บทที่ 126

เขาเห็นทหารที่กำลังฝึกซ้อม และเห็นแถวที่ยืนเรียงรอรับโจ๊ก

เห็นจวนแม่ทัพ จวนเฉิน จวนรัฐทายาท

เห็นกลุ่มผู้หญิงปักผ้ากำลังเย็บปักเสื้อผ้าตรงเฉลียงของจวนเฉิน

เห็นภายในเมืองมีดินเหนียวที่แตกระแหงจนเป็นร่องหุบเหว

เห็นภายในเมืองมีชาวบ้านทำงานหนักภายใต้แสงแดดที่แผดจ้า

หลังจากอากาศยานไร้คนขับบินภายในเมืองครบรอบ ก็บินออกจากกำแพงเมือง จนมาถึงสถานที่ที่เผ่าฉู่กับเผ่าฉีสู้กันเมื่อไม่กี่วันก่อน

พื้นแผ่นดินเป็นสีน้ำตาลเข้ม เป็นสีของคราบเลือดที่แห้งกร้าน

บริเวณที่ถูกระเบิด ยังมีแขนขาดขาขาดให้เห็นเป็นเลือนราง

หลุมที่เกิดจากแรงระเบิดยังอยู่ กลายเป็นหุบเหวขนาดใหญ่ ล้อมรอบเมืองเป็นวงกลม

หลังจากอากาศยานไร้คนขับบินออกไปยี่สิบลี้ จึงเห็นค่ายพักของแคว้นฉู่

พวกเขาเห็นฮ่องเต้แคว้นฉีกับหลิงเซี่ยวเฟิงคนของแคว้นฉู่ เดินเข้าไปในกระโจมเดียวกัน

ทั้งสองคนสมคบกัน ไม่รู้กำลังแอบวางแผนอะไร

มีทหารของแคว้นฉู่พบอากาศยานไร้คนขับ จึงชักคันธนูจะยิงลงมา

อากาศยานไร้คนขับบินขึ้นสูง ลูกธนูจึงยิงไม่โดน

เขาเรียกนักยิงธนูกลุ่มหนึ่งเข้ามา แต่ละคนชักคันธนู…แต่กลับไม่มีใครยิงถูกอากาศยานไร้คนขับ

การกระทำของพวกเขา รบกวนถึงฮ