LOGINเจ้านายสองคนยังคงแหกปากร้องแข่งกันต่อไป เจฟิโอ ดิเอโก้ ทำหน้าเลิ่กลักนิดหนึ่ง ก่อนจะปรบมือเป็นจังหวะอย่างสนุกสนานพร้อมกับหัวเราะชอบใจใหญ่ แต่ฝาแฝดโรมกับไอริสดูเหมือนจะตกใจจึงร้องไห้แผดเสียงลั่นประสานไปกับเสียงห้าวโฉ่งฉ่างของพ่อๆคฤหาสน์หลังใหญ่เต็มไปด้วยเสียงแห่งชีวิตชีวาและผู้คนอันเป็นที่รักที่รายล้อมผลัดหน้ากันมาเยี่ยมมาหาไม่เคยขาดสาย อมิยารู้สึกเป็นสุขกับชีวิตที่สมบูรณ์แบบนี้ของตัวเองยิ่งนัก เด็กน้อยที่กำพร้ามารดาตั้งแต่อายุสิบสอง มีพ่อที่ไม่เคยใส่ใจให้ความรักอย่างแท้จริง แต่เวลานี้หล่อนได้มีครอบครัวของตัวเองแล้ว ครอบครัวที่แสนน่ารักและอบอุ่นอย่างที่สุดค่ำคืนแสนอ่อนหวานอบอวลไปด้วยไอรักไม่เคยจืดจาง อมิยาพลิกตัวสู่อ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของเบอร์นาโด เงยหน้าขึ้นมองสบตาคมเข้มของสามีสุดที่รัก“รักคุณจัง BC” เสียงหวานกระซิบในอ้อมแขน เบอร์นาโดจุดยิ้มกริ่ม ก้มไปหอมแก้มนวลอย่างแสนรัก“รักแต่ไอ้นั่นของฉันเหรอ” เขาแกล้งแหย่กับรหัสลับที่เคยเล่าให้อมิยาฟัง“บ้า...รักทุกอย่างที่เป็นตัวคุณต่างหากเบอร์นาโด คอสต้า”อมิยากล่าวแก้ พร้อมกับค้อนให้คนลามกนิดหนึ่ง เขาส่งตาซึ้งมาให้“ฉันก็เธอที่รัก รักเธอมาก
“อื้อหือ บ่นโชคดี? กูจะอ้วก พวกหลงตัวเองนี่ไม่มีใครเกินมึงเลยจริงๆ แล้วมึงโทรมาทำไม”เบอร์นาโดด่าเสร็จก็ตบท้ายด้วยคำถาม ทำให้สเตฟานนึกขึ้นได้ เขาโทรมาหามันทุกวัน ก็เรื่องที่ต้องรอหกเดือนนั่นแหละ เขาแทบไม่อยากเชื่อว่าวีรตาจะทำอย่างที่พูดจริงๆเจ้าหล่อนย้ายไปนอนห้องข้างๆ กับลูกๆ และไม่ยอมให้เขานอนด้วยเขากำลังจะกระอักอารมณ์ตายเสียให้ได้เวลานี้ เพราะความเคยชินกับการนอนกอดหล่อน ทำไมเจ้าหล่อนไม่ยอมเข้าใจเขาบ้างนะ และพอเบอร์นาโดถามขึ้นมาเช่นนี้จึงทำให้สเตฟานเดือดขึ้นมาอีกครั้ง“หน็อย ไอ้เวรเบอร์ดี้ มึงบังอาจมากที่หลอกกูจนอดอยากปากแห้งขนาดนี้” สเตฟานทำเสียงเป็นเดือดเป็นแค้น“เหอะ สมน้ำหน้ามึง ต่อไปมึงจะได้จำไว้ว่ามึงกำลังเล่นกับใครอยู่” เบอร์นาโดโต้ตอบอย่างไม่เกรงกลัว สเตฟานทำเสียงฮึในลำคอ“สรุปว่ามึงเอาเมียมึงทุกคืน กูนอนกอดหมอนข้างตั้งสามอาทิตย์ เออๆ กูจะวางสายแล้ว มีธุระ”สเตฟานตัดบทอย่างปัจจุบันทันด่วน เพราะที่เบอร์นาโดไม่เห็นนั่นก็คือ วีรตาเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำสวมเสื้อคลุมขนนุ่ม เขาไม่มีโอกาสได้เห็นดวงตาหื่นกระหายของสเตฟานที่มองเมียของตัวเองราวกับเสือหิว******
“โอวว...พอแล้วแอม เอาเข้าไปเร็วที่รัก ฉันอยากปล่อยในตัวเธอ” เขาร้องบอก อมิยาไม่รอช้าขยับไปตรงกลางลำตัวของเขาแล้วหันมาเผชิญหน้า จากนั้นก็ใช้มือจับเจ้าปืนใหญ่ด้ามเขื่องตั้งขึ้นแล้วค่อยหย่อนสะโพกลงขย่มยวบจนกลืนเจ้าลำปืนยักษ์เข้าไปจนมิดด้ามการขยับโยกเพื่อพากันปีนป่ายอารมณ์แห่งกามรักปรารถนาเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนขึ้นสูงไปเรื่อยๆ เสียงครางกระเส่าปะปนกับเสียงลมหายใจหอบเหนื่อย จนกระทั่งอมิยาร้องกรี๊ดยาวออกมาก่อน ตามด้วยร่างสูงที่เกร็งเฮือกเด้งแทงขึ้นสุดตัวแล้วปลดปล่อยลาวาร้อนเข้าไปในตัวของหญิงสาวจนหมดลำ อมิยาซบตัวไปกับอกกว้างของเขาทันที“ลงมาดีกว่า นอนหงายสิที่รัก ท่านี้เดี๋ยวทับลูก” เสียงหอบเอ่ยออกมา เขาไม่ลืมที่จะห่วงเรื่องลูกจนได้ อมิยายิ้มก่อนจะค่อยพลิกตัวลงจากร่างสูงไปนอนข้างๆ เขาหันตะแคงดึงหล่อนเข้าไปกอดซุกอก“ขอบคุณนะที่รัก ที่เป็นเมียที่น่ารักเหลือเกิน ตามใจฉันเสียจนจะเสียคนแล้วนี่” คนรู้ตัวว่าถูกตามใจเอ่ยขึ้น ปากได้รูปจุมพิตไปบนผมสลวยที่ยุ่งเหยิงของหล่อน อมิยายิ้มแล้วจูบไปบนหน้าอกของเขา“ขอบคุณที่รักแอมและทำตามสัญญาทุกข้อ แอมรักคุณที่สุดค่ะเบิร์น อกนี้เป็นของแอมคนเดียวตอนนี้ แต่ถ้าลู
“ไม่ได้ ตอนนี้เธอท้องอย่าทำเก่งไปที่รัก ฉันได้ยินมาเยอะแล้วเรื่องอุบัติเหตุต่างๆ น่ะ ยิ่งเธอเป็นคนปรู๊ดปร๊าดแบบนี้ด้วย การป้องกันย่อมดีกว่าการแก้ไขเชื่อฉันเถอะ”ชายหนุ่มกล่าวด้วยเหตุผลที่อมิยาต้องยอมรับฟัง ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา อมิยาพบว่าสุดที่รักของหล่อนเป็นคนคิดอะไรได้ลึกซึ้งถ้าหากเขาต้องการ ดังนั้นหญิงสาวจึงชอบฟังเวลาเขาแสดงปรัชญาที่ฉลาดๆ แต่ก็มีอยู่บ่อยๆ ที่เขาแกล้งทำขวางโลกและดื้อดึง หากส่วนใหญ่จะเป็นกับพวกลูกน้องคนสนิทและเพื่อนคู่กัดอย่างสเตฟานมากกว่าเมื่อไปถึงห้อง เบอร์นาโดประคองร่างกลมด้วยท้องห้าเดือนกว่าของเมียรักไปนั่งบนเตียง ช่วงบ่ายอมิยามักชอบเอนหลัง คงเป็นเพราะอาการตั้งครรภ์ที่ทำให้รู้สึกง่วงง่าย เบอร์นาโดจัดเวลาให้หล่อนพักผ่อนยิ่งกว่าเด็กอนุบาลเสียอีก และที่สำคัญเขาดูแลเรื่องยาบำรุง อาหารเสริมต่างๆ ให้อย่างมีวินัยอมิยารู้สึกว่าตัวเองช่างเป็นผู้หญิงที่โชคดีเหลือเกินในเวลานี้ หญิงสาวมองดูใบหน้าคร้ามคมที่มีรอยยิ้มแห่งความสุขฉาบไปทั่ว เขาดูมีความสุขและหล่อขึ้นทุกวันในสายตาของหล่อน“มองแบบนี้เอาสักรอบดีไหม”เสียงห้าวเอ่ยชวน ส่งสายตากรุ้มกริ่มพราวระยับมาให้พร้อมกับเอามือมาลูบ
เบอร์นาโดยกแขนขึ้นปาดเหงื่อตรงขมับ ร่างสูงสง่าเดินไปหาอมิยาที่นั่งอยู่บนศาลาพักผ่อนบริเวณสวนหย่อมหลังคฤหาสน์ เมื่อหลายวันก่อนหลังจากที่ใช้เวลารื้อโน้นขุดนี่อยู่นานจนสวนเละเทะไปหมด ชายหนุ่มจึงฮึดสู้ใหม่ในวันนี้“จ้างพวกจัดสวนมาทำให้ดีกว่ามั้ยคะเบิร์น” อมิยาเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง...คือเป็นห่วงสวนมากกว่าห่วงคนอยากเอาใจเมียกับลูก“ไม่ได้ๆ สวนที่อื่นก็ใช้พวกนั้นมาทั้งหมด แต่สวนดอกไอริสนี่ฉันจะขอทำเอง” คนตัวสูงทำเสียงหนักแน่นและทำสีหน้าจริงจัง อมิยายื่นน้ำผลไม้ให้ ชายหนุ่มรับมาดื่มจนหมดแก้ว สายตามองดูฝีมือตัวเองอย่างชื่นชม“ฉันรื้อได้สวยไหม”ยังมีหน้ามาถามอีก มีด้วยหรือ...รื้อแล้วสวยน่ะ...อมิยาเงยหน้าขึ้นยิ้มอ่อนหวานอย่างให้กำลังใจ ดูเหมือนพ่อเจ้าประคุณจะว่างมากเกินไป ตั้งแต่เลิกทำกาสิโนและอยู่กับเมียได้ทั้งวันแบบนี้ จึงต้องหาทางให้เหงื่อออกจนได้ สวนที่สวยอยู่แล้วก็ดันมารื้อมาขุดจนมันดูไม่ได้เช่นนี้“อืม...” ไม่แน่ใจว่าจะพูดอย่างไรดี“บอกแล้วว่าฝีมือ เห็นไหม ไม่เห็นต้องพึ่งใคร”เอาเข้าไป อมิยายิ้มขบขันระคนเอ็นดูให้เขา เบอร์นาโดหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ เมียรักแล้วยื่นหน้ามาหอมแก้
นิคพยักหน้านิดหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นหยิบจานออกไปจากห้อง จีน่าถอนหายใจราวกับยกภูเขาออกจากอก ท่าทางเขาก็เหมือนจะโล่งใจพอกันที่ได้ออกจากห้องของหล่อนเสียได้งานแต่งงานมาถึง จีน่าสวมชุดเพื่อนเจ้าสาวสีครีมสายเดี่ยวเหมือนกับโซเฟีย พิธีการทุกอย่างเรียบร้อยและสมบูรณ์แบบเหมือนเช่นเบอร์นาโดและอมิยาได้แพลนเอาไว้ เพอร์เฟคเหมือนคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่สง่างามเหมาะสมกันยิ่งนักเมื่อถึงเวลาเต้นรำ เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเป็นผู้เปิดฟลอร์ จีน่ามองดูอมิยาที่เต้นรำอยู่ในอ้อมกอดของเบอร์นาโด ทั้งคู่กระซิบกระซาบและยิ้มหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข ช่างเป็นคู่แต่งงานที่เหมาะสมกันเหลือเกินในสายตาของจีน่าต่อมาสเตฟานกับวีรตาก็จูงเจฟิโอลูกชายตัวน้อยเข้าไปเต้นรำกันสามคนพ่อแม่ลูก สเตฟานโอบด้านหลังภรรยาโดยวีรตาจับมือลูกชายโยกไปกับจังหวะดนตรี ทั้งสามหัวเราะกันสนุกสนานเป็นภาพที่ทำให้แขกเหรื่อพลอยยิ้มไปด้วยโซเฟียถูกแซมจูงไปกลางฟลอร์ในเวลาต่อมา ทั้งสองเต้นรำคู่กันอย่างสง่างาม อนาคตนายแพทย์หนุ่มหล่อกับเพื่อนสาวแสนสวยของเขา จีน่ายืนมองผู้คนเริ่มทยอยเข้าไปเต้นรำ หญิงสาวเห็นนิคกำลังยืนคุยกับแขกสาวๆ ที่คงจะเป็นแฟนคลับจึงได้โอกาสเตรียมตั




![ลูกหมาของมาเฟีย [ราฟาเอล×ซีลีน]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


