MasukShare
บทที่ 12...มีดโกน กางเกงใน บุหรี่และก็ถุงยางอนามัย
Terakhir Diperbarui:
2025-07-24 11:47:53“คุณกำลังอารมณ์ไม่ดี” เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน แต่ที่แน่ๆ เขาค่อนข้างจะอารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย แถมยังมีท่าทางเหมือนคนสิ้นหวังในชีวิต “ฉัน...กลัวว่า...”
“ทำไม กลัวว่าผมจะขับรถพุ่งชนอะไรสักอย่างเหรอ” เขาหัวเราะกับความคิดของเธอ “เรื่องอะไรจะทำอย่างนั้น ถ้าผมจะขับรถพุ่งชนอะไรสักอย่างจริงๆ อะไรสักอย่างที่ว่า มันจะต้องคุ้ม กับสิ่งที่ต้องแลก ตอนนี้คุณวางใจได้ ผมยังมองไม่เห็นว่าชนอะไรถึงจะคุ้ม”
“คุณพูดอะไร” เธอพยายามระงับจิต ระงับใจ ไม่ให้ตื่นตระหนกในสิ่งที่เขาพูด “เอาเป็นว่า ถ้าคุณจะทำอย่างนั้นจริงๆ ฉันขอแนะนำให้คุณเลือกใช้รถคันอื่น และไม่มีฉันอยู่ในรถคันนั้นด้วย”
“ขอบคุณที่แนะนำ”
เขาไม่ได้รับปากว่าจะทำตามนั้นไหม เพียงแค่ขอบคุณแบบกวนๆ เสียด้วย เธอต้องประสาทเสียแน่ แต่ครั้นรถเริ่มแล่นไปข้างหน้า เขาขับรถช้ากว่าเวลาที่เธอขับช้าเสียอีก มันทำให้เธอแอบถอนหายใจโล่งอก เขาไม่พูดไม่จากับเธอตลอดเส้นทาง จนกระทั่งรถจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
“ลงไปซื้อของให้หน่อย”
“ใช้ตลอดเลย”
“ก็คุณเป็นผู้ปกครองผม ผมอยู่ในความดูแลของคุณไม่ใช่เหรอ”
“พ่อน่าจะตั้งฉันเป็นผู้คุมนะ” เธอเผลอพูดมากกว่าจะตั้งใจ เขามองเธอนิ่งๆ เจ้าหล่อนแอบรู้สึกผิด แต่ไม่มีวันแสดงออก “ก็ได้ คุณต้องการอะไรบ้างล่ะ”
“มีดโกน กางเกงใน บุหรี่และก็ถุงยางอนามัย”
เธอกลืนน้ำลายเฮือก อะไรกัน กางเกงใน บุหรี่ ถุงยางอนามัย ตานี่ เธอหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล เขายื่นธนบัตรหนึ่งพันบาทให้เธอ เจ้าหล่อนไม่ยอมรับ
“ของแบบนี้ ฉันไม่เคยซื้อ ฉันซื้อไม่เป็น คุณลงไปซื้อเองเถอะ”
“ก็หัดไว้บ้างสิ ต่อไปมีลูกมีสามี คุณก็ต้องซื้อให้พวกเขาอยู่ดี แต่ก็นะ มาลองคิดดูอีกที” เขาเว้นจังหวะให้เธอได้คิดตามที่เขาคิด เขาใช้สายตาเหยียดหยามมองใบหน้าที่ซีดเผือดของเธอ เธอปั้นปากจนแน่นด้วยความโกรธ “หน้าตาคุณก็ไม่ได้ดีเด่อะไรนัก แถมยังขี้บ่น เรื่องมาก ฉลาดน้อย แบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะมาขอวะ”
เธออ้าปากค้าง ยกมัดขึ้นจะทุบเขา เขาจับหมับที่ข้อมือนั้น ดวงตาแข็งกร้าวของหญิงสาวทำให้เขารู้สึกเพลิดเพลินมากกว่าจะหวาดหวั่น
“คุณไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์ฉัน”
เธอโกรธมาก โกรธจริงๆ
“ผมแค่ล้อเล่น”
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น” เธอสะบัดมือ มองตาขวาง แล้วเปิดประตูลงจากรถไป ชายหนุ่มมองตามหญิงสาว ชั่วอึดใจหนึ่งตอนที่เธอผ่านประตูเลื่อนของร้านสะดวกซื้อ มุมปากของเขากระตุกขึ้นนิดๆ
“ผู้หญิง พูดเรื่องจริง มักจะโกรธ” ใบหน้าคร้ามยังระบายยิ้มอ่อนๆ ก่อนจะก้มลงควานหาซีดีเพลงตรงคอนโทรลรถ เขาหยิบแผ่นเพลงหนึ่ง เสียบเข้าเครื่องเล่น เสียงเพลงคลาสิกก็เริ่มร่ายรำอยู่ในบรรยากาศที่เงียบเหงาและวังเวง นอกรถ สายฝนเริ่มโปรยลงมาเป็นม่านบางๆ ยิ่งทำให้เขารู้สึกหดหู่และเหน็บหนาวอย่างบอกไม่ถูก เวลาผ่านไปนานเท่าใดไม่อาจรู้ เมื่อเขาเริ่มจะเคลิ้มหลับ ประตูรถก็เปิดออก เจ้าหล่อนพร้อมกับถุงใหญ่ใบใหญ่สอดตัวเข้ามานั่งในรถ
เธอหันมามองเขาด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์ ส่งค้อนให้อย่างเปิดเผย
“ฉันซื้อของให้คุณครบตามคำสั่งทุกอย่าง” เธอเปิดถุงออกดูเอง “พอดีเงินทอนมันเหลือเยอะ ฉันก็เลยซื้อถุงยางอนามัยให้คุณหมดเลย นี่มีทุกรส ทุกกลิ่นเลยนะ”
“ซื้อมาทำไมเยอะแยะ” เขาคว้าถุงมาเปิดดู ในถุงเต็มไปด้วยกล่องเล็กๆ เขาส่งเสียงจิ๊กจั๊กขัดใจ “ผมจะเก็บเงินไว้ซื้อของอย่างอื่น คราวหลังอย่าทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง”
เธอยกไหล่
“ก็คุณไม่ได้บอกนี่ว่าให้ซื้อเท่าไหร่”
เขาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน รู้อยู่หรอกว่าเธอแกล้งโง่
“ถ้าอย่างนั้น คุณก็มาช่วยผมใช้ด้วยแล้วกัน” เธอหน้าค้าง อยู่ดีๆ ก็แก้มแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว หากความสลัวมิอาจมองเห็นได้ถนัดนัก เธอซ่อนใบหน้าตระหนกด้วยการหันไปมองเบื้องหน้า หัวใจเต้นตึกตักๆ
“ความจริงเหลือตังค์ทอนสิบบาท” เธอล้วงในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้เขาโดยไม่มองหน้า “เอาไปสิ จะได้ไปซื้อของที่คุณอยากซื้อ”
“แค่นี้ไม่พอหรอก คุณเก็บเอาไว้หยอดเหรียญเครื่องซักผ้าเถอะ”
“ฉันสงสัยจริงๆ เลยว่าคุณจะเก็บเงินเอาไปซื้ออะไร”
เขาสตาร์ตเครื่อง แล้วออกรถทันทีจนเธอตั้งตัวแทบไม่ทัน
“ปืน”
“อะไรนะ!”
เธอตะโกนดังลั่นไปทั้งรถ แต่เขาไม่ตกใจเลยสักนิด เขาขับรถไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ประสาทหูของเขาเริ่มจะชินกับเสียงของเธอหรือ? หญิงสาวยังคงกระพริบตาปริบๆ เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ทั้งที่เขาเชื่ออย่างเต็มใจเลยทีเดียว
“ผมพูดเบาไปเหรอ”
“คุณจะซื้อปืน”
“ตามนั้น”
เขามองเธอเหมือนกับจะถามว่าตกใจอะไร...แน่สิ เธอควรจะตกใจไหม...ก็คุณเพิ่งออกจากคุก...คู่หมั้นของคุณกำลังจะแต่งงานกับพี่ชายบุญธรรมที่ครอบครองมรดกที่ควรจะเป็นของคุณ...คุณหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง...แล้วคุณก็จะซื้อปืน! ...สรุปก็คือ จะมีการฆาตกรรมเกิดขึ้นในไม่ช้า เธอไม่ได้โง่นะ ถึงจะคิดเรื่องซับซ้อนแบบนี้ไม่ได้
“คุณคิดจะทำอะไร”
เธอกลั้นใจถาม ขณะหน้าซีดเผือด ปากคอสั่น หายใจติดๆ ขัดๆ ลุ้นคำตอบว่าจะเป็นเช่นที่เธอคาดเดาหรือไม่ ขณะที่เขายังคงทำสีหน้าเรียบเฉย ใช้ปลายนิ้วจากมือซ้ายที่ว่างจากการจับพวงมาลัย ลูบไล้ปลายคางรกๆ ไปมา
Bab terbaru
ผู้ร้ายที่รัก ตอนจบ...แต่งงานกับผมซะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อน!
“หมดเวลาเยี่ยมแล้ว ผมไปก่อนนะ อย่าลืมจดหมายล่ะ” ชายหนุ่มลุกจากไปต่อหน้าต่อตา หญิงสาวเกือบจะตะโกนเรียกเขาไปแล้วถ้ายั้งปากเอาไว้ไม่ทัน ในที่สุด เธอก็ต้องตัดใจว่ามีเวลาแค่นี้จริงๆ เธอบอกตัวเองว่าจะต้องมาเยี่ยมเขาใหม่ในเร็วๆ นี้หญิงสาวเดินออกจากเรือนจำ โดยธารเทพรอเธออยู่ที่รถ“เป็นไงบ้างฟ้า”“เขาสบายดีค่ะ”ธารเทพพยักหน้า“อาทิตย์หน้าผมจะไปเซี่ยงไฮ้ คุณจะไปเยี่ยมแม่กับคุณลุงไหม”“ไปสิคะ ฉันคิดถึงพวกท่านจะแย่อยู่แล้ว” หญิงสาวยิ้มสดใส แม้ข้างในจะหมองมัว แต่เธอก็ไม่ยอมทำให้คนรอบข้างของเธอต้องเป็นทุกข์ไปด้วย เธอจะอดทนและต่อสู้กับเวลาห้าปี เพื่อรอคอยชายหนุ่มผู้เป็นที่รักกลับมาบ้านอีกครั้งห้าวันต่อมา ฟ้าอำไพก็ต้องแปลกใจเป็นล้นพ้น เมื่อเธอได้รับจดหมายจากเรือนจำ ซึ่งเป็นข้อความจากชายหนุ่ม เธอรีบบึ่งรถไปที่นั่นทันทีหญิงสาวจอดรถตรงที่เดิม ที่ๆ เธอเคยมาจอดรอเขาเมื่อประมาณหนึ่งปีที่แล้ว หัวใจของเธอเต้นรัวไปหมดเมื่อได้เห็นชายหนุ่มเดินออกมาจากเรือนจำพร้อมกับเป้สะพายใบเขื่อง เธอต้องตาฝาดไปแน่ๆ ที่ได้เห็นภาพนี้หลังจากที่เธอมาเยี่ยมเขาเมื่อหกวันก่อน“เป็นไปไม่ได้”ฟ้าอำไพก้าวลงจากรถ วิ่งข้ามถนนไปหาชายหน
ผู้ร้ายที่รัก บทที่ 89...คุณบอกรักฉันเหรอ
“คุณนะเหรอจะออกมาหาฉัน คุณยกเรือนหอ และตลาดให้แม่นั่นไปแล้ว คุณได้แสดงให้ฉันเห็นแล้วว่าคุณไม่ได้ต้องการฉันจริงๆ แต่คนที่คุณอยากได้เป็นเมียคือนังฟ้าต่างหาก”“ผมไม่เคยคิดจะแต่งงานกับฟ้า ผมแค่สงสารเธอเท่านั้น แต่คนที่ผมต้องการคือคุณนะแก้ว”“แต่ฉันไม่ต้องการคุณอีกต่อไปแล้ว คนขี้คุกและยากจนข้นแค้นอย่างคุณ ไม่มีใครโง่รอหรอก ฉันจะเลิกกับคุณตั้งแต่วันนี้แหละ เชิญคุณอยู่ในคุกให้สบายอุราไปเลยนะคะ ส่วนฉัน คงต้องแต่งงานกับคนอื่น สวัสดี”หญิงสาวลาจากเขาด้วยสายตาหยามเหยียด ชายหนุ่มยิ้มอ่อนๆ ไม่ได้มองตามเจ้าหล่อนไปให้เสียเวลา เขารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้ คำตอบที่ไม่ต้องคาดเดาอะไรให้เหนื่อย ชายหนุ่มเพียงแค่พยักหน้าให้พี่ชายเท่านั้น ก่อนที่เขาจะเดินจากไปอีกคนการกลับเข้ามาอยู่ในคุกอีกครั้ง ทำให้ชายหนุ่มจำต้องพยายามวางตัวนิ่งเฉยและสงบกับชีวิตที่แสนวุ่นวายของตัวเองให้ได้ แม้ในใจจะร้อนรุ่มสักแค่ไหนก็ตาม เขาบอกตัวเองว่าไม่ได้นับคืนนับวันที่ผันเปลี่ยน เพื่อรอคอยให้ใครบางคนมาหาเขาที่หน้าลูกกรง แน่นอน เรื่องที่เขาอยากเจอกับเธอมากที่สุด แต่เขาจะทำใจได้หรือไม่ หากเธอมาเพื่อบอกลาเขาเป็นครั้งสุดท้ายฟ้าอำไพม
ผู้ร้ายที่รัก บทที่ 88...ผมไม่เหลืออะไรแล้ว คุณจะแต่งกับผมมั้ย
“ผมมาส่งรถให้กับเจ้าของบ้านครับ”แก้วกัลยามองรถเก๋งคันงาม ราคาหลายสิบล้านด้วยความแปลกใจ หากเมื่อนึกได้ว่าต้องเป็นฝีมือของไพรัลย์แน่ๆ เธอถึงกับฉีกยิ้มจนแก้มปริ“ยัยปลา มาดูนี่ คุณเหยี่ยวเขาซื้อรถให้ฉัน”บุญจิราเบื่อที่จะต้องอิจฉาริษยาเพื่อนเต็มทีแล้ว เธอเดินมาดูรถด้วยความเซ็ง ความสุขของเพื่อนถือเป็นความปวดร้าวของเธอจริงๆ“คุณฟ้าอำไพใช่ไหมครับ” เจ้าหนุ่มคนนั้นกล่าวถาม “ถ้าใช่ ก็กรุณาเซ็นรับด้วยครับ”เพียงแค่นั้น ทั้งแก้วกัลยาและบุญจิราถึงกับหยุดกึก แก้วกัลยารีบกระชากแผ่นพลาสติกที่รองเอกสารสำคัญการซื้อขายรถมาดูเพื่อให้แน่ใจ“อะไรกันนี่ ทำเป็นชื่อนังฟ้าล่ะ”“ก็นี่เป็นชื่อของเจ้าของบ้านหลังนี้นี่ครับ”หนุ่มส่งรถตอบหน้าซื่อ บุญจิราเอาเอกสารจากมือเพื่อนไปดูบ้าง เมื่อได้อ่าน เธอถึงกับหัวเราะขบขัน“ฉันนึกแล้วเชียว ว่าจะมีใครหน้าโง่ ยอมแต่งงานกับคนที่ทรยศหักหลักตัวเองได้ ยัยแก้วเอ๊ย แกลองเช็คให้ดีๆ สิว่าบ้านหลังนี้ยังเป็นชื่อของแกจริงรึเปล่า”แก้วกัลยาทำหน้าแทบไม่ถูก เธอทั้งอับอาย ทั้งโกรธและทั้งหวาดกลัวว่าอาจจะเป็นเรื่องจริง ดังนั้น เธอจึงรีบโทรศัพท์ไปหาชายหนุ่มด้วยความร้อนใจทันที“ทำไมไม่รับส
ผู้ร้ายที่รัก บทที่ 87...เธอตายแล้ว!
“ผมเข้าใจคุณนะฟ้า แต่ถึงยังไง คุณต้องไปกับผมอยู่ดี”ลูกน้องของเขา เตรียมตะครุบเธอกลับมาให้เขา หลังจากที่เขายกหูโทรศัพท์ขึ้นในรถคันนั้นยังคงระอุ เพราะคนขับอารมณ์ยิ่งเดือดดาลมากขึ้น นิมิตแทบไม่รู้สึกสำนึกในความหวังดีของเพื่อนเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่ามัสยาจะยัดเหตุผลกลใดมาก็ตาม“แกคิดจะทำยังไงต่อ”เพราะนิมิตไม่คิดจะหยุดรถเลยแม้แต่น้อย“ฉันยังคิดไม่ออก”หญิงสาวอ้าปากค้าง เธอพยายามคิดหาทางออก ด้วยความร้อนใจเป็นที่สุด นิมิตไม่รู้เลยว่าได้ถูกติดตามมาห่างๆ ตอนนี้ ในหัวของเขาวุ่นวายไปหมด ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี แต่ที่แน่ๆ เขายังปล่อยตัวประกันลงจากรถไม่ได้ จนกว่าจะนึกแผนต่อไปออก“แกไม่รู้ใช่ไหมว่าจะเอายังไงต่อ”“ใช่”“ฉันคิดแล้วเชียว แกนี่มันจริงๆ เลย ทำไมแกโง่อย่างนี้ การแก้แค้นมีตั้งหลายวิธี ทำไมแกไม่รู้จักใช้สมองบ้าง ถ้าเป็นฉันหน่อยละไม่ได้” มัสยาบนไปอย่างนั้นเอง แต่ทำให้นิมิตเกิดจุดประกายขึ้นมา“ฉันรู้แล้ว” หนุ่มหน้าหวานตาลุกวาว “ฉันจะจับตัวแกไว้แล้วเรียกค่าไถ่หมอนั่น”“อะไรนะ” เสียงดังไปทั้งรถ “แกบ้าไปแล้วแน่ แกคงไม่รู้ว่าหมอนั่นเกลียดฉันยังกับอะไรดี บาทเดียวเขาก็ไม่ให้แก”มัสยาได้แต่ส่ายหน้ากั
ผู้ร้ายที่รัก บทที่ 86...ไปให้ไกลจากที่นี่
“มันต้องมีทางออกแน่” ในสมองของเขากำลังวิ่งเร็วกว่าความเร็วของรถเสียอีก นั่นเพราะมันกำลังวิ่งไปหาความจริงบางอย่าง ที่ถูกหมกเม็ดซ่อนเร้นไว้เนิ่นนาน เขาควรจะทำอย่างไรกับสิ่งที่เขารู้ดี เขาไตร่ตรองครุ่นคิดจนเมื่อถึงทางแยกหนึ่ง เขาเบรกรถดังเอี๊ยด รถอีกคันจอดตามหลัง จากนั้นหนึ่งในคนกลุ่มนั้นลงจากรถมาเคาะกระจกรถของเขา ชายหนุ่มเลื่อนให้“มีอะไรรึเปล่า”มีแน่...เขาหัวเราะหึๆ ในลำคอ ก่อนเงยหน้ามองเพื่อน“เราหนีกันไหม”พิเภกขมวดคิ้ว เหมือนจะคิด แต่ไม่ได้คิดเลย“นายคิดว่าดีเหรอ”เช่นกัน ไพรัลย์แทบไม่ต้องคิดเลย“ไม่ดีหรอก ไม่ดีเลย” ชายหนุ่มมองไปข้างหน้า ซึ่งเป็นถนนที่คดเคี้ยวสู่หุบเหวซึ่งเป็นเส้นทางที่น่าหวาดเสียวที่สุด “พวกนาย ยอมรับแผนสุดท้ายจากหัวหน้า ขับรถตกเหว รถระเบิด พวกนายตายหมด”“อะไรนะ” พิเภกกลืนน้ำลาย “นายกำลังคิดจะทำอะไร”ไพรัลย์พยักหน้ากับตัวเอง เขาแทบไม่ต้องคิดเลย เพราะนี่คือแผนสำรองที่เขาคิดไว้ตั้งเนิ่นนานมาแล้ว หากแต่ไม่เคยคิดว่าจะต้องใช้“พวกนายหนีไปให้หมด แยกย้ายกันไป”พิเภกหน้าเครียด ขยับใบหน้าเข้าใกล้ชายหนุ่ม“แล้วนายล่ะ”“ที่เหลือ ฉันรับผิดชอบเอง”“หมายความว่าไง?” แน่นอน พิเภก
ผู้ร้ายที่รัก บทที่ 85...หวังว่าคุณจะปลอดภัยนะฟ้า
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ” เขาปวดหัวจนต้องยกมือขึ้นกุมขมับ “คุณเป็นลูกสาวของเขาอย่างนั้นหรือฟ้าฟ้า ตลกแล้ว ผมควรจะจับเขาส่งเรือนจำตอนนี้ดีไหม ผมจะได้เป็นอิสระไง”ไม่มีทาง เขาทำไม่ลงแน่ เพ็ญศรีกำลังจะตาย และเธอต้องการเขา ผู้ชายที่ถูกเพื่อนใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกมานานเกือบสามสิบปี เขาออกมาอีกครั้ง เพื่อจะมาพบเมียและลูก ไม่ได้ออกมาตามล่าชีวิตของเพื่อนๆ ที่ถูกฆ่าตายไปเพราะฝีมือของคูหูชั่วๆ นั่น“ผมจะทำยังไงดี” เหลือเวลาอีกไม่กี่วันเขาก็จะหมดสัญญาว่าจ้าง เขาต้องกลับไปเรือนจำเพื่อชดใช้กรรมที่ไม่ได้ก่อต่อไปอีกห้าปี หลังจากนี้ไป เขาคงไม่ได้เจอหน้าเธออีกนาน“เราปล่อยเขาไปแบบนี้ ถ้าพวกนั้นรู้เข้าจะรุมกระทืบเราไหมวะ” การที่เขาทรยศต่อเพื่อนๆ ของเขาเอง มันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย แล้วเขาจะทำอย่างไรดี สมองที่เหนื่อยล้าของเขาควรแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ดีที่สุดใช่ไหม ให้ดีกับทุกฝ่ายด้วย และยุติธรรมกับทุกคน!!!!“คุณธารเทพ หายไปไหนมาคะ ทำไมพึ่งมา”ทันทีที่ธารเทพเปิดประตูห้องพักเข้ามา เขาไม่ได้มองหน้าฟ้าอำไพเลย เขาเอาแต่จ้องมองผู้ชายคนนั้น คนที่น้องชายตัวแสบของเขาบอกว่าให้พาหนีไป“ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับฟ้าหน่อ
Anda juga akan menyukai
