บทที่ 17

เมื่อได้ยินว่าซูหว่านสามารถช่วยเขาเอาโครงการ หลินเจ๋อเฉินเกิดความสนใจทันที

เขตเฉิงซีเริ่มแข่งขันจากเดือนหน้า คุณปู่ว่าแล้ว ตราบใดที่เขาสามารถเอาได้โครงการนี้ ก็ให้เขาเป็นทายาท

แต่คู่แข่งครั้งนี้คือตระกูลกู้ที่มาจากเมืองกลางซึ่งนั่นเป็นหนึ่งในกรุ๊ปชั้นนำในประเทศ อยากเอาชนะตระกูลกู่ในด้านสาขาอาชีบมันยากมาก เขาจึงอยากจะได้โครงการนี้โดยผ่านเอาใจจี้ซืหาน

แต่ยากมากที่เอาใจจี้ซืหาน

ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่ขอจี้เหลียงชวนช่วยแนะนำให เขาแม้คนก็ไม่สามารถได้เจอ

เพราะฉะนั้นการที่เอาโครงการนี้โดยผ่านเอาใจจี้ซืหานมันยากมาก

ถ้าซูหว่านสามารถช่วยเขาเอาโครงการนี้ได้ก็ย่อมดีที่สุด แต่ว่า.....

เขาถามซูหว่านแบบสงสัยบ้าง "ในเมื่อคุณมีจุดอ่อนของจี้ซืหานในมือแล้วทำไมไม่นำมาขึ้นครองตำแหน่งโดยขู่เขา"

ซูหว่านรีบบอก "ใครว่าฉันไม่เคย ฉันเคยขู่เขาแล้ว ฉันบอกว่าจะเป็นแฟนสาวของเขา แต่เขาไม่ยอม"

หลินเจ๋อเฉินหรี่ตามองเธอ "เขาไม่เห็นด้วยเงื่อนไขคุณ คูณไปขู่เขาก็ไม่มีประโยชน์ดิ"

ซูหว่านพูดอย่างมั่นใจว่า "ถ้าครั้งนี้เขาไม่ยอม งั้นฉันจะส่งคริปนี้ให้คุณหนูหนิง"

หลินเจ๋อเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย "จริงๆแล้วคุณคือเพื่อไม่ให้ผมแตะต้องคุณ จึงเสนอแบบนี้มั้ง"

"ถูกต้อง"

ซูหว่านใจเย็น "ฉันเคยบอกคุณแล้ว ว่าฉันไม่สามารถสกินชิพกับคนที่ฉันไม่รัก ฉันจะคิดริเริ่มเมื่อฉันรักใครสักคน ก็เหมือนกับต่อประธานจี้ แต่ประธานหลินไม่ถึงอย่างนี้ ฉันก็ไม่อยากถูกคุณแตะต้อง ก็มีแต่สามารถช่วยคุณเอาโครงการ"

หลินเจ๋อเฉินคิดว่าหลังจากถูกตัวเองมองทะลุความคิด เธอจะเลือกที่จะอธิบาย แต่ไม่คิดว่าเธอยอมรับโดยตรงแล้ว นี่กลับทำให้หลินเจ๋อเฉินมองเธอในอีกมุมหนึ่ง

ถ้าครั้งที่แล้วการที่เธอโน้มน้าวใจตัวเองอย่างแยบยล ทำให้เขารู้สึกฉลาด งั้นวันนี้เธอกลับทำให้เธอชื่นชอบบ้าง

เขาเดิมทีคิดว่าซูหว่านไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเรื่องเงินและอำนาจ แต่ไม่คาดถึงว่าคนที่เธอชอบนั้น เป็นทายาทตระกูลจี้

ไม่แปลกใจเลยว่าเธอไม่มีความสนใจกับเขา ที่เดิมวางความคิดในคนที่เก่งกว่าเขาแล้ว

ไม่ว่าด้านสมอง ความทะเยอทะยาน ความสามารถ หรืว่าการวางแผน การไกล่เกลี่ย ผู้หญิงนี้ก็เก่งมาก

อาจจะการฝากให้เธอ สามารถช่วยตัวเองเอาโครงการเฉิงซีได้จริง แต่ว่า...

หลินเจ๋อเฉินจับคางของซูหว่านให้เธอหันกลับมามองตัวเอง "ถ้าคุณทำเรื่องพัง ผมก็ให้พี่น้องจัดการเพื่อนสนิทคุณ"

เขารู้ว่าเฉียวซานซานคือจุดอ่อนของซูหว่าน ตราบใดที่เฉัยวซานซานยังอยู่ งั้นซูหว่านก็จะเชื่อฟังตัวเองตลอด

หังใจของซูหว่านโกรธมากจนสั่น เธอกัดฟันและพูดว่า "คุณวางใจได้"

หลินเจ๋อเฉินจึงปล่อยเธอ พูดอย่างน่าเสียใจบ้างว่า "ในเมื่อคุณไม่อยาก งั้นก็ช่างเถอะ หลังจากคุณได้รับโครงการแล้ว เราค่อยๆปลูกฝังความรู้สึก"

เมื่อเทียบกับเล่นผู้หญิงแล้ว เขาอยากได้ตำแหน่งทายาทของตระกูลหลินมากกว่า

ตราบใดที่ซูหว่านสามารถเอาเขตเฉิงซี เขายอมรอจนเธอตกหลุมรักตัวเองค่อยแตะต้องเธอ

เมื่อคิดว่าซูหว่านย่อมเป็นของตัวเอง หลินเจ๋อเฉินก็ไม่ได้ติดใจขนาดนั้น

ดอดเธอไว้และจูบอย่างแรงก็ลุกขึ้นจากไป

เมื่อเห็นเขาจากไป ซูหว่านที่นอนบนพื้นจึงโล่งใจอย่างลึกๆ

เธอจับโซฟาและลุกขึ้นอย่างช้าๆ สั่นและหนาวทั้งกาย

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวหลินเจ๋อเฉินหรือว่าโกรธจี้ซืหาน เอาเป็นว่าหัวใจเธอเกือบจะหายใจไม่ออก

เธอมือสั่นและหยิบยาออกจากกระเป๋า กินยาสงบใจไปหลายเม็ด จึงจึงพยุงร่างกายและจากไป

ตอนนี้เป็นช่วงหนาว ลมหนาวเหมือนถูกเติมตะกั่วเข้าไปในชุด หนาวจนเธอสั่น

แต่เธอกลับเหมือนไม่รู้สึกหนาว มุ่งหน้าไปทางที่กลับบ้านเหมือนประติมากรรม เดินทีละก้าว

คอร์นิเซกที่จอดอยู่ที่ไม่ไกล ขับมาต่อหน้าเธออย่างกะทันหัน ขวางทางเธอ

ซูชิงออกจากรถ เดินมาต่อหน้าของซูหว่าน พูดอย่างเคารพว่า "คุณหนูซู ประธานจี้กำลังหาคุณ"

ซูหว่านเหมือนไม่ได้ยิน เดินไปข้างหน้าอย่างสีหน้าเย็นชา

ซูชิงมีแต่ขวางเธอ "คูณหนูซู คุณก็รู้บุคลิกภาพของประธานจี้ ไม่สามารถขัดขืนได้เลย"

ใช่ เด็กกําพร้าที่ไม่มีอะไรเลยอย่างเธอ จะขัดขืนจี้ซืหานที่มีพลังอำนาจได้อย่างไร

ถ้าไม่เชื่อฟังเขา ผลที่ตามมาอาจแย่กว่าหลินเจ๋อเฉินมั้ง

ซูหว่านเลิกดิ้นรน ขึ้นรถอย่างเชื่อฟัง

หลังจากนั่งลง เธอหันหน้าไปข้างๆมองดูผู้ชายที่นั่งด้านหลัง

เขาสวมสูทที่หรูหราและนาฬิกาข้อมือที่มูลค่าสิบล้าน นั่งรถหรูรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น ดูแบบสูงส่งมาก

แต่เธอ ไวน์แดงเต็มทั้งตัว ทั้งเหนียวเหนอะหนะและเหม็น ในต่อหน้าเขาก็เหมือนตัวตลก

ช่องว่างของตัวตนแบบนี้ทําให้ซูหว่านไม่อยากอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว

เธอถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ประธานจี้ มีเรื่องอะไรก็พูดเร็วๆค่ะ ฉันจะรีบกลับบ้าน"

เธอเชื่อฟังตลอดในต่อหน้าเขา ไม่ค่อยได้ใช้น้ำเสียงอย่างนี้มาพูดกับเขา

จี้ซ์หานหันหน้าไปข้างๆเล็กน้อย ดวงตาที่ลึกและมืด เหมือนจะสามารถดูดหัวใจเธอได้ น่าตกใจ

ซูหว่านหลีกเลี่ยงสายตาโดยไม่รู้ตัว แต่ทันใดนั้นเขาก็เอนตัวมา...