LOGIN“นั่นสิ พูดถึงผู้หญิง...คืนนี้ฉันจะพาผู้หญิงมาบนนี้” เขากล่าวพร้อมกับหันมามองด้วยสายตาแปลกๆ
“เชิญตามสบาย”
“ฉันจะฉลองที่รับเธอเข้ามาทำงานด้วย เธอเอาด้วยไหม”
เขาทำทีเสนออย่างใจดี อมิยาแอบสะดุ้งอยู่ในใจ หากภายนอกก็แสร้งเลิกคิ้วขึ้นยกมุมปากยิ้มนิดหนึ่ง
“เอาผู้หญิงน่ะเหรอ...ฉันมีคนของฉันอยู่แล้ว” หาทางออกให้ตัวเองทันที
“แฟนเหรอ”
“ก็ไม่เชิง คนถูกใจกันน่ะ” ตอบไปเรื่อยๆ เรื่องแต่งนิทานหล่อนไม่เป็นสองรองใคร
“ถ้าไม่ใช่แฟนก็ไม่เห็นเป็นไร ไม่ผิดศีลธรรมอะไรนี่”
ว้อท! ไอ้มาเฟียหื่นรู้จักคำว่าศีลธรรมกับคนอื่นเขาเหมือนกันเหรอ โอ แม่เจ้า!
“ดูอย่างฉันสิ ไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนสบายจะตาย จะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ไม่มีใครว่า... เอาไหมฉันจะสั่งมาเผื่อเธอคนหนึ่ง”
เขาเสนออย่างมีน้ำใจ ยกแขนขึ้นโอบไหล่อมิยาอย่างถือวิสาสะ อมิยาปรายตามอง เขากำลังจะจับผิดหล่อนนั่นเอง... สมองอันปราดเปรื่องสรุปออกมาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวจุดยิ้มยกแขนขึ้นโอบไหล่เขาบ้างพร้อมกับตบลงไปไม่เบานัก
“เอาทำไมแค่คนเดียว...ฉันขอสองคนเลย...สนุกกว่ากันเย๊อะ...ชอบแบบทรีซัม”
หล่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงสนุก ทำตาเยิ้มเจ้าชู้เหมือนผู้ชาย ทำเอาเบอร์นาโดต้องอ้าปากหวอ
“ว้อท!”
อมิยาแอบขำกับท่าทางของเขา หญิงสาวตบไหล่เขาอีกสองทีเป็นการยืนยัน ทำท่าแมนเต็มที่
“สวิงกิ้ง ทรีซัม ฉันชอบ อุปกรณ์เพียบ... อย่าว่าก็แล้วกันนะถ้าจะเสียงดังไปหน่อยคืนนี้”
กล่าวเสร็จก็ยักคิ้วให้พร้อมกับยิ้มกริ่ม เบอร์นาโดยังคงอ้าปากค้างอยู่
“อะไรนะ! ทรีซัมเลยเหรอ” ถามเสียงเหมือนละเมอออกไป ดวงตาเบิกกว้าง
ท่าทางหล่อน...เท่มาก เดินเอามือเกี่ยวหูกางเกงไปยืนพิงไหล่กับขอบประตู...
พระเจ้า... มุมนี้หล่อนเท่จริงๆ... ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ... ฉิบหายแล้ว เขาเปลี่ยนรสนิยมไปมองทอมตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันทำบ่อยๆ คุณไม่เคยเหรอ”
ยังมีหน้าหันมาถามเขาอีก เบอร์นาโดกำลังเหมือนปลาที่ถูกทุบหัวท่าทางงุนงงหรือช็อกอะไรประมาณนั้น
“ฉันไม่ชอบแบ่งใคร”
อุตส่าห์ตอบออกมาในที่สุด เห็นหล่อนยิ้มหล่อและยิ้มเก๋ทำท่าสนุกตาฉ่ำ ท่าทางเจ้าชู้ ถ้าเป็นผู้ชายจริงๆ คงเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวไม่น้อย เบอร์นาโดเดินเข้ามาโอบไหล่อีกครั้ง เรียกสติและสมาธิกลับคืนสู่เหย้า
“งั้นลองสวิงกิ้งด้วยกันไหม”
เขาแกล้งถาม ดึงฟอร์มเก๋ากลับมาได้แล้วในเวลานี้ อยากรู้เหมือนกันว่าหล่อนจะแค่ไหน
“อึ๋ย...ไม่เอาหรอก...เสียบรรยากาศหมดถ้ามีผู้ชาย... ไม่มีอารมณ์เลยล่ะคุณเอ๊ย”
ทำเสียงสูงพร้อมกับส่ายหน้าเบ้ปากอีกต่างหาก เบอร์นาโดมองใบหน้าสวยเด็ดขาดของหล่อนอย่างอึ้งรับประทาน
“ของเทียมจะสู้ของจริงได้ยังไง ฉันไม่เชื่อ”
เขาทำเสียงแค่นเยาะออกมา เขาต้องทำให้ดีกว่านี้ อย่าทำหน้าตกใจเซอร์ไพรส์ให้หล่อนหัวเราะเยาะเล่นเด็ดขาด เบอร์นาโดเตือนตัวเองในใจอย่างเงียบๆ
เขารู้สึกผิดหวังที่หล่อนไม่อ่อนระทวยไปกับรสจูบของเขา แล้วนี่หล่อนยังจะเอาประสบการณ์เซ็กส์มาเกทับเขาอีก อย่างนี้ยอมให้ไม่ได้เสียแล้ว! เขา เบอร์นาโด คอสต้า เจ้าพ่อผู้ทรงเสน่ห์และเก่งเรื่องบนเตียงอย่างหาตัวจับยาก
"ถามจริงเถอะ...เธอเคยลองกับผู้ชายแล้วเหรอถึงกล้าพูดออกมาขนาดนี้"
"เคยได้แค่ลองจูบเหมือนที่ทำกับคุณนั่นแหละ ใจมันรับไม่ได้เลย ฉันเกิดมาเป็นแบบนี้จะให้ทำยังไง"
"บางทีเธออาจจะลองกับผู้ชายผิดคนก็ได้ อย่างนี้ต้องลองกับฉัน"
คนอยากให้ทอมกลายเป็นผู้หญิงพยายามหว่านล้อม ยิ่งมองหน้าสวยของหล่อนก็ยิ่งเสียดายจับใจ
"โอย...ไม่ไหวๆ ขอพูดตรงๆ นะ นี่แค่ได้กลิ่นคุณก็แย่แล้ว เวียนหัวเลย ฉันขอไปดูห้องก่อนนะ"
หล่อนปัดแขนเขาออก แต่เบอร์นาโดกลับรวบเอวเข้าไปกอดไม่ยอมปล่อย อมิยาพยายามระงับอาการตกใจไว้ทันท่วงที จึงแสร้งเลิกคิ้วมอง
"บอกตรงๆ ฉันยังค้างคาใจไม่หาย ขอลองจูบเธออีกทีได้ไหม" ถามราวกับมีมารยาทเสียเต็มทน
"เอาสิ ว่าแต่ห้องน้ำอยู่ทางไหน ฉันจะได้วิ่งไปได้ถูกและทันเวลา ไม่อยากอ้วกใส่หน้าคุณน่ะ"
หล่อนพูดเสียเขาหมดอารมณ์ไปเลย ยังจำได้ไม่ลืมถึงตอนที่ไอ้ฟานมันอ้วกใส่เขาจนกินข้าวไม่อร่อยไปหลายวัน เบอร์นาโดยอมปล่อยมือจากเอวคอดเล็กแล้วชี้ไปยังห้องนอนที่เขายกให้หล่อน หมดอารมณ์อยากต่อปากต่อคำ เดินไปรินวิสกี้มาสาดลงคอ...
ถ้าเขาจะปล้ำทอมมันจะผิดไหมนะ หมายถึงผิดกติกามารยาทและผิดธรรมชาติน่ะ... ไม่เคยคิดข้ามเส้นมาก่อน แต่เห็นร่างเพรียวและใบหน้าหวานของหล่อนแล้วหัวอกหัวใจมันทุรนทุรายพิกลนัก มือหนาสาดวิสกี้ลงคอต่อไป มองประตูห้องริมสุดที่เพิ่งปิดลงด้วยสายตาครุ่นคิด...
"ไอ้ฟี่ โทรเรียกผู้หญิงมาให้กูสามคน"
ตะโกนสั่งลูกน้อง แต่ก็ไม่ได้ยินมันตอบรับ ไอ้ลูกน้องพวกนี้มันชอบหายหัวกันดีนัก เขารู้จักพวกมันดี พวกเสือกนี่ไม่มีอะไรทำมากนักหรอกนอกจากรวมตัวกันนินทาเจ้านายอย่างเขา แต่รู้สึกว่าวันนี้มันจะหายหัวเร็วกว่าปกติ ไอ้ฟี่คงคันปากจนรอไม่ไหวนั่นเอง เดี๋ยวให้มันกลับขึ้นมาก่อนเถอะ เขาจะช่วยเอาตีนเกาให้มันหายคันเอง เบอร์นาโดคิดพลางสาดวิสกี้ลงคออีกแก้วหนึ่ง
<strong>*****************************************</strong>
<strong>เอาไปอีกตอนค่า เฮ้อ...ในที่สุดน้องแอมก็ทำสำเร็จได้เข้ามาอยู่ในถ้ำเสือ แต่ว่าจะปลอดภัยหรือเปล่านั้นก็คงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง 555...</strong>
<strong></strong>
“ไม่ต้องมาทำประจบแม่ ดื้อด้านก็เท่านั้น เจ้านิคนั่นก็อีกคน นี่โทรมาคุยกับแม่สามประโยคหลังจากหายไปสามเดือน พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง”มารดาบ่นเลยไปถึงนิโคลัส น้องชายของเขา เบอร์นาโดยกมือมารดาขึ้นแนบแก้ม“เชิญแม่พิสูจน์เมียเบิร์นตามสบาย แต่ห้ามตีนะ เบิร์นไม่ยอม”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงปกป้องและหวงแหน เดเลียต้องพยายามปั้นหน้าดุซ่อนหน้าขบขันเอาไว้เต็มที่ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นมุมนี้ของลูกชายคนโต“พูดอะไรของแกตาเบิร์น ถึงแม่จะเข้มงวดแต่ก็ไม่ใช่ตัวอิจฉาในละครนะ ไปได้แล้ว แม่จะเอนหลัง ตอนเย็นจะไปเดินดูสวนหลังบ้านหน่อย ให้มาร์โคลงดอกไม้ตอนมาครั้งก่อน ไม่รู้ว่าโตถึงไหนแล้วหวังว่าคงไม่ตายเสียทั้งหมดนะ ถ้าอมิยาว่างก็บอกให้ลงไปเดินกับแม่หน่อย”มารดากล่าวเป็นการสั่งกลายๆ นั่นเองว่าท่านต้องการพบและสัมภาษณ์อมิยาในเวลานั้น“เดี๋ยวผมจะบอกเขาให้ครับ”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับหอมแก้มมารดาก่อนจะลุกเดินออกจากห้องท่านอมิยาสะดุ้งลุกขึ้นยืนเมื่อร่างสูงของเบอร์นาโดเปิดประตูเข้ามา ชายหนุ่มทำหน้าเคร่งขรึมเพื่อแกล้งหล่อน อมิยาใจเสียทันที“เป็นยังไงบ้างคะเบิร์น”หล่อนเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาอย่างหวาดหวั่นกับคำตอบ ร่างระหงเดิ
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวเอ่ยทักทายอย่างนอบน้อม เดเลียชะงักกึกกับคำแนะนำของลูกชาย หากก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพราะอยู่ต่อหน้าคนรับใช้ เดเลียเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วของจริง คือเธอจะไม่มีทางคุยเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องครอบครัวต่อหน้าคนรับใช้เด็ดขาด ไม่มีการโวยวายวี้ดว้ายเหมือนในละครน้ำเน่าใดๆ ทั้งสิ้นสายตาคมกวาดมองอมิยาตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างสูงระหงยืนหลังตรง ไม่มีทีท่าว่าจะแข็งกระด้างและก็ไม่มีท่าว่าจะอ่อนข้อ หรือนบนอบจนเกินไป... สวยมาก เดเลียยอมรับอยู่ในใจ แต่เรื่องความสวยงามภายนอกนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ไม่ใช่ส่วนสำคัญที่สุดที่เธอมองหาในตัวผู้ที่จะมาเป็นลูกสะใภ้คนโต“สวัสดีอมิยา ชื่อแปลกดี” เธอเอ่ยทักนิดหนึ่ง อมิยายิ้มรับอย่างสุภาพ“จีน่า นี่อมิยาครับ จีน่าสนใจเรื่องเมืองไทยคุยกับอมิยาได้นะ เขาเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน”เบอร์นาโดกล่าวกับสาวน้อยตาโตที่ดูตื่นๆ นิดหนึ่ง เคยได้ยินจากมารดาว่าจีน่าชอบเรื่องเกี่ยวกับเมืองไทย หล่อนดูเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสาถูกผู้ใหญ่บงการชีวิต เบอร์นาโดยิ้มเอ็นดูให้ อมิยาเองก็ยื่นมือไปให้จีน่าจับ เดเลียฟังออกว่าลูกชายนั้นภาคภูมิใจในตัวผู้หญิงของตัวเองมาก“ยิ
“คิดอะไรอยู่” เขาประคองหล่อนไปนั่งตรงโซฟาข้างหน้าต่าง“ทำไมคุณถึงเลือกแอมคะเบิร์น เพราะผู้หญิงที่เหมาะสมกับคุณควรจะเป็นพวกไฮคลาสหรูหราและเป็นผู้ดีตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมาะกับตำแหน่งนายหญิงของบ้านนี้มากกว่าแอมซึ่งเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง”หญิงสาวเอ่ยถามออกไปตามความรู้สึก เบอร์นาโดทำหน้าขมวดมุ่น คิ้วชนกันทันที“พูดอะไรของเธอ ฉันรักเธอ รักทุกอย่างที่เป็นเธอ นั่นคือคำตอบของทุกอย่าง ทำไมพูดเหมือนดูถูกตัวเอง พลอยดูถูกรสนิยมของฉันไปด้วย เธอเพอร์เฟค เหมาะสมกันฉันทุกอย่าง ฉันรักที่เธอเป็นเธอแบบนี้แหละ ห้ามพูดอะไรไร้สาระแบบนี้อีกเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นจะถูกลงโทษแบบนี้”เขากล่าวเสร็จก็ใช้สองมือกุมหน้าหล่อนและบดจูบอย่างเร่าร้อนครู่ใหญ่จนพอใจ“ฉันจะโทรหาคุณแม่ จะเชิญท่านมาเที่ยวที่นี่ เธอพร้อมเมื่อไหร่”เขาเอ่ยถาม อยากตามใจหล่อน ให้หล่อนพักผ่อนจนพร้อมเสียก่อน“แล้วแต่คุณสิคะ”อมิยาตอบ หญิงสาวทำใจมาแล้วว่าจะทำทุกอย่างเพื่อเขา ดั่งเช่นที่เขาได้ทำมาแล้วเพื่อหล่อน เบอร์นาโดยิ้มพอใจ“เห็นไหม เมียฉันเก่งและกล้าหาญพร้อมเดินหน้าชนเสมอ” เขาทำเสียงชม“พูดเหมือนกับว่าคุณแม่คุณจะเขี้ยวมากจนแอมต้องเ
เบอร์นาโด อมิยาและสองบอดี้การ์ดบินกลับด้วยเครื่องบินส่วนตัว มาถึงลาสเวกัสในเวลาต่อมา คนของเบอร์นาโดเอารถมาจอดรอไว้เรียบร้อย“ไปบ้าน” เขาสั่งสั้นๆ เมื่อเข้าไปนั่งในรถ ไทสันเข้าประจำที่คนขับตามหน้าที่โดยมีเมอร์ฟีนั่งข้างๆ“บ้าน?” อมิยาหันมาถาม เขาโอบแขนไปรอบไหล่แล้วดึงหล่อนเข้าไปหอมแก้ม“ใช่ บ้านของฉันเอง แต่ก่อนอยู่ที่นั่น แต่ช่วงหลังๆ ตอนที่มีเรื่องบ่อยเลยย้ายมาอยู่ที่เพนต์เฮาส์เสียเป็นส่วนใหญ่”เบอร์นาโดอธิบายให้หญิงสาวฟัง อมิยาพยักหน้ารับรู้“หวังว่าเธอจะชอบมัน” เขาเอ่ย อมิยายิ้มกว้าง“แอมอยู่ไหนก็ได้หมดค่ะถ้าหากมีคุณอยู่ด้วย”อมิยากล่าวอย่างอ่อนหวาน เบอร์นาโดยิ้มกว้างทันที เมียเขาบทจะหวานน่ารัก เจ้าหล่อนก็ทำเอาเขาหัวใจแทบละลายเลยทีเดียว“เมียฉัน จะทำเอาผัวรักผัวหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยหรือยังไง”เสียงห้าวกล่าวสัพยอกก่อนจะก้มมาจุ๊บปากเร็วๆ เมอร์ฟีค่อยกดปุ่มเลื่อนกระจกกั้นระหว่างโซนหน้ากับโซนเบาะหลังปิดอย่างเกรงใจเจ้านาย เพราะเจ้านายไม่เกรงใจและไม่แยแสเลยว่ามีลูกน้องนั่งหัวโด่อยู่ตรงเบาะหน้าถึงสองคนอมิยาหน้าแดงเรื่อรู้สึกอายเมอร์ฟีกับไทสัน แต่เห็นคนตั
“ไม่เคยมีใครเรียกมีนาแบบนั้น”“ดีสิ ผมจะได้เอาไว้เรียกคนเดียว คุณแทนตัวเองว่า มีนกับผมคนเดียวเท่านั้นนะ ห้ามใช้กับใครผมจองแล้ว”เสียงนุ่มเอ่ยเหมือนสั่ง มีนภาพยายามไม่ทำหน้าแดง เขาอุตส่าห์ขอเป็นเพื่อน ซึ่งมีจุดประสงค์ออกจะชัดเจนขนาดนี้ หล่อนก็ไม่ควรจะหน้าแดงและหัวใจเต้นแรง เพราะเพื่อนย่อมไม่ควรเขินเพื่อนและหัวใจก็ไม่ควรวูบวาบและหวั่นไหว หญิงสาวได้ข้อสรุปบอกกับตัวเองภายในใจ“ฟี่ปล่อยมีนเถอะค่ะ กอดทำไมกัน”“เพื่อนกอดเพื่อนไง ไม่ได้เหรอ”“แต่เพื่อนไม่ควรนอนตัวล่อนจ้อนกอดกันแบบนี้”หล่อนเอ่ยท้วงเสียงอ้อมแอ้มอุบอิบ เมอร์ฟีหัวเราะใช้นิ้วเชยคางมนขึ้นแล้วจ้องสบไปในดวงตาดำขลับ“เหตุสุดวิสัย...แต่เพื่อนหอมแก้มเพื่อน จะเป็นไรไหม”เขาก้มมาถาม มีนภารีบส่ายหน้า ซึ่งหล่อนหมายถึงไม่ได้ แต่เขาคิดตีขลุมเอาว่าหล่อนตอบว่า...ไม่เป็นไร... ใบหน้าหล่อจึงก้มมาหอมแก้มนวลเบาๆ“ฟี่...บ้าแล้ว เพื่อนอย่าถือโอกาสกับเพื่อนแบบนี้สิ” หล่อนต่อว่าทันที“เพื่อนอยากตัวหอมแก้มนุ่มทำไมล่ะ”ชายหนุ่มโต้ตอบไม่ยอมจนมุม ชักรู้สึกสนุกและมีความสุขที่ได้หยอกล้อกับหล่อนแบบนี้ เมอร์ฟีไม่เข้าใจตัวเองนัก รู้แต่ว่าเขาชอบเป็นเพื่อนกับหล่อ
“บ้าแล้วไอ้ฟี่” ก่นด่าตัวเองเบาๆ สลัดความคิดเตลิดเปิดเปิงของตัวเองออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มพยายามข่มตาให้หลับ ซึ่งต่อมาก็ผล็อยหลับไปในที่สุดมีนภาขยับตัวอย่างขี้เกียจ รู้สึกหลับสนิทและหลับสบายทั้งคืน ร่างกายรู้สึกโล่งๆ พิกล หญิงสาวค่อยลืมตาขึ้นมาก็ปะทะเข้ากับแผงอกกว้างของใครบางคน มีนภาสะดุ้งเบิกตากว้างด้วยความตกใจหล่อนซุกหน้ากับอกเขาราวกับลูกนกต้องการความอบอุ่น มือวางตรงเอวสอบของเขา ส่วนเขาเองก็พาดแขนไปบนสะโพกของหล่อน หญิงสาวเงยหน้าขวับขึ้นทันที“โอ๊ย” เสียงร้องโอ๊ยด้วยความเจ็บดังขึ้นเพราะศีรษะของหล่อนชนเข้ากับคางของเขาอย่างจัง“คุณฟี่!”มีนภาอุทานออกมาด้วยความตกใจกับสภาพของเขาและของหล่อน...ร่างกายเปลือยเปล่าล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่!หญิงสาวรีบขยับออกห่างด้วยใบหน้าแดงเรื่อ ดวงตาโตจ้องมองเขาอย่างช็อกตกตะลึง“อย่าตกใจมีน...”เมอร์ฟีตื่นเต็มที่จากที่ถูกหล่อนชนคางอย่างจัง เวลานี้หล่อนท่าทางกำลังตกใจมากกับสภาพที่ลืมตาตื่นมาพบเขากับหล่อนอยู่บนเตียงด้วยกันเช่นนี้“อีตาบ้า คนฉวยโอกาส!” หล่อนได้สติก็ร้องด่าลั่นพร้อมกับยกกำปั้นทุบรัวไปบนลำตัวของเขา“เฮ้ย เดี๋ยว ฟังผมก่อนมีน มันไม่ใช่อย่างที่คุณ







