แชร์

4 อลิซแค่จะชงเหล้า

ผู้เขียน: ชีสเค้ก89
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-04 02:17:27

อลิซก้าวเข้ามาช้าๆ

ในชุดเกาะอกรัดรูปสีแดงเข้มที่ตัดกับผิวขาวนวล และผมลอนหลวมปล่อยเคลียไหล่ เธอดูทั้งน่ามองและมีเสน่ห์ในตัวเอง

ท่ามกลางแสงไฟสีสีนวล เธอโดดเด่นราวกับหญิงสาวที่ก้าวออกมาจากภาพวาด

แต่คนที่สายตาคมกริบของเขาจับจ้องอยู่กลับไม่มีท่าทีสนใจนัก

ภูวินทร์ชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที

ปลายนิ้วที่เคาะแก้วเบาๆชะงักลง

“สวัสดีค่ะ”

อลิซเอ่ยเบาๆ ก่อนนั่งลงข้างพราวฟ้าอย่างสงบ ไม่แสดงความประหม่าแม้แต่น้อย

ชายอีกสองคนในกลุ่มยิ้มอย่างพอใจ

มีพูดแซวหยอกเบาๆแต่ไม่ล่วงเกิน

มีเพียงภูวินทร์ที่ยังไม่พูดอะไร เพียงแต่มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสำรวจ

”เด็กใหม่เหรอ“

เขาถามเสียงทุ้ม

พราวฟ้าพยักหน้า

”ใช่ค่ะ พี่จ๋าส่งมา และกำชับให้ดูแลเพื่อนคุณศิวาเป็นพิเศษ พอดีเอมมี่กับปีใหม่ติดลูกค้าอีกห้อง “

พราวฟ้าอธิบายให้ลูกค้าฟังอย่างเจื้อยแจ้ว

เขาเหลือบมองหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง

ก่อนจะวางแก้วลง แล้วเอนตัวพิงพนักโซฟา

”มาชงเหล้าสิ“

คำพูดฟังเหมือนจะพูดกับพราวฟ้า แต่สายตากลับจับอยู่ที่อลิซเต็มๆ พร้อมเหลือบตามองแก้วเปล่า ที่เหล้าพึ่งหมดไปหมาดๆ

จากการกระดกจนหมดแก้วของเขาเมื่อครู่

เธอไม่ตอบโต้อะไร เพียงแค่ยิ้มบางๆ แล้วสบตาเขาอย่างไม่หลบเลี่ยง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแก้วช้าๆ

แต่มือหนากลับคว้าจับไว้ได้ทัน ตอนนี้ภูวินทร์กำลังจับมืออลิซเต็มๆ สองคนจึงเผลอสบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ ในห้องvip2เงียบไปชั่วขณะ ราเมศ วาคิมและพราวฟ้ามองสองคนสลับไปมา จนอลิซได้สติรีบชักมือออก มือหนาที่กุมมือเล็กของเธออุ่นมาก

“ขอโทษค่ะ อลิซแค่จะชงเหล้าให้”

อลิซรีบขอโทษตะกุกตะกัก แววตาเฉียบคมของเขานั้นทำเธอไหววูบ มันทั้งน่ากลัวและน่าดึงดูดในเวลาเดียวกัน

”มานั่งนี่สิ นั่งตรงนั้นชงถนัดรึไง”

ภูวินทร์ปรายตาให้เธอมานั่งเบาะข้างๆ อลิซเม้มปากแน่นมองหน้าพราว แล้วลุกไปนั่งข้างเขา กลิ่นน้ำหอมราคาแพงผสมเข้ากับกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ยิ่งทำให้ผู้ชายคนนี้ดูมีเสน่ห์มากขึ้น ยิ่งหน้าตาไม่ต้องพูดถึงเขาหล่อชนิดที่ว่าเหมือนเทพเจ้าปั้นแต่งไม่เกินจริง

“ขออนุญาตนะคะ”

อลิซหยิบแก้วเขาไปชงเหล้า เธอก้มหน้าก้มตาแบบไม่กล้ามองคนข้างๆ เพราะในหางตากำลังรู้สึกว่าเขามองเธออยู่

”เฮ้ย!!ไอ้ภู มึงมองน้องขนาดนั้น น้องตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกแล้วนั่น”

ราเมศแซวขำๆ ส่วนวาคิมยิ้มกรุ้มกริ่ม อลิซชงเหล้าเสร็จก็ยื่นแก้วมาตรงหน้าเขา แล้วยิ้มบางๆไม่กล้าสบตา

“ถึงอลิซจะชวนคุยไม่ค่อยเก่ง แต่เรื่องความสดและความสวยน้องไม่แพ้ใคร ฝากคุณภูวินทร์ คุณราเมศ และก็คุณวาคิมเอ็นดูเราสองคนด้วยนะคะ”

พราวฟ้ารีบพูดเสริม

”อืม ถ้าอยากให้พวกเราเอ็นดู ผมอยากให้น้องอลิซโชว์ศักยภาพสักหน่อย”

ราเมศมองหน้าอลิซ ก่อนเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“คุณราเมศอยากให้น้องทำอะไรคะ บอกมาได้เลย”

พราวฟ้ารีบถามอย่างไม่ลังเล ถ้าลูกค้ากลุ่มนี้จองตัวพวกเธอทุกรอบที่มา รับรองว่าทิปเยอะแน่นอน

”ฮึ!”

ราเมศหัวเราะเบาๆ มองดูอลิซที่บีบมือตัวเองที่วางไว้บนตักแน่น ยิ่งเห็นอลิซประหม่าเขาก็ยิ่งอยากแกล้ง

“ว่าไงครับน้องอลิซ จะยอมทำรึเปล่า”

ราเมศยิ้มกริ่มถามเธออย่างเจาะจง

”คุณราเมศบอกมาได้เลยค่ะ ถ้าพอทำได้อลิซก็ยินดี ”

เสียงหวนรีบรับปาก ราเมศมองหน้าภูวินทร์ เพื่อนที่เคร่งขรึมที่สุดในกลุ่ม คิดแล้วก็อยากแกล้ง

“ดื่มก่อนสิครับ หมดแก้วนี้แล้วผมจะบอก”

อลิซมองแก้วตรงหน้า ที่เธอยังไม่แตะซักแอะ เพราะดื่มไม่เก่งเอาซะเลย

”ต้องหมดด้วยเหรอคะ”

“ต้องหมดสิ ไม่งั้นเกมก็ไม่สนุก”

อลิซมองแก้วเพียงไม่นาน ก่อนมือเล็กจะหยิบขึ้นมาแล้วกระดกจนหมด

อึก~~อึก~~อึก~~

หน้าสวยเบ้ไปชั่วขณะ เพราะมันเจื่อนและขม แล้วรีบดึงทิชชู่มาเช็ดปาก ทำเอาราเมศกับวาคิมยกยิ้มชอบใจ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   5 หรือว่าไม่กล้า

    “เก่งมากครับ” ราเมศเอ่ยขึ้นในขณะที่ยิ้มไม่หุบ “คุณราเมศบอกมาเถอะค่ะ อยากให้อลิซทำอะไร ” “ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นครับ ผมแค่อยากให้น้องอลิซผ่อนคลาย” ราเมศยังลีลาไม่เลิก เขานั่นแหละที่กำลังทำเธอกดดัน ภูวินทร์ได้แต่นั่งดื่มเงียบๆ ปกติเด็กเอ็นต้องเกาะแขนเอาอกเอาใจ แต่เธอกลับต่างออกไป นอกจากจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ยังพยายามเว้นระยะห่างไปอีก มันช่างเป็นเรื่องแปลก “บอกน้องไปเถอะค่ะคุณราเมศ น้องยังใหม่อยู่อย่าแกล้งน้องนักเลย” พราวฟ้าพูดขึ้น มือเล็กยังชงเหล้าให้สองหนุ่มอยู่ตลอด “ไหนน้องอลิซลองขึ้นนั่งบนตักเพื่อนผมให้ดูหน่อยสิครับ จะได้ตัดสินใจว่าควรเอ็นดูรึเปล่า” อลิซหันมามองหน้าภูวินทร์ทันที ก่อนสบตากับเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เธอประหม่าจริงๆ ได้แต่เม้มปากแน่น หน้าเห่อร้อนไปหมด “ทำไม !!หรือว่าไม่กล้า ” ภูมินทร์เลิกคิ้วสูงถามเธอเสียงเรียบ อลิซลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำถามเชิงดูถูก ก่อนนั่งลงที่ตักแกร่งแล้ววาดกอดคอหนาไว้หลวมๆ “หึ“ ภูวินทร์หัวเราะในลำคอ เธอตัวสั่นยังกะลูกนกตกน้ำ ช่างไม่มืออาชีพเอาซะเลย ”ว้าว!!กล้าจริงด้วย“ วาคิมเอ่ยแซว แต่คนตัวเล็กเอาแต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้จะห

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   4 อลิซแค่จะชงเหล้า

    อลิซก้าวเข้ามาช้าๆ ในชุดเกาะอกรัดรูปสีแดงเข้มที่ตัดกับผิวขาวนวล และผมลอนหลวมปล่อยเคลียไหล่ เธอดูทั้งน่ามองและมีเสน่ห์ในตัวเอง ท่ามกลางแสงไฟสีสีนวล เธอโดดเด่นราวกับหญิงสาวที่ก้าวออกมาจากภาพวาด แต่คนที่สายตาคมกริบของเขาจับจ้องอยู่กลับไม่มีท่าทีสนใจนัก ภูวินทร์ชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที ปลายนิ้วที่เคาะแก้วเบาๆชะงักลง “สวัสดีค่ะ” อลิซเอ่ยเบาๆ ก่อนนั่งลงข้างพราวฟ้าอย่างสงบ ไม่แสดงความประหม่าแม้แต่น้อย ชายอีกสองคนในกลุ่มยิ้มอย่างพอใจ มีพูดแซวหยอกเบาๆแต่ไม่ล่วงเกิน มีเพียงภูวินทร์ที่ยังไม่พูดอะไร เพียงแต่มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสำรวจ ”เด็กใหม่เหรอ“ เขาถามเสียงทุ้ม พราวฟ้าพยักหน้า ”ใช่ค่ะ พี่จ๋าส่งมา และกำชับให้ดูแลเพื่อนคุณศิวาเป็นพิเศษ พอดีเอมมี่กับปีใหม่ติดลูกค้าอีกห้อง “ พราวฟ้าอธิบายให้ลูกค้าฟังอย่างเจื้อยแจ้ว เขาเหลือบมองหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะวางแก้วลง แล้วเอนตัวพิงพนักโซฟา ”มาชงเหล้าสิ“ คำพูดฟังเหมือนจะพูดกับพราวฟ้า แต่สายตากลับจับอยู่ที่อลิซเต็มๆ พร้อมเหลือบตามองแก้วเปล่า ที่เหล้าพึ่งหมดไปหมาดๆ จากการกระดกจนหมดแก้วของเขาเมื่อครู่ เธอไม่ตอ

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   3 เพื่อนเจ้านาย

    “สรุปตามที่พี่บอก แยกย้ายกันไปทำงานได้ละ” จ๋าออกคำสั่งเด็ดขาด ลูกน้องเตรียมแยกย้ายกันไปดูแลลูกค้าตามห้องต่างๆ แต่ก่อนจะเดินผ่านอลิซกับพราวฟ้า เอมมี่กับปีใหม่ก็เบ้ปากใส่อย่างไม่พอใจ แต่อลิซไม่ได้สนใจมากนัก เพราะจุดประสงค์ของเธอแค่มาหาเงินค่าเทอมกับรักษาแม่ ไม่ได้อย่างมาชิงดีชิงเด่นกับใครทั้งนั้น “ไปเถอะอลิซ” เสียงพราวฟ้าเอ่ยเร่ง มือหนึ่งยังคงจับข้อมือเธอแน่นแล้วพาเดินตรงดิ่งไปยังห้องแต่งตัวด้านใน อลิซเดินตามเงียบๆ บรรยากาศในนั้นเต็มไปด้วยสาวๆ ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้า หรือจัดทรงผมกันขมักเขม้น แสงไฟสีนวลสะท้อนกระจกบานใหญ่ริมผนัง เผยให้เห็นภาพเด็กสาวคนหนึ่งที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จดี อลิซยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะแต่งหน้า มือเล็กยังคงจับชายกระโปรงอย่างไม่คุ้นชิน จากเด็กมหาลัยที่ใส่เสื้อเชิ้ต กระโปรงเอดูเรียบร้อย ตอนนี้เธอกลายเป็นหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเข้มรัดรูป ผ้ากำมะหยี่ลื่นไหลแนบไปกับส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างลงตัว ชายกระโปรงสั้นเพียงครึ่งต้นขา ผ่าข้างเล็กน้อย ผมถูกม้วนลอนหลวมๆ ปล่อยเคลียไหล่ เมคอัพไม่จัดจ้าน แต่แต่งดวงตาให้ดูคมและดูมีเสน่ห์กว่าปกติ เธอดูเซ็กซี่ยั่วยวนอย่างบ

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   2 Happy Nana club

    โรงพยาบาลเอกชนเวลาต่อมา “สวัสดีค่ะ มาชำระค่ารักษาคุณพิมพา ชราวรทันกุลค่ะ” หน้าห้องการเงิน อลิซแจ้งความประสงค์แล้วเงียบรอฟัง “ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่จะเช็คยอดชำระให้” เจ้าหน้าที่ดูข้อมูลในคอมพิวเตอร์ไม่นาน ก็ยื่นใบเสร็จแจ้งยอดมาที่เธอ “ ยอดชำระทั้งหมด 158,000 บาทถ้วนค่ะ” พอได้ยินยอดชำระ เข่าเธอแทบทรุด พี่สาวให้มา 150,000 บาท เธอยังต้องควักกระเป๋าเพิ่มอีก8,000 “นี่ค่ะ ” อลิซส่งเงินที่ถืออยู่ในมือให้เจ้าหน้าที่อย่างไม่เสียดาย ถ้ามันสามารถยื้อชีวิตแม่ได้เธอก็ยินดี “ ชำระเรียบร้อยแล้วนะคะ นี่เป็นใบเสร็จ และก็วันที่ 20 เดือนหน้า ให้ญาติเตรียมเงินค่าผ่าตัด 350,000 บาทในรอบแรก ส่วนถัดไปอีกสองเดือนค่าผ่าตัดก็จะอยู่ที่ 350,000 บาทเท่ากันค่ะ ” สิ้นเสียงเจ้าหน้าที่อลิซยืนอึ้ง เงิน700,000 แล้วเธอจะไปหาจากไหน อลิซเดินคอตกกลับมาที่ห้องพักฟื้นของแม่ เห็นป้าพรกำลังป้อนข้าวให้แม่อยู่ เธอรีบปรับสีหน้าเป็นยิ้มทันทีแล้วผลักประตูเข้าไป “ว่าไงคะคนไข้ อร่อยรึเปล่า” เธอยิ้มกว้างแกล้งแซวแม่ไปตั้งแต่หน้าประตู “ก็กินไปงั้นๆแหละ กับข้าวโรงพยาบาลมันจะไปอร่อยอะไร แม่อยากกลับบ้า

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   1 ยอมทิ้งศักดิ์ศรี

    ตึก! ตึก! ตึก! เสียงรองเท้าคัชชูกระทบพื้นกระเบื้องหรูอย่างเร่งรีบ อริสา หรือที่ใครๆเรียกว่าอลิซ เร่งฝีเท้าขึ้นลิฟต์มายังชั้น 29 ของคอนโดสุดหรูใจกลางกรุงเทพ เสื้อเชิ้ตนักศึกษาถูกรีดจนเรียบ กระโปรงทรงเอพลิ้วไหวตามแรงก้าวเดิน หญิงสาวหน้าตาสะสวยจิ้มลิ้ม แต่ทว่าสีหน้ากลับเศร้าหมอง ในหัวเต็มไปด้วยความเคลียด มือหนึ่งกุมกระเป๋าสะพาย อีกข้างถือซองเอกสารที่ยับตรงมุมเล็กน้อยเธอหยุดหอบอยู่หน้าห้อง 2905สูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะยกมือเคาะประตูสามครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเปิดล็อกดังแกร๊ก ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นผู้หญิงรูปร่างสูงเพรียว ใบหน้าสวยเฉียบในชุดลำลองแบรนด์เนมหรู ใบหน้าสดแทบไม่มีที่ติแม้ไม่ได้แต่งหน้า “อลิซ”เสียงแฝงแปลกใจปนระอาเล็กน้อย “มีธุระอะไร” อลิชหน้าเจื่อน มองหน้าพี่สาวแววตาเศร้า “ขอเข้าไปคุยด้วยได้ไหม แป๊บเดียว” ไอรินนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเบี่ยงตัวเปิดทางให้เธอเข้า ห้องกว้างตกแต่งสไตล์โมเดิร์น สีครีมทองสลับน้ำตาลเข้ม ทุกอย่างดูเงียบสงบเกินจริง อลิซเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟากลางห้อง วางกระเป๋าลงอย่างเกร็งๆ “ฉันมีเรื่องอยากให้พี่ช่วย “ น้ำเสียงเธออ่อนลง ไม่กล้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status