บทนำ พี่น้องท้องชนกัน (3)

“พะ...พี่ทัพใจเย็นๆ นะพี่ต้องมีสติ ไลลาเป็นน้องสาวพี่ เราสองคนเห็นกันเป็นพี่น้องมาตลอด”

            “กูไม่ได้เห็นมึงเป็นน้อง! แต่ถ้าเป็นเมียก็ไม่แน่ ไม่สิ...คนอย่างมึงไม่เหมาะเป็นเมียใครหรอก เพราะสำส่อนฉิบหาย ยังดีนะกูมีถุงไม่งั้นคืนนี้กูคงติดโรคจากมึง!!”

            “ไลลาไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ทัพบอกเลย ไม่เคย” ไลลาเสียใจที่กองทัพไม่เคยมองเธอในแง่ดี และเขาก็ยังคิดทุเรศๆ กับเธออย่างนี้อีก ตอนนี้ความรักแบบพี่ชายที่มีให้เขามันมลายหายไปหมดแล้ว เหลือเพียงความว่างเปล่า

            “ไม่เป็นเหี้...ไร ผู้หญิงสำส่อน หรือเมียกู”

ไลลานิ่งเงียบด้วยไม่รู้จะต่อปากต่อคำกับกองทัพไปทำไมเพราะถึงยังไงคนอย่างเขาคงไม่มีทางเชื่อคำพูดอะไรของเธออยู่แล้ว

“มึงไม่ตอบ งั้นกูเลือกให้ เดี๋ยววันนี้กูจะเอามึงให้หายร่านเลย จะได้เลิกทำตัวเสื่อมเสียมาที่ตระกูลของกูสักที!!” กองทัพว่าจบก็จัดการถอดกางเกงสีดำมันวาวของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตามมาด้วยชั้นในสีน้ำเงินเข้ม เผยให้เห็นสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน

ดวงตาสวยเบิกกว้างด้วยความตกใจเพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ตรงนั้นของกองทัพมันใหญ่มาก ใหญ่กว่าแขนของเธอเสียอีก มันทั้งใหญ่ ทั้งยาว และน่ากลัวมากๆ

“พะ...พี่ทัพอย่านะ พี่แค่ไม่ได้สติ พี่แค่เมา” เมื่อเริ่มมีแรงไลลาก็ค่อยๆ ถอยร่นไปข้างหลัง จนกระทั่งแผ่นหลังเล็กแนบกับพนักพิงของหัวเตียง

“กูมีสติ กูไม่ได้เมาอะไรด้วย และวันนี้กูจะเอามึงให้ขาถ่างเลยไลลา มึงชอบร่านไม่ใช่เหรอ งั้นวันนี้กูจะสละตัวเองเย...มึงละกัน”

กองทัพจัดการลากร่างเล็กลงมาที่ปลายเตียงอีกครั้ง โดยที่ร่างหนาอันเปล่าเปลือยของเขากำลังคร่อมร่างเล็กที่มีแค่ชุดคลุมปกปิดกายเอาไว้ ด้วยความที่ชุดมันเปียกเธอเลยถอดออกหมดทั้งตัวเพราะหวังว่าจะเอาไปซักก่อนกลับ

ติ๊งต่อง!!

“รูมเซอร์วิสค่ะ มารับเสื้อผ้าที่คุณผู้หญิงต้องการให้นำไปซักค่ะ” เสียงดังจากหน้าห้องทำให้ไลลาได้สติและกำลังตัดสินใจจะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไลลากลับช้ากว่าคนตัวโต เขาเอามือมาปิดปากของเธอไว้ มือของกองทัพใหญ่กว่าหน้าของเธอเสียอีก

“อื้อ!!”

“ไม่ต้องการแล้วครับ กลับได้เลยครับ ไม่เป็นไร” กองทัพตะโกนออกมาด้วยเสียงสุภาพ ช่างต่างจากที่พูดกับเธอเมื่อครู่เหลือเกิน

“รับทราบค่ะคุณผู้ชาย...”

เสียงเท้าที่เดินห่างออกไปทำให้ไลลาเริ่มหวาดกลัวคนตรงหน้ามากขึ้น กลัวว่าเขาจะทำอะไรที่เลวร้ายลงไป และสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังจะทำมันไม่สามารถเรียกร้องอะไรกลับมาได้

“คิดจะร้องให้คนช่วยอย่างนั้นเหรอ หึหึ...ไว้มึงโดนกูเย...ก่อนแล้วกัน จากนั้นลองไปร้องแรกแหกกระเชอดูว่าโดนกูเอา แต่จะกล้าพูดหรือเปล่าล่ะ” มือหนาปล่อยออกจากปากเล็กจิ้มลิ้มแล้วเท้าแขนกับที่นอนหนานุ่มเพื่อป้องกันไม่ให้สาวร่างเล็กหนี

“ได้โปรดเถอะพี่ทัพ เราอย่าทำอย่างนี้กันเลย ถ้าพี่ทัพอยากให้ไลลาชดใช้อะไรบอกไลลาเลยนะ แต่ขออย่างเดียวอย่าทำแบบนี้ได้ไหม ไลลากลัว” มือเล็กยกขึ้นไหว้ชายหนุ่มอีกครั้งเพื่ออ้อนวอนและหวังให้เขาเห็นใจเธออีกครั้ง

“ต่อให้มึงมาก้มกราบตีนกูตอนนี้กูก็ไม่เมตตาคนอย่างมึง กูเกลียดมึง...มึงจำเอาไว้ด้วย!”

“เกลียดแล้วจะทำอย่างนี้กับไลลาทำไม เราต่างคนต่างอยู่เถอะนะ” เสียงหวานบอกสั่นๆ

“สะใจ การที่กูเห็นมึงทรมานกูยิ่งสะใจ และถ้าเห็นมึงดิ้นทุรนทุรายใต้ร่างกูแล้วกูก็ยิ่งสะใจ แต่จริงๆ เป็นบุญห...มึงนะที่จะได้ลิ้มรสคว...ของกู บางทีมึงอาจจะติดใจอยากให้กูเอาอีกก็ได้”

เพียะ!!

            “ไอ้ทุเรศ พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไงวะ กูน้องมึงนะ น้องมึง คนที่โตมากับมึง แต่มึงคิดเหี้...ไร” ไลลาโกรธจัดและเธอจะไม่เกรงใจอะไรเขาอีกต่อไป เธอไม่ใช่คนอ่อนแอที่จะยอมถูกกระทำฝ่ายเดียว

            กองทัพที่หน้าหันเพราะแรงตบค่อยๆ หันมามองสาวร่างเล็กใต้ร่าง เขาใช้ลิ้นดุนดันกระพุ้งแก้มของตัวเองเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บที่แก้มสาก

            “มึงคิดว่าตบแล้วกูจะปล่อยมึงเหรอ งั้นมาคอยดูกันว่าแรงมึงกับกูใครจะเยอะกว่ากัน”

            ว่าจบมือหนาก็จัดการกระชากชุดคลุมของไลลาออกอย่างแรง เผยให้เห็นผิวขาวเนียนของหญิงสาวที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดคลุม ทำเอาคนตัวโตหอบหายใจรุนแรงออกมาอย่างตื่นเต้นที่ได้เห็นเนื้อนางแบบเต็มๆ ตา