Share

5 หรือว่าไม่กล้า

last update Last Updated: 2025-07-04 02:29:27

“เก่งมากครับ”

ราเมศเอ่ยขึ้นในขณะที่ยิ้มไม่หุบ

“คุณราเมศบอกมาเถอะค่ะ อยากให้อลิซทำอะไร ”

“ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นครับ ผมแค่อยากให้น้องอลิซผ่อนคลาย”

ราเมศยังลีลาไม่เลิก เขานั่นแหละที่กำลังทำเธอกดดัน ภูวินทร์ได้แต่นั่งดื่มเงียบๆ ปกติเด็กเอ็นต้องเกาะแขนเอาอกเอาใจ

แต่เธอกลับต่างออกไป นอกจากจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ยังพยายามเว้นระยะห่างไปอีก มันช่างเป็นเรื่องแปลก

“บอกน้องไปเถอะค่ะคุณราเมศ น้องยังใหม่อยู่อย่าแกล้งน้องนักเลย”

พราวฟ้าพูดขึ้น มือเล็กยังชงเหล้าให้สองหนุ่มอยู่ตลอด

“ไหนน้องอลิซลองขึ้นนั่งบนตักเพื่อนผมให้ดูหน่อยสิครับ จะได้ตัดสินใจว่าควรเอ็นดูรึเปล่า”

อลิซหันมามองหน้าภูวินทร์ทันที ก่อนสบตากับเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เธอประหม่าจริงๆ ได้แต่เม้มปากแน่น หน้าเห่อร้อนไปหมด

“ทำไม !!หรือว่าไม่กล้า ”

ภูมินทร์เลิกคิ้วสูงถามเธอเสียงเรียบ อลิซลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำถามเชิงดูถูก ก่อนนั่งลงที่ตักแกร่งแล้ววาดกอดคอหนาไว้หลวมๆ

“หึ“

ภูวินทร์หัวเราะในลำคอ เธอตัวสั่นยังกะลูกนกตกน้ำ ช่างไม่มืออาชีพเอาซะเลย

”ว้าว!!กล้าจริงด้วย“

วาคิมเอ่ยแซว แต่คนตัวเล็กเอาแต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้จะหายใจแรง

หมับ~~~

อลิซเล็กสะดุ้งเล็กน้อย เมื่ออยู่ๆมือหนาก็โอบเอวเล็กเธอไว้แน่น เธอรีบหันขวับไปมองหน้าเขา เหมือนอยากถามว่ากอดเธอทำไม

แต่ภูวินทร์ก็เอาแต่นั่งนิ่ง ยกเหล้าขึ้นดื่ม บางจังหวะก็มองหน้าสวยของเธออย่างสำรวจ หน้ารูปไข่ดวงตากลมโต ปากกระจับอวบอิ่ม จมูกเชิดปลายรั้น ผิวขาวจัดน่ามอง สำหรับเขาเธอก็ดูน่าลิ้มลองดี

”ชงเหล้าอีกสิ เหล้าผมหมดแล้ว แก้วคุณด้วย”

เขาบอกเสียงเรียบ อลิซพยักหน้าเบาๆ

“อลิซลงไปได้รึยังคะ”

“ชงไปสิ เอื้อมนิดเดียวก็ถึง”

เธอแอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนโน้มไปชงเหล้าทั้ง2แก้ว ภูวินทร์แปลกใจชอบกล แค่ก้นงอนเสียดสีกับตรงนั้นนิดเดียว

ทำเอาสิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงราคาแพงนั้น ตื่นขึ้นมาดื้อๆ ชงเสร็จอลิซก็ยกแก้วเหล้ามาให้เขา และกลับมานั่งตัวตรงเหมือนเดิม

“คุณภูวินทร์คะ อลิซขอไปเข้าห้องน้ำซักแป๊บได้ไหมคะ ”

“ไปสิ ”

เขาตอบเสียงเรียบ

“คุณก็เอามือออกก่อนสิคะ”

เธอกับเขาเหมือนทำสงครามเย็นกันซะมากกว่า ในขณะที่เพื่อนของเขาสองคนกับพราวฟ้าพูดคุยกันสนุกสนาน เขาก็เอาแต่นิ่ง

ไม่เห็นคุยเก่งเหมือนเพื่อนเขาเลย ภูวินทร์ยอมปล่อยมือออกจากเอวเล็ก ในจังหวะนั้นอลิซก็รีบลุกขึ้น ภูวินทร์มองตามก้นงอนงามอย่างเสียดาย แต่ก็ยังนิ่งเอาไว้อยู่

“พี่พราวคะ อลิซไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ”

“รีบมานะ อย่าให้คุณภูวินทร์รอนาน”

“ไม่นานค่ะ ”

เธอรับปากพราวฟ้า ก่อนยิ้มบางๆให้กับราเมศและวาคิม แล้วเดินออกไปทางด้านหลังห้อง ที่เป็นห้องน้ำโซนvipโดยเฉพาะ ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องvipนัก

ปึ้ง~~

ประตูห้องน้ำปิดลง อลิซหลับตาลงเพียงเบาๆเหมือนเป็นการพักผ่อนชั่วขณะ และรีบจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย

แล้วเปิดประตูออกมา

“หึ!!จืดชืดแบบนี้ จ้างคุณภูวินทร์ก็ไม่สนใจหรอก”

เอมมี่ยืนกอดอกอยู่ที่อ่างล้างมือ เหมือนจงใจพูดให้เธอโดยเฉพาะ

อลิซแทบไม่มองด้วยซ้ำ รีบเดินไปล้างมือเตรียมออกไปจากห้องน้ำ

“นี่!!แกเมินฉันเหรอ”

เอมมี่รีบคว้าแขนเล็กเธอเอาไว้

“ถ้าพี่อยากหาเรื่องเชิญที่อื่นเถอะค่ะ อลิซแค่อยากหาเงินไม่ได้อยากมีเรื่องกับพี่ ปล่อยค่ะ!!”

อลิซบอกเสียงนิ่งก่อนมองที่มือเอมมี่

“อย่าอวดดีให้มันมากนัก เป็นแค่เด็กใหม่อย่าคิดเทียบชั้นกับเบอร์หนึ่งแบบฉัน ”

เอมมี่กดเสียงต่ำ แล้วบีบข้อมือเล็กของอลิซให้แรงขึ้นอีก

“นั่นมันเป็นสิ่งที่พี่คิดไปเองทั้งนั้น อลิซแค่มาหาเงิน ไม่ได้มาชิงดีชิงเด่นกับใคร”

พรึบ

อลิซบิดข้อมืออย่างแรงจนหลุด แล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำไป

“บ้าที่สุด”

เธอบ่นคนเดียวอุบอิบสาวเท้ามายังvip2เหมือนเดิม

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   5 หรือว่าไม่กล้า

    “เก่งมากครับ” ราเมศเอ่ยขึ้นในขณะที่ยิ้มไม่หุบ “คุณราเมศบอกมาเถอะค่ะ อยากให้อลิซทำอะไร ” “ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นครับ ผมแค่อยากให้น้องอลิซผ่อนคลาย” ราเมศยังลีลาไม่เลิก เขานั่นแหละที่กำลังทำเธอกดดัน ภูวินทร์ได้แต่นั่งดื่มเงียบๆ ปกติเด็กเอ็นต้องเกาะแขนเอาอกเอาใจ แต่เธอกลับต่างออกไป นอกจากจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ยังพยายามเว้นระยะห่างไปอีก มันช่างเป็นเรื่องแปลก “บอกน้องไปเถอะค่ะคุณราเมศ น้องยังใหม่อยู่อย่าแกล้งน้องนักเลย” พราวฟ้าพูดขึ้น มือเล็กยังชงเหล้าให้สองหนุ่มอยู่ตลอด “ไหนน้องอลิซลองขึ้นนั่งบนตักเพื่อนผมให้ดูหน่อยสิครับ จะได้ตัดสินใจว่าควรเอ็นดูรึเปล่า” อลิซหันมามองหน้าภูวินทร์ทันที ก่อนสบตากับเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เธอประหม่าจริงๆ ได้แต่เม้มปากแน่น หน้าเห่อร้อนไปหมด “ทำไม !!หรือว่าไม่กล้า ” ภูมินทร์เลิกคิ้วสูงถามเธอเสียงเรียบ อลิซลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำถามเชิงดูถูก ก่อนนั่งลงที่ตักแกร่งแล้ววาดกอดคอหนาไว้หลวมๆ “หึ“ ภูวินทร์หัวเราะในลำคอ เธอตัวสั่นยังกะลูกนกตกน้ำ ช่างไม่มืออาชีพเอาซะเลย ”ว้าว!!กล้าจริงด้วย“ วาคิมเอ่ยแซว แต่คนตัวเล็กเอาแต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้จะห

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   4 อลิซแค่จะชงเหล้า

    อลิซก้าวเข้ามาช้าๆ ในชุดเกาะอกรัดรูปสีแดงเข้มที่ตัดกับผิวขาวนวล และผมลอนหลวมปล่อยเคลียไหล่ เธอดูทั้งน่ามองและมีเสน่ห์ในตัวเอง ท่ามกลางแสงไฟสีสีนวล เธอโดดเด่นราวกับหญิงสาวที่ก้าวออกมาจากภาพวาด แต่คนที่สายตาคมกริบของเขาจับจ้องอยู่กลับไม่มีท่าทีสนใจนัก ภูวินทร์ชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที ปลายนิ้วที่เคาะแก้วเบาๆชะงักลง “สวัสดีค่ะ” อลิซเอ่ยเบาๆ ก่อนนั่งลงข้างพราวฟ้าอย่างสงบ ไม่แสดงความประหม่าแม้แต่น้อย ชายอีกสองคนในกลุ่มยิ้มอย่างพอใจ มีพูดแซวหยอกเบาๆแต่ไม่ล่วงเกิน มีเพียงภูวินทร์ที่ยังไม่พูดอะไร เพียงแต่มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสำรวจ ”เด็กใหม่เหรอ“ เขาถามเสียงทุ้ม พราวฟ้าพยักหน้า ”ใช่ค่ะ พี่จ๋าส่งมา และกำชับให้ดูแลเพื่อนคุณศิวาเป็นพิเศษ พอดีเอมมี่กับปีใหม่ติดลูกค้าอีกห้อง “ พราวฟ้าอธิบายให้ลูกค้าฟังอย่างเจื้อยแจ้ว เขาเหลือบมองหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะวางแก้วลง แล้วเอนตัวพิงพนักโซฟา ”มาชงเหล้าสิ“ คำพูดฟังเหมือนจะพูดกับพราวฟ้า แต่สายตากลับจับอยู่ที่อลิซเต็มๆ พร้อมเหลือบตามองแก้วเปล่า ที่เหล้าพึ่งหมดไปหมาดๆ จากการกระดกจนหมดแก้วของเขาเมื่อครู่ เธอไม่ตอ

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   3 เพื่อนเจ้านาย

    “สรุปตามที่พี่บอก แยกย้ายกันไปทำงานได้ละ” จ๋าออกคำสั่งเด็ดขาด ลูกน้องเตรียมแยกย้ายกันไปดูแลลูกค้าตามห้องต่างๆ แต่ก่อนจะเดินผ่านอลิซกับพราวฟ้า เอมมี่กับปีใหม่ก็เบ้ปากใส่อย่างไม่พอใจ แต่อลิซไม่ได้สนใจมากนัก เพราะจุดประสงค์ของเธอแค่มาหาเงินค่าเทอมกับรักษาแม่ ไม่ได้อย่างมาชิงดีชิงเด่นกับใครทั้งนั้น “ไปเถอะอลิซ” เสียงพราวฟ้าเอ่ยเร่ง มือหนึ่งยังคงจับข้อมือเธอแน่นแล้วพาเดินตรงดิ่งไปยังห้องแต่งตัวด้านใน อลิซเดินตามเงียบๆ บรรยากาศในนั้นเต็มไปด้วยสาวๆ ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้า หรือจัดทรงผมกันขมักเขม้น แสงไฟสีนวลสะท้อนกระจกบานใหญ่ริมผนัง เผยให้เห็นภาพเด็กสาวคนหนึ่งที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จดี อลิซยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะแต่งหน้า มือเล็กยังคงจับชายกระโปรงอย่างไม่คุ้นชิน จากเด็กมหาลัยที่ใส่เสื้อเชิ้ต กระโปรงเอดูเรียบร้อย ตอนนี้เธอกลายเป็นหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเข้มรัดรูป ผ้ากำมะหยี่ลื่นไหลแนบไปกับส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างลงตัว ชายกระโปรงสั้นเพียงครึ่งต้นขา ผ่าข้างเล็กน้อย ผมถูกม้วนลอนหลวมๆ ปล่อยเคลียไหล่ เมคอัพไม่จัดจ้าน แต่แต่งดวงตาให้ดูคมและดูมีเสน่ห์กว่าปกติ เธอดูเซ็กซี่ยั่วยวนอย่างบ

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   2 Happy Nana club

    โรงพยาบาลเอกชนเวลาต่อมา “สวัสดีค่ะ มาชำระค่ารักษาคุณพิมพา ชราวรทันกุลค่ะ” หน้าห้องการเงิน อลิซแจ้งความประสงค์แล้วเงียบรอฟัง “ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่จะเช็คยอดชำระให้” เจ้าหน้าที่ดูข้อมูลในคอมพิวเตอร์ไม่นาน ก็ยื่นใบเสร็จแจ้งยอดมาที่เธอ “ ยอดชำระทั้งหมด 158,000 บาทถ้วนค่ะ” พอได้ยินยอดชำระ เข่าเธอแทบทรุด พี่สาวให้มา 150,000 บาท เธอยังต้องควักกระเป๋าเพิ่มอีก8,000 “นี่ค่ะ ” อลิซส่งเงินที่ถืออยู่ในมือให้เจ้าหน้าที่อย่างไม่เสียดาย ถ้ามันสามารถยื้อชีวิตแม่ได้เธอก็ยินดี “ ชำระเรียบร้อยแล้วนะคะ นี่เป็นใบเสร็จ และก็วันที่ 20 เดือนหน้า ให้ญาติเตรียมเงินค่าผ่าตัด 350,000 บาทในรอบแรก ส่วนถัดไปอีกสองเดือนค่าผ่าตัดก็จะอยู่ที่ 350,000 บาทเท่ากันค่ะ ” สิ้นเสียงเจ้าหน้าที่อลิซยืนอึ้ง เงิน700,000 แล้วเธอจะไปหาจากไหน อลิซเดินคอตกกลับมาที่ห้องพักฟื้นของแม่ เห็นป้าพรกำลังป้อนข้าวให้แม่อยู่ เธอรีบปรับสีหน้าเป็นยิ้มทันทีแล้วผลักประตูเข้าไป “ว่าไงคะคนไข้ อร่อยรึเปล่า” เธอยิ้มกว้างแกล้งแซวแม่ไปตั้งแต่หน้าประตู “ก็กินไปงั้นๆแหละ กับข้าวโรงพยาบาลมันจะไปอร่อยอะไร แม่อยากกลับบ้า

  • ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง   1 ยอมทิ้งศักดิ์ศรี

    ตึก! ตึก! ตึก! เสียงรองเท้าคัชชูกระทบพื้นกระเบื้องหรูอย่างเร่งรีบ อริสา หรือที่ใครๆเรียกว่าอลิซ เร่งฝีเท้าขึ้นลิฟต์มายังชั้น 29 ของคอนโดสุดหรูใจกลางกรุงเทพ เสื้อเชิ้ตนักศึกษาถูกรีดจนเรียบ กระโปรงทรงเอพลิ้วไหวตามแรงก้าวเดิน หญิงสาวหน้าตาสะสวยจิ้มลิ้ม แต่ทว่าสีหน้ากลับเศร้าหมอง ในหัวเต็มไปด้วยความเคลียด มือหนึ่งกุมกระเป๋าสะพาย อีกข้างถือซองเอกสารที่ยับตรงมุมเล็กน้อยเธอหยุดหอบอยู่หน้าห้อง 2905สูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะยกมือเคาะประตูสามครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเปิดล็อกดังแกร๊ก ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นผู้หญิงรูปร่างสูงเพรียว ใบหน้าสวยเฉียบในชุดลำลองแบรนด์เนมหรู ใบหน้าสดแทบไม่มีที่ติแม้ไม่ได้แต่งหน้า “อลิซ”เสียงแฝงแปลกใจปนระอาเล็กน้อย “มีธุระอะไร” อลิชหน้าเจื่อน มองหน้าพี่สาวแววตาเศร้า “ขอเข้าไปคุยด้วยได้ไหม แป๊บเดียว” ไอรินนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเบี่ยงตัวเปิดทางให้เธอเข้า ห้องกว้างตกแต่งสไตล์โมเดิร์น สีครีมทองสลับน้ำตาลเข้ม ทุกอย่างดูเงียบสงบเกินจริง อลิซเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟากลางห้อง วางกระเป๋าลงอย่างเกร็งๆ “ฉันมีเรื่องอยากให้พี่ช่วย “ น้ำเสียงเธออ่อนลง ไม่กล้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status