บทที่ 60...รอผมหน่อยได้มั้ย

“ว่าไงเจ้าอุกาบาต” เขาทักทายรถกระบะคันเก่าด้วยน้ำเสียงสดใส หลังจากที่วางร่างของเธอลงบนเบาะนั่งข้างๆ แล้ว ตัวเขานั่งตรงเบาะคนขับ “คิดถึงฉันบ้างรึเปล่า”

หญิงสาวสะบัดหน้าน้อยๆ ก่อนจะปรับเอนเบาะลงเพื่อให้สามารถพิงหลังได้สบายขึ้น

“อย่าดื้ออย่าซนนักรู้ไหม เดี๋ยวเจ้าของจะไม่รักเอานะ”

เขาพูดประชดประเทียดเธอ แต่เธอไม่ได้สนใจ กลับหลับตาลง เพื่อกลบปิดดวงตาที่อ่อนล้านั้นไว้ ชายหนุ่มขยับใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าสวย จ้องมองด้วยสายตาโหยหา หัวใจอันแข็งแกร่งก็พลันแกว่งไกวไปมาจนไม่สามารถบังคับได้ เขาวางนิ้วชี้ลงบนร่องแก้มนิ่มนวลอย่างทะนุถนอม ไล้เช็ดน้ำตาที่ตกไหลของหญิงสาว ลมหายใจอ่อนๆ ของชายหนุ่มรดลงบนเรียวปากสดสวย เธอรับรู้ได้ถึงความใกล้ชิดที่อันตราย

หัวใจของเธอเต้นเหมือนจะหลุดออกจากขั้ว!

เมื่อเขาจูบริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสที่รวดเร็ว แต่ก็หวานซึ้งซ่านใจ เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นละมุนละไมที่ส่งผ่านริมฝีปากรูปกระจับของเขา เธอยังคงหลับตาแน่น เม้มริมฝีปากเบาๆ นึกไม่ถึงว่าเธอกำลังโหยหารสจูบอันดูดดื่มจากผู้ชายที่กำลังจะแต่งงาน

“คุณคงรักแก้วกัลยามากใช่ไหม”

“ทำไมถึงได้คิดอย่างนั้น”

“คุณยอมเป็นฆาตกรก็เพื่อ