บทนำ พี่น้องท้องชนกัน (1)

บทนำ

พี่น้องท้องชนกัน

‘ไลลา จรัสจันทร์มนตรี’ เดินตามบริกรที่ช่วยแบกร่างใหญ่ของ ‘กองทัพ จรัสจันทร์มนตรี’ เข้ามาในห้องพัก ตอนนี้สภาพของชายหนุ่มดูไม่ได้เลย เขาเมามายไม่ได้สติอะไรเลยจนไลลาอดเป็นห่วงพี่ชายไม่ได้ แม้รู้ว่ากองทัพเกลียดเธอ แต่เธอกลับเกลียดเขาไม่ลงเพราะเธอรักเขาแบบพี่ชายมาโดยตลอด การเกิดและโตมาด้วยกันมันเหมือนสายสัมพันธ์ที่ทำให้ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองคืออะไร รู้เพียงแค่ว่าเจ็บปวดทุกครั้งที่กองทัพบอกว่าเกลียดเธอ ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เด็กแล้ว

            “ห้องนี้ใช่ไหมครับคุณผู้หญิง”

            “ใช่ค่ะ สักครู่นะคะเดี๋ยวฉันเปิดให้” ไลลาเดินไปแตะคีย์การ์ดเพื่อให้บริกรพากองทัพเข้าไปนอน โดยที่หญิงสาวให้บริกรพาร่างใหญ่ไปนั่งฟุบที่โซฟาก่อน เนื่องจากเธอต้องเช็ดทำความสะอาดร่างกายของชายหนุ่มก่อนมิเช่นนั้นอาจจะเลอะที่นอนได้

            “ขอบคุณนะคะ นี่ค่ะทิป”

            “ขอบคุณครับคุณผู้หญิง”

บริกรบอกแล้วยกมือไหว้พร้อมกับรับเงินจำนวนหนึ่งจากไลลามาไว้กับตัวเอง จากนั้นก็มองสองหนุ่มสาวสลับกันไปมาอย่างเป็นห่วง เพราะก่อนหน้านี้ในงานแต่งสายตาที่ผู้ชายที่กำลังฟุบหลับอยู่นั้นมองสาวร่างเล็กด้วยความไม่พอใจจนเขาที่กำลังเสิร์ฟน้ำสัมผัสได้

            “คุณผู้หญิงต้องการแม่บ้านไหมครับ ให้ช่วยคุณผู้ชาย...” ชายร่างสูงเอ่ยถามเพราะเป็นห่วงคนตัวเล็กอย่างบอกไม่ถูก

            “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อันนี้พี่ชายฉันเอง ฉันจัดการเขาได้ค่ะ” ไลลามองร่างใหญ่ที่นั่งหลับอยู่แล้วส่ายหน้าไปมา จากนั้นเธอก็เดินไปเปิดประตูให้บริกรหนุ่มออกไป

            “อ้าวเหรอครับ งั้นผมขอตัวนะครับ มีอะไรสามารถติดต่อเคาน์เตอร์ด้านล่างได้เลยนะครับ”

            “ค่ะ”

            หลังจากที่บริกรหนุ่มเดินออกไปแล้วไลลาก็เดินเข้ามาเพราะหวังจะถอดเสื้อที่เลอะอ้วกของชายหนุ่มออก หญิงสาวพยายามดึงรั้งจนในที่สุดเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาก็ถูกถอดออกมา

            ไลลาถึงกับตะลึงเมื่อเห็นร่างกายของพี่ชายที่ตอนนี้ไม่มีอะไรปกปิดท่อนบนเลย แผงอกกว้างกำยำที่บ่งบอกว่าคนตรงหน้าดูแลร่างกายเป็นอย่างดี ไหนจะซิกซ์แพ็กแข็งเป็นลอนที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจของคนที่กำลังเมาอยู่

            “พี่ทัพก็หุ่นดีเหมือนกันนะเนี่ย” เมื่อเทียบรูปร่างของกองทัพกับเพื่อนๆ กองทัพมีโครงสร้างและหุ่นไม่ต่างจากเพื่อนๆ ที่เป็นลูกครึ่งเลย เรียกได้ว่าภาษีพอๆ กันถึงแม้จะเป็นหนุ่มไทยแท้ก็ตาม ผิวเนียนละเอียดของเขาส่งเสริมให้กองทัพน่ามองยิ่งขึ้น แต่ไลลาไม่ได้คิดแบบนั้นเพราะเธอรักเขาแบบพี่ชายมาตลอด ถึงแม้จะรู้ความจริงว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแต่เธอก็ไม่เคยคิดเกินเลย

            “อื้อ...อย่ามายุ่งสิเว้ย!” เสียงของคนเมาร้องออกมาอย่างรำคาญเมื่อรับรู้ว่ามีอะไรเปียกๆ มาถูไถที่ร่างกายของเขา

            “พี่ทัพคะ...เช็ดตัวก่อนนะเดี๋ยวจะนอนไม่สบาย” ไลลาบอกอย่างหวังดี จากนั้นหญิงสาวก็ทำการเช็ดแผงอกกว้างบึกบึนอย่างเบามือ แต่ใจสาวกลับเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก แม้ภายนอกของไลลาจะดูกร้านโลก แต่ใครจะรู้บ้างว่าเธอไม่เคยต้องมือชายใดเลยสักคนเดียว เธอแค่ชอบเที่ยว ชอบสังสรรค์แต่ไม่ได้หมายความว่าง่ายกับใครทุกคน

            “อย่ามายุ่งกับกู!!”

            มือหนาทำการผลักร่างเล็กจนกะละมังที่บรรจุน้ำหกเลอะเนื้อตัวของไลลา ทำให้ตอนนี้ร่างกายสาวเปียกปอนเสียยิ่งกว่าคนที่นอนเมาอยู่

            โครม!!

            “ว้าย!! พี่ทัพนะพี่ทัพ...ไลลาเปียกหมดแล้วนะ” ไลลาที่นั่งแหมะอยู่ที่พื้นมองชุดเดรสของตัวเองที่มันเลอะเปรอะเปื้อนไปหมดแล้วถอนหายใจออกมา

            ไลลาส่ายหน้าแล้วเลือกที่จะเดินเข้าไปหาชุดคลุมใส่และจะโทร.เรียกพนักงานขึ้นมาเอาชุดของเธอไปซักและอบแห้งก่อน มิเช่นนั้นเธอจะไม่มีเสื้อผ้าใส่กลับ คงอาจจะใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง ห้องนี้ก็ใหญ่โตเธออาจจะนั่งรอสักพักเพื่อรอชุดก่อน

            “พี่ทัพนะพี่ทัพทำกันได้”

            ไลลาใส่ชุดคลุมแล้วรอทางรูมเซอร์วิสมารับชุดไป แต่จนแล้วจนรอดพนักงานข้างล่างก็ยังไม่ขึ้นมาเนื่องจากตอนนี้มันดึกมากๆ พนักงานน้อยอาจจะล่าช้า ไลลาเลยหันไปมองคนตัวโตที่นอนสลบอยู่ที่โซฟาจนเธอสงสาร เลยเลือกจะประคองคนตัวโตเพื่อให้เขาขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ

            “มานอนบนเตียงดีๆ นะคะพี่ทัพ...ฮึบ...”

ไลลารวบรวมแรงทั้งหมดเพื่อพาร่างใหญ่ขึ้นไปนอนบนเตียง แต่ด้วยความที่น้ำหนักตัวของเขามากกว่าเธอสองเท่า ไลลาเลยเซถลาลงไปนอนทับที่อกแกร่งของกองทัพอย่างช่วยไม่ได้

            “ว้าย!!”