LOGINShare
บทที่ 116 ต่างคนต่างไป
Last Updated:
2025-08-12 07:11:37
Latest chapter
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 120 โจวเฉินตงเริ่มต้นชีวิตใหม่
แม้ว่าจะมีความขัดแย้งกันเล็กน้อยก่อนมื้ออาหาร แต่มื้ออาหารก็ยังคงน่าพึงพอใจ ทั้งสามพูดคุยกันเป็นครั้งคราว จากนั้นก็กินอย่างเอร็ดอร่อยเต็มคำแม้ว่าอาหารที่ร้านอาหารของรัฐจะไม่ได้อร่อยเป็นพิเศษ แต่มันก็อร่อยอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอาหารประเภทเนื้อ ล้วนปรุงอย่างพิถีพิถันหลินมู่อิงกินผักมากกว่าเนื้อ ทำให้โจวอี้หมิงต้องกินเนื้อเพิ่มมากขึ้นให้ โจวอี้หมิงรู้สึกว่าหลินมู่อิงผอมเกินไปเขากลัวเธอกินไม่อิ่ม แต่หลินมู่อิงก็กินไม่หมดเธอเหลือเอาไว้ในชามเยอะทีเดียว"ฉันจะเก็บใส่กล่องไว้กินทีหลัง" หลินมู่อิงกินต่อไม่ไหวข้าวเต็มแล้ว ตอนนี้โจวอี้หมิงก็เอาเนื้อมาวางทับอีก โดยไม่รอให้หลินมู่อิงเก็บ เขาก็หยิบชามของเธอขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย"กินช้าๆ" หลินมู่อิงเตือนโจวอี้หมิงเคยเป็นทหารมาก่อน เขาจึงรีบกินอย่างรวดเร็ว เพราะปกติพวกเขายุ่ง พวกเขาจึงไม่เสียเวลาไปกับเรื่องกิน“กินเร็วเกินไปไม่ดีต่อกระเพาะ” หลินมู่อิงเตือนอีกรอบ โจวอี้หมิงจึงชะลอความเร็วลงเล็กน้อย“พี่ใหญ่ ข้าวพอไหม? รับซาลาเปาหรือปอเปี๊ยะทอดไหม” หลินมู่อิงถามเมื่อเห็นว่าโจวเฉินตงกินหมดชามแล้ว“ผมอิ่มแล้ว” โจวเฉินตงตอบพร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นเช่นน
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 119 กินไม่หมด ก็กินไม่หมด
หลินมู่อิงหันกลับไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจับแขนชายวัยกลางคนที่ผมมันเยิ้ม ในยุคนั้น แม้แต่คู่แต่งงานก็ยังไม่จับมือหรือเกี่ยวแขนกันต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้เพราะถึงอย่างไร ก็ยังเป็นยุคที่แยกชายหญิงออกจากกันอย่างเคร่งครัด และการแสดงออกที่ใกล้ชิดกันถือเป็นสิ่งต้องห้ามในที่สาธารณะผู้หญิงคนนี้คือจ้าวเฟิงเซีย อดีตพี่สะใภ้ของโจวอี้หมิง ซึ่งมาปรากฏตัวที่บ้านของเขาเมื่อบ่ายวานนี้ เธอแต่งตัวหรูหรายิ่งกว่าเมื่อวาน แม้กระทั่งแต่งหน้าและทาลิปสติกลิปสติกเป็นของหายากในยุคนั้น ปกติจะใช้เฉพาะในวันแต่งงาน และสีลิปสติกก็ค่อนข้างเรียบง่าย ต่างจากรุ่นหลังที่มีเฉดสีนับร้อยเฉดลิปสติกบนริมฝีปากของจ้าวเฟิงเซียทำให้หลินมู่อิงรู้สึกอึดอัด ราวกับเป็นปีศาจที่ชอบกินเด็กที่ตายแล้วหลินมู่อิงหันไปมองโจวเฉินตง พี่ชายคนโตของโจวอี้หมิงเพื่อดูสีหน้าของเขาในที่สุดเขาก็ปล่อยวางจากอดีตภรรยาไปได้แล้วหรือ? คำตอบที่ได้รับนี้ทำให้หลินมู่อิงพอใจมาก โจวเฉินตงไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปเมื่อมองจ้าวเฟิงเซีย เขสามองเธอราวกับกำลังมองคนแปลกหน้าจ้าวเฟิงเซียตอนนี้ดูเหมือนไม่ใช้คนที่โจวเฉินตงเคยรู้จักมาก่อน และเธอก็ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย ในเ
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 118 ชายผู้จ่ายเงินนั้นหล่อเหลาที่สุด
ไม่เช่นนั้น เด็กสาวอย่างเธอสามารถผลิตธัญพืชและผักคุณภาพสูงได้มากมาย ซึ่งมักจะสร้างความสงสัยอยู่เสมอหลินมู่อิงพูดเช่นนี้ เธอจึงบอกพวกเขาให้รู้ล่วงหน้าว่า สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ของเธอแต่เป็นของคนเบื้องหลัง และเธอก็เป็นเพียงหนึ่งในนั้น ทำให้ดูเหมือนว่าเธอมีเส้นสาย เพราะการที่สามารถผลิตสิ่งต่างๆ ได้มากมายในยุคสมัยนี้ถือเป็นเครื่องพิสูจน์ฝีมืออันยอดเยี่ยมของเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง หลิ่วหงเหลียงรู้สึกอุ่นใจขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของหลินมู่อิง ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าหญิงสาวคนนี้เป็นอัจฉริยะ ไม่เพียงแต่มีเครื่องปรุงรสแสนอร่อยเท่านั้นแต่ยังสามารถเข้าถึงวัตถุดิบคุณภาพสูงมากมายได้ เขาเคยสงสัยว่าเธอมีความลับบางอย่าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาคิดมากเกินไปอย่างไรก็ตาม มันก็บ่งชี้ทางอ้อมว่าเธอมีภูมิหลังที่สำคัญ เขากำลังพึ่งพาเรือที่ทรงพลังอย่างแท้จริง คราวนี้ สายตาของหลิ่วหงเหลียงเมื่อมองหลินมู่อิงเต็มไปด้วยความเคารพหลินมู่อิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันกับสีหน้าของหลิ่วหงเหลียง ทั้งสองตกลงที่จะพบกันอีกครั้งในอีกสามวันหลินมู่อิงจากไปและไปที่ตลาดเมล็ดพันธุ์ เพียงลำพังครั้งนี้หลินมู่อิงซื้อต้นกล้าผลไม้ ไม่ใช่เมล็ด
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 117 ต้องทำให้มันลึกลับหน่อย
"จัดการเรื่องความสะอาดได้ดี" หลินมู่อิงถอนหายใจ หลิ่วหงเหลียง จัดการวัตถุดิบอย่างสะอาดเอี่ยมหม้อและกะละมังขนาดใหญ่บนพื้นสะอาดหมดจด"เอาล่ะ เดี๋ยวนี้ห้ามซื้อขายกัน การขายของอย่างพวกเราอย่างลับๆ ไม่มีปัญหา แต่ถ้าใครกินอะไรเข้าไปแล้วเกิดผิดพลาดขึ้นมา พวกเราก็ตกอยู่ในอันตราย เพราะงั้นพวกเราจึงต้องระมัดระวังเรื่องพวกนี้มาก ดูสิ ธุรกิจที่ร่ำรวยแบบนี้ ถ้าเราไม่จริงจังและทำมันให้ดี ทุกอย่างก็จะสูญเปล่า" หลิ่วหงเหลียง ยิ้มเผยฟันขาวหลินมู่อิงมีแนวทางหาเลี้ยงชีพตัวเองแล้ว ถ้าเธอทำได้ดี เธอก็จะไม่ต้องกังวลเรื่องชีวิตอีกต่อไป การหาเงินได้มากมายอย่างรวดเร็วเช่นนี้ หลิ่วหงเหลียง รู้สึกเหมือนได้กำไรก้อนโต โอกาสนี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะโชคช่วยล้วนๆ"ใช่ ดีมากเลย ฉันสบายใจที่จะฝากเรื่องนี้ไว้ให้พี่หลิ่วจัดการ" หลินมู่อิงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม"กระเป๋าเป้ใบนี้บรรจุซอสและผงปรุงรสสำหรับสามวัน""โอเค ดี ฉันจะจ่ายให้สำหรับสามวันที่ผ่านมา" หลิ่วหงเหลียงพูดขึ้น จากนั้นก็เข้าไปในบ้านเพื่อเอาเงินไปให้หลินมู่อิงที่ลานบ้าน ภรรยาของหลิ่วหงเหลียง แม่ของเขา และภรรยาของพี่ชายต่างมองมาที่หลินมู่อิงด้วยความอยากรู้อยากเห็นนี
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 116 ต่างคนต่างไป
จ้าวเฟิงเซียได้ยินดังนั้นก็เดินเข้าไปหาชายวัยกลางคนหัวล้านด้วยสีหน้าประจบประแจง“พี่เฉียงพูดถูก คนพิการอย่างเขาจะเทียบกับพี่เฉียงได้อย่างไร” เสียงของจ้าวเฟิงเซียฟังดูดัดจริตและเสแสร้งคนอื่นๆ ที่ได้ยินต่างก็ขนลุกซู่ โจวอี้หมิงได้ยินชายหัวล้านพูดถึงพี่ชายของเขาเช่นนี้ก็มองไปทีค่ชายหัวล้านอย่างเย็นชา ชายวัยกลางคนหัวล้านตัวสั่นเทา รู้สึกถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรของโจวอี้หมิงจึงแรงกดดันมหาศาลจากโดจวอี้หมิงนั้นรุนแรงจนเขาพูดไม่ออก เขาอยากจะเยาะเย้ยโจวเฉินตง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก“ในเมื่อมาแล้วก็รีบไปจัดการเอกสารก่อนเถอะ” ชายวัยกลางคนกระแอม พยายามบรรเทาแรงกดดัน“เอาล่ะ พี่เฉียงพี่รอฮันอยู่ข้างนอกก็แล้วกัน” จ้าวเฟิงเซียกล่าวอย่างเขินอายโจวเฉินตงมองไปยังคนที่เขาคุ้นเคยที่สุด คนที่นั่งข้างๆ เขารู้สึกแปลกแยกอย่างสิ้นเชิง เขาไม่มีทางเชื่อมโยงหญิงสาวจอมเสแสร้งคนนี้กับภรรยาของเขาเมื่อก่อนได้เลยเขาไม่เข้าใจว่าทำไมภรรยาผู้แสนดีและชาญฉลาดถึงกลายเป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าเธอซ่อนมันไว้ตั้งแต่แรกหรือเปลี่ยนแปลงไปในภายหลังกันแน่ โจวเฉินตงก็ไม่รู้จ้าวเฟิงเซียเหลือบมองอดีตสามีแล้วมุ่งหน้าไปย
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 115 เรื่องราวต่างๆยังคงต้องดำเนินต่อไป
เฉียนจุนมองดูหลู่เหวินชิงเฉียนจุนเห็นทุกการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของเขา แม้ว่าหลู่เหงินชิงจะไม่ได้พูดอะไร แต่เฉียนจุนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ดวงตาของเขาพร่าเลือน ก่อนจะเบือนหน้าหนี เฉียนจุน กลัวว่าหลู่เหวินชิงจะสังเกตเห็นสีหน้าของเขาทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู หลู่เวินชิงเหลือบมองเฉียนจุนแล้วบอกให้เขาไปเปิดประตูเฉียนจุนพยักหน้า เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก เขาเห็นหลิวอิ๋งยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู ขณะนั้นเอง ชายหนุ่มผู้มีการศึกษาหลายคนกำลังรับประทานอาหารอยู่ข้างนอก"เข้ามาสิ""ตกลง"หลิวอิ๋งเดินเข้ามา เพราะเธอเป็นหญิงสาวผู้มีการศึกษาคนหนึ่งที่ไปเยี่ยมห้องของชายหนุ่มผู้มีการศึกษา ประตูจึงปิดไม่ได้ เพราะมีการแยกชายหญิงอย่างเคร่งครัด หลิวอิ๋งจึงยืนอยู่ไม่ไกลจากทางเข้า"ฉันเกลี้ยกล่อมจ้าวหานเฟยเซียนเรียบร้อยแล้ว ไปรับทะเบียนสมรสก่อนภายในสองวัน แล้วค่อยคุยเรื่องอื่น" หลังจากพูดจบ หลิวอิ๋งก็ไม่กล้าสบตาหลู่เหวินชิงนานนัก เธอพยักหน้าเล็กน้อยแล้วหันหลังเดินจากไป“นายน่าจะได้ทะเบียนสมรสเร็วๆ นี้ ไม่ต้องห่วง" เฉียนจุนนั่งลงข้างๆ หลู่เหวินชิงคราวนี้ประตูถูกเปิดทิ้งไว้ ไม่อย่างนั้นคงดูเหมือนพวกเขากำล
You may also like
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม)
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า237 viewsหลินหลินกับระบบมิติผันผวน
หลินหลินสาวน้อยนักผจญภัย11.0K viewsพันธะสัญญาของผู้กลืนกิน
Abyssgloom474 viewsฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost)
จิงจิงน่ารัก362 viewsปราการรักจักรพรรดิจอมมาร
肥鸟神/เทพเจ้านกอ้วน980 viewsสมบัติแห่งขุนเขา
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ6.4K viewsเมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย
มูมูมิ775 viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover2.6K views
