Share

EP 64 : สิ้นฤทธิ์

last update Last Updated: 2025-12-19 17:43:09

ตอนที่ 64 : สิ้นฤทธิ์

เอลิกซ์แสดงสีหน้าไม่พอใจที่คนตัวเล็กดื้อร้องออกจากโรงพยาบาลเมื่อน้ำเกลือหมดขวด ทำให้เขาต้องยอมและออกจากโรงพยาบาลพร้อมเธอ ไม่เคยคิดว่ามาเบลล์จะดื้อได้ขนาดนี้ ต่อให้พูดยังไงก็ไม่ฟัง พูดมากก็ไม่ได้เพราะกลัวเธอไม่พอใจ เขาไม่เคยยอมผู้หญิงขนาดนี้มาก่อนแม้แต่แม่ตัวเองยังไม่ยอมขนาดนี้

"ปล่อยได้แล้ว ฉันจะกลับ" ฉันเดินออกมาจากโรงพยาบาลเพื่อจะโบกรถกลับคอนโดแต่ถูกฝ่ามือหนาประคองไม่ยอมปล่อยตั้งแต่บนห้องจนถึงตอนนี้ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แต่เขาทำเหมือนฉันช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

"กลับพร้อมกัน"

"ไม่!"

"โอเค ตกลง" เอลิกซ์พูดแค่นั้นและจัดการโบกรถแท็กซี่เพื่อให้เธอขึ้น ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งและยอมทำตามความต้องการของเธอ มือหนาเปิดประตูรถแท็กซี่และดันตัวเธอเข้าไปนั่ง แต่...

พรึบ

ไม่ใช่แค่เธอที่เข้าไปนั่ง เขาก็เข้าไปนั่งเคียงข้างเธอเช่นกัน ไม่ขัดความต้องการของเธอแม้แต่นิดเดียว

"เอลิกซ์ลงไปเลยนะ"

"ในเมื่อเธออยากนั่งแท็กซี่ฉันก็จะนั่งด้วย รถทิ้งไว้นี่แหละ ไม่มีอะไรสำคัญเท่าเมีย" น้ำเสียงเข้มตอบกลับแบบห้วนๆไม่สนใจสายตาไม่พอใจ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอต้องกลับคนเดียว ทำไมจะไม่รู้ว่าเธอยังไม่หายดี
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปราบพยศนายแบดบอย   EP 65 : ลักพาตัว

    ตอนที่ 65 : ลักพาตัวตกดึก…3.00 A.M."หนาว..."ท่ามกลางไฟสลัวภายในห้องนอนได้ยินเสียงที่แหบพร่าพูดพร้อมกับนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ใบหน้าหวานซีดเผือด ยิ่งตกดึกความร้อนก็ยิ่งแผ่ซ่าน ต่อให้เธอพูดว่าหนาวแต่เนื้อตัวเธอร้อนรุ่มราวกับมีไฟสุมท่อนแขนแกร่งโอบกอดคนตัวเล็กไว้แน่นไม่มีวินาทีไหนที่จะหลับตาลงได้เลยเพราะเนื้อตัวเธอร้อนเป็นไฟ เอลิกซ์เช็ดตัวให้เธอทุกชั่วโมงแต่พิษไข้ก็ยังเล่นงานไม่เลิก อยากจะโมโหที่เธอออกจากโรงพยาบาลและทำเหมือนหายดี แต่ก็ได้แค่คิดเพราะเขาไม่อยากขัดใจเธอในตอนนั้น"เรื่องดื้อยืนหนึ่ง ใจแข็งดั่งหิน ปากเก่งไม่ดูสภาพ" เอลิกซ์พูดพึมพำและชำเลืองมองนาฬิกาเรือนเล็กบ่งบอกว่าตอนนี้ตีสามแล้ว"มาเบลล์" เอลิกซ์เขย่าตัวเธอเบาๆเพื่อให้รู้สึกตัวจะได้กินยา"มาเบลล์""อื้อ..." อาการปวดหัวแล่นเข้ามาในโสตประสาทเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง ตาที่พร่ามัวมองคนที่อยู่ตรงหน้าและดันตัวเขาออกแต่เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย ฉันไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน และไม่รู้ว่าทำไมตัวเองมานอนอยู่ในห้องนี้ ถึงมันจะเป็นห้องที่คุ้นเคยแต่ฉันกับเขาไม่ได้คุ้นเคยกันเหมือนเมื่อก่อน"ปล่อยเลยนะ""ตื่นมาก็พ

  • ปราบพยศนายแบดบอย   EP 64 : สิ้นฤทธิ์

    ตอนที่ 64 : สิ้นฤทธิ์เอลิกซ์แสดงสีหน้าไม่พอใจที่คนตัวเล็กดื้อร้องออกจากโรงพยาบาลเมื่อน้ำเกลือหมดขวด ทำให้เขาต้องยอมและออกจากโรงพยาบาลพร้อมเธอ ไม่เคยคิดว่ามาเบลล์จะดื้อได้ขนาดนี้ ต่อให้พูดยังไงก็ไม่ฟัง พูดมากก็ไม่ได้เพราะกลัวเธอไม่พอใจ เขาไม่เคยยอมผู้หญิงขนาดนี้มาก่อนแม้แต่แม่ตัวเองยังไม่ยอมขนาดนี้"ปล่อยได้แล้ว ฉันจะกลับ" ฉันเดินออกมาจากโรงพยาบาลเพื่อจะโบกรถกลับคอนโดแต่ถูกฝ่ามือหนาประคองไม่ยอมปล่อยตั้งแต่บนห้องจนถึงตอนนี้ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แต่เขาทำเหมือนฉันช่วยเหลือตัวเองไม่ได้"กลับพร้อมกัน""ไม่!""โอเค ตกลง" เอลิกซ์พูดแค่นั้นและจัดการโบกรถแท็กซี่เพื่อให้เธอขึ้น ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งและยอมทำตามความต้องการของเธอ มือหนาเปิดประตูรถแท็กซี่และดันตัวเธอเข้าไปนั่ง แต่...พรึบไม่ใช่แค่เธอที่เข้าไปนั่ง เขาก็เข้าไปนั่งเคียงข้างเธอเช่นกัน ไม่ขัดความต้องการของเธอแม้แต่นิดเดียว"เอลิกซ์ลงไปเลยนะ""ในเมื่อเธออยากนั่งแท็กซี่ฉันก็จะนั่งด้วย รถทิ้งไว้นี่แหละ ไม่มีอะไรสำคัญเท่าเมีย" น้ำเสียงเข้มตอบกลับแบบห้วนๆไม่สนใจสายตาไม่พอใจ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอต้องกลับคนเดียว ทำไมจะไม่รู้ว่าเธอยังไม่หายดี

  • ปราบพยศนายแบดบอย   EP 63 : เป็นห่วง

    ตอนที่ 63 : เป็นห่วงเท้าเรียวเล็กตัดสินใจเดินออกจากบริเวณนั้นแต่เพียงแค่ก้าวขาออกมาอาการเดิมก็กลับมาอีกครั้ง ภาพทุกอย่างหมุนราวกับอยู่บนรถไฟเหอะ ร่างกายไม่สามารถทรงตัวได้หมับ"ปล่อยฉันนะ"เอลิกซ์ตัดสินใจเข้าไปอุ้มคนตัวเล็กด้วยความเร็วในจังหวะที่เธอจะล้มไปกองกับพื้นเป็นครั้งที่สอง ต่อให้เธอจะกีดร้องดังลั่นและดิ้นสู้ยังไงเขาก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้เธอกลับเองในสภาพนี้ แค่เธอเดินยังเอาตัวไม่รอดไม่ต้องหวังว่าจะขับรถกลับได้ แรงดีดดิ้นของเธอมีเพียงน้อยนิดอาจเป็นเพราะร่างกายไม่มีแรง และเสียงที่กีดร้องก็แทบจะไม่มี แต่ยังทำเหมือนตัวเองเก่ง"อยากโกรธก็โกรธไป แต่ฉันจะปล่อยให้เมียตัวเองหน้ามืดขับรถชนตายไม่ได้ อยากงอนก็งอนไปเลย เดี๋ยวง้อเอง ก็ง้อมาห้าเดือนแล้วง้อต่ออีกจะเป็นอะไรไป""เอลิกซ์ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย" ฉันพยายามดีดดิ้นด้วยแรงที่เหลืออยู่ เพราะเขาฉวยโอกาสอุ้มฉันแถมยังพุ่งตรงไปที่รถของตัวเอง ต่อให้ใบหน้าคมคายจะเลือนรางลงเรื่อยๆแต่ฉันก็อยากจะสู้ให้สุด"....." เอลิกซ์ไม่ได้สนใจกับคำพูดของเธอและยังอุ้มเธอไปที่รถสปอร์ตของตัวเองราวกับทองไม่รู้ร้อน ทั้งที่ได้รับสายตาที่ไม่ชอบใจของคนในอ้อมแขนภาพท

  • ปราบพยศนายแบดบอย   EP 62 : ไร้เยื่อใย

    ตอนที่ 62 : ไร้เยื่อใยหนึ่งอาทิตย์ต่อมา..."เฮ้อ..." เสียงถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างสูงยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ทางเข้าคอนโดของฉัน ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันจะเจอเขายืนอยู่ตรงนี้เสมอ และมักจะเข้ามายื้อและพูดขอโทษอยู่ทุกวัน บางครั้งฉันไปเจอลูกค้าเขาก็มักจะมาดักรอเจอเป็นครั้งคราวถ้าเขาตามฉันทัน แต่ถ้าที่คอนโดในทุกเย็นเขาจะรู้ว่าฉันต้องออกไปร้านเหล้า และช่วงร้านปิดในช่วงดึกก็มักเจอเอลิกซ์ยืนรออยู่ที่ลานจอดรถในทุกคืนฉันไม่รู้ว่าเขาได้ทำงานหรือเที่ยวเตร่ที่ไหนบ้างหรือเปล่าเพราะวันๆเอาแต่ตามฉันไม่หยุดหย่อน ต่อให้เขาจะทำแบบนี้มาตลอดหนึ่งอาทิตย์เต็มแต่ความใจอ่อนก็ยังไม่เกิดขึ้น เพราะสิ่งที่เขาทำมันเหยียบย่ำทั้งหัวใจและความรู้สึกของฉันไปหมดแล้ว ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากทำงาน การที่ฉันได้ทำงานยุ่งๆทั้งเช้าและเย็นทำให้ฉันไม่คิดเรื่องระหว่างฉันกับเขาและในค่ำคืนวันเสาร์เมื่อคืนที่ผ่านมา เอลิกซ์ก็นั่งอยู่ที่ร้านในโต๊ะสุดท้าย เขามองการทำงานของฉันโดยไม่ใช้อารมณ์ฉุนเฉียวเหมือนแต่ก่อน และฉันก็ทำหน้าที่ของฉันโดยที่ไม่สนใจสายตาเขาเช่นกัน ฉันก็เลือกปฏิบัติกับโต๊ะเอลิกซ์แค่โต๊ะเดียว ไม่มีการน

  • ปราบพยศนายแบดบอย   EP 61 : ภาพความทรงจำ

    ตอนที่ 61 : ภาพความทรงจำภายในคอนโดสุดหรูของเอลิกซ์ชายหนุ่มร่างสูงกลับเข้ามาในห้องด้วยสภาพที่อิดโรย ใบหน้าคมคายมีแต่ความเศร้าหมอง นัยส์ตาที่เคยแข็งกร้าวเปลี่ยนเป็นอ่อนไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ใช่ไม่ตามเธอไปแต่พอตามไปก็ไม่สามารถขึ้นคอนโดเธอได้ ต่อให้พ่อของเขาจะรู้จักเจ้าของคอนโดที่เธออยู่แต่ก็ไม่สามารถทำแบบเดิมได้แล้ว พ่อคงอยากให้เขาแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง ไม่มีใครสามารถช่วยได้เพราะทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของเขาเองเอลิกซ์รู้อยู่แก่ใจและไม่คิดจะใช้ลูกอ้อนขอให้คนที่บ้านช่วยเหลือแม้แต่ลุงซีโน่ ตอนที่ตัวเองทำก็ไม่เคยปรึกษาใคร ตอนนี้ก็ต้องแก้ไขมันด้วยตัวเองสายตาละห้อยมองไปรอบๆห้อง ภาพของเธอวนเวียนอยู่ทุกมุมห้องโดยเฉพาะโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่นที่มันเคยมีเสียงหัวเราะเสียงพูดคุยของเธอ และเราทั้งคู่นอนกอดกันดูโทรทัศน์ มุมหน้าต่างบานใหญ่ที่มองเห็นวิวเมืองของลอนดอนเป็นที่ที่มาเบลล์ยืนมองวิวทุกวันไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน เท้าแกร่งเดินเข้าไปในห้องนอนที่เคยใช้ร่วมหลับนอนกับเธอก็ยิ่งคิดถึง ตั้งแต่เกิดเรื่องเขาเข้ามาในนี้แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าและไม่เคยนอนเตียงนี้ตั้งแต่เธอเดินออกไปวันนั้นร่างแกร่

  • ปราบพยศนายแบดบอย   EP 60 : ตามขอโอกาส

    ตอนที่ 60 : ตามขอโอกาสรถสปอร์ตคู่ใจของมาเบลล์ขับมาจอดในสวนสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลจากลอนดอนในยามดึก ใบหน้าหวานไร้ซึ่งอารมณ์แต่นัยส์ตาแดงก่ำ ร่างบางเอนกายพิงกับเบาะหนังและทอดสายตามองตรงไปอย่างไร้จุดมุ่งหมายฉันไม่สนใจด้วยซ้ำว่ารถตัวเองจะอยู่ในสภาพไหน ไม่แม้แต่ลงไปดูความยับเยินของมัน อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาเมื่อมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ต่อให้จะเป็นช่วงกลางคืนแต่ภาพในความทรงจำก็ชัดเจน"ไม่รู้ด้วยซ้ำทำไมฉันถึงมาที่นี่ หรือเพราะความทรงจำที่ดีของฉันมันมีที่นี่อยู่ในหัว ฉันไม่รู้จะไปที่ไหน ไม่อยากกลับห้องไปอยู่ในพื้นที่ที่อุดอู้ กลายเป็นว่าฉันมาที่นี่และยิ่งทำให้หัวใจเจ็บปวด" มาเบลล์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะที่นี่เป็นสวนสาธารณะที่มีทะเลสาบที่เขากับฉันมาด้วยกัน ครั้งแรกฉันกับเขายังไม่ไม่ถูกชะตากัน และครั้งที่สองเอลิกซ์อยากให้เรามีความทรงจำที่ดีต่อกัน แต่ครั้งที่สามฉันกลับมาแค่คนเดียว"ทำไมฉันอ่อนแอขนาดนี้ เมื่อไหร่ฉันจะเข้มแข็งกับเรื่องแบบนี้สักที"บรรยากาศที่เงียบสงัดมีเพียงรถสปอร์ตคันหรูคันเดียวจอดอยู่ท่ามกลางความมืดและหญิงสาวตัวเล็กกำลังพร่ำระบายความเสียใจออกมาคนเดียว_____________เอลิกซ์ขับร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status