บทที่ 150

เจเรมี่รู้สึกปวดร้าวในใจทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างจนดูเหมือนว่าดวงตาคู่นั้นกำลังจะหลุดออกจากเบ้า “คุณพยายามเต็มที่แล้ว คุณหมายความว่ายังไง?” เขาตั้งคำถาม และนั่นคือคำพูดที่สมาชิกในครอบครัวไม่อยากได้ยิน

หมอมองเขาแล้วถอนหายใจ “เป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่ผู้ป่วยสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ ขอแสดงความเสียใจด้วย”

เขาไม่มีทางยอมรับผลลัพธ์นี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เขาต้องการให้มาเดลีนมีชีวิตอยู่

เขาต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่เพื่อที่เธอจะได้ยินในสิ่งที่เขาจะบอกความจริงกับเธอ

“ฉันเป็นหมอที่ดูแลคนไข้คนนี้เมื่อสามปีก่อน ตอนนั้น เธอตั้งท้องและฉันขอให้เธอทำแท้งเด็ก กระนั้น เธอยืนยันที่จะให้กำเนิดลูก ฉันคิดว่าเด็กคนนั้นสำคัญกับเธอมากกว่าชีวิตของเธอเองเเละตอนนี้เธอจากไปแล้ว เด็กคนนั้นจะมีชีวิตอยู่เพื่อเธอได้ ฉันคิดว่านั่นเป็นการปลอบใจบางอย่างจากพระเจ้า” แพทย์หญิงคนหนึ่งพูดย้ำสิ่งนั้นมันดังก้องอยู่ในหูของเขา หลังจากที่เจเรมี่ได้ยินเช่นนั้น เขาแทบหายใจไม่ออก

เด็กคนนั้น

เขาขยี้เด็กคนนั้นให้เป็นผงธุลีด้วยมือของเขาเอง

เด็กคนนั้นคือเนื้อและเลือดของพวกเขาเอง แต่วิญญาณของเด็กคนนั้นถูกทำลายโดยเขา ผู้เ