บทที่ 10 ใจอ่อน

[คาริสา talk]

สองสัปดาห์ต่อมา...

ฉันเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้อง เนื่องจากว่าวันนี้ยังไม่ได้เจอหน้าแดเนียลเลย แค่ไม่ได้เจอหน้าเขาทำไมฉันจะต้องกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขแบบนี้ด้วย

ตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา แดเนียลมารับมาส่งฉันทุกวัน ด้วยเหตุผลสั้น ๆ เพียงแค่ ‘คิดถึง’

ทั้งที่ฉันไม่ต้องติดตามเขาแล้ว ตอนนี้กลับเป็นเขาที่คอยตามดูแลฉันเป็นอย่างดี

เขากำลังทำอะไรอยู่นะ

แล้วที่ฉันเป็นอยู่มันเรียกว่าคิดถึงหรือแค่สับสนกันแน่

ก๊อก! ก๊อก!

อยู่ ๆ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นมา ฉันจึงรีบเดินไปส่องตาแมวดูหน้าห้อง เมื่อไม่เห็นใครฉันจึงเปิดประตูออกไปดู ก่อนจะเห็นถุงอะไรบางอย่างห้อยอยู่หน้าประตูพร้อมกับกระดาษโน้ตติดเอาไว้

‘ซื้อข้าวกล่องมาฝาก กินด้วยนะนี่คือคำสั่ง!’

ฉันอ่านแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขาก็มีมุมโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย แต่ทำไมถึงไม่โผล่หน้าออกมาให้เห็น รู้ไหมว่าฉันคิดถึง

ฉันควรจะชัดเจนต่อความรู้สึกตัวเองสักที รู้สึกดีก็พูด ชอบก็ตะโกนออกไป...

“ฉันจะไม่ยอมกิน ถ้าไม่มีใครมากินเป็นเพื่อน ประตูห้องฉันไม่ได้ล็อกนะ” ฉันตะโกนออกไปเสียงดังทีเดียว หวังว่าเขาคงจะได้ยิน ฉันหันหลังกลับเข้ามาภายในห้องพร้อ