บทที่ 23

ประตูห้องน้ำถูกคนผลักออกอย่างแรง ทำให้ซูชิงอวี่ที่เพิ่งเก็บกวาดเส้นผมเสร็จตกใจอย่างมาก เธอมองไปทางเขาอย่างประหม่า “คุณ…”

ยังพูดไม่ทันจบก็เห็นลี่ถิงเชินที่เปลือยร่างกายท่อนบน ร่างกายที่กำยำล่ำสันของชายหนุ่มพุ่งเข้าดวงตาของเธอโดยไม่มีลางบอก

ทั้ง ๆ ที่มีลูกกับเขาแล้วด้วยซ้ำ ภาพที่ไม่ได้เห็นนานกว่าหนึ่งปียังคงทำให้ซูชิงอวี่รู้สึกไม่คุ้นชิน เธอจึงเบนสายตาไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว

เงาของชายหนุ่มพาดปกคลุมใบหน้าของเธอ ลมหายใจอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาแฝงไปด้วยความร้อนกรุ่นพุ่งเข้ามา ซูชิงอวี่ขดตัวด้วยสัญชาตญาณ จ้องมองเขาด้วยความระแวง “คุณจะทำอะไร?”

ลี่ถิงเชินก้มตัวลงช้า ๆ ดวงตาดำเข้มมองไปยังใบหน้าซีดขาวของเธอแล้วถามขึ้น “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าป่วย คุณป่วยเป็นอะไร?”

ซูชิงอวี่สบตาเข้ากับดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยการสำรวจ ในใจรู้สึกซับซ้อนเป็นอย่างมาก

ดวงตาคู่นั้นไม่มีความเย้ยหยัน เหยียดหยามและเย็นชา เขากำลังถามอาการป่วยของเธออย่างจริงใจ

ในตอนนี้ซูชิงอวี่อารมณ์ซับซ้อน จู่ ๆ เธอก็มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว หากเธอบอกลี่ถิงเชินตอนนี้ เขาจะรู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำก่อนหน้านี้บ้างไหม?

เห็นเธอลังเลใจ ลี่ถ