ทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติจะมีแค่เพียงที่บางวันสองสาวฝาแฝดจะกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้าให้พ่อของเธอแอบสงสัยบ้างแต่ไม่ถึงกับบ่อยส่วนชีวิตรักของฝาแฝดทั้งคู่ก็ดำเนินไปด้วยดี ดีมาสะด้วย ความรักถูกเติมทุกวันจนแทบจะล้นใจ และที่สำคัญอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ตามข้อตกลงที่เคยคุยกันไว้จนมาถึงวันที่ทั้งสี่คนเรียนจบ คีแรนเองก็ไม่ได้ขัดขวางอีกต่อไปเพราะเขาพอทำใจได้แล้วเลยปล่อยลูกสาวให้สองหนุ่มดูแลอย่างเต็มที่ส่วนเอดานเขาคอยสนับสนุนลูกชายอย่างเต็มทีและคอยเฝ้าสอนให้ลูกชายเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีอยู่ตลอดเวลาเพราะดูท่างานแต่งน่าจะมีขึ้นเร็วๆนี้"เราจะไปไหนกันคะ"ไวโอลินที่ถูกแอลตันดูแลเอาใจใส่จนเธอกล้าพูดกล้าทำมากขึ้นเอ่ยถามเขาในขณะที่นั่งรถออกมากับเขา เธอกล้าแบบนี้เฉพาะกับเขาคนเดียวและก็ในครอบครัวเท่านั่นส่วนกับคนแปลกหน้าเธอยังเหมือนเดิม"ไปเที่ยว"เขายิ้มให้เธอและขับรถไปด้วย เขาไปรับเธอมาจากบ้านแต่ไม่ได้บอกว่าจะพาไปไหนเพราะอยากจะทำตัวมีความลับกับสาวน้อยดูบ้างว่าเธอจะทำยังไง"ไม่เชื่อ"เธอซบใบหน้าลงกับลำแขนของเขา หลายปีมานี้เขาทำให้เธอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขาและมีความคิดเป็นของตัวเอง สนิทกับเขามากขึ้นด้ว
"พี่แค่คุยเรื่องรายงานกับเธอคนนั้นไม่มีอะไรจริงๆ ส่วนเรื่องใจพี่คุยกับแค่หนูลินคนเดียวเข้าใจไหม ไหนบอกพี่สิเข้าใจไหม สบายใจหรือยัง"เขาเชยคางเธอขึ้นมาให้ใบหน้าเธอเงยขึ้นมามองเขา แอลตันยื่นหน้าไปอธิบายใกล้ๆเธอจนริมฝีปากที่ขยับพูดกระทบกับริมฝีปากของคนที่เอาแต่นิ่ง ความนุ่มนิ่มของริมฝีปากอมชมพูของเธอทำเอาเขาแทบพูดไม่จบเธอสั่นไปทั้งตัวใจเต้นตึกๆ พยักหน้าช้าๆ มันเป็นอะไรที่ใกล้เอามากๆใกล้จนเข้าใจลืมความไม่สบายใจหมดสิ้นแล้วแอลตันยิ้มบางๆแต่หล่อโฮกจนอีกคนหลับตาปี๋ เธออยากมองต่อแต่กลัวจะอดใจไม่ไหว เขาทำแบบนี้มันชวนนึกถึงค่ำคืนนั่น ยังไงตอนนี้เธอกับเขาก็ได้แค่จับมือกันเพราะพ่อสั่งห้ามออกนอกลู่นอกทาง"เรามาเข้าใจกันสะหน่อยไหม"เขายกมือขึ้นแกะเม็ดกระดุมของชุดแซกคอกลมตัวยาวของเธอ มันมิดชิดเพราะปิดตั้งแต่คอนาวไปถึงตาตุ่มแบบนี้เขาชอบและมันก็แกะง่ายเวลาทำอะไรก็แสนจะสะดวก"นะนะหนู คือ"เขาทำเธอพูดอะไรไม่ออก เป็นใครจะไม่หวั่นไหวกับผู้ชายตรงหน้า เธอรีบก้มหน้าลงคราวนี้ถึงกับละลายตัวนิ่มหมดเลยก่อนหน้านี้แทบไม่สนใจเพราะมีเรื่องมารบกวนจิตใจแต่ตอนนี้ได้มองเต็มตาเลือดกำเดาแทบพุ่ง้นินอกขาวจ้วยของเขามีกล้ามส
"ไวโอลิน"หญิงสาวที่กำลังเดินก้มหน้าเหมือนเดิมของเธอทุกวันมีชายหนุ่มแปลกหน้าที่จัดว่าหล่อเหลาระดับซุปตาร์เข้ามาทักทายและทำท่าสนิทสนมถึงขั้นโอบไหล่จับมือ"ค่ะ"ไวโอลินมองชายแปลกด้วยสายตาแข็งๆ ปนหวาดกลัวปกติเธอไม่เคยเดินคนเดียวหรอกจะมีวีโอเลตไปไหนมาไหนด้วยตลอดแต่วันนี้เธอไปหาหนังสือที่ห้องสมุดมาก็เลยแยกกับวีโอเลตจนถึงตอนนี้ยังไม่เจอกันเลยและยังมาเจอคนแปลกหน้าที่ไม่น่าไว้วางใจอีก"จำเราได้ไหม"คนแปลกหน้ารูปหล่อพยายามแนะนำตัวเองและเข้าใกล้เธอให้มากที่สุดเพราะเขาต้องการจีบเธอ หาโอกาสที่จะเจอเธอเดินคนเดียวมานานแล้ว วันนี้จะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่นอน"คือ"ไวโอลินพยายามคิดแต่เธอคิดอะไรเองไม่ได้หรอกยิ่งเรื่องจดจำคนเธอยิ่งไม่เป็นงานเข้าไปใหญ่เพราะปกติเธอแทบจะไม่คุยกับใครคนส่วนมากที่เข้ามาทักทายก็จะเป็นคนรู้จักของวีโอเลต"นั่งคุยกันก่อนสิ จะได้จำกันได้"เขาฉวยโอกาสพาคนที่ยังทำหน้านึกอะไรบางอย่างอยู่ให้นั่งลงตรงม้านั่งใกล้ๆ ใต้ร่มไม้ เพราะดูท่าคนสวยอย่างเธอจะต้องรุกให้หนักจะได้อยู่หมัดภายในวันเดียว"ขอยืมปากกาหน่อยสิ"ชายแปลกหน้าชวนไวโอลินคุยนู้นคุยนี้เธอก็ไม่ค่อยได้ตอบนอกจากก้มหน้าจนเขาทำเหม
"ถอดเสื้อผ้าให้หน่อย"ออสตินทำตัวเหมือนเด็กๆ เขาชูสองแขนขึ้นให้เมียถอดเสื้อผ้าให้ เหลือเวลาอยู่กันตรงนี้อีกไม่นานแต่เขาก็อยากจะให้ทุกอย่างออกมามีความสุขและน่าจดจำที่สุดวีโอเลตอมยิ้มเอียงอายบิดตัวนิดๆ ไม่ใช่มารยาหญิงหรอกแต่เธอกำลังอายเขาจริงๆ ไม่มั่นใจ ประหม่าจนเหงื่อเริ่มออกมือ ไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ผู้ชายมาก่อนคงจะทำไม่ได้แน่ๆ"วีโอเลตคนสวยกำลังตื่นกลัวอะไรนะ"เธอเอาแต่ยืนนิ่งๆ ทั้งที่เธอเป็นคนร้อนแรงจะตายไปจนเขาต้องดึงมือเธอมาเรียกความมั่นใจสะนิดหน่อยชีวิตคู่จะได้ราบรื่น เขาพามือของเธอเข้าไปในกางเกงที่ถูกรูดซิปเปิดรอเอาไว้แล้ววีโอเลตตาโตเท่าไข่ห่าน มือเล็กๆ สั่นสู้งาน ในเป้ากางเกงของเามันร้อนระอุและสู้มือมาก นี้นะเหรอสิ่งที่เข้าไปในตัวเธอคืนนั้น แค่สัมผัสนอกกางเกงในยังรู้เลยว่ามันทั้งแข็งทั้งใหญ่"พร้อมยัง ตัวใหญ่จะงัดอาวุธแล้วนะ"เธอไม่เริ่มเขาเริ่มเอง เธอยังใหม่จะให้รุกเขาเลยแบบพวกดาราหน้ากล้องคงจะไม่ได้แต่เขาก็ชอบที่เธอดูอายๆ แบบนี้มันปลุหอารมณ์ดีเหลือเกิน"ดะเดี๋ยวก่อน"เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เขาเพิ่งจะให้เธอดึงมือออกมาจากเป้ากางเกงนี่จะให้เห็นมันจ่อเลยเหรอ เธอคงตั้งรับไม่ทันก
ออสติน & วีโอเลต"ตัวใหญ่มาทำอะไรตรงนี้คะ"หลังกลับจากเกาะวีโอเลตก็ทำตัวเหมือนเดิม เธอเป็นคนอัธยาศัยดีและมีหนุ่มๆ เข้ามาขายขนมจีบตลอดเวลาวันนี้ก็ด้วยมีหนุ่มรูปหล่อพ่อรวยมาเดินคุยด้วยแต่เขาก็ต้องตีตัวออกห่างและหนีไปเพราะมีคนหวงก้างมายืนขว้างทางเอาไว้วีโอเลตหน้าเจื่อ ยิ้มแห้งๆ ให้ออสติน เธอรู้ว่าเขาจะไม่พอใจแต่มันช่วยไม่ได้ก็ผู้ชายคนนั้นเขาเดินเข้ามาเอง"ไม่มาจะเห็นเหรอว่าตัวเล็กคุยกับผู้ชายอื่น"เขาเข้าไปโอบตัวเธอเอาไว้ทันทีกันท่าเอาไว้ก่อนเลยเดี๋ยวมีใครมายุ่งกับเธออีก แค่นี้วันทั้งวันเขาก็ไม่เป็นอันเรียนอยู่แล้วไม่ใช่สิตั้งแต่กลับมาจากเกาะเขาก็เรียนไม่เคยรู้เรื่องเลยเพราะมีคนพูดกันหนาหูมากกว่าเดิมโดยเฉพาะพวกผู้ชายที่อยากจะจีบเธอ"เขาก็แค่มาถามเรื่องเรียน"เธอพูดให้เขาสบายใจจะได้ไม่ไปหาเรื่องใครมีเวลาอยู่กับเธอมากขึ้นจะดีกว่ากันเยอะเลยออสตินยิ้มอ่อนๆ ให้กับเธอ ยังไงเขาก็เป็นมากกว่าเพื่อนชายคนสนิทและเขาก็มั่นใจว่าเธอรักเขาคนเดียวไม่สนใจใครต่อให้มันดีกว่าเขามากแค่ไหนก็ตาม"มีสาวที่ไหนมาเกาะแกะหรือเปล่า"ใช่เขาคนเดียวสะที่ไหนที่ตามหึงหวงเธอ วีโอเลตเธอก็เป็นรีบทำจมูกฟุตฟิตต้องคอเสื้อหล
เมื่อทุกคนพร้อมหน้าที่ห้องรับแขกริมทะเลบนเกาะส่วนตัวที่เป็นของเอดานของขวัญที่เขามีลูกแฝดจากมอร์แกนธรรมชาติที่สวยงามรังสรรค์บรรยากาศได้สวยงามราวกับสรวจสวรรค์ และมีคลื่นกระทบฝั่งเป็นดนตรีบรรเลงได้อย่างน่าฟังแต่ทุกคนกลับนั่งเงียบไม่สนใจบรรยากาศสวยงามนั่นเลย โดยเฉพาะคีแรนนั่งหน้าแดงโมโหจนควันออกหูแต่ก็นิ่งเงียบยังไม่ยอมพูดอะไรเจด้าคอยจับมือสามีของเธอ งานนี้เธออาจคุมเขาไม่อยู่จากที่เคยคุยกันไว้เพราะลูกสาวสองคนดันมามีเรื่องพร้อมกันสองคนส่วนเอดานเขาหน้าซีดนิดๆต่อหน้าคีแรนเป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมาเพราะลูกชายดันก่อเรื่องพร้อมกันสองคน ยังดีที่มีภรรยาแสนดีอย่างลูกจันทร์คอยเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆทำให้เขาใจชื้นขึ้นมาหน่อย"ผมรักน้องวีครับ เราสองคนจะแต่งงานกันเมื่อพ่อกับแม่อนุญาต""ผมกับหนูลินก็พร้อมที่จะแต่งงานเหมือนกันครับ""ไม่ให้แต่ง"เสียงใหญ่แสนแข็งกระด้างประกาศใส่ทุกคน ทำใจเอาไว้แล้วว่าวันหนึ่งลูกสาวจะต้องมีชีวิตที่เลือกเอง แต่ตอนนี้มันเป็นอะไรที่ยากจะตัดสินใจเพราะลูกสาวเขายังเด็ก มีแฟนเขาพอทนได้แต่นี้มีผัวพร้อมกันเลยไม่มีพ่อคนไหนทำใจได้ง่ายๆหรอกนะ"คุณค่ะ ใจเย็นๆนะ"เจด้าคอยจับแขนสามี