ตอนที่ 22 ใต้แสงไฟดวงแรก

ฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากทองอ่อนเป็นน้ำเงินเข้ม ไฟหลอดเล็ก ๆ หน้าเคาน์เตอร์คาเฟ่ค่อย ๆ สว่างขึ้นตามเวลาที่ลินดาตั้งไว้ในระบบ หลอดไฟทรงวินเทจพาดเรียงกันเป็นเส้นเหนือโต๊ะไม้ยาว สะท้อนเงาจากแก้วน้ำสมุนไพรที่ยังคงตั้งอยู่บ้าง

เสียงกริ่งหน้าร้านดังแผ่วพร้อมกับประตูไม้ถูกผลักออกอย่างแผ่วเบา

ขุนยืนอยู่ตรงนั้นเหงื่อซึมที่ต้นคอ เสื้อเชิ้ตสีซีดกับกางเกงผ้ายีนส์เริ่มเปื้อนเศษไม้จากวันทำงาน แต่แววตาเขากลับสดใสกว่าทุกแสงในร้าน

“เลิกงานหรือยังครับคุณแม่ค้าประจำไร่”

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมรอยยิ้มเอียง ๆ ที่ทำให้เดือนวางผ้าบนเคาน์เตอร์โดยไม่รู้ตัว

“ยังไม่ปิดร้านเลยพี่ มาไวจัง”

“ไม่มาไม่ได้ครับ วันนี้ทั้งวัน...ร้านนี้ไม่มีเสียงหัวเราะของเดือนเลย บ้านเงียบจนได้ยินใจพี่เต้น”

ลินดาเหลือบมองจากอีกฝั่ง ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินหนีไปจัดของหน้าร้าน

“พี่อยู่เวรคนสุดท้ายเลยนะคะ” เดือนแกล้งพูด “ลินดาเขาไล่ให้กลับแน่เลยล่ะ”

“งั้นพี่มารับ... กลับพร้อมกันนะครับ”

เขายื่นมือออกไปตรงหน้าเธอนิ้วเปื้อนฝุ่นไม้แต่ปลายนิ้วยังอบอุ่นเหมือนทุกครั้งที่สัมผัส

เดือนนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ เอื้อมมือไปแตะ

“เดี๋ยวก่อน ขอปิดเครื่องกาแ