บทนำ พี่น้องท้องชนกัน (2)

            แม้ไลลาจะตัวเล็กแต่น้ำหนักที่กดทับลงมาทำให้กองทัพสะดุ้งตัวตื่นขึ้น ดวงตาคมเข้มเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าใครบางคนนอนทับที่อกแกร่งของเขา คนคนนี้คือคนที่เขาเกลียดมากที่สุด

            “ไลลา!!” จากตอนแรกที่เมามายเป็นอันต้องสร่างเมาทันที เพราะเขารังเกียจที่ผู้หญิงหน้าด้านคนนี้มาแตะต้องเนื้อตัวยามที่เขาไม่ได้สติ

            “พี่ทัพ...เอ่อ...คือ”

            ดวงตาสวยเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อกองทัพตะโกนใส่เสียงดัง ซึ่งเธอรู้ว่าชายหนุ่มไม่อยากให้เธอเข้าใกล้ แต่ทำไงได้ในเมื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวไหว้วานให้เธอมาดูแลกองทัพ และตรงนั้นก็ไม่มีใครไว้ใจได้เลย

            “หน้าด้านเนาะ กูบอกว่าเกลียดขี้หน้ายังเสนอหน้ามาให้กูเห็นอีก” ตั้งแต่เกิดมาไลลาไม่เคยเห็นกองทัพหยาบคายเท่านี้มาก่อน

            “พี่ทัพ!! ทำไมต้องหยาบคายกับไลลาขนาดนี้ด้วย ไลลาแค่ช่วยเองนะ” ไลลาร้องถามอย่างโกรธจัดไม่แพ้กันเมื่อชายหนุ่มขึ้นมึงขึ้นกูแบบนี้มันไม่น่ารักเลย

            “ช่วยห่าไร แล้วที่มึงใส่ชุดแบบนี้หมายความว่ายังไง จะอ่อยกูว่างั้นเถอะ!!” เพราะความเกลียดชังทำให้ผู้ชายที่แสนสุภาพอย่างกองทัพเปลี่ยนไป อะไรที่เขาเกลียดเขาจะไม่มีทางทำดีด้วย อย่างเช่นผู้หญิงตรงหน้า!!

            “ไลลาจะไปคิดแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อพี่ทัพเป็นพี่ชายของไลลา” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจว่าเขาไปเอาความคิดทุเรศๆ แบบนี้มาได้ยังไง

            “เหอะ...กูไม่ใช่พี่มึง และไม่เคยเป็นด้วย สิ่งที่มึงกับแม่มึงทำกับแม่กูมันเหี้...ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น! ยังคิดว่าจะเป็นน้องสาวกูได้งั้นเหรอ” กองทัพจ้องใบหน้าหวานที่ขอบตากำลังเห่อร้อนเพราะอยากจะร้องไห้ แต่เขาไม่สงสารหรอกนะเพราะคนแบบนี้ต้องทำเลวๆ ใส่ถึงจะสำนึก

            “พี่ทัพ...ถ้าพี่ทัพยังด่ากราดไลลาแบบนี้ งั้นไลลาขอตัว ไลลาไม่อยากพูดกับคนที่ไม่มีสติอย่างพี่ทัพ!”

ไลลาเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าของตัวเองที่วางข้างโซฟา แต่จังหวะที่หญิงสาวหมุนตัวกลับมือหนาของกองทัพก็จับที่ข้อมือเล็กเอาไว้แล้วจัดการเหวี่ยงร่างบอบบางขึ้นไปบนเตียงทันที

            “ว้าย!!” เพราะความรุนแรงของการเหวี่ยงเมื่อครู่ทำให้ไลลานอนคุดคู้อยู่บนเตียงอย่างเจ็บจุก จนกระทั่งรับรู้ถึงมือหนาของกองทัพซึ่งลากขาเธอไปที่ปลายเตียงอย่างแรง “กรี๊ด! พี่ทัพจะทำอะไรไลลา” ไลลากรีดร้องออกมาเสียงดังเมื่อมือหนาที่ลากขาเธอมันรุนแรงจนผมสยายเต็มเตียงไปตามแรงลากของเขา

            “หึหึ...อย่าทำตัวใสซื่อ คนอย่างมึงแม่งคงโดนมาจนพรุนแล้ว ยังเสนอหน้ามาให้ไอ้วิคเอาอีก อย่าคิดว่ากูไม่รู้แผนชั่วมึงนะที่อยากได้น้องเขยกูมาเป็นผัว! จะบอกให้ไอ้วิคมันไม่โง่มันรักน้องกูไม่ใช่ผู้หญิงสำส่อนอย่างมึง”

กองทัพผรุสวาทออกมาพร้อมกับจ้องมองคนที่นอนตาตื่นอยู่บนเตียงด้วยสายตาวาวโรจน์ แวบหนึ่งในดวงตาของกองทัพมีความเห็นใจ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่มารดาของผู้หญิงคนนี้ทำกับแม่เขา และสิ่งที่ไลลาทำกับไอลดามันทำให้เขาไว้ใจผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อีกต่อไป

            “พะ...พี่ทัพ...ได้โปรดปล่อยไลลาไปเถอะนะคะ ไลลาสัญญาว่าจะไปอยู่ให้ไกล ไลลาจะไม่มาวอแวพี่หรือไออีก” เสียงหวานบอกอย่างสั่นๆ พร้อมกับนอนยกมือไหว้คนตัวโตที่เหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมจะทำลายเธอให้สิ้นซาก

            “กูไม่เชื่อน้ำหน้าอย่างมึงไลลา คนอย่างมึงต้องเจอแบบกู อยากได้น้องเขยกูเป็นผัวนัก ฝันไปเถอะชาติหน้าตอนบ่ายๆ โน่น เดี๋ยวคืนนี้กูจะสนองมึงเอง”

            “ยะ...อย่านะ อย่าทำไลลา เราเป็นพี่น้องกันนะ พี่ทัพทำไลลาลงเหรอ” ไลลาถามด้วยอาการน้ำตาคลอเบ้า ทั้งเจ็บทั้งกลัวและเสียใจที่ชายหนุ่มเคียดแค้นเธอขนาดนี้

            “พี่น้องอย่างนั้นเหรอ กูไม่อยากเป็น แต่ถ้าพี่น้องท้องชนกันไม่แน่ กูจะเอามึงให้ขาถ่างไปเลยจะได้ไม่มีแรงไปมั่วผู้ชายคนไหนอีก!!!”

            “ยะ...อย่านะ”

            ไลลาร้องออกมาแต่เธอไม่มีแรงแม้แต่จะลุกเพราะอาการเจ็บจุกที่ท้องเป็นอย่างมากเนื่องมาจากการเหวี่ยงเมื่อครู่นี้ แววตาสวยสั่นระริกเมื่อเห็นว่ากองทัพกำลังถอดเข็มขัดของตัวเองจนเสียงหัวเข็มขัดกะเทาะกัน เสียงมันช่างน่ากลัวและหวาดผวา หญิงสาวรู้ว่ากองทัพไม่ได้รักเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตั้งแต่ที่ความจริงยังไม่ปรากฏก็ตาม แต่ชายหนุ่มไม่เคยทำตัวดิบเถื่อนอะไรแบบนี้มาก่อน จนมาคิดแล้วว่าคนที่ตัวเองคลุกคลีมาตั้งแต่เด็กแท้จริงแล้วเธอไม่เคยรู้จักอะไรเขาเลย

            เคร้ง!