EP 2 – คนอื่นไม่รักแต่มึงต้องรัก
การแข่งขันในสนามกำลังจะเข้าสู่แมตช์ถัดไป ทั้งน้ำอิง เพลงขวัญ และเชค ต่างรีบมายืนเชียร์ที่ขอบข้างรั้วสนามแข่ง ในขณะที่เสียงเฮจากผู้ชมรอบด้านดังสนั่น
เซนเตอร์นั่งประจำอยู่ในรถสปอร์ตสีแดงสด Ferrari 488 GTB เครื่องยนต์ V8 Twin-Turbo คำรามต่ำ ๆ ราวกับสัตว์นักล่าที่พร้อมไล่ล่าเหยื่อ มือของเขากำพวงมาลัยแน่น ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่สนาม
แล้วเสียงสัญญาณปล่อยตัวก็ดังขึ้น เฟอร์รารี่สีแดงสดพุ่งทะยานออกจากจุดสตาร์ตอย่างรวดเร็ว
เสียงเครื่องยนต์คำรามก้องไปทั้งสนาม ล้อหลังหมุนสะบัด จนเกิดควันจาง ๆ ปลิวตามแรงเหยียบ ฝูงชนทั้งสนามส่งเสียงเฮลั่น“มึงว่าไอ้เซนเตอร์มันจะชนะไหมนั่น” น้ำอิงถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเวลานี้ในสนามมีรถอีกคันเบียดอยู่กับของเซนเตอร์จนแทบดูไม่ออกว่าใครจะแซงใคร
“ชนะดิ...ถ้าไอ้เตอร์มันแพ้ กูจะเบิ้ดกะโหลกมัน แล้วไล่มันออกจากกลุ่มด้วย!”
เพลงขวัญเอ่ยเสียงเรียบ แต่การที่เธอพูดออกไปแบบนี้ หมายถึงมันคือความไว้ใจและเชื่อมั่นในตัวของเซนเตอร์มาก เธอไม่คิดอยู่แล้วว่าคนอย่างเขาจะยอมแพ้ใครง่าย ๆ
และก็เป็นแบบที่เพลงขวัญคาดเอาไว้จริง ๆ ในที่สุดเซนเตอร์ก็สามารถเอาชนะคู่แข่งอย่างขาดลอย ทุกคนต่างเข้ากรูเข้าไปร่วมแสดงความยินดีกับเขา รวมทั้งรุ่นพี่อย่างสิบทิศกับภารัณเจ้าของสนามที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบ
“ยินดีด้วยนะเว้ยไอ้เซนเตอร์ วันนี้กูเลี้ยงเหล้าใครจะไปตามมาเลย” พี่ภารัณเอ่ยปากชวนทุกคนในกลุ่ม
"เฮ้~"
เสียงโห่ร้องด้วยความดีใจดังขึ้น แต่คนที่บอกว่าจะถูกเลี้ยงฉลองให้กลับไม่ได้รู้สึกยินดีเลยสักนิดเพราะตอนนี้สายตาเขาจับจ้องไปที่สายตาของเพลงขวัญที่เอาแต่มองสบตากับพี่ชายของเขาอยู่ตลอดเวลา
ทว่าเหมือนเพลงขวัญจะรู้ตัวว่ามีสายตาของใครบางคนที่มองอยู่ เธอจึงหันกลับมามองสายตาคู่นั้นที่กำลังทำเหมือนว่าไม่ได้คิดอะไร และเธอเองก็ไม่ได้รับรู้ความหมายในสายตาคู่นั้นเลยสักนิด ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาเพื่อร่วมแสดงความยินดีกับเขา เหมือนเพื่อนคนหนึ่งที่หวังดีต่อเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น
“เก่งมากนะไอ้ควายเผือก”
“อยู่แล้ว ก็ฝีมือมึงโมรถไงยัยหนอน”
“เหอะ อวยกันเองเนอะมึงสองคนเนี่ย เออนี่ไอ้เตอร์ พี่ภารัณกับพี่สิบทิศว่าจะพาไปเลี้ยงเหล้า มึงว่าไง?” เชคเดินเข้ามาสมทบอีกคน แต่คำตอบที่ได้รับกับผิดคาด
“ไม่อะ กูขี้เกียจไป”
“ทำไม พวกเราไปกันครบทุกคนนะเว้นแต่มึง ว่าไงคืนนี้มึงไม่อยากไปดื่มด้วยกันเหรอ” น้ำอิงที่ยืนอยู่ใกล้ถามความเห็นเซนเตอร์ที่กำลังทำหน้าเหมือนเซ็ง ๆ
ซึ่งที่เขาเซ็งอยู่ตอนนี้ก็ไม่ใช่อะไร เขาแค่เห็นท่าทีของเพลงขวัญที่มีต่อพี่ชายตัวเองอย่างสิบทิศอยู่เลยรู้สึกเซ็งนิดหน่อย
“พวกมึงอยากไปก็ไปเถอะ กูไม่อยาก..”เซนเตอร์บอกปัด เพราะรู้สึกเบื่อจริง ๆ
เพราะถึงแม้เขาจะชนะการแข่งขันในสนามไม่รู้กี่แมตซ์ต่อกี่แมตซ์ แต่กลับสนามใจของเพลงขวัญ เขาไม่เคยชนะคนในใจของเพลงขวัญได้เลย
“กูว่ากูไปกับน้องพริตตี้ดีกว่า” ว่าจบเซนเตอร์ก็เดินตรงเลี่ยงไปอีกทางเพื่อหาพริตตี้สาวคนสวยคนหนึ่งที่เขาคุยกันไว้ก่อนหน้านี้ ก่อนจะพากันเดินออกไปจากสนามอย่างไม่สนใจจะบอกใคร
เว้นแต่…
สายตาของน้ำอิงที่ได้แต่มองตามแผ่นหลังของเซนเตอร์และเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
“ดูมัน อุตส่าห์ชนะแต่ดันไม่ไปกับพวกเรา” เธอบ่นอุบ ในขณะที่เพลงขวัญมองแล้วส่ายหน้าเอือม ๆ
“ช่างมันเถอะ! คนอย่างมันผู้หญิงคงมาก่อนเหล้าอยู่แล้ว พวกเราก็ไปกันเถอะ”
ก่อนจะพากันออกไปจากสนาม น้ำอิงยังไม่วายหันกลับไปมองด้านที่เซนเตอร์เดินออกไปอีกครั้ง แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เลยเลือกจะเดินตามหลังเชคเพื่อไปดื่มฉลองในความสำเร็จของเจ้าของงานที่ไม่แม้แต่จะโผล่หัวไปงาน
วันต่อมาที่คณะวิศวกรรมศาสตร์
เช้าวันนี้กลุ่มของพวกเขามีเรียนกันแต่เช้า แต่ทว่าคนที่มาสายก็ยังคงเป็นเซนเตอร์เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน เพราะเขามักจะมาสายแบบนี้เป็นประจำเสมอ ตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมจนกระทั่งถึงกลางเทอมแล้วก็ยังไม่เปลี่ยนนิสัยนี้สักที
“เฮ้ย ไอ้เตอร์ ทางนี้เพื่อน!”
เชคเห็นเซนเตอร์เดินเข้ามา จึงรีบกวักมือขึ้นพร้อมตะโกนเรียกเพื่อนเสียงดัง และเมื่อเขาเดินมาถึงก็นั่งลงตรงข้างเชค พอน้ำอิงเห็นอีกฝ่ายก็รีบเก็บอุปกรณ์แต่งหน้าเข้ากระเป๋า แต่พอมองเห็นรอยที่คอก็อดหงุดหงิดไม่ได้
จำเป็นต้องแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนั้น?
“เมื่อคืนทำไมมึงไม่ไปกับพวกกู ทำไมวะสาวพริตตี้มันดีกว่าพวกกูตรงไหน” เชคเอ่ย
“เหอะ จ้างให้มันก็ไม่ไปไอ้เชค มึงไม่ต้องถามมันเลย มันคงสนุกอย่างอื่นมากกว่า แทนที่จะอยู่กับเพื่อน เสือกเลือกผู้หญิง ชิ”
เพลงขวัญบ่นกระปอดกระแปดพลางมองหน้าเซนเตอร์แบบเอือม ๆ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเซนเตอร์ถึงได้เจ้าชู้นัก ทั้งที่นิสัยอย่างอื่นกับหน้าตาก็เหมือนกับพี่สิบทิศไม่มีผิด จะมีผิดก็ตรงนิสัยที่ชอบควงสาว ๆ ไปเรื่อยนี่แหละ
“เออจริง ระวังติดโรคบ้างก็ดี ไอ้เชคมึงเตือน ๆ มันมั่งดิ” เป็นน้ำอิงที่บ่นออกมาอีกคน
“กูจะห้ามอะไรมันได้ พูดอย่างกับมันจะฟัง” เชคส่ายหน้าทันที ในขณะที่เซนเตอร์ได้แต่หัวเราะออกมา
“เหอะ พวกมึงสามคนบ่นเหมือนพ่อกับแม่กูไม่มีผิด”
“ฟังที่พวกกูเตือนบ้างก็ดี” เพลงขวัญบ่นด้วยสีหน้าจริงจัง
“คร้าบ ต่อไปจะระวังครับเพื่อนรักทั้งหลายของกระผม” เซนเตอร์เอ่ยรับปากแบบทีเล่นทีจริง ในขณะที่น้ำอิงแทบจะแยกเขี้ยวเข้าใส่ให้กับความกะล่อนจัดของเขา
“รักกับผีเถอะ”
“ไม่รักพวกมึงจะให้กูรักใครวะ น้ำอิง”
เซนเตอร์เอ่ยพลางมองไล่หน้าเพื่อนทีละคน
“ไม่ใช่กู” เพลงขวัญเบะปากพลางส่ายหน้า ในขณะที่เชครีบเอ่ยสมทบเข้าอีกคน
“และไม่ใช่กูด้วย”
เซนเตอร์ไล่สายตาไปหยุดที่เพื่อนคนสุดท้ายคือน้ำอิง ที่นิ่งอยู่
“งั้นมึง คนอื่นไม่รักกู แต่มึงต้องรัก”
---
แต่เหมือนว่าการประกาศเป็นแฟนกันของเซนเตอร์กับน้ำอิงยังไม่จบ เพราะรู้กันแค่กลุ่มเพื่อนสนิทเท่านั้นหลังจากวันนั้น เชอร์นี่อดีตคู่ขาของเซนเตอร์ยังมาวนเวียนกับเขาไม่ยอมจบ“พี่เซนเตอร์”“มีอะไรเชอร์รี่”“ทำไมคราวก่อนถึงทิ้งเชอร์รี่ไว้ แล้วหนีกลับไปแบบล่ะคะ รู้ไหมว่าเพื่อนของเชอร์รี่พากันถามหาพี่เซนเตอร์กันใหญ่ มันเสียหน้ามากเลยนะ”เชอร์รี่ที่เก็บความเคืองใจนี้มาหลายวัน เอ่ยถามเสียงแข็ง คราวก่อนพวกเพื่อนของเธอต่างพากันบอกว่าเธอโกหกเรื่องที่เคยมีความสัมพันธ์กับเซนเตอร์ ทำให้เธอรู้สึกอับอายมากที่โดนเทกลางงานวันเกิดเมื่อคราวก่อน“แล้วจะให้พี่ทำยังไงเชอร์รี่ เราเชิญพี่ไปร่วมงานพี่ก็ไปให้แล้วไง พอไปเสร็จพี่ก็กลับมันแปลกตรงไหนอะ”“พี่เซนเตอร์!!”“พอเถอะเรื่องมันจบไปแล้วจะขุดขึ้นมาพูดอีกทำไม อ่อ...แล้วตั้งแต่นี้ พี่ขอประกาศไว้ตรงนี้เลยว่าต่อไปพี่จะไม่สะดวกใจไปไหนมาไหนด้วยอีกต่อไป แต่ถ้าเรายังอยากให้พี่ไปด้วยจริง ๆ พี่จะพาน้ำอิงที่เป็นแฟนของพี่ไปด้วยกัน”เสียงของเซนเตอร์พูดดังขึ้นจนทำให้นักศึกษาที่อยู่แถวนั้นต่างได้ยินกันอย่างชัดเจน ทำเอาน้ำอิงถึงกับหน้าแดงเพราะความอาย“อุ้ย ได้ยินชัดไหมจ๊ะ ผู้ชาย
“ด่ากูทำไม...เดี๋ยวนะ มึงหมายถึงกูเหรอ นี่มึงรักกูเหมือนที่กูรักมึงใช่ไหมน้ำอิง!!”“เออ...กูรักมึงเซนเตอร์”“น้ำอิง!! เป็นแฟนกับกูนะ กูไม่อยากรอหรืออยากให้ใครมายุ่งกับมึงอีก”เซนเตอร์ไม่รอช้าที่จะขอเธอเป็นแฟน ในเมื่อเขากับเธอใจตรงกันแล้วก็คงไม่ใช่เรื่องยาก“งั้นกูมีเรื่องจะถามมึงก่อนได้ไหม”“ได้ถามมาเลย”“ต่อไปนี้ถ้ามีเรื่องอะไรมึงเลือกจะเชื่อกูก่อนได้หรือเปล่า”“ได้! กูจะเชื่อ”“มึงเลิกยุ่งกับคนอื่นได้ไหม”“ได้! มึงก็รู้ถึงกูจะสำส่อนแต่ถ้าคบใครก็ทุ่มเทให้ได้แค่คนเดียว”“อือ...อีกอย่าง มึงเลิกชอบยัยขวัญจริง ๆ ใช่ไหม ไม่ได้เห็นกูเป็นตัวแทนของยัยขวัญใช่หรือเปล่า”“กูไม่ได้รักขวัญ กูรักมึง ส่วนเรื่องที่เห็นมึงเป็นตัวแทน ไม่มีทางหรอกขวัญมันสวยกว่ามึงเยอะ”เพียะ!!“เซนเตอร์!!”“โอ๊ยยยเจ็บนะน้ำอิง! แล้วตกลงมึงยอมคบกับกูไหมเนี่ย ถึงมึงไม่สวยเท่าขวัญ แต่มึงน่ารักสำหรับกู และดีที่สุดในโลกด้วย แต่ถ้ามึงไม่รับรักกูนะ กูจะแช่งให้มึง...”“อือ...ไอ้บ้าไม่ต้องมาแช่งเลย กูยอมคบกับมึงก็ได้““...ฮ่า ๆ ต้องแบบนี้สิถึงเป็นน้ำอิงของกู”“...”“...กูรักมึงนะอิง”เซนเตอร์จับคางเล็กของน้ำอิงก่อนจะให้เธอแหงนหน
“จะร้องทำไมมันก็เรื่องของกูปล่อย! กูสระผมให้มึงเสร็จแล้วจะออกไป”“แต่มึงยังไม่ฟังคำตอบของกูจบเลยนะที่บอกว่าจะเลือกรับผิดชอบใคร”“มึงก็ตอบแล้วไงว่าเลือกลูก”ราวกับตอกย้ำความเจ็บปวดของตัวเองน้ำตาของเธอไหลลงอาบแก้มอีกครั้ง“แต่กูยังพูดไม่จบสักหน่อย...ถ้าเกิดมีวันนั้นจริง ๆ กูอะเลือกลูก แต่เป็นลูกที่ต้องมีมึงเป็นแม่”ราวกับคลื่นลมที่ถาโถมพัดเอาความรู้สึกเศร้าของเธอให้หายไปเหลือเพียงความรู้สึกดี“หา มึงเลือกกูด้วยเหรอ”“ใช่...และต้องเป็นมึงคนเดียวด้วยน้ำอิง”“มึงพูดเหมือนตัวเองชอบกูทั้งที่...”“ที่?”“มึงชอบเพลงขวัญไม่ใช่เหรอ”เซนเตอร์ชะงักเล็กน้อยไม่คิดว่าน้ำอิงจะรู้เรื่องความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเพลงขวัญแต่ก่อน“เราออกไปคุยข้างนอกกันเถอะ”น้ำอิงเดินตามเซนเตอร์มานั่งตรงเตียงนอนอย่างว่าง่าย ก่อนที่เขาจะเดินหายไปในห้องแต่งตัวไม่นานก็ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่“รอนานหรือเปล่า”“ไม่”“งั้นกูถามเลยแล้วกันนะ มึงรู้ได้ยังไงว่ากูชอบขวัญ” เซนเตอร์ที่สงสัยในข้อนี้ก็ถามอย่างตรงประเด็น“กูเห็นกล่องที่มึงเก็บไว้ในห้อง มันมีแต่รูปเพลงขวัญกับมึง”เซนเตอร์นึกถึงกล่องที่น้ำอิงกำลังนึกถึง ก่อนจะจำได้ว่
หลังจากเซนเตอร์พาน้ำอิงเข้ามาในห้องเธอก็รีบเดินแยกไปเตรียมน้ำอาบให้เขาทันที“เซนเตอร์กูเตรียมน้ำให้แล้วมึง...” น้ำอิงที่ตั้งใจเดินออกมาเรียกอีกฝ่ายเห็นเขายังใส่เสื้อผ้าชุดเดิมอยู่เลยขมวดคิ้วเข้าหากัน“ทำไมมึงยังไม่ถอดเสื้อผ้าออก””ก็กูเจ็บแขน มันถอดไม่ถนัด ให้ทำไง”“เฮ้อมึงนี่นะโคตรสำออย...มางั้นกูช่วย” เธอเดินไปหยุดยืนตรงหน้าเขาก่อนจะค่อย ๆ ถอดกระดุมเสื้อเชิ้ตเขาทีละเม็ดจะถอดออกหมดเหลือเพียงส่วนล่าง“ข้างล่างมึงถอดเอาแล้วกันนะ”“มึงช่วยกูหน่อยไม่ได้เหรอ กูก็บอกอยู่ว่ามันไม่ค่อยถนัดอะ”“แต่...”“มึงอายอะไร กูคนแก้ผ้าต่อหน้ามึงยังไม่อาย แล้วถามหน่อยของของกูมึงเห็นหมดแล้วมั้ย”“เฮ้อ~ ก็ได้”อ่อนอกอ่อนใจกับคารมของหมอนี่ซะจริง ๆในที่สุดการถอดกางเกงมันก็ผ่านไปอย่างทุลักทุเลเธอพยายามปัดป่ายน้องชายอีกฝ่ายที่อยู่ใต้กางเกงที่ตั้งโด่ออกมาหลายครั้ง เพราะมันเอาแต่ชี้หน้าไปมาน่ากัดให้ขาดนักพอเงยหน้าขึ้นไป ก็เห็นเซนเตอร์ที่กำลังหัวเราะที่ได้แกล้งเธออยู่สนุกมากมั้ง“กูสระผมให้มึงเฉย ๆ นะ ที่เหลืออาบเอง”“คร้าบ”ทำมาเป็นว่าง่าย แถมยังดูไม่อายเลยที่แก้ผ้าต่อหน้าเธอแบบนี้ ถึงจะเคยเห็นกันหมดทุกส่วนแ
น้ำอิงกับเซนเตอร์นั่งกินข้าวกันไปสักพัก เธอกับเขาเลือกจะพูดเรื่องอื่นที่จะไม่ทำให้ทะเลาะกัน“กินข้าว กินยาเสร็จมึงจะทำอะไรต่อ...พอดีกูจะออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมสัก 2-3 ชั่วโมงเดี๋ยวกลับมา”น้ำอิงเพิ่งจะนึกออกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองนัดกับแพรวไว้ ก่อนหน้านี้ที่หายไปเธอก็ได้แพรวช่วยดูแลเลยไม่อยากปฏิเสธนัดของเพื่อน“ไปไหน?”“ไปหาเพื่อนนะ”เพื่อนที่น้ำอิงบอกทำให้เซนเตอร์นึกถึงใบหน้าของเหนือ ก็ไม่คิดหรอกนะว่าเธอจะโกหกตัวเองแต่ก็ไม่อยากให้เธอไปอยู่ดี“อ่อ...งั้นมึงไปเถอะกูตั้งใจว่าจะอาบน้ำ แต่กูอาบคนเดียวได้ถึงแผลอาจจะถูกน้ำแล้วเปื่อย ต้องไปหาหมอใหม่ ไม่ก็เข้าแอดมิทหรืออย่างร้ายก็ตัดแขนทิ้ง กูก็ไม่เป็นไรจริง ๆ”นอกจากจะพูดให้ฟังดูน่าสงสารแล้วเซนเตอร์ยังตีหน้าเศร้า ทำเอาน้ำอิงถึงกับหนักใจก็รู้อยู่หรอกนะว่าเขาพูดให้ดูเว่อร์ไว้ก่อน แต่จำเป็นมั้ยต้องเว่อร์ขนาดนี้“มึงไปเถอะไม่ต้องคิดมากนะ แค่นี้กูก็ขอบคุณมึงจะแย่แล้ว...กูรู้ดีว่าตัวเองทำเรื่องไม่ดีต่อมึงไว้มาก ที่มึงทำให้ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงหมด”“พอ ๆ มึงเลิกดึงดราม่าเถอะ กูอยู่อาบน้ำให้มึงก่อนก็ได้““จริงนะ!” เซนเตอร์พอได้ยินแบบนั้นก็ดีใจจนออกอากา
แกร๊ก~หลังจากลิฟต์ถึงชั้นของตัวเองเซนเตอร์ก็เดินไปห้องอย่างเร็วเพื่อดูว่าคนที่ตัวเองรอมาตลอดกลับมาอยู่ที่นี่แล้วจริง ๆ“น้ำอิงกูมาแล้ว” แต่พอตะโกนเรียกหากับไม่มีเสียงของใครตอบรับกลับแต่อย่างใดเซนเตอร์หน้าถอดสีก่อนจะถอนหายใจออกมาหรือเธอจะออกไปก่อนหน้าที่เขามาถึงโกหกกันสินะ แต่ว่าเขาก็สมควรโดนแล้วแหละสุดท้ายน้ำอิง...ก็คงยังจะเกลียดเขามากอยู่ดีสินะถึงตอนนี้เขายิ่งแน่ใจความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อน้ำอิงรู้ตัวแล้วว่ารักเธอมากแค่ไหน ถึงจะไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน แต่ความรู้สึกนี้มันคือความจริงใช่ เขาขาดเธอไม่ได้“อ้าว เซนเตอร์! มึงมานานแล้วเหรอเมื่อกี้กูไปอาบน้ำมา ขอโทษทีนะไม่ได้ยิน”น้ำอิงเดินออกมาจากห้องน้ำ ทำเอาเซนเตอร์รีบหันกลับไปมอง ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองคงหูแว่ว แต่พอเห็นว่าเป็นเธอจริง ๆ หัวใจมันก็เต้นแรงจนบอกไม่ถูกความรู้สึกที่ได้รักใครสักคนมันดีแบบนี้เองสินะ“เจ็บตรงไหนอะเตอร์ ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นอะ” น้ำอิงเดินลงมาพอเห็นสีหน้าของเซนเตอร์ก็รีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อก่อนเธอช่วยทำความสะอาดห้องให้อีกฝ่ายจนสะอาด พอเธอไม่อยู่ห้องนี้เกือบเดือนสุดท้ายห้องก็กลับกลายเป็นกองขยะอีกค