“มีอะไร ปิดประตูทำไม” เจ้าของห้องทำหน้าตาแตกตื่น นอกจากเธอจะปิดประตูแล้วยังเดินไปปิดม่านหน้าต่าง
“เฮ้ย! แล้วนั่นจะปิดม่านทำไม”
ทีนี้ภาษาไทยชัดเลยนะพ่อคุณ คนปิดหน้าต่างได้แต่ค้านในใจ
“ก็เรื่องที่คุยมันเป็นความลับไง อยากให้คนอื่นรู้เหรอว่าตัวเองเป็นสมภารกินไก่วัด”
“สมภาร ไก่วัด” คนที่ภาษาไทยแข็งแรงระดับหนึ่ง แต่สมภารกับไก่วัดอาจจะยากไปสำหรับเขา ไก่วัดนี่เป็นไก่พันธุ์ไหนกันนะ เหมือนไก่งวงหรือเปล่า?
“เอ่อ ไม่ต้องรู้เรื่องหรอก คือฉันมีเรื่องให้คุณช่วย” ม่านฟ้าตัดเรื่องไก่วัดกับสมภารออกไปก่อน ใครจะกินอะไรก็ช่างปะไร ตอนนี้มีเรื่องที่เธอหนักใจมากกว่านั้น
“ช่วยอะไร” หวังชางหันซ้ายแลขวาอย่างไม่ไว้ใจผู้หญิงตรงหน้า ม่านฟ้าถอนหายใจรอบที่สามสิบเอ็ดของวัน เธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ทำไมดูแล้วท่าทางเขาไม่ไว้ใจเธอเลยสักนิด
“หนูกับแม่โดนปองร้าย มีคนตามแม่หนู คุณช่วยเราหน่อยได้ไหม หนูได้ยินว่าคุณเป็นลูกเจ้าพ่อฮ่องกง คุณน่าจะมีอิทธิพล ช่วยเราสองคนแม่ลูกหน่อยนะคะ” ม่านฟ้ายกมือไหว้ขอความเห็นใจ
“ทำไมฉันต้องช่วย” ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่มีความเห็นใจเธอเลยสักนิด
“ก็...ก็หนูเป็นพนักงานโรงงานคุณ”
“งั้นฉันต้องช่วยทุกคนหรือไง ฉันจ่ายค่าจ้างไม่ได้ให้ทำงานฟรี”
คนได้ค่าจ้างเม้มปากสนิท ‘คนรวยมักใจดำ’ คำนี้ไม่เกินจริง
“แต่หนูเคยนอนกับคุณแล้วนะ ถือว่าเป็นเมียคุณ ช่วยเมียสักครั้งนะคะ” เมียเด็กยังยกมือไหว้ขอความเห็นใจ เธอไม่ใช่แค่พนักงานธรรมดา แต่เธอคือเมียเด็กของเขาเลยนะ อย่างน้อยความเวอร์จินของเธอคงทำเขาประทับใจบ้าง
“หนึ่งแสนที่ฉันจ่ายไป นั่นคือค่าจ้าง ลืมไปแล้วหรือไง เพราะฉะนั้นเธอไม่ใช่เมียฉัน” หวังชางกัดฟันแน่น ยายเด็กนี่หวังจะจับเขาจริง ๆ ดีนะที่เขาป้องกันตัวทุกอย่าง ไม่อย่างนั้นคงโดนยายนี่แบล็กเมล์
“งั้นหนูคงไม่มีทางเลือก”
“เรื่องของเธอ” คนเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งก็เขาเนี่ยแหละ อยากกดปุ่มละลายน้ำแข็งให้เขาชะมัด
“ถ้าหนูเอาคลิปไปขายน่าจะได้เยอะอยู่นะ คงจะพอให้หนูกับแม่หนีได้”
หวังชางฟังเรื่องไร้สาระอย่างหัวเสีย คลิปบ้าคลิปบออะไรเขาไม่สนหรอก ‘ไร้สาระ’ เขาไม่น่าไปยุ่งกับคนบ้าแบบเจ้าหล่อนเลย ให้ตายสิ!
‘อ๊า โคตรดี อีกรอบนึงนะ เหนื่อยหรือยัง’ คำว่าไร้สาระถูกปัดตกไปทันทีเมื่อเสียงในคลิปคือเสียงของเขาเอง
“ม่านฟ้า! เธอถ่ายคลิปฉันเหรอ”
“เรียกว่าคลิปเราดีกว่าค่ะ” ม่านฟ้าเองก็ไม่รู้ว่ามือเธอไปโดนปุ่มอะไรตอนไหน และตั้งกล้องไว้บนหัวเตียงตอนไหน ภาพถ่ายจากกล้องหลังชัดเสียยิ่งกว่าระบบ 4K แล้วทั้งภาพทั้งเสียงแจ่มแจ๋ว กล้องและระบบถ่ายในที่มืดมันดีจริง ๆ สมกับราคาที่เธออุตส่าห์ผ่อนศูนย์เปอร์เซ็นต์สี่สิบแปดงวด
“ม่านฟ้า เธอคิดว่าฉันเป็นใคร ถึงคิดจะเอาคลิปมาขู่!” คนไม่กลัวคลิป แต่สีหน้าตอนนี้เรียกว่าฆ่าคนได้เลย
“ก็หนูขอให้คุณช่วย คุณไม่ช่วยเอง หนูไม่มีทางเลือก”
“เลยคิดจะขู่ฉัน?”
“หนูไม่ได้ขู่นะคะ แต่ถ้าท่านประธานช่วย หนูก็เต็มใจทำทุกอย่างที่ท่านประธานต้องการเลยค่ะ หนูยอมเป็นเมียท่านประธาน เป็นเด็กเลี้ยงของท่านเลยเอ้า”
“ฉันเคยบอกว่าไม่กินซ้ำ จำไม่ได้เหรอ”
“ฉันเคยบอกว่าไม่กินซ้ำ จำไม่ได้เหรอ”
คำพูดของเขาทำให้ม่านฟ้าเลือดขึ้นหน้า ไม่กินซ้ำ พูดมาได้ แล้วที่กินย้ำ ๆ วันนั้นล่ะ ไม่เรียกว่าติดใจจะเรียกอะไรได้อีก
“คุณลองซ้ำอีกรอบแล้วค่อยตัดสินใจดีไหมคะ”
“ไม่!!!”
“หนูจะไม่บอกใคร”
“ไม่!!”
“หนูจะขึ้นให้ทั้งคืนเลย” คนที่จำได้ว่าเขาร้องครางเพราะเธอขึ้นให้เมื่อครั้งก่อนยื่นข้อเสนอ
“ไม่!” เขาเมินหน้าไปทางอื่นเหมือนไม่อยากเห็นหน้าคนที่จะขึ้นให้ทั้งคืน
“งั้น...ให้เอาสดก็ได้อ้ะ เดี๋ยวหนูป้องกันเอง นะ ๆ คุณก็รู้ว่าหนูสะอาด สด อร่อย ตอดตุบ ๆ เลยนะคะ” จากที่เธอนั่งไหว้เขาในตอนแรก ไม่รู้เข้ามาเบียดเขาตั้งแต่ตอนไหนกัน
คนที่ตอบว่าไม่ ๆ มาแล้วทุกข้อเสนอ ตอนนี้ไม่กล้าตอบคำว่า ‘ไม่’ จากที่เคยบอกว่าไม่กินซ้ำ เพียงชั่วเสี้ยวนาทีความรู้สึกเขากลับเริ่มสั่นคลอน
“ถ้าคุณไม่ช่วย หนูก็ต้องหนี ถ้าโดนจับได้ โชคร้ายก็คงตาย หรือไม่อีกทีก็คงไม่พ้นส่งไปขายตัว” พอเห็นเขามีท่าทีอ่อนลง เธอจึงถือโอกาสสวมกอดเขาเสียเลย ยอมรับว่าตอนนี้กลัวไปหมด แค่มาทำงานแล้วทิ้งแม่ไว้ที่ห้อง เธอยังกลัว หนีก็ต้องใช้เงิน ทุกอย่างมันดูมืดมนไปหมด
เรียกได้ว่าดีแลนหวังคือเฮียที่จิตใจดีของคนรอบข้าง ชวีชอบพูดว่าดีแลนหวังไม่เหมือนพ่อตรงนิสัย แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าชวีแค่ประชด ถึงจะเป็นพี่น้องต่างมารดา แต่หวังชางดูแลน้อง ๆ ดีเสมอ ทั้งยังเป็นคนได้สมบัติน้อยที่สุดเวลาพ่อแบ่งอะไรให้ทั้งสามคน ‘มันของนอกกาย ที่มีก็ใช้ไม่หมด’ นั่นคือคำพูดของคนที่เคยประสบเคราะห์ร้ายมาหลายเรื่อง ทั้งเรื่องลักพาตัว ทั้งอุบัติเหตุ กาสิโนที่มาเก๊าตอนนี้หวังชางยกให้เดวิดหวังทั้งหมด ตั้งแต่รู้จักกับม่านฟ้าและแม่ยายทั้งสองพาเข้าวัดบ่อย ๆ ทำให้เขาได้รู้แล้วว่าชีวิตเราไม่มีอะไรมาก แต่อย่าโลภ อย่าอยากได้ของที่ไม่ใช่ของเรา และประกอบอาชีพสุจริต เป็นแบบอย่างที่ดีกับลูก เงินที่มีเอาไปด้วยไม่ได้เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากโลกนี้ไป เราต้องรู้จักแบ่งปัน ยิ่งให้เราจะยิ่งได้ เมื่อก่อนเขาไม่เคยคิดว่าคำสอนนี้จะเป็นจริง แต่ตอนนี้เขาเชื่ออย่างหมดใจ และยิ่งเชื่อมากขึ้นเมื่อในอีกสองปีต่อมาเขากับม่านฟ้าก็มีลูกชายฝาแฝด เด็กชายแพทริกและพาริสหวัง แฝดสองคู่ด้วยวิธีธรรมชาติ ไม่ต้องคิดอะไรมาก เรื่องนี้หวังชางเก็บไว้อวดได้อีกหลายคน พวกมันทำลูกได้ เขาไม่เถียง แต
สองหนุ่มสาวเจ้าของปาร์ตี้ตรงไปยังห้องน้ำทันทีที่ได้ที่ตรวจการตั้งครรภ์ หวังชางเข้าไปในห้องน้ำเพื่อลุ้นกับม่านฟ้า สายตาของทั้งสองจับจ้องที่ตรวจทั้งห้าอันก่อนจะร้องเฮออกมาด้วยความดีใจ ไม่น่าเชื่อว่าครั้งนี้ก็ติดง่ายดาย “เป็นไง ท้องไหม” คำถามของน้องชายสุดที่รักดังขึ้นทันทีที่ม่านฟ้ากับหวังชางกลับมาที่โต๊ะหมูกระทะ “ท้อง ระดับกูก็ต้องท้องอยู่แล้ว” คนเมียท้องได้ทีคุยโวเป็นการใหญ่ ให้มันได้อย่างนี้สินะ ความเล่นใหญ่ไม่มีใครเกินคุณชายใหญ่ ชวีคีบหมูสามชั้นย่างเหลืองกรอบวางบนจานของคุณชายใหญ่เพื่อเป็นรางวัลที่ผลิตหลานให้เขาเพิ่ม “ไอ้ชายรอง กูเหม็น” ว่าแล้วพี่ชายใหญ่รีบวิ่งไปยังห้องน้ำเพื่ออาเจียน แต่ดูแล้วไม่มีใครสงสารหวังชางเลยสักนิด พวกเขาได้แต่หัวเราะคิกคัก โดยเฉพาะม่านฟ้าเมียรักของเขาหัวเราะไม่ยอมหยุด คอยดูนะ คนท้องก็คนท้องเถอะ เขาจะใช้แรงงานให้เข็ดไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ นอกจากท้องง่ายแล้ว ทั้งสองยังได้ลูกแฝดในท้องนี้ นี่ละนะ เวลาคนเราดวงขึ้นทำอะไรก็ดีไปหมด ใครจะคิดว่าท้องลูกคราวนี้ได้ถึงสองคนอย่างที่ม่านฟ้าหวังไว้ เพราะท้องแฝดจึงอยู่ในการดูแลขอ
เขาดูแลเธอดีตั้งแต่ตั้งท้อง คลอด และช่วยเลี้ยงลูก ม่านฟ้าเคยคิดเหมือนที่ในนิยายพูดไว้ ว่าเธอคงเป็นพวกกู้ชาติหรือไม่ก็เป็นแม่ทัพแนวหน้าในชาติที่แล้ว ชาตินี้ถึงได้โชคดีได้ผู้ชายอย่างหวังชางเป็นสามี “อย่าบีบแรง อืม” เสียงคำรามของเขาพาหัวใจคนบีบสยิวซ่าน “ตกลงคนที่จะทนไม่ได้ตอนท้องนี่เฮียหรือหมิงกันแน่ เมียเฮียฮอตตลอด” หวังชางกระเซ้าคนที่ทั้งลูบทั้งบีบ จากที่นิ่ม ๆ ตอนนี้เริ่มไม่นิ่มแล้ว ทุกอย่างกำลังตั้งชี้โด่เด่รอคอยการปลดปล่อย “นั่นสิคะ หรือว่าทั้งคู่” ม่านฟ้าหัวเราะคิกคักเมื่อเขาพลิกกายมาคร่อมเธอ “เรานี่นะ สามยกแล้วยังไม่พออีกเหรอ ตัวเองได้นอนกลางวัน แต่เฮียเนี่ยแอบงีบในห้องทำงาน ประธานหวังจะตัดออกจากกองมรดกเอานะ” คนจะโดนตัดออกจากกองมรดกซุกหน้ากับหน้าอกนุ่ม ม่านฟ้าอยากจะเถียง แต่ไม่อยากจะพูดมาก ในเวลานี้เธอทำเพียงแอ่นกายให้เขาดูดกลืนได้ถนัดมากขึ้นสามเดือนต่อมา หวังชางและม่านฟ้าบินมาเที่ยวเมืองไทย ฟ้ารุ่งและฟางซีซวน รวมทั้งท่านประธานหวังเดินทางมาพร้อมกับทั้งคู่ เพราะเป็นห่วงดีแลนหวังนั่นแหละ ผู้ใหญ่ทั้งสามคนรวมถึงเจ
“นี่น้องชายหมิง” ฟ้ารุ่งเปิดรูปเด็กชายวัยสิบสามปีใส่ชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนชื่อดังในต่างประเทศ “หล่อจังเลย” ม่านฟ้าชม “แอ๊ะ แอ๊ะ!” “โอ๋ หล่อไม่เท่าดีแลนของยายหรอก” ฟ้ารุ่งตบตูดเด็กชายตัวน้อยที่ปีนขึ้นมานอนบนอกแม่ “ตอนที่เราจากกันหมิงอายุเท่าไหร่นะคะพี่เจน” ฟ้ารุ่งถามถึงอดีตที่เธอลืมเลือนไปเสียแล้ว “ตอนนั้นหมิงสิบขวบ” นี่เป็นครั้งแรกที่เจนสุดาเล่าทั้งรอยยิ้ม ความทุกข์ใจในเวลาเก่าก่อนได้หายไปแล้ว ครั้งนี้พวกเขาทั้งสี่คนได้กลับมาอยู่ร่วมกัน “หมิงร้องไหมตอนแม่ไม่อยู่” ฟ้ารุ่งลูบหลังลูกสาวอย่างห่วงใย ช่วงเวลาที่ขาดหายไปหลายปีทำให้เธอรู้สึกปวดใจ “แม่ ก็ต้องร้องสิ ไม่ร้องก็แปลกแล้ว แต่หมิงไม่ได้ร้องให้แม่เจนเห็นนะคะ กลัวแม่เจนเป็นห่วง” ม่านฟ้าเวลานั้นรู้ว่าแม่ฟ้าหายไป เธอร้องไห้เพราะกลัวว่าแม่จะตาย แต่ก็ไม่อยากให้แม่เจนที่เอ็นดูเธอต้องเสียใจด้วยเหมือนกัน ตอนนั้นเธออายุสิบขวบ รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร มีเรื่องของคนไม่ดีที่ตามแม่เจนทำให้เธอและแม่เจนต้องหนี นั่นก็เป็นปัญหาใหญ่ของเธอและแม่เจนเวลานั้น ม่านฟ้ารู้ดีว่าไม่ค
ฟางซีซวนเล่าเรื่องราวของฟางหมิงให้กับคนในครอบครัวตระกูลหวังฟังอย่างไม่ปิดบัง เขาเดินทางไปติดต่อการค้าที่ประเทศไทย ก่อนจะกลับเขาจึงแวะดื่ม และไม่คิดว่าจะเจอกับนักเลงแถวนั้นที่พยายามจะปล้นเขา เขาวิ่งหนีแต่โดนยิงที่ขา ฟางซีซวนเองก็ไม่รู้ว่าฟางหมิงเข้ามาช่วยเขาตอนไหน รู้แต่ว่าทั้งคู่วิ่งไปจนสุดทาง เสียงน้ำกระทบฝั่งบอกให้รู้ว่าข้างหน้าเป็นแม่น้ำหรือทะเล ฟางหมิงพาเขากระโดดลงน้ำ ในตอนนั้นทั้งคู่จมลงไปในน้ำลึก แต่อาจเพราะความโชคดีของพวกเขาก็ได้ที่เจอคนช่วยไว้ทัน แต่น่าเสียดายคือฟางหมิงบาดเจ็บที่ศีรษะต้องทำการรักษาด้วยการผ่าตัด ในเวลานั้นไม่มีเวลาจะตามหาญาติคนไข้หรือดำเนินเรื่องเอกสารที่ถูกต้อง ฟางซีซวนให้เพื่อนของเขาที่เป็นนักธุรกิจใหญ่ช่วยเหลือในครั้งนั้น ฟางหมิงหลับไปหนึ่งเดือนเต็ม และเมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งเธอก็จำอะไรไม่ได้เลย ฟางซีซวนใช้อำนาจที่มีจัดการเรื่องเอกสารและแต่งงานกับเธอพร้อมพาเธอมาอยู่ฮ่องกงในเวลาต่อมา “อาหมิงฟื้นขึ้นมาพูดแค่ ‘หมิง’ ผมจึงตั้งชื่อเธอใหม่ว่าฟางหมิง หลังจากที่เราแต่งงานกัน” ฟางซีซวนเล่าถึงอดีต ซึ่งคนที่นั่งฟังอย่างเจนสุดาได้
เจนสุดานึกขอบคุณสวรรค์ที่ส่งลูกทั้งสองมาให้เธอ ถึงเธอจะไม่ได้คลอดม่านฟ้ามาเอง แต่เพราะอยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปี ความผูกพันจึงมีไม่น้อย ส่วนเจนิตาคือลูกที่เธออุ้มท้องและเลี้ยงดูมาถึงสิบปี ความรักและสายใยของสายเลือดนั้นแนบแน่นเกินกว่าช่วงเวลาที่ขาดหายไปจะพรากความรักความห่วงใยของแม่ลูกได้ หลังจากไหว้พระใหญ่ พวกเขาแวะรับประทานอาหารเจในวัดที่มีบริการ ต้องยอมรับว่าอาหารเจของที่นี่ โดยเฉพาะเต้าหู้ถือว่ารสชาติค่อนข้างดี “กลับกันรึยังสาว ๆ” หวังชางที่เดินถ่ายรูปจนครบทุกจุดกลับมาถามสาว ๆ ที่กำลังเอร็ดอร่อยกับอาหารเจ “เฮียไม่กินเหรอ” ม่านฟ้าถามอย่างห่วงใย “ไม่ ๆ เพิ่งกินกาแฟไป” ถึงที่นี่จะอยู่สูงจนต้องนั่งกระเช้ามาหลายนาที แต่กาแฟเจ้าดังที่มีสาขาทั่วโลกก็ยังตั้งอยู่บนยอดเขาแห่งนี้ เรียกได้ว่าความสะดวกสบายครบครัน “อิ่มแล้วไปกันเถอะ คิดถึงดีแลนแล้ว” เจนิตาลุกและเร่งทุกคน ป่านนี้เจ้าอ้วนพุงกะทิของเธอจะนอนกลางวันหรือยังนะ “นั่นสิ ดีแลนหลานอา” พลอยใสเองก็ติดหลานยิ่งกว่าใคร อยากฟัดหลานรักให้หายคิดถึง หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นพว