นอนด้วยกัน

"เอะอะอะไรก็โทษแต่ผม ผมอยู่ของผมดีๆแท้ๆ"

"อย่าพูดมาก ช่วยฉันตามหาแมวเลย"

"มันไม่ได้หนีไปไหนหรอก คงจะแอบอยู่ในบ้านหลังนี้แหละ"

"แมงมุม ออกมาได้แล้ว แมงมุม"

(ตู้มมมม)

"ว้ายยยยยย!"

"เชี่ย ไฟดับ เสียงเหมือนหม้อแปลงระเบิด"

"อื๊อ...ช่วยด้วย ฉันมองไม่เห็นทาง ทำไมมันมืดแบบนี้"

"ก็ไฟมันดับ มันก็ต้องมืดสิ"

(ตุ๊บ!)

"โอ๊ย...เจ็บ!"

"อ้าว แล้วพี่จะเดินไปชนเหลี่ยมประตูทำไม"

"งื๊อ...เจ็บ ก็ฉันมองไม่เห็นนี่ เจ็บๆๆ"

"มานี่เลย มานั่งตรงนี้"

ฝ่ามือหนาคว้าข้อมือเล็กเดินมานั่งลงที่ปลายเตียงนอน ก่อนจะเปิดไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือส่องที่ใบหน้าสวยหวาน

"หน้าผากพี่เลือดออกนี่"

"งื๊อ...ฉันจะเสียโฉมมั้ย"

"ไม่หรอก นั่งรออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวผมไปเอากล่องยามาทำแผลให้"

ร่างสูงเดินตรงไปที่ห้องนั่งเล่น เปิดลิ้นชักแล้วนำกล่องยาที่มีอุปกรณ์ทำแผลอยู่ด้านในออกมา

"จับมือถือของผมส่องไฟไว้ จะล้างแผลให้"

ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆหญิงสาว พร้อมกับหยิบสำลีขึ้นมาเช็ดเลือดออกจากหน้าผากมน

"อื๊อ เจ็บจัง"

"เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็หาย ใครบอกให้พี่เดินไปชนประตูล่ะ"

"ก็ฉันมองไม่เห็นนี่"

"มองไม่เห็น?"

"ก็คนมันสายตาสั้น แถมยังมืดขนาดนี้ จะไปมองเห็นได้ยังไง"

"อ้าว แล้วถ้าพี่อยู่ที่บ้านของพี่ เวลาไฟดับ จะทำยังไง"

"ก็นอนอยู่แต่ในห้องไง ถ้าจะเข้าห้องน้ำก็ใช้ไฟฉายส่อง"

"พี่อยู่กับใคร"

"อยู่กับเจ้าแมงมุม"

"หมายถึงคนอื่นน่ะ"

"ไม่มี"

"อ๋อ อยู่คนเดียวแล้วมีแมวเป็นเพื่อนงั้นหรอ"

"ใช่ งื๊อ...จะทำยังไงดี ไม่รู้ว่าป่านนี้แมงมุมจะไปอยู่ตรงไหน ฉันเป็นห่วงเจ้าแมงมุม"

"ไม่ไปไหนไกลหรอก เดี๋ยวก็กลับมา บ้านหลังนั้นเป็นบ้านของพี่?"

"ใช่ ฉันเพิ่งซื้อ"

"แล้วนายล่ะ อยู่กับใคร"

"อยู่คนเดียว เพิ่งมาเช่าบ้านหลังนี้ได้ไม่ถึงเดือน"

"แล้วบ้านนายอยู่ที่ไหน"

"กรุงเทพ"

"แล้วมาทำอะไรอยู่ที่นี่ ถึงต้องมาเช่าบ้านหลังนี้อยู่"

"ผมมาเรียนน่ะ เสร็จแล้ว พรุ่งนี้ค่อยแกะพลาสเตอร์ยาออกนะ นี่ยาพารา เดี๋ยวผมเอาน้ำมาให้ กินยาไว้จะได้ไม่ปวดมากตอนกลางคืน"

"ขอบใจนะ"

ฝ่ามือบางหยิบแก้วน้ำที่ชายหนุ่มส่งให้

"รอผมอยู่ตรงนี้แล้วกัน ผมจะออกไปดูเจ้าแมงมุมให้"

"อืม ตามหาให้เจอนะ"

"ผมไม่รับปาก"

ร่างสูงก้าวขาเดินออกไปนอกรั้วบ้านทันทีที่พูดจบ

"พี่ครับ ทำไมไฟถึงดับทั้งหมู่บ้านเลยล่ะ"

น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหน้าหมู่บ้าน

"หม้อแปลงหน้าปากซอยระเบิดน่ะครับ ลมแรงต้นไม้โค่นทับสายไฟด้วย คืนนี้ฝนคงจะตกหนัก"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนกล่าว

"แล้วอีกนานไหมครับ กว่าไฟจะติด"

"ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ปกติถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้ก็ใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่เหมือนกัน พี่ว่าน้องกลับเข้าไปในบ้านจะดีกว่านะครับ ฝนกำลังจะตกแล้ว"

"ผมมาตามหาแมวน่ะครับ เห็นแมวสีขาวเหลืองตัวอ้วนๆกระดิ่งที่คอสีแดงวิ่งมาทางนี้หรือเปล่าครับ"

"ก่อนไฟจะดับพี่เห็นวิ่งเล่นอยู่แถวหลังบ้านของน้องนะ คงไม่ไปไหนไกลหรอก"

"ครับ ถ้าพี่เห็นวิ่งผ่านมาทางนี้ ช่วยจับเจ้าแมวไปส่งผมที่บ้านด้วยนะครับ"

"ได้เลยครับ ถ้าพี่เจอ พี่จะอุ้มไปส่ง"

"ขอบคุณมากนะครับ"

ร่างสูงรีบเดินกลับเข้าไปในบ้านทันทีเมื่อรู้สึกได้ว่าเม็ดฝนกำลังหล่นลงมา

(แอ๊ดดด)

"ใครน่ะ"

น้ำเสียงหวานเอ่ยถามด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู

"ผมเอง"

"เป็นไงบ้าง เจอเจ้าแมงมุมหรือเปล่า"

"ไม่เจอ แต่พี่ยามหน้าบ้านบอกว่าก่อนไฟจะดับเห็นวิ่งอยู่ข้างหลังบ้าน เดี๋ยวก็คงจะกลับเข้ามา"

"ทำไมมั่นใจขนาดนั้น แมวของฉันชอบมาเล่นที่บ้านนายบ่อยหรือไง"

"ก็ประมาณนั้น"

"แล้วไฟจะติดตอนไหน"

"อีกนานนนน"

ชายหนุ่มใช้น้ำเสียงลากยาว เพื่อบ่งบอกว่า กว่าไฟจะติดก็อีกหลายชั่วโมง

"ข้างนอกมืดมากเลยใช่ไหม"

"ใช่ ก็มืดเหมือนที่อยู่ในห้องของผมนี่แหละ"

"แล้วฉันจะเดินกลับบ้านได้ยังไงเนี่ย นายเดินไปส่งฉันได้หรือเปล่า"

(เปรี้ยง!)

(เมี้ยว)

"กรี๊ดดดดด"

เสียงฟ้าผ่าดังลั่นจนหญิงสาวกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

"มานี่เร็วเจ้าแมงมุม"

(พรึ่บ)

มือหนาสองข้างจับเจ้าแมวตัวอ้วนขึ้นมาอุ้มไว้ ในอ้อมแขนขณะที่มันกำลังตกใจเสียงฟ้าผ่า

"แมงมุมกลับมาแล้วใช่ไหมนายเสือ"

"ใช่"

(เปรี้ยง)

"กรี๊ดดดด ฉันไม่ชอบเสียงฟ้าร้อง"

มือบางรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมศีรษะทันที แล้วทิ้งตัวลงนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มหนา

(เมี้ยว)

เจ้าแมวตัวอ้วนกระโดดจากอ้อมแขนหนาไปยังเตียงนอนทันทีเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของคนที่เป็นเจ้าของ

(เมี้ยว)

"อื๊อ..แมงมุมหายไปไหนมา รู้ไหมแม่เป็นห่วงมากขนาดไหน"

(เมี้ยว)

ลำแขนเล็กโอบกอดเจ้าแมวตัวอ้วนไว้แน่นภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่

"หึ ทำอย่างกับเป็นห้องตัวเองเลยนะ"

"นายบ่นอะไร นายเสือ"

"เปล่า ถ้าง่วงก็นอนนะ ฝนตกหนักฟ้าร้องขนาดนี้ ผมคงไม่ฝ่าฝนฝ่าเสียงฟ้าจูงมือพี่เดินไปส่งที่บ้านหรอก"

"อืม รอไฟติด ฉันจะเดินกลับเอง"

น้ำเสียงหวานตอบกลับทั้งๆที่เจ้าตัวยังนอนขดตัวกอดแมวอยู่ภายใต้ผ้าห่ม

สองชั่วโมงผ่านไป ไฟก็ยังไม่มา หญิงสาวยังคงนอนกอดเจ้าแมวตัวอ้วนไว้แน่น และหลับไปพร้อมกันทั้งคนทั้งแมว ด้านเจ้าของห้องนอนได้แต่นั่งกอดเข่าง่วงเหงาหาวนอนอยู่ที่ปลายเตียง

(พรึ่บ)

แสงไฟภายในบ้านสว่างกระจ่างจ้าในเวลาตีหนึ่ง

"หึ หลับหรือสลบกันแน่ ไฟสว่างขนาดนี้ยังไม่ตื่นอีก ง่วงก็ง่วง นอนดีกว่า ถ้าคืนนี้ผมเผลอไปกอดพี่ ก็อย่ามาหาว่าผมโรคจิตก็แล้วกัน อยากนอนขี้เซาเองนะ นอนมันด้วยกันทั้งคนทั้งแมวนี่แหละ"

ร่างสูงล่ำในชุดกางเกงกีฬาขาสั้นสีดำ เสื้อยืดแขนสั้นสีขาว ล้มตัวลงนอนที่กลางเตียง โดยมีเจ้าแมวตัวอ้วนนอนอยู่ระหว่างกลาง

เช้าวันต่อมา

"ว้าย! ไอ้โรคจิต กรี๊ดดดดดด"

--------------------------------

อะไรอีกละนั่น น้องเสือไปทำอะไรที่ฟ้าหรือเปล่า ทำไมพี่ฟ้าถึงร้องดังขนาดนั้น🤣

ติดตามตอนต่อไป น้องเสือทำอะไรพี่ฟ้าน๊า