป็นฝันร้ายเกี่ยวกับเงาปริศนาที่ตามหลอกหลอน และความรู้สึกว่ามีใครบางคนจ้องจะทำร้ายลูกของเธอ เธอตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยความหวาดกลัว และคริสเตียนก็จะคอยกอดปลอบเธอเสมอ

“คุณไม่เป็นไรนะครับแพรไหม ฝันร้ายไปใช่ไหม” คริสเตียนกระซิบ พลางลูบผมของเธอ

“ฉันกลัวค่ะคริสเตียน…กลัวว่าจะมีอะไรมาพรากเราไปจากกัน…กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกของเรา” แพรไหมสารภาพเสียงสั่น

คริสเตียนจูบหน้าผากเธอ “ไม่มีใครทำอะไรคุณและลูกของเราได้หรอกครับ ผมจะปกป้องคุณเอง”

แม้คำพูดของคริสเตียนจะทำให้แพรไหมรู้สึกอุ่นใจ แต่ความกังวลก็ยังคงเกาะกุมอยู่ในใจ เธอรู้ดีว่าโลกของคริสเตียนไม่เคยมีคำว่า ปลอดภัย และนั่นทำให้เธอต้องเตรียมพร้อมที่จะเข้มแข็งและปกป้องตัวเองและลูกน้อยในครรภ์ให้ได้เช่นกัน