LOGINShare
ตอนที่ 2.
Last Updated:
2025-05-03 22:10:53ตอนที่ 2.
รถจอดสนิท... เมธาพัฒน์จ้องมองพวงชมพูนิ่ง ถ้าหล่อนมองไม่ผิด ในดวงตาคมรียาวของเขานั้นต้องเป็นกองเพลิงอย่างแน่นอน เขาโกรธ! โกรธหล่อนเรื่องอะไร
“ใจแตกแล้วหรือไง มีผู้หญิงที่ไหนเขาคิดแบบชมพูกันบ้าง อาไม่อยากให้ชมพูคิดถึงเรื่องผู้ชายจนกว่าจะจบปริญญาซะก่อน”
หล่อนเห็นเขาขบกรามจนเป็นสันนูน ใบหน้าที่เคยอ่อนโยนของเขากระด้างขึ้นน่ากลัว แต่มันก็ค่อย ๆ จางหายไป เมื่อเขาควบคุมตัวเองได้
“อาต้นอย่ามาดูถูกชมพูนะ” พวงชมพูตวาดแว๊ดกลับไปอย่างมีอารมณ์
“เราจะพูดเรื่องนี้กันอีกทีที่บ้านของเรา ตอนนี้อาจะต้องพาเธอกลับบ้านให้เร็วที่สุดซะก่อน”
เขาตัดบทเอาดื้อ ๆ สาวน้อยมองเขาอย่างแค้นเคือง เขาไม่ต้องการหล่อน แต่ดูเหมือนเขาก็ไม่ต้องการให้หล่อนใกล้ชิดผู้ชายคนไหนด้วย จะขังหล่อนไว้ทำไมกัน
รถคันหรูทะยานสู่ท้องถนนที่ทอดยาวสุดสายตา ต้นไม้ริมข้างทางช่วยทำให้จิตใจของเด็กสาวบรรเทาเบาบางจากความเศร้าใจลงได้บ้าง แต่มันไม่มีทางหมดไปอย่างแน่นอน...
และไม่นานบ้านที่หล่อนจากไป 6 ปีเต็มก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า หล่อนคิดถึงที่นี่มาก... พวงชมพูนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในอดีต วันที่หล่อนมาถึงไร่ดวงตะวันครั้งแรก ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาหล่อเหลาปรากฏกายขึ้นตรงหน้า รอยยิ้มของเขาช่างอ่อนโยน อ้อมแขนของเขาช่างอบอุ่น และคำพูดปลอบประโลมของเขาก็ทำให้หัวใจดวงน้อยของหล่อนโบยบินไปกองอยู่แทบเท้าของเขาทันที
ตอนนั้นหล่อนรู้ตัวเองดีว่า หล่อนยังคงเด็กนักสำหรับการเป็นเจ้าสาวของเขา เพราะถึงอย่างไรอาหนุ่มของหล่อนก็ไม่มีทางมองหล่อนแบบคนรักอย่างแน่นอน ดังนั้นหล่อนจึงเฝ้ารอ รอแล้วรอเล่า รอจนกระทั่งตัวเองเป็นสาวเต็มตัว รอที่จะตอบแทนบุญคุณของเขาด้วยชีวิตทั้งหมดของหล่อน
แต่เขากลับไม่ต้องการ!
พวงชมพูตื่นจากความฝันในทันที เมื่อนึกถึงความใจดำของเขาที่ทำไว้กับหล่อน ในปีแรกที่หล่อนถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ อาต้นของหล่อนจะหมั่นแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนหล่อนไม่เคยขาด ปิดเทอมก็จะรับหล่อนกลับมาเที่ยวเล่นที่บ้าน
แต่ก็แค่สองปีแรกเท่านั้นที่ผู้ปกครองของหล่อนคอยเอาใจใส่หล่อน เพราะหลังจากนั้นมาแม้แต่เงาของเขา หล่อนก็แทบจะไม่ได้เห็น วันปิดภาคเรียนเขาก็ไม่มารับกลับไปเที่ยวบ้านไร่อย่างเคย เขาให้เหตุผลว่า เขางานยุ่ง ไม่มีเวลา และเพราะอย่างนี้ไง หล่อนถึงได้ก่อเรื่องอยู่เสมอ ก็เพราะหล่อนต้องการพบหน้าเขา ต้องการให้เขามาหาหล่อนบ้าง ไม่ใช่ทอดทิ้งไม่ดูดำดูดีหล่อนอย่างนี้
“เข้าบ้านกันเถอะ อามีของขวัญจะให้ ในโอกาสที่ชมพูเรียนจบ ม.6”
เมธาพัฒน์เอื้อมมือหนาแข็งแรงมาแตะที่ต้นแขนของพวงชมพูเบา ๆ และก็สุภาพยิ่งนัก สุภาพจนหล่อนอยากจะให้เขาไปบวชเป็นพระซะเลย
“ชมพูไม่ต้องการ อย่ามาทำเป็นใจดีไปหน่อยเลย อาต้นเป็นผู้ชายใจดำที่สุดเท่าที่ชมพูเคยพบเคยเห็นมาเลย... รู้เอาไว้ด้วย!” พูดออกมาเสียงเครือก่อนจะวิ่งหายขึ้นไปชั้นบน ถึงแม้จะจากไปนาน แต่หล่อนก็ยังจำได้ดีว่าห้องนอนของตนเองอยู่ตรงไหน สาวน้อยปิดประตูเสียงดังสนั่น ก่อนจะไปล้มตัวนอนร้องไห้บนเตียงอย่างเสียใจ
เมธาพัฒน์มองตามร่างบอบบางในชุดนักเรียนของพวงชมพูไปด้วยสายตาเป็นกังวล ลมหายใจหนักหน่วงพ่นออกมาจากริมฝีปากหยักสวยแรงๆ อย่างอ่อนอกอ่อนใจ เขาจะทำยังไงดีนะ... ถึงจะทำให้พวงชมพูยอมรับความหวังดีของเขาสักที...
เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องนอนทำให้พวงชมพูเงยหน้าขึ้นจากหมอน หญิงสาวผลินหน้าไปมองที่ประตูห้องอย่างแง่งอน เพราะหล่อนรู้ดีว่าใครอยู่ตรงนั้น
“พวงชมพู อาขอเข้าไปหน่อยนะครับ...”
คำพูดของเขาช่างสุภาพเหลือเกิน แต่ทำไมนะ หล่อนกับเกลียดความสุภาพของเขาเหลือกำลัง หญิงสาวดันตัวลุกขึ้นนั่ง มือน้อย ๆ ของหล่อนยกขึ้นป้ายน้ำตาจนแห้ง
“ชมพูไม่อยากคุยกับอาต้น ไปให้พ้นหน้าชมพูเลย ไหน ๆ อาต้นก็ไม่ได้เต็มใจอยากจะเห็นหน้าชมพูอยู่แล้วนี่” คำตัดพ้อของเด็กสาวทำให้เมธาพัฒน์ตัดสินใจถือวิสาสะเปิดประตูห้องนอนของหล่อนเข้าไปเสียเองแม้จะรู้ว่ามันไม่ควรก็ตาม
“เราคุยกันได้ไหม” คนตัวโตถามขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้ว
หญิงสาวเกือบจะใจอ่อนกับคำพูดอ่อนโยนนั้นอยู่แล้วเชียว แต่พอเห็นเขาเปิดประตูห้องทิ้งไว้เท่านั้นแหละ องศาความร้อนของหล่อนก็พุ่งปรี๊ดจนระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ นี่เขากลัวหล่อนจะปล้ำเขาหรือไง ถึงได้เปิดประตูอ้าซ่าไว้อย่างนั้นน่ะ...
“ไม่จำเป็น และถ้ากลัวจะเสียชื่อเสียงเพราะเข้ามาในห้องนอนของชมพูล่ะก็ อาต้นออกไปซะดีกว่าค่ะ”
พวงชมพูพูดจบก็หันไปหยิบหนังสือแฟชั่นที่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมาอ่าน เด็กสาวทำท่าทางสบายอารมณ์จนคนยืนมองอดหมั่นไส้ไม่ได้
“พวงชมพู วางหนังสือพวกนั้นแล้วเงยหน้ามาพูดกับอาก่อนได้ไหมครับ”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา มือบางทิ้งหนังสือเล่มที่อยู่ในมือลงบนพื้นห้องเสียงดังโครม ก่อนจะขยับตัวขึ้นพิงหมอนที่หล่อนหยิบซ้อนกันไว้ที่หัวเตียงด้วยท่าทางสุขกายสบายใจเหลือคณานับ เมธาพัฒน์มองอย่างเข่นเขี้ยว สาบานได้เลยว่า ถ้าหล่อนเป็นเด็ก ๆ เขาจะจับหล่อนตีก้นซะให้เข็ด
แต่... หล่อนเป็นสาวแล้ว และก็สวยซะด้วย เขารู้มานานแล้ว ว่าหล่อนต้องเจริญเติบโตขึ้นเป็นสาวสวยแบบนี้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาได้พบหน้าหล่อน เด็กสาววัย 13 ปีที่กำลังโศกเศร้าเพราะความสูญเสียที่มาเร็วเกินไป พ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่
และด้วยคำฝากฝังก่อนตายจากเพื่อนรุ่นพี่ที่อายุห่างจากเขาเกือบ 20 ปีนี่เอง ที่ทำให้เขาต้องรับภาระอันหนักอึ้งกับการอุปการะหล่อนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เขาจำได้ว่าตัวเองส่งพวงชมพูเข้าไปอยู่ที่โรงเรียนประจำตั้งแต่เดือนแรก ๆ ที่รับหล่อนมาอยู่ในบ้าน และตอนนี้เวลาก็ผ่านไปร่วม 6 ปีแล้ว จากเด็กหญิงตัวน้อยก็กลับกลายเป็นสาวแรกรุ่นวัย 19 ปีเต็มที่สวยสดงดงาม และน่าหลงใหลยิ่งนัก
ใบหน้ารูปไข่ขาวเนียนตา จมูกโด่งเชิดน่ารักน่ามอง ริมฝีปากอิ่มสีสวย ดวงตากลมโตอยู่ภายใต้ขนตางอนงาม คิ้วโก่งดั่งคันศร เส้นผมสีดำขลับเหยียดตรงที่มักจะถูกมัดเป็นเปีย 2 ข้างอยู่ด้านหลัง กำลังนั่งอยู่ต่อหน้าของเขาแล้ว...
เขารู้ดีว่าพวงชมพูเทิดทูนเขาแค่ไหน แต่... ทำไมนะเขาถึงทำใจให้อยู่ใกล้ ๆ หล่อนไม่ได้สักที ราวกับว่าหล่อนคือสิ่งต้องห้ามอย่างนั้น
และด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงต้องทำทุกวิถีทางที่จะหลีกเลี่ยงการใกล้ชิดกับหล่อน แต่ดูเหมือนหล่อนจะไม่พยายามเข้าใจความปรารถนาดีของเขาเลยสักนิด เพราะหล่อนจะต้องแง่งอนให้เขาง้อแบบนี้อยู่เป็นประจำ และที่สำคัญ... เขาก็ทำใจแข็งกับหล่อนไม่ได้นานซะด้วย
Related chapters
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.“เรื่องเมื่อเย็นนี้” เมธาพัฒน์กำลังจะอธิบาย แต่หล่อนขัดขึ้นเสียงขุ่น“ลืมมันไปได้เลยค่ะ อาต้น” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาท้าทาย“เห็นไหม ชมพูสบายดี ไม่ได้ทุกข์ใจอะไรสักหน่อย” หล่อนยิ้มให้เขา ทำเป็นร่าเริง แม้ภายในจะเจ็บหนักแค่ไหนก็ตาม“นั่นคือสิ่งที่ชมพูต้องการอย่างนั้นหรือ” เขาถามเสียงเครียด แต่ไม่ได้เคร่งเครียดแค่น้ำเสียงเท่านั้น ใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างร้ายกาจของเขาก็เครียดขรึมลงไปด้วย“ค่ะ อาต้นไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับชมพูมากนักหรอก อาต้นก็เป็นแค่ผู้ปกครอง ชมพูแค่อยากแกล้งอาต้นเล่น ๆ ให้อาต้นทุกข์ ชมพูเห็นแล้วสนุกดี เลยขยันทำบ่อย ๆ ก็แค่นั้น” หล่อนพูดแล้วเชิดหน้า มองเขาก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขบขัน“แค่นั้นเองหรือ? ที่เธอต้องการจากอา...” น้ำเสียงของเขาเสียงเย็นชาน่ากลัว แถมรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนมุมปากหยักสวยของเขายังเลือดเย็นอีกต่างหาก“แล้วจะให้ชมพูต้องการอะไรอีกล่ะคะ อาต้นให้อะไรชมพูได้อีก...”“ไม่มี...”เมธาพัฒน์เค้นเสียงเดือดดาลตอบออกมา จากนั้นร่างสูงใหญ่แสนสมบูรณ์แบบของเขาก็เดินดุ่ม ๆ ออกไปจากห้องนอนของหญิงสาวทันที และเมื่อสิ้นเสียงปิดประตูลง รอยยิ้มที่พยายามปั้นไว้ก
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.หลังจากตะลึงตะลานอยู่นาน พวงชมพูก็ได้สติ หล่อนหันรีหันขวางอย่างคิดอะไรไม่ออก ความร้อนผ่าวทำให้หล่อนหน้าแดงจัด ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะเข้ามาในห้องนอนของหล่อนตอนนี้ ก็เห็นปกติไม่เคยแม้แต่จะเหยียบย่างเข้ามาด้วยซ้ำ ต้องกราบต้องไหว้กันนั่นแหละถึงจะยอมเข้ามาหญิงสาวเงยหน้าที่แดงก่ำไปด้วยความอับอายของตัวเองขึ้นมองคนตัวโต สายตาของหล่อนประสานกับดวงตาสีเข้มของเขาพอดี แล้วก็เหมือนกับถูกสะกดด้วยเวทมนต์ขลัง“อะ...อาต้นไม่เคาะประตู…” หญิงสาวคิดคำพูดได้แค่นั้น ตอนนี้หัวใจของหล่อนพุ่งทะยานขึ้นไปสู่ดาวอังคารก่อนจะกระเด้งกลับมายังพื้นโลก หลายต่อหลายครั้งจนหล่อนเหนื่อยหอบ แม้แต่แรงจะหายใจหล่อนก็ยังขาดแคลนเลยร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีเข้มทำให้หล่อนรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความต้องการบางอย่างกำลังทะยานเข้าใส่หล่อนอย่างจังจนหล่อนแทบจะเก็บไว้ไม่มิด“อาเคาะแล้ว…” เสียงห้าว ๆ ของเขาพึมพำออกมา สายตาคมกริบยังจับจ้องอยู่ที่ร่างกายของหล่อนไม่วางตา และสุดท้ายหล่อนก็เห็นเขาหลับตาลง เหมือนกับจะข่มอะไรบางอย่างให้มันสงบอยู่แต่เพียงในอก“ถ้าอาลืมตาขึ้นอีกครั้ง หวั
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.“ก็อาต้นดีซะขนาดนี้... แล้วจะให้ชมพูเลิกรักอาต้นได้ยังไงล่ะคะ” สาวน้อยพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา และก็อดร้อนวูบวาบไปทั้งเนื้อทั้งตัวไม่ได้เมื่อสมองหวนกลับไปนึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายของเมธาพัฒน์ยามที่มองร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง เขามองอย่างหลงใหล มองด้วยสายตาผู้ชายคนหนึ่งที่มองผู้หญิงที่ตัวเองกำลังถูกใจขณะที่พวงชมพูกำลังยิ้มหวานอย่างมีความสุข เมธาพัฒน์กลับกำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเลยทีเดียว เมื่อภาพความอวบอิ่มของแม่สาวน้อยกำลังเข่นฆ่าเขาอย่างอำมหิต ทำให้กายหนุ่มร้อนรุ่ม อึดอัด และในบางส่วนของร่างกายก็แข็งขืนขึ้นมาในทันทีเขากำลังจะบ้า... ไม่... อาจจะบ้ามาตั้งนานแล้วก็ได้ หนุ่มหล่อระเบิดกัดฟันแน่นจนเกิดเสียงดังกร๊อด ขณะก้าวเดินมาหยุดที่หน้าสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของตัวเอง มือใหญ่กระชากเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็พุ่งตัวลงไปในสระน้ำตรงหน้าทันที สายน้ำสาดกระเซ็นเมื่อกายสูงใหญ่ปะทะกับผิวน้ำเต็มแรงชายหนุ่มแหวกว่าย โจนจ้วงอยู่ภายในน้ำเย็นเฉียบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า รอบแล้วรอบเล่า คาดหวังอยู่ภายในอกเต็มเปี่ยมว่าการออกกำลังกายหนักหน่วงแบบนี้จะทำให้ความต้องการอันน่าละ
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 6
ตอนที่ 6ภาพสาวน้อยแสนสวย ยืนมองเขาตาละห้อยอย่างนั้น แม้แต่เทวดาก็คงอดหวั่นไหวไม่ได้ แต่หล่อนคือสิ่งต้องห้ามสำหรับเขา หล่อนคือผู้หญิงที่เขาจะต้องส่งมอบให้กับผู้ชายที่ดีพร้อมคนหนึ่งเมื่อถึงเวลา เมธาพัฒน์หัวเราะเยาะตัวเองในใจอย่างสุดแสนสมเพชตอนนี้สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คงหนีไม่พ้นหัวใจของเขานั่นเอง... มันร่ำๆ อยากจะลากแม่พวงชมพูแสนสวยทำเมียซะวันละร้อยสองร้อยรอบ...พวงชมพูก้าวเท้าขาวสะอาดของตัวเองลงมาตามขั้นบันไดไม้ที่ทอดยาวช้า ๆ สาวน้อยในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าพอดีตัว กับกางเกงขาสั้นสีขาวเดินตรงไปยังโต๊ะอาหาร เส้นผมนุ่มสีดำเงาถูกรวบขึ้นไว้ที่กลางศีรษะด้วยโบว์สีฟ้าแกว่งไปมาตามท่วงท่าการเดิน หล่อนเห็นเมธาพัฒน์กำลังง่วนอยู่กับการจัดการอาหารตรงหน้าอย่างรีบร้อนก็อดแปลกใจไม่ได้พวงชมพูเหลือบตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนังห้องตรงหน้า ก่อนที่จะขมวดคิ้วเรียวสวยของตัวเองยุ่ง เพราะเวลาที่แสดงอยู่นั้นมันแค่ 7 โมงเช้ากับอีก 45 นาที ถ้าหล่อนจำไม่ผิด เมธาพัฒน์เคยบอกหล่อนว่าที่นี่ทานอาหารเช้าตอน 8 โมงตรง และในไม่ช้าเมฆหมอกแห่งความขุ่นข้องหมองใจ ก็เข้ามาเกาะกินอารมณ์ของหล่อนทันที เมื่อคิดออกแล้วว่าทำไมแม่บ้านถ
Last Updated : 2025-05-07ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.“ดังนั้น... อาจะเป็นคนหาให้ชมพูเอง ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีสามีหรอก แต่... ต้องเรียนให้จบปริญญาตรีเสียก่อน” เขาพูดจบก็ปล่อยมือจากต้นแขนของหล่อนทันที จากนั้นก็ก้าวเท้าถอยหลังออกห่างราวกับกำลังหาหลักยึดเกาะ“อาขอตัวไปทำงานก่อน” เขาพูดและกำลังจะหมุนตัวเดินจากไป แต่พวงชมพูพูดออกมาซะก่อนด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เมธาพัฒน์จึงต้องหันหน้ากลับมาจ้องมองหล่อนอีกครั้งหนึ่ง“คำสอนของอาต้นฟังแล้วดูดีมาก...” หล่อนเน้นเสียงสูง ใบหน้าร้อนผ่าวไปด้วยความโมโห“แต่แปลกนะ ชมพูกลับไม่ชอบสักนิด เก็บไว้ไปสอนลูกสาวหรือไม่ก็น้องสาวของอาต้นเถอะค่ะ ชมพูรับเกียรตินี้ไม่ลงจริงๆ ขอตัวนะคะคุณพ่อ... เอ่อ คุณอา...” จบคำพูดประชดประชันแล้วพวงชมพูก็รีบหมุนตัววิ่งหนีขึ้นไปบนห้องนอนทันที เมธาพัฒน์ร้องเรียกตามหลังไปแต่แม่สาวน้อยก็ไม่แยแสสักนิด“เด็กเอาแต่ใจ...” เมธาพัฒน์สบถออกมาอย่างเหลืออด ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีดำเส้นเล็กหยักศกของเขาส่ายไปมาอย่างระอาใจ ก่อนจะเดินดุ่มๆ ออกจากบ้านไปพร้อมกับความหงุดหงิดลูกใหญ่พวงชมพูซบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่บนเตียงของตัวเองด้วยความเจ็บช้ำ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดหลั่งรินออกมาราวกับเขื่อนแตก ค
Last Updated : 2025-05-07ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.เวลาล่วงเลยเที่ยงวันไปหลายชั่วโมงแล้ว พวงชมพูยืนชะเง้อมองหาร่างสูงใหญ่ของอาหนุ่มอย่างกระวนกระวายใจ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเหี่ยวลงจนเกือบคล้ายกับดอกไม้ขาดน้ำ สาวน้อยเม้มปากอิ่มเข้าหากันแน่น สายตาก็เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนังห้องบ่อยครั้งพวงชมพูรู้สึกถึงความล้มเหลวขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ทันจะได้เริ่มแผนการ เด็กสาวนึกไปถึงคำพูดแนะนำของเพื่อนสาวที่กรอกมาตามสายโทรศัพท์“ชมพูต้องทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ อย่าเอาแต่ใจ ทำยังไงก็ได้ให้อาต้นคิดว่าชมพูโตเป็นสาวแล้ว” นี่คือคำพูดที่ร้อยดาวเพื่อนสาวที่หล่อนสนิทมากที่สุดแนะนำมา“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ชมพูไม่เข้าใจ หรือว่าต้องจู่โจมปล้ำเลย” หล่อนจำได้ว่าตัวเองพูดติดตลกออกไปอย่างนั้นแล้วก็ถูกเพื่อนสาวตวาดกลับมาจนหูแทบแตก“นี่ชมพูจะบ้าเหรอ! ทำอย่างนี้อาต้นไม่วิ่งป่าราบหรือไง”“แล้วต้องทำยังไงล่ะ เราคิดไม่ออกเลยนี่”“ขั้นแรก ชมพูต้องหัดทำอาหารก่อน เสน่ห์ปลายจวักนะเคยได้ยินไหม”และด้วยเหตุผลนี้หล่อนจึงต้องยอมพักความแง่งอนของตัวเองไว้ชั่วคราวเพื่อเข้าครัวทำอาหารให้กับผู้ชายในฝันของหล่อนทาน แต่เขาสิ… ทำไมยังไม่กลับมาสักทีนะเด็กสาวถอนหายใจออกมาอย่างส
Last Updated : 2025-05-07ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.“อาต้น...” พวงชมพูอุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อ นี่ไม่ใช่อาต้นที่หล่อนเคยรู้จักนี่ สาวน้อยเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโต และก็ถูกกระแสแห่งความปรารถนาเต้นไหวอยู่ภายในดวงตาสีดำสนิทของเขาพุ่งเข้าใส่อย่างรุนแรง เด็กสาวแก้มร้อนผ่าวไม่ผิดจากถูกน้ำร้อนจัดลวก“อาไม่อยากทำร้ายชมพู แต่ชมพูยั่วอาเกินไปแล้ว” มือหนาของเขายกขึ้นมาลูบไล้นวลแก้มของหล่อนเบา ๆ อ่อนโยนที่สุด พวงชมพูครางในลำคอเบาๆ ราวกับฝันไป สาวน้อยหลับตาพริ้มเมื่อรู้สึกว่าใบหน้าสุดหล่อเหลาของเมธาพัฒน์กำลังจะก้มลงมาหา เรียวปากอิ่มเต็มสีสวยเผยอออกจากกันน้อยๆ ด้วยความเชิญชวนแสนน่ารัก“แต่อาทำอย่างที่ชมพูต้องการไม่ได้ อาเป็นผู้ปกครองของชมพู ถึงแม้จะไม่ใช่ตามกฎหมาย ก็ตามแต่คำมั่นสัญญาที่อาได้ให้ไว้กับพ่อของชมพู ดังนั้นเลิกคิดเรื่องพวกนั้นซะ...” คำพูดของเขาเหมือนแก้วน้ำที่ถูกปาลงพื้นจนแตก มันบาดลึกเข้าไปทั่วหัวใจ สาวน้อยลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แก้มนวลแดงก่ำด้วยความอับอาย มองเขาด้วยความผิดหวังแกมอับอาย“งั้นก็ปล่อยชมพูได้แล้ว และออกไปให้พ้นหน้าชมพูเลย คนใจร้าย...” พวงชมพูดิ้นรนเต็มแรงจนรอดพ้นมาจากพันธนาการเถื่อนของเขาออกมาได้ เด็กสาวกัดฟันข่มค
Last Updated : 2025-05-07ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.“คุณหนูเธอเข้าครัวทำอาหารเตรียมไว้ให้คุณต้นทานค่ะ แต่คุณต้นไม่มา เธอเลยเสียใจมาก...” คำพูดของสาวใช้ที่เอื้อนเอ่ยออกมานั้น เสมือนคมมีดที่พุ่งเข้าไปตัดขั้วหัวใจของเขาอย่างเฉียบพลันพวงชมพูเข้าครัวทำอาหารรอเขางั้นหรือ... แค่คิดถึงตรงนี้ความรู้สึกผิดก็จู่โจมเข้าใส่สามัญสำนึกของเขาอย่างรุนแรง ราวกับพายุที่กำลังโหมกระหน่ำถึงขีดสุด อย่างนี้นี่เองพวงชมพูถึงได้ดูโกรธเกรี้ยวนักที่เขาไม่ยอมกลับมาทานอาหารกลางวันที่บ้าน“อาขอโทษ ชมพู...” เมธาพัฒน์พึมพำออกมาแผ่วเบาในลำคอ ก่อนจะรีบหมุนตัวกลับเดินตรงไปยังห้องอาหาร โดยมีสาวใช้คนเดิมรีบวิ่งตามไปด้วยสีหน้าไม่สบายใจเมื่อร่างสูงใหญ่ก้าวข้ามพ้นธรณีประตูห้องอาหารเข้ามา ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำเอาเมธาพัฒน์อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกอยู่นานหลายอึดใจ และพอได้สติชายหนุ่มก็หันหน้ากลับไปมองสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาด้วยสายตาคาดคั้นต้องการคำตอบ“ใครมาเล่นขายขนมในบ้านของผมหรือเปล่านี่ ทำไมมันเละเทะอย่างนี้”“คือคุณหนู... เธอทำไว้รอคุณต้น แต่คุณต้นไม่มา เธอเลย...” สาวใช้ไม่กล้าพูดต่อ แต่ถึงหล่อนไม่พูดออกมา จากสภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้เขารู้ดีกว่าพวงชมพูเป็นเด็ก
Last Updated : 2025-05-07
Latest chapter
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.“คุณหนูเธอเข้าครัวทำอาหารเตรียมไว้ให้คุณต้นทานค่ะ แต่คุณต้นไม่มา เธอเลยเสียใจมาก...” คำพูดของสาวใช้ที่เอื้อนเอ่ยออกมานั้น เสมือนคมมีดที่พุ่งเข้าไปตัดขั้วหัวใจของเขาอย่างเฉียบพลันพวงชมพูเข้าครัวทำอาหารรอเขางั้นหรือ... แค่คิดถึงตรงนี้ความรู้สึกผิดก็จู่โจมเข้าใส่สามัญสำนึกของเขาอย่างรุนแรง ราวกับพายุที่กำลังโหมกระหน่ำถึงขีดสุด อย่างนี้นี่เองพวงชมพูถึงได้ดูโกรธเกรี้ยวนักที่เขาไม่ยอมกลับมาทานอาหารกลางวันที่บ้าน“อาขอโทษ ชมพู...” เมธาพัฒน์พึมพำออกมาแผ่วเบาในลำคอ ก่อนจะรีบหมุนตัวกลับเดินตรงไปยังห้องอาหาร โดยมีสาวใช้คนเดิมรีบวิ่งตามไปด้วยสีหน้าไม่สบายใจเมื่อร่างสูงใหญ่ก้าวข้ามพ้นธรณีประตูห้องอาหารเข้ามา ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำเอาเมธาพัฒน์อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกอยู่นานหลายอึดใจ และพอได้สติชายหนุ่มก็หันหน้ากลับไปมองสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาด้วยสายตาคาดคั้นต้องการคำตอบ“ใครมาเล่นขายขนมในบ้านของผมหรือเปล่านี่ ทำไมมันเละเทะอย่างนี้”“คือคุณหนู... เธอทำไว้รอคุณต้น แต่คุณต้นไม่มา เธอเลย...” สาวใช้ไม่กล้าพูดต่อ แต่ถึงหล่อนไม่พูดออกมา จากสภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้เขารู้ดีกว่าพวงชมพูเป็นเด็ก
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.“อาต้น...” พวงชมพูอุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อ นี่ไม่ใช่อาต้นที่หล่อนเคยรู้จักนี่ สาวน้อยเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโต และก็ถูกกระแสแห่งความปรารถนาเต้นไหวอยู่ภายในดวงตาสีดำสนิทของเขาพุ่งเข้าใส่อย่างรุนแรง เด็กสาวแก้มร้อนผ่าวไม่ผิดจากถูกน้ำร้อนจัดลวก“อาไม่อยากทำร้ายชมพู แต่ชมพูยั่วอาเกินไปแล้ว” มือหนาของเขายกขึ้นมาลูบไล้นวลแก้มของหล่อนเบา ๆ อ่อนโยนที่สุด พวงชมพูครางในลำคอเบาๆ ราวกับฝันไป สาวน้อยหลับตาพริ้มเมื่อรู้สึกว่าใบหน้าสุดหล่อเหลาของเมธาพัฒน์กำลังจะก้มลงมาหา เรียวปากอิ่มเต็มสีสวยเผยอออกจากกันน้อยๆ ด้วยความเชิญชวนแสนน่ารัก“แต่อาทำอย่างที่ชมพูต้องการไม่ได้ อาเป็นผู้ปกครองของชมพู ถึงแม้จะไม่ใช่ตามกฎหมาย ก็ตามแต่คำมั่นสัญญาที่อาได้ให้ไว้กับพ่อของชมพู ดังนั้นเลิกคิดเรื่องพวกนั้นซะ...” คำพูดของเขาเหมือนแก้วน้ำที่ถูกปาลงพื้นจนแตก มันบาดลึกเข้าไปทั่วหัวใจ สาวน้อยลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แก้มนวลแดงก่ำด้วยความอับอาย มองเขาด้วยความผิดหวังแกมอับอาย“งั้นก็ปล่อยชมพูได้แล้ว และออกไปให้พ้นหน้าชมพูเลย คนใจร้าย...” พวงชมพูดิ้นรนเต็มแรงจนรอดพ้นมาจากพันธนาการเถื่อนของเขาออกมาได้ เด็กสาวกัดฟันข่มค
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.เวลาล่วงเลยเที่ยงวันไปหลายชั่วโมงแล้ว พวงชมพูยืนชะเง้อมองหาร่างสูงใหญ่ของอาหนุ่มอย่างกระวนกระวายใจ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเหี่ยวลงจนเกือบคล้ายกับดอกไม้ขาดน้ำ สาวน้อยเม้มปากอิ่มเข้าหากันแน่น สายตาก็เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนังห้องบ่อยครั้งพวงชมพูรู้สึกถึงความล้มเหลวขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ทันจะได้เริ่มแผนการ เด็กสาวนึกไปถึงคำพูดแนะนำของเพื่อนสาวที่กรอกมาตามสายโทรศัพท์“ชมพูต้องทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ อย่าเอาแต่ใจ ทำยังไงก็ได้ให้อาต้นคิดว่าชมพูโตเป็นสาวแล้ว” นี่คือคำพูดที่ร้อยดาวเพื่อนสาวที่หล่อนสนิทมากที่สุดแนะนำมา“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ชมพูไม่เข้าใจ หรือว่าต้องจู่โจมปล้ำเลย” หล่อนจำได้ว่าตัวเองพูดติดตลกออกไปอย่างนั้นแล้วก็ถูกเพื่อนสาวตวาดกลับมาจนหูแทบแตก“นี่ชมพูจะบ้าเหรอ! ทำอย่างนี้อาต้นไม่วิ่งป่าราบหรือไง”“แล้วต้องทำยังไงล่ะ เราคิดไม่ออกเลยนี่”“ขั้นแรก ชมพูต้องหัดทำอาหารก่อน เสน่ห์ปลายจวักนะเคยได้ยินไหม”และด้วยเหตุผลนี้หล่อนจึงต้องยอมพักความแง่งอนของตัวเองไว้ชั่วคราวเพื่อเข้าครัวทำอาหารให้กับผู้ชายในฝันของหล่อนทาน แต่เขาสิ… ทำไมยังไม่กลับมาสักทีนะเด็กสาวถอนหายใจออกมาอย่างส
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.“ดังนั้น... อาจะเป็นคนหาให้ชมพูเอง ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีสามีหรอก แต่... ต้องเรียนให้จบปริญญาตรีเสียก่อน” เขาพูดจบก็ปล่อยมือจากต้นแขนของหล่อนทันที จากนั้นก็ก้าวเท้าถอยหลังออกห่างราวกับกำลังหาหลักยึดเกาะ“อาขอตัวไปทำงานก่อน” เขาพูดและกำลังจะหมุนตัวเดินจากไป แต่พวงชมพูพูดออกมาซะก่อนด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เมธาพัฒน์จึงต้องหันหน้ากลับมาจ้องมองหล่อนอีกครั้งหนึ่ง“คำสอนของอาต้นฟังแล้วดูดีมาก...” หล่อนเน้นเสียงสูง ใบหน้าร้อนผ่าวไปด้วยความโมโห“แต่แปลกนะ ชมพูกลับไม่ชอบสักนิด เก็บไว้ไปสอนลูกสาวหรือไม่ก็น้องสาวของอาต้นเถอะค่ะ ชมพูรับเกียรตินี้ไม่ลงจริงๆ ขอตัวนะคะคุณพ่อ... เอ่อ คุณอา...” จบคำพูดประชดประชันแล้วพวงชมพูก็รีบหมุนตัววิ่งหนีขึ้นไปบนห้องนอนทันที เมธาพัฒน์ร้องเรียกตามหลังไปแต่แม่สาวน้อยก็ไม่แยแสสักนิด“เด็กเอาแต่ใจ...” เมธาพัฒน์สบถออกมาอย่างเหลืออด ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีดำเส้นเล็กหยักศกของเขาส่ายไปมาอย่างระอาใจ ก่อนจะเดินดุ่มๆ ออกจากบ้านไปพร้อมกับความหงุดหงิดลูกใหญ่พวงชมพูซบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่บนเตียงของตัวเองด้วยความเจ็บช้ำ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดหลั่งรินออกมาราวกับเขื่อนแตก ค
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 6
ตอนที่ 6ภาพสาวน้อยแสนสวย ยืนมองเขาตาละห้อยอย่างนั้น แม้แต่เทวดาก็คงอดหวั่นไหวไม่ได้ แต่หล่อนคือสิ่งต้องห้ามสำหรับเขา หล่อนคือผู้หญิงที่เขาจะต้องส่งมอบให้กับผู้ชายที่ดีพร้อมคนหนึ่งเมื่อถึงเวลา เมธาพัฒน์หัวเราะเยาะตัวเองในใจอย่างสุดแสนสมเพชตอนนี้สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คงหนีไม่พ้นหัวใจของเขานั่นเอง... มันร่ำๆ อยากจะลากแม่พวงชมพูแสนสวยทำเมียซะวันละร้อยสองร้อยรอบ...พวงชมพูก้าวเท้าขาวสะอาดของตัวเองลงมาตามขั้นบันไดไม้ที่ทอดยาวช้า ๆ สาวน้อยในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าพอดีตัว กับกางเกงขาสั้นสีขาวเดินตรงไปยังโต๊ะอาหาร เส้นผมนุ่มสีดำเงาถูกรวบขึ้นไว้ที่กลางศีรษะด้วยโบว์สีฟ้าแกว่งไปมาตามท่วงท่าการเดิน หล่อนเห็นเมธาพัฒน์กำลังง่วนอยู่กับการจัดการอาหารตรงหน้าอย่างรีบร้อนก็อดแปลกใจไม่ได้พวงชมพูเหลือบตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนังห้องตรงหน้า ก่อนที่จะขมวดคิ้วเรียวสวยของตัวเองยุ่ง เพราะเวลาที่แสดงอยู่นั้นมันแค่ 7 โมงเช้ากับอีก 45 นาที ถ้าหล่อนจำไม่ผิด เมธาพัฒน์เคยบอกหล่อนว่าที่นี่ทานอาหารเช้าตอน 8 โมงตรง และในไม่ช้าเมฆหมอกแห่งความขุ่นข้องหมองใจ ก็เข้ามาเกาะกินอารมณ์ของหล่อนทันที เมื่อคิดออกแล้วว่าทำไมแม่บ้านถ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.“ก็อาต้นดีซะขนาดนี้... แล้วจะให้ชมพูเลิกรักอาต้นได้ยังไงล่ะคะ” สาวน้อยพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา และก็อดร้อนวูบวาบไปทั้งเนื้อทั้งตัวไม่ได้เมื่อสมองหวนกลับไปนึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายของเมธาพัฒน์ยามที่มองร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง เขามองอย่างหลงใหล มองด้วยสายตาผู้ชายคนหนึ่งที่มองผู้หญิงที่ตัวเองกำลังถูกใจขณะที่พวงชมพูกำลังยิ้มหวานอย่างมีความสุข เมธาพัฒน์กลับกำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเลยทีเดียว เมื่อภาพความอวบอิ่มของแม่สาวน้อยกำลังเข่นฆ่าเขาอย่างอำมหิต ทำให้กายหนุ่มร้อนรุ่ม อึดอัด และในบางส่วนของร่างกายก็แข็งขืนขึ้นมาในทันทีเขากำลังจะบ้า... ไม่... อาจจะบ้ามาตั้งนานแล้วก็ได้ หนุ่มหล่อระเบิดกัดฟันแน่นจนเกิดเสียงดังกร๊อด ขณะก้าวเดินมาหยุดที่หน้าสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของตัวเอง มือใหญ่กระชากเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็พุ่งตัวลงไปในสระน้ำตรงหน้าทันที สายน้ำสาดกระเซ็นเมื่อกายสูงใหญ่ปะทะกับผิวน้ำเต็มแรงชายหนุ่มแหวกว่าย โจนจ้วงอยู่ภายในน้ำเย็นเฉียบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า รอบแล้วรอบเล่า คาดหวังอยู่ภายในอกเต็มเปี่ยมว่าการออกกำลังกายหนักหน่วงแบบนี้จะทำให้ความต้องการอันน่าละ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.หลังจากตะลึงตะลานอยู่นาน พวงชมพูก็ได้สติ หล่อนหันรีหันขวางอย่างคิดอะไรไม่ออก ความร้อนผ่าวทำให้หล่อนหน้าแดงจัด ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะเข้ามาในห้องนอนของหล่อนตอนนี้ ก็เห็นปกติไม่เคยแม้แต่จะเหยียบย่างเข้ามาด้วยซ้ำ ต้องกราบต้องไหว้กันนั่นแหละถึงจะยอมเข้ามาหญิงสาวเงยหน้าที่แดงก่ำไปด้วยความอับอายของตัวเองขึ้นมองคนตัวโต สายตาของหล่อนประสานกับดวงตาสีเข้มของเขาพอดี แล้วก็เหมือนกับถูกสะกดด้วยเวทมนต์ขลัง“อะ...อาต้นไม่เคาะประตู…” หญิงสาวคิดคำพูดได้แค่นั้น ตอนนี้หัวใจของหล่อนพุ่งทะยานขึ้นไปสู่ดาวอังคารก่อนจะกระเด้งกลับมายังพื้นโลก หลายต่อหลายครั้งจนหล่อนเหนื่อยหอบ แม้แต่แรงจะหายใจหล่อนก็ยังขาดแคลนเลยร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีเข้มทำให้หล่อนรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความต้องการบางอย่างกำลังทะยานเข้าใส่หล่อนอย่างจังจนหล่อนแทบจะเก็บไว้ไม่มิด“อาเคาะแล้ว…” เสียงห้าว ๆ ของเขาพึมพำออกมา สายตาคมกริบยังจับจ้องอยู่ที่ร่างกายของหล่อนไม่วางตา และสุดท้ายหล่อนก็เห็นเขาหลับตาลง เหมือนกับจะข่มอะไรบางอย่างให้มันสงบอยู่แต่เพียงในอก“ถ้าอาลืมตาขึ้นอีกครั้ง หวั
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.“เรื่องเมื่อเย็นนี้” เมธาพัฒน์กำลังจะอธิบาย แต่หล่อนขัดขึ้นเสียงขุ่น“ลืมมันไปได้เลยค่ะ อาต้น” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาท้าทาย“เห็นไหม ชมพูสบายดี ไม่ได้ทุกข์ใจอะไรสักหน่อย” หล่อนยิ้มให้เขา ทำเป็นร่าเริง แม้ภายในจะเจ็บหนักแค่ไหนก็ตาม“นั่นคือสิ่งที่ชมพูต้องการอย่างนั้นหรือ” เขาถามเสียงเครียด แต่ไม่ได้เคร่งเครียดแค่น้ำเสียงเท่านั้น ใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างร้ายกาจของเขาก็เครียดขรึมลงไปด้วย“ค่ะ อาต้นไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับชมพูมากนักหรอก อาต้นก็เป็นแค่ผู้ปกครอง ชมพูแค่อยากแกล้งอาต้นเล่น ๆ ให้อาต้นทุกข์ ชมพูเห็นแล้วสนุกดี เลยขยันทำบ่อย ๆ ก็แค่นั้น” หล่อนพูดแล้วเชิดหน้า มองเขาก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขบขัน“แค่นั้นเองหรือ? ที่เธอต้องการจากอา...” น้ำเสียงของเขาเสียงเย็นชาน่ากลัว แถมรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนมุมปากหยักสวยของเขายังเลือดเย็นอีกต่างหาก“แล้วจะให้ชมพูต้องการอะไรอีกล่ะคะ อาต้นให้อะไรชมพูได้อีก...”“ไม่มี...”เมธาพัฒน์เค้นเสียงเดือดดาลตอบออกมา จากนั้นร่างสูงใหญ่แสนสมบูรณ์แบบของเขาก็เดินดุ่ม ๆ ออกไปจากห้องนอนของหญิงสาวทันที และเมื่อสิ้นเสียงปิดประตูลง รอยยิ้มที่พยายามปั้นไว้ก
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.รถจอดสนิท... เมธาพัฒน์จ้องมองพวงชมพูนิ่ง ถ้าหล่อนมองไม่ผิด ในดวงตาคมรียาวของเขานั้นต้องเป็นกองเพลิงอย่างแน่นอน เขาโกรธ! โกรธหล่อนเรื่องอะไร“ใจแตกแล้วหรือไง มีผู้หญิงที่ไหนเขาคิดแบบชมพูกันบ้าง อาไม่อยากให้ชมพูคิดถึงเรื่องผู้ชายจนกว่าจะจบปริญญาซะก่อน”หล่อนเห็นเขาขบกรามจนเป็นสันนูน ใบหน้าที่เคยอ่อนโยนของเขากระด้างขึ้นน่ากลัว แต่มันก็ค่อย ๆ จางหายไป เมื่อเขาควบคุมตัวเองได้“อาต้นอย่ามาดูถูกชมพูนะ” พวงชมพูตวาดแว๊ดกลับไปอย่างมีอารมณ์“เราจะพูดเรื่องนี้กันอีกทีที่บ้านของเรา ตอนนี้อาจะต้องพาเธอกลับบ้านให้เร็วที่สุดซะก่อน”เขาตัดบทเอาดื้อ ๆ สาวน้อยมองเขาอย่างแค้นเคือง เขาไม่ต้องการหล่อน แต่ดูเหมือนเขาก็ไม่ต้องการให้หล่อนใกล้ชิดผู้ชายคนไหนด้วย จะขังหล่อนไว้ทำไมกันรถคันหรูทะยานสู่ท้องถนนที่ทอดยาวสุดสายตา ต้นไม้ริมข้างทางช่วยทำให้จิตใจของเด็กสาวบรรเทาเบาบางจากความเศร้าใจลงได้บ้าง แต่มันไม่มีทางหมดไปอย่างแน่นอน...และไม่นานบ้านที่หล่อนจากไป 6 ปีเต็มก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า หล่อนคิดถึงที่นี่มาก... พวงชมพูนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในอดีต วันที่หล่อนมาถึงไร่ดวงตะวันครั้งแรก ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาหล่อเ
