บทที่ 2 

ฉู่เฉินสลบไปนานมาก เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเหมือนฝันประหลาดเป็นเวลายาวนาน

ในความฝัน เขากลายร่างเป็นราชันมังกรแห่งแดนเหนือ ทำสงครามทั้งเก้าสวรรค์สิบพิภพ ล้มสำนักนิกายใหญ่ต่างๆ ภายในวันเดียว รวมทั้งสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งลัทธิศักดิ์สิทธิ์ด้วย...

“โอ๊ย ปวดหัวจัง...”

ฉู่เฉินร้องอย่างเจ็บปวด เขาลืมตาขึ้นถึงพบว่าตัวเองยังอยู่ในหลุม บาดแผลและความเจ็บปวดตรงแขนขาและบนร่างทำให้เขารู้สึกว่าอยู่ห่างจากความตายไม่ไกลแล้ว

“เจ้าหนู ข้าได้มอบวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ วิชานี้ครอบคลุมทุกแขนง ทั้งวิชาแพทย์แห่งต้าหลัว ตำราลับวรยุทธ์โบราณ วิชาหยินหยางห้าธาตุ วิชาลึกลับฮวงจุ้ย วิชาหลอมโอสถและสร้างอาวุธวิชาเหล่านี้ข้ามอบให้เจ้าหมดแล้ว...”

“เจ้าหนู จำเอาไว้! รอเจ้าฝึกฝนถึงระดับเก้าชั้นฟ้า เจ้าต้องไปนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่หยิ่งยโสคนนั้นแทนข้าให้ได้!”

ข้างหูของเขายังมีเสียงสะท้อนของมังกรฟ้าที่เรียกตัวเองว่าเป็นราชามังกรแห่งแดนเหนือที่เขาเห็นในฝันก่อนหน้านี้

วิชาเก้าผันกลืนสวรรค์หรือ?

ฉู่เฉินย้อนกลับมาครุ่นคิดเล็กน้อย ทันใดนั้นข้อมูลมหาศาลก็พรั่งพรูเข้ามาในสมองของเขา

วิชาลับบำเพ็ญคู่ เพิ่มความเร็วการฝึก...

ถึงกับมีวิชามหัศจรรย์เช่นนี้ในโลกด้วย!

ราชันมังกรแห่งแดนเหนือคนนั้นก็ใช้วิชานี้ หลับนอนกับเจ้านิกายหญิงและสตรีศักดิ์สิทธิ์ของสำนัก นิกายและแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างทั่วทั้งเก้าสวรรค์สิบพิภพ จนได้กลายเป็นราชันมังกรในยุคนี้!

“ถึงยังไงก็ใกล้ตายแล้ว ลองดูหน่อยก็ไม่เป็นไร?” ฉู่เฉินยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นเริ่มลองโคจรวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์

หลังจากโคจรพลัง ฉู่เฉินได้ค้นพบสิ่งที่น่าอัศจรรย์ อาการบาดเจ็บที่แขนขาและร่างกายของเขาค่อยๆ ดีขึ้น!

“มีประโยชน์จริงๆ!” ฉู่เฉินดีใจมาก ราวกับคนที่กำลังจะคอแห้งตายกลางทะเลทรายแล้วพบบ่อน้ำพุ

เขาเริ่มโคจรวิชานี้อย่างบ้าคลั่ง ฟื้นฟูแขนขาที่หักและบาดแผลบนร่างของเขา

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ฉู่เฉินก็ผ่อนลมหายใจออกมา ค่อยๆ ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุมช้าๆ

แขนขาและอาการบาดเจ็บหายดีขึ้นมาเจ็ดสิบแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

ฉู่เฉินในตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเต็มเปี่ยมด้วยพลัง

เขาชูหมัดขึ้นต่อยไปทางต้นไม้ด้านข้าง เกิดเสียงดัง “โครม” ต้นไม้ทั้งต้นหักครึ่งทันที!

“แข็งแกร่งมาก!”

ฉู่เฉินตื่นเต้นมาก

“นี่ก็คือพลังของระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งเหรอ?”

จากข้อมูลในสมอง วิถีการฝึกมีการหลอมปราณเป็นรากฐาน เหนือกว่านั้นคือระดับสร้างรากฐาน ควบแก่นแท้ ทารกวิญญาณ เทวะ ทุกระดับล้วนแบ่งออกเป็นเก้าระดับย่อย

ฉู่เฉินในตอนนี้มีระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งแล้ว

เหนือกว่าระดับเทวะยังมีระดับอื่นอีก แต่มังกรเฒ่าไม่ได้อธิบาย

“ฮ่าๆ ๆ ๆ!”

“หลิ่วชิงเหอ หลิ่วหรูเยียน พวกเธอคงคิดไม่ถึงสินะ? ฉันฉู่เฉินยังไม่ตาย!”

“พวกเธอรอก่อนเถอะ! ความอัปยศและความทรมานตลอดสามปีมานี้ ฉันจะคืนให้พวกเธอทั้งหมด!”

ฉู่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นรีบลงจากภูเขาร้าง

เขารอไม่ไหวแล้ว เขาจะไปแก้แค้นแม่ลูกตระกูลหลิ่วตอนนี้เลย!

เขาจะเหยียบแม่ลูกงูพิษคู่นี้แทบเท้า ทรมานจนกว่าจะพอใจ!

ทว่าเพิ่งลงมาจากภูเขามาถึงถนนสายหลัก ก็พบกับเหตุการณ์ไม่คาดคิด

รถแข่งคันหนึ่งพุ่งชนกับรั้วกั้นดังโครม หลังจากนั้นบนรถมีสาวสวยสวมกระโปรงสั้นสีแดงคนหนึ่ง วิ่งออกมาจากรถด้วยสีหน้าหวาดกลัว วิ่งมาได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงที่พื้นดังตุบ

ในเวลาเดียวกันด้านหลังมีรถตู้สีดำคนหนึ่งพุ่งเข้ามา มีชายสวมชุดสูทสีดำสี่ห้าคนถือไม้เบสบอลกระโดดลงมา แล้วเดินไปทางหญิงสาวด้วยสีหน้าชั่วร้าย

“คุณหนูใหญ่กู้ ยังดื่มเหล้าไม่หมดเลย กลับไปกับพวกเราซะดีๆ ความอดทนของคุณชายฉินมีจำกัดนะ”

ชายสักลายที่เป็นผู้นำหัวเราะอย่างชั่วร้าย เอียงคอส่งสัญญาณให้ลูกน้องด้านหลังลงมือ พวกเขาพุ่งเข้าไปมัดตัวสาวงามกำลังอุ้มยัดกลับเข้าไปที่รถตู้

“อย่านะ ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันคือกู้รั่วเสวี่ย คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลกู้ พวกแกกล้าทำแบบนี้ ปู่ของฉันต้องฆ่าพวกแกแน่...อ๊า ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”

สาวสวยตะโกนเสียงดัง ดิ้นรนสุดชีวิต

“ฮ่าๆ ๆ! ตระกูลกู้เหรอ? รอคืนนี้แกกลายเป็นผู้หญิงของคุณชายฉินเมื่อไร ตระกูลกู้ก็ทำได้แค่เลือกประนีประนอมแล้ว!”

“เอาตัวไป!”

ชายสักลายที่เป็นหัวหน้าหัวเราะเสียงเย็นอย่างไม่เกรงกลัว

“ปล่อยเธอซะ!”

ทันใดนั้นฉู่เฉินก็กระโดดลงมาจากเนินเขา มองคนกลุ่มนี้ด้วยสายตาเย็นชา

“แม่งเอ๊ย ไอ้ขอทานนี่มาจากไหน กล้ายุ่งเรื่องชาวบ้าน อยากตายนักหรือไง!” ชายสักลายที่เป็นหัวหน้าเดินออกมา ฟาดไม้เบสบอลในมือไปทางฉู่เฉิน

“ปัง!”

ฉู่เฉินปล่อยหมัดออกไปชกเข้าที่หน้าของชายสักลายตรงๆ อีกฝ่ายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด กุมจมูกที่เลือดไหลถอยหลังไปหลายก้าว โก่งตัวพร้อมตะโกนด้วยความโกรธ “แม่งเอ๊ย! จัดการมัน! ฆ่ามันซะ!”

ทันใดนั้น ชายสวมชุดสูทสี่คนฟาดไม้เบสบอลไปทางฉู่เฉินพร้อมกัน

ฉู่เฉินผ่อนลมหายใจ เขากำลังอยากลองฝีมือของระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งพอดี จึงพุ่งตัวเข้าไป

ผลสรุปผ่านไปเพียงไม่นานเขาก็จัดการคนกลุ่มนั้นนอนกองกับพื้น ทุกคนล้วนกุมจมูกไม่ก็ท้องโอดครวญไม่หยุด

“แข็งแกร่งขนาดนี้เลย?”

ฉู่เฉินมองหมัดของตัวเองด้วยความตกใจ เผยรอยยิ้มตื่นเต้นที่มุมปาก

ถ้าไปถึงระดับหลอมปราณชั้นที่สอง หรือสูงกว่านั้น ก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วสิ!

“ชะ ช่วยด้วย รีบพาฉันไปโรงพยาบาลเร็ว...”

สาวสวยกระโปรงสั้นสีแดงล้มลงที่พื้น มองฉู่เฉินด้วยสายตาหลงใหลพร้อมพึมพำออกมา

ฉู่เฉินมึนงง จึงรีบวิ่งเข้าไปถามว่า “คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ส่งฉันไปโรงพยาบาลหน่อย ฉันถูกพวกเขา...วางยา” กู้รั่วเสวี่ยสีหน้าแดงก่ำ ร่างกายร้อนรุ่มจนทนไม่ไหว

“วางยาเหรอ?” ฉู่เฉินตกใจ รีบเข้าไปอุ้มหญิงสาว

ตอนแรกฉู่เฉินไม่อยากยุ่ง แต่ช่วยไม่ได้ เธอคนนั้นสวยมากจริงๆ ไม่ได้ด้อยกว่าหลิ่วชิงเหอเลยแม้แต่น้อย

อีกทั้งรูปร่างของเธอก็ดูดีมาก ตอนที่เขาอุ้มเธอขึ้นมา เอวที่ผอมเพรียวกับก้นที่กลมสวย ทำให้เลือดลมของฉู่เฉินเดือดพล่าน ความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัว

ปล่อยให้สาวสวยที่งดงามราวกับบุปผาอยู่ในมือคนไม่ดี ไม่ใช่นิสัยของวัยรุ่นยุคสมัยใหม่ที่ดี

เพียงไม่นานฉู่เฉินก็อุ้มหญิงสาวมาถึงหน้าโรงแรมใกล้ๆ แห่งหนึ่ง

ถึงแม้หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดจะพยายามสะกดความร้อนรุ่มและอารมณ์เอาไว้ แต่ยังคงมีสติอยู่ เธอจึงพูดด้วยความตกใจ “คุณ คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม? พาฉันไปโรงพยาบาลสิ...”

“โรงพยาบาลอยู่ห่างจากที่นี่ไปหลายสิบกิโล ที่นี่อยู่เขตภูเขาห่างไกล เรียกรถก็ไม่ได้ ผมเรียนเพิ่งเรียนวิชาแพทย์มาพอดี ผมช่วยคุณกำจัดยาในร่างกายได้”

ฉู่เฉินพูด

เมื่อครู่นี้ตอนที่เขาอุ้มเธอ เขาก็จับจุดชีพจรให้เธอแล้ว

สถานการณ์แบบนี้ถ้าไม่รีบช่วยเธอกำจัดยาในร่างกาย เธอต้องตายแน่!

“แน่นอน แต่ถ้าคุณไม่เชื่อผม ตอนนี้ผมวางคุณลงก็ได้ จะช่วยเรียกรถให้คุณด้วย” ฉู่เฉินพูด เขายืนอยู่หน้าประตูรอหญิงสาวตัดสินใจ

ตอนนี้กู้รั่วเสวี่ยตัวร้อนเป็นไฟ สติของเธอเริ่มเลือนราง เธอพึมพำว่า “ช่วย ช่วยฉัน...”

“ได้!”

ฉู่เฉินตอบรีบอุ้มเธอเข้าไปที่โรงแรม เปิดห้องหนึ่ง

หลังจากเข้าห้องแล้วฉู่เฉินวางเธอที่เตียง เขากำลังจะลงไปซื้อเข็มเงินที่ร้านยาข้างๆ มาฝังเข็ม หญิงสาวรีบกอดฉู่เฉินไว้ราวกับคนบ้า ทั้งมือทั้งขาเกาะเขาแน่น กอดคอกอดเอวของเขาเอาไว้ พูดด้วยเสียงหายใจหอบถี่ “ฉันทนไม่ไหวแล้ว ทรมานมาก ขอร้องล่ะ ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันเร็ว...”

ขณะที่เธอพูดฉู่เฉินไม่มีเวลาคิดก็รู้สึกอุ่นที่ริมฝีปากแล้ว!

หญิงสาวถึงกับใช้กำลังเผด็จการเหมือนลูกเสืออุดปากฉู่เฉิน

วินาทีนั้นฉู่เฉินอึ้งไปแล้ว สมองของเขาขาวโพลน!

“คุณ โปรดสำรวมด้วย...”

ฉู่เฉินตกใจผลักหญิงสาวออกไป

แต่กู้รั่วเสวี่ยไม่ให้โอกาสฉู่เฉิน เธอฉีกทึ้งเสื้อผ้าและกางเกงของเขาอย่างบ้าคลั่ง จูบปาก จูบคอ และที่หน้าอกของเขาราวกับคนบ้า หลังจากนั้นก็เลื่อนลงไปข้างล่างเรื่อยๆ

ซี้ด...!

ทันใดนั้นฉู่เฉินทั่วร่างแข็งทื่อ วิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ในร่างกายโคจรเองโดยอัตโนมัติ ในเวลาเดียวกันในสมองของเขาก็ปรากฏข้อมูลอย่างหนึ่ง

กายาศักดิ์สิทธิ์เก้าหยิน!

เธอคือคนที่มีกายาศักดิ์สิทธิ์เก้าหยิน!

ถ้าได้นอนกับเธอเขาทะลวงระดับหลอมปราณชั้นที่สองได้แน่!

ในเสี้ยววินาทีนั้นฉู่เฉินลังเลมาก เขารู้สึกสับสน

ด้านหนึ่งคือความถูกต้องและศีลธรรม อีกด้านคือหญิงสาวที่จูบเขาอย่างบ้าคลั่ง

“เอาก็เอาว่ะ! ฉันทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นการช่วยเธอขับพิษในร่างกายด้วย!” ฉู่เฉินกัดฟัน เขาพลิกตัวจับหญิงสาวกดไว้ด้านใต้

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งสองคนล้วนร่างกายเปลือยเปล่า อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นไม่หยุด

ค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว!

ยามเช้าตรู่ ฉู่เฉินออกจากโรงแรมตั้งแต่เช้า ทิ้งจดหมายเอาไว้ที่หัวเตียง “ผมชื่อฉู่เฉิน ผมจะรับผิดชอบคุณ”

เมื่อกู้รั่วเสวี่ยเห็นจดหมายนี้ เธอขมวดคิ้วสวยแน่น มองรอยเลือดปื้นหนึ่งบนเตียง ร่างกายส่วนล่างยังความเจ็บอยู่

“ฉู่เฉิน...”

ปัง!

ทันใดนั้น

ประตูถูกเปิดออก หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างตะลีตะลาน ตะโกนถามว่า “คุณหนูใหญ่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”

กู้รั่วเสวี่ยใช้มือดึงผ้าห่มปิดเตียงเอาไว้ เธอกลับคืนสู่ท่าทางคุณหนูผู้เย็นชาในเวลาปกติ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง “ฉันไม่เป็นไร”

จากนั้นกู้รั่วเสวี่ยเอากระโปรงสั้นที่ถูกฉีกโยนทิ้งถังขยะ ตอนออกจากโรงแรม เธอขึ้นรถโรลส์รอยซ์รุ่นรุ่นลิมิเต็ดคันหนึ่ง

“ตรวจสอบคนคนนี้”

กู้รั่วเสวี่ยเอาจดหมายยื่นให้เลขาข้างกาย ในสายตาเยือกเย็นยังเผยให้เห็นถึงความรู้สึกซับซ้อน มองออกไปนอกหน้าต่าง

……

และในเวลาเดียวกัน

ฉู่เฉินกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหลิ่วแล้ว เขาปีนข้ามกำแพง ปีนขึ้นชั้นสองตรงระเบียงห้องนอนของหลิ่วชิงเหอ และทันใดนั้น เขาได้เห็นภาพที่ทำให้อารมณ์ร้อนรุ่ม

หลิ่วชิงเหอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ กำลังเช็ดผมที่เปียก

สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินคิดไม่ถึงก็คือเธอถึงกลับสวมชุดนอนบางจนแทบจะโปร่งใส ร่างกายที่เซ็กซี่สวยงามสมบูรณ์แบบถูกเปิดเผยต่อหน้าฉู่เฉิน...