EP 5 - แค่เตรียมไว้

EP 5 - แค่เตรียมไว้

หนึ่งทุ่ม 

น้ำอิงยืนมองคอนโดสูงตั้งตระหง่านตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย แทนที่หลังจากเลิกเรียนเธอจะได้กลับบ้านนอนสบาย ๆ ต้องนั่งแท็กซี่มาคอนโดของเซนเตอร์เพื่อเอาชีทที่จดในคาบเรียนมาให้มัน

ไอ้เพื่อนบ้า

ติ้ง~

ทันทีที่ลิฟต์เปิดออก เธอก็ก้าวขาไปหาห้องคุ้นเคย ความจริงเธอมาคอนโดเซนเตอร์ก็บ่อย แต่ไม่เคยมาคนเดียวแบบนี้ ปกติถ้าไม่มากันสามคนก็ต้องมีเชคหรือไม่ก็เพลงขวัญคนใดคนหนึ่ง

รู้สึกแปลกแฮะ รีบเอาให้มันแล้วก็กลับเลยดีกว่า

เธอกดกริ่งแล้วยืนคอยอยู่สักพัก เจ้าของห้องก็ออกมาทั้งสภาพที่ยังไม่ใส่เสื้อผ้า มีแค่ผ้าเช็ดผืนเดียวพันเอวด้านล่างแทบจะหลุดอยู่รอมร่อ

“ไอ้เตอร์ มึงช่วยแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนออกมาเปิดประตูให้แขกหน่อยได้หรือเปล่าวะ”

“แต่มึงไม่ใช่แขก มึงเป็นเพื่อนกู...เข้ามาก่อนสิ” คนตอบ ตอบหน้าตาเฉยก่อนจะเดินนำเข้าไป

ดูเหมือนว่าความตั้งใจแรกของเธอที่จะเอาชีทงานมาให้มันแล้วกลับคงจะไม่ใช่แล้ว เพราะในที่สุดเธอก็เดินก้าวขาเข้ามาภายในห้องตามอีกฝ่าย แต่พอเห็นสภาพของห้องเท่านั้นแหละแทบจะเอามือกุมขมับ

“หาที่นั่งก่อนนะมึง เดี๋ยวกูไปใส่กางเกงแป๊บ”

น้ำอิงได้แต่ถอนหายใจยาว คอนโดก็ออกจะหรูหรา แต่สภาพยิ่งกว่ากองขยะ แล้วที่มันบอกให้เธอหาที่นั่งจะให้นั่งตรงไหนเนี่ย

ในที่สุดเธอก็ทนกับความรกตรงหน้าไม่ได้เดินไปหยิบถุงขยะที่เคยซื้อมาไว้คราวก่อนออกมาหยิบขยะทีละชิ้นใส่ พวกเศษขยะเธอก็พอทนได้แต่ไอ้ถุงยางที่ใช้แล้วนี่มันไม่ไหวจริง ๆ

อย่าบอกนะว่าไอ้เพื่อนบ้าคนนี้มันพาผู้หญิงมาเอากันถึงที่บนคอนโด

“ไม่ต้องเก็บหรอก กูให้แม่บ้านของคอนโดมาทำแล้ว”

“โอ๊ยยย กว่าแม่บ้านจะมากูทนไม่ได้หรอกนะ สกปรกมาก...แล้วก็ไอ้ถุงยางที่ใช้แล้วนี่อีกสักวันมึงจะหยิบผิดเอาอันเก่ามาใช้แล้วติดโรคตาย”

“โอ๊ยยย มึงก็บ่นเป็นแม่กูเลย”

“กูว่าถ้าแม่มึงมาเจอสภาพห้องลูกชายน่าจะเป็นลมมากกว่าบ่น”

“ค้าบ ๆ อยากทำอะไรก็ทำเลยไม่ต้องบ่น เดี๋ยวกูนั่งลอกชีทของมึงรอ”

น้ำอิงใช้เวลาเก็บกวาดห้องของเซนเตอร์เกือบชั่วโมงในที่สุดก็เป็นห้องคนขึ้นมาไม่ใช่ที่เก็บขยะอีก

“เสร็จยัง ถ้าลอกเสร็จงั้นกูกลับเลยนะ”

ดูจากสภาพคนที่วางงานแล้วหันไปเล่นเกมแข่งรถอยู่ คงเสร็จแหละ 

แต่ถึงไม่เสร็จก็ต้องเสร็จ 

เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว และเธอเองก็อยากกลับเหมือนกัน เสียพลังงานไปเยอะมากกับการเก็บกวาดห้องให้กับเขา

“เดี๋ยวก่อนกูหิวข้าว ทำอะไรให้กินหน่อยสิ เอออีกอย่างอธิบายชีทที่มึงเอามาให้กูฟังด้วย เดี๋ยวจารย์แม่งถามกูตอบไม่ได้ กูไม่ได้ฉลาดพอที่จะเรียนด้วยตัวเองได้นะโว้ย”

“แหม ไอ้คุณเซนเตอร์ถ้ามึงรู้ว่าตัวเองโง่ขนาดนี้ มึงจะโดดเรียนทำไมวะ อ้อ อีกอย่างกูไม่ใช่แม่บ้านของมึงนะ พอเห็นเก็บห้องให้ ดันจะมาใช้กูทำกับข้าวให้แดกต่อ”

“5000?”

“อะไร?”

“กูจ้าง 5,000 พอไหม”

จำนวนเงินที่เซนเตอร์เสนอทำเอาน้ำอิงชะงัก ก่อนจะยิ้มออกมา อะไรก็ซื้อเธอไม่ได้หรอกยกเว้นเงินที่สมน้ำสมเนื้อค่าแรงที่ลงแรงทำไป

“เค้ แบบนี้ค่อยพูดง่ายหน่อย งั้นรอก่อน เดี๋ยวกูไปดูว่าพอจะอะไรให้มึงกินได้บ้าง”

น้ำอิงเดินไปที่ห้องครัวอย่างอารมณ์ดี แต่พอเปิดประตูตู้เย็นเท่านั้นแหละ ก็เจอกับภาพสุดเซ็ง

ด้านในตู้ไม่มีอะไรอยู่เลย ไม่สิมีเพียงเบียร์ยี่ห้อดังอยู่ตรงนั้น 3 กระป๋อง

พอหมดหวังจากตู้เย็นก็รื้อหาอาหารแห้งพวกมาม่าหรือไม่ก็ไข่ สรุปว่าก็ไม่มีเหมือนกัน ทำเอาเธอถึงกับถอนออกมาอย่างเอือม ๆ

“สรุปในห้องมึงไม่มีของสดหรือของที่พอจะทำของกินได้เลย งั้นสั่งอาหารผ่านแอปมากินแทนเถอะ”

“ไม่เอากูไม่ชอบอาหารสำเร็จ...”

”โอ๊ยย เรื่องมากอีก“

“งั้นพวกเราไปซื้อของข้างล่างมาทำกินดีไหม ข้างมีซุปเปอร์มาร์เกตยังเปิดอยู่ แต่…กูเล่นเกมนี้จบก่อนนะ”

“เฮ้อ~ อยากแดกข้าวยังห่วงเล่นเกม”

ถึงแม้จะบ่น แต่เธอก็ยอมนั่งรอเขาเงียบ ๆ หลังจากที่เขาเล่นเสร็จก็พาเธอมาซื้อของ โดยเธอเป็นคนเลือก ส่วนคนที่บอกหิวข้าวมีหน้าที่เข็นรถกับจ่ายเงิน น้ำอิงเลือกอาหารแห้งที่สามารถเก็บไว้ได้นานหน่อย ส่วนอาหารสดก็ซื้อแค่พอทำกินพวกวันนี้

“เดี๋ยวก่อนมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะซื้อนะ”

จู่ ๆ คนที่เข็นรถอยู่ก็เลี้ยวพาเธอเข้าทางเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หยิบมันใส่รถเข็นแทบจะเยอะกว่าของที่ตั้งใจมาซื้อซะอีก

“เอานะของมันต้องมี”

เซนเตอร์ไม่สนใจคนที่บ่นตัวเองอยู่เลยสักนิดเขาหยิบของที่ต้องการใส่รถจนพอใจ ก่อนจะเข็นรถไปยังจุดคิดเงิน ที่บังเอิญมีของพิเศษตั้งอยู่

“จะทำอะไร?” น้ำอิงเห็นเซนเตอร์กำลังจะหยิบถึงยางไซซ์พิเศษที่วางอยู่ข้าง ๆ เธอก็ต้องรีบจับมือไว้

“ก็ซื้อถุงยางไง ของที่ห้องมันหมดพอดีเลยต้องซื้อไปไว้”

“ก็ไว้ซื้อวันอื่นสิ!”

ตอนนี้เธอรู้สึกอายมากเพราะพนักงานแคชเชียร์ที่กำลังคิดเงินยิ้มกริ่ม เป็นใครมันก็คิดว่าที่ไอ้เพื่อนบ้าคนนี้ซื้อของพวกนี้ต้องเอามาใช้กับเธอแน่ ก็มากันแค่สองคน

“ก็ได้มาแล้วซื้อไปเลยจะเป็นอะไร วุ่นวายจริง ๆ” เซนเตอร์ส่ายหน้าไปมาไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร เอาแต่ห้าม เพราะงั้นยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เขาเลยไม่ซื้อแค่กล่องเดียวแต่เอาถึง 5 กล่อง ทำเอาน้ำอิงถึงกับส่ายหัวไปมาแล้วเดินหนีปล่อยให้เขาจ่ายเงินคนเดียว

หลังจากที่ซื้อของเสร็จก็พากันกลับห้องน้ำอิงทำหน้าที่ทำอาหารให้ส่วนเซนเตอร์ก็นั่งเล่นเกมรอ เธอเลือกที่จะทำชาบูเพราะว่ามันง่าย น้ำซุปก็ซื้อสำเร็จมาแล้ว เพียงล้างผักเอามาหั่น หมู เนื้อ อาหารทะเลก็เอามาจัดเรียงสวยงามพร้อมกิน

“มึงเสร็จแล้ว หยุดเล่นเกมแล้วมากินก่อนดิ๊”

เสียงเรียกจากด้านในทำให้เซนเตอร์วางมือจากเกมตรงหน้าเดินตรงมาหาเพื่อน ชาบูตอนเย็นก็ถือว่าเป็นเมนูที่ดีเลย

“หอมนะ”

“อยู่แล้วใครทำ” 

น้ำอิงยืดอกรับก่อนจะหยิบถ้วย ช้อน และตะเกียบไปให้เขา มื้ออาหารเต็มไปด้วยความสุขสำหรับเธอ

บางทีเซนเตอร์ก็รู้สึกแปลกใจตัวเองนะที่แม้ว่าน้ำอิงจะบ่นว่าเขามากแค่ไหน แต่เขากลับไม่รู้สึกรำคาญใจเลยสักนิด หลายครั้งกลับรู้สึกว่าอยู่กับเพื่อนคนนี้แล้วเขาสบายใจ

…