ตอนที่ 23 คนดีของเฮีย

ตอนที่ 23 คนดีของเฮีย

แผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อทั้งที่เครื่องปรับอากาศที่เปิดอยู่นั้นแสดงอุณหภูมิ 18 องศา โซฟาตัวใหญ่บัดนี้ถูกเปลี่ยนเป็นสนามรักชั่วคราว

"อือ..อ่าส์" ความเจ็บแสบถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกช่องทางรักคับแคบเป็นจังหวะน้ำหล่อลื่นเคลือบนิ้วเรียวมันวาวจนเกิดเสียง แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ ตามจังหวะเข้าออก

"อือ ลีออน อิง อิง ไม่ไหว อ่าส์ กรี้ด.." ร่างบางเกร็งกระตุกน้ำรักสีใสไหลออกมาเปรอะเปื้อนต้นขาขาว ลีออนหยิบกระดาษทิชชูที่วางอยู่บนโต๊ะดึงกระดาษแผ่นนุ่มจำนวนหนึ่งเช็ดทำความสะอาดให้เด็กสาวอย่างไม่นึกรังเกียจ

เด็กสาวนอนหายใจหอบเหนื่อยไร้สิ่งปกปิดอยู่บนโซฟาอย่างลืมอาย หน้าอกคัพซีทั้งสองข้างกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจเข้าออก สายตาคมเข้มจ้องมองเด็กสาวอย่างใช้ความคิด บทรักที่ผ่านมาเมื่อสักครู่สร้างความเจ็บปวดให้เด็กสาวผู้ไม่เคยมีประสบการณ์ไม่น้อยสังเกตจากเลือดสีแดงจางๆ ที่ติดอยู่กระดาษที่เขาพึ่งเช็ดทำความสะอาดไปเมื่อสักครู่ แต่จะให้เขาหยุดตอนนี้เห็นทีจะไม่ได้เพราะท่อนล่างตอนนี้ปวดหนึบแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้ว เขาต้องการปลดปล่อยและสิ่งเดียวที่จะช่วยเขาได้ตอนนี้คือเด็กสาวที่นอนหอบเหนื่อยอยู่ตรงหน้า

"อิง เฮียขอนะ" ร่างบางตอนนี้ที่ถูกยกขึ้นมานั่งบนตักชายหนุ่ม สะโพกกลมมนเปลือยเปล่ากดทับความเป็นชายที่ตื่นตัวเต็มที่สร้างความเสียวซ่านและทรมานให้ชายหนุ่มในเวลาเดียวกัน ยิ่งเวลาก้นนิ่มๆ ของเด็กสาวเสียดสีไปมาเวลาขยับตัวมังกรตัวเขื่องแทบพ่นน้ำทะลักออกมา

"-/-" ใบหน้าเล็กแดงปลั่งซุกเข้ากับอกกว้างด้วยความอาย แม้จะไม่เอ่ยอนุญาตความเงียบก็ถือเป็นคำตอบที่ดี ชายหนุ่มจึงไม่อดทนรออีกต่อไปมือหนาทั้งสองข้างยกสะโพกกลมมนของเด็กสาวลอยขึ้นและค่อยๆ วางลงที่เดิมอีกครั้งโดยได้รับความร่วมมือจากเด็กสาวเป็นอย่างดี

"ค่อยๆ เด็กดี ค่อยๆ หย่อนสะโพกลง ควบคุมมันเองแล้วหนูจะเจ็บน้อยลง" สรรพนามอ่อนโยนที่เรียกขานเด็กสาวเป็นเหมือนคำหลอกล่อให้เด็กสาวทำตาม ซึ่งมันได้ผลค่อนข้างดีที่อิงดาวทำตามอย่างว่าง่ายแม้จะกลัวจนขาสั่นทั้งสองข้างแต่ก็อิงดาวก็พยายามควบคุมและทำตามสิ่งที่ชายหนุ่มบอก

"อ่าส์ เฮียไม่ไหวแล้ว อย่าขยับ อ่าส์" เสียงกัดฟันดังกรอดเมื่อความเป็นชายเข้าไปได้เพียงส่วนหัวก็รู้สึกคับแน่นแทบจะแตกเพราะอดกลั้นมาตั้งแต่ในรถจนป่านนี้ และตอนนี้ความอดทนของชายหนุ่มก็หมดลงร่างบางถูกวางนอนราบไปกับโซฟาโดยมีชายหนุ่มคร่อมอยู่ด้านบน

"อย่าเกร็งนะคนดี เฮียจะทำเบาๆ" สิ้นเสียงชายหนุ่มมังกรตัวเขื่องถูกดันเข้าช่องทางรักที่คับแคบแม้จะมีน้ำหล่อลื่นที่ถูกผลิตออกมาไม่ขาดสายแต่ก็ไม่สามารถดันเข้าไปได้อยู่ดีเพราะการเบิกทางก่อนหน้าที่น้อยเกินไป

"อะเจ็บ อิงเจ็บ ไม่ไหวเอาออกไป ฮือๆ" ด้วยขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานจึงเป็นเรื่องยากที่จะสอดใส่เข้าไปในตัวเด็กสาว

"อย่าเกร็งเด็กดี ผ่อนคลายให้เฮียเข้าไปในตัวหนู" ปากหยักได้รูปจูบซับน้ำตาที่ไหลออกมาเปรอะเปื้อนใบหน้า จูบซับเลื่อนต่ำลงมาจนถึงพวงแก้ม ปากหนาพรมจูบทั่วใบหน้าและไปหยุดที่ริมฝีปากบางที่เผยอรออยู่

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จูบอันเร่าร้อนที่ชายหนุ่มมอบให้เด็กสาวปลุกเร้าอารมณ์เด็กสาวให้คล้อยตามอีกครั้งจนหลงลืมความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

"อ่ะเจ็บ อิงเจ็บ ลีออนอิงเจ็บ ฮือๆๆ" เสียงร้องด้วยความเจ็บของเด็กสาวเมื่อชายหนุ่มดันความเป็นชายเข้าไปอีกครั้งทำให้ชายหนุ่มทนทำต่อไปไม่ไหวจำต้องถอดความเป็นชายออกจากช่องทางรักที่บัดนี้บวมเปล่งเป็นสีแดง ร่างบางถูกยกขึ้นมานั่งบนตักโดยลีออนสวมกอดจากทางด้านหลัง

"ขอโทษ เฮียขอโทษ ชู่..หยุดร้องนะคนดี" เสียงสะอื้นค่อยๆ หยุดลงเมื่อความเจ็บค่อยๆ หายไป

"ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย เฮียจะไปส่งที่คณะ" ชายหนุ่มวางเด็กสาวลงบนโซฟาเมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ จากนั้นลุกขึ้นเต็มความสูงสาวเท้ายาวเดินตรงดิ่งไปยังประตูอีกฝั่งที่อยู่ด้านหลังห้องที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องน้ำ

"อ่าส์ อิง อ่าส์เร็วเด็กดี อิง อิง อ่าส์ เร็วกว่านี้ อิง อ่าส์" เสียงครางของชายหนุ่มดังเล็ดลอดออกมาด้านนอก อิงดาวที่ได้ยินถึงกับหน้าแดงด้วยความอาย มือหนาทั้งสองข้างที่เคยจับแต่ปืนบัดนี้ไม่เคยคิดว่าต้องมายืนช่วยตัวเองแบบวันนี้รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น

เวลาผ่านไปกว่า 10 นาทีชายหนุ่มเดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเพียงผืนเดียว เม็ดน้ำยังเกาะตามร่างกายบ่งบอกว่าพึ่งผ่านการอาบน้ำมา

"อยากเข้าห้องน้ำไหม" เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินมาหยิบเสื้อผ้าที่อิงดาวเก็บขึ้นจากพื้นและพับเรียบร้อยวางไว้บนโต๊ะ

"ไม่เป็นไรค่ะ" ใบหน้าเล็กหลบสายตาเล็กน้อยเพราะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับสายตาและน้ำเสียงแบบนี้

"รอฉัน 10 นาทีเดี๋ยวจะไปส่งที่คณะ" สรรพนามเรียกที่ห่างเหินถูกกลับมาใช้อีกครั้ง หัวใจดวงน้อยรู้สึกเจ็บแปลกๆ เมื่อได้ยินพานให้น้ำตาคลอเบ้าด้วยความน้อยใจ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"ขออนุญาตครับ รถพร้อมแล้วครับนาย" พายัพเหลือบมองเด็กสาวที่ตอนนี้สีหน้าไม่ค่อยดีนักราวกับคนกำลังเก็บกลั้นความเสียใจไว้ภายใน ดวงตากลมโตมีน้ำใสๆ เอ่อคลอเบ้าอยู่เล็กน้อยแต่บอดี้การ์ดหนุ่มก็พอจะสังเกตเห็น

เมื่อชายหนุ่มจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเสร็จ ร่างสูงเดินผ่านหน้าเด็กสาวไปโดยไม่หันกลับมามอง มีเพียงพายัพที่ดูจะเป็นห่วงเป็นใยซะมากกว่าคนเป็นเจ้านาย

ความน้อยเนื้อต่ำใจที่พยายามเก็บกลั้นไว้ก่อนหน้าตอนนี้เหมือนจะอดกลั้นต่อไปไม่ไหว เรายอมเขาเองจะไปโทษใครอิงดาวคิดได้ดังนั้นก็พานให้น้ำตาไหล

"ทิชชูครับ" พายัพทำได้เพียงแต่ยืนดูเงียบๆ ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้ เวลานี้น้ำตาคือสิ่งที่บรรเทาเจ็บภายในได้ดีที่สุด

"ขอบคุณค่ะ" เด็กสาวรับทิชชูจากพายัพและจัดการตัวเองจนเรียบร้อยเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มเห็นถึงความอ่อนแอในตัวของเธอ

"ไหวไหมครับ" ถ้าประเมินจากสภาพของทั้งสองคนเด็กสาวคนนี้คงไม่รอดพ้นจากเงื้อมมือเจ้านายตนแน่ๆ เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่เด็กสาวคนนี้จะไปนั่งเรียนต่อทั้งวันไหว

"ไหวค่ะ อิงไม่เป็นไร" ตอบกลับพายัพพร้อมกับลุกขึ้นคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กสาวเท้าเดินตรงออกจากห้องทันที

บนรถปกคลุมไปด้วยความเงียบสร้างความอึดอัดให้เด็กสาวไม่น้อย ใช้เวลาเพียง 10 นาทีรถยนต์คันหรูก็เคลื่อนตัวมาจอดที่ตึกหน้าคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี

"ขอบคุณค่ะที่กรุณามาส่ง" เด็กสาวไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าชายหนุ่ม เมื่อรถจอดสนิทก็เปิดประตูและลงจากรถเดินขึ้นตึกเรียนทันที

"นายจะไปไหนต่อครับ"

"กลับไปทำงาน ส่งคนของเราคอยดูแลอิงดาวด้วยอย่าให้ใครมายุ่งกับเธอ" เสียงเรียบสั่งการออกไปเสียงดังแสดงอาการคนหวงของแต่ลีออนก็คือลีออนปากแข็งยิ่งกว่าหินพันปี

"ถ้าแคร์เธอทำไมต้องทำเหมือนไม่ใส่ใจด้วยครับ ดูเธอเสียใจมากนะครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มถามสวนกลับอย่างหมั่นไส้ จะปากหนักอะไรนักหนาแค่พูดจาดีๆ กับคนที่ชอบมันจะทำให้ธุรกิจทั้งหมดล้มละลายหรือยังไงกัน

"กูขอความเห็นมึงตอนไหนพายัพ" มาเฟียหนุ่มด่ากลับเสียงแข็งทั้งที่ในใจตอนนี้ก็ห่วงเด็กสาวแทบบ้าไม่อยากปล่อยเธอไปแบบนั้นด้วยซ้ำ แต่ปากเจ้ากรรมกับพูดออกไปอย่างลืมตัว

"ขอโทษครับนาย"

อิงดาวฝืนนั่งเรียนจนถึงช่วงเย็น อาศัยกินยาแก้ไข้ไป 2 เม็ดจึงทำให้เธอนั่งเรียนได้ทั้งวัน เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนจึงมานั่งรอพี่สาวอยู่โต๊ะม้าหินที่เดิมเพราะอิงฟ้าไลน์มาบอกว่าอีก 10 นาทีจะเดินทางมาถึงตอนนี้ติดเคลียร์งานกับเพื่อนอยู่

"น้องอิงมานั่งทำอะไรคนเดียวที่นี่ครับ" นายรุ่นพี่ปี 3 ดีกรีอดีตเดือนมหาวิทยาลัยที่แอบชอบเด็กสาวเอ่ยถามขึ้น

"อิงรอพี่สาวค่ะ" เด็กสาวตอบกลับแค่นั้นพร้อมกับก้มอ่านหนังสือตรงหน้าที่อ่านค้างอยู่ก่อนหน้า

ทางด้านลีออน

"นายครับ 4 โมงเย็นแล้วนายจะกลับเลยไหมครับ" พายัพเอ่ยถามขึ้นเมื่อเหลือบมองดูนาฬิกาที่ติดอยู่บนฝาผนัง

"กลับ แวะไปรับอิงดาวที่คณะด้วย" ชายหนุ่มวางเอกสารตรงหน้ามือหนาคว้าเสื้อสูทที่วางพาดอยู่พนักพิงเก้าอี้ก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยมีพายัพรีบสาวเท้าเดินตามไปติดๆ

เมื่อรถมาจอดหน้าคณะที่มาส่งเด็กสาว สายตาคมเข้มกวาดสายตามองบริเวณรอบๆ และไปสะดุดที่โต๊ะม้าหินตัวเดิมที่เจอเด็กสาวนั่งคุยกับหนุ่มรุ่นพี่เมื่อคราวก่อน

"น้ำครับน้องอิง" ขวดน้ำส้มคั้นถูกเปิดและส่งไปให้เด็กสาวตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตรจากชายหนุ่มรุ่นพี่

"ขอบคุณค่ะพี่นาย" เมื่อรู้สึกกระหายพอดีเด็กสาวจึงหยิบน้ำส้มขึ้นดื่มจนหมดขวด

"อร่อยมากค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดีครับ" ความสุภาพอ่อนโยนของชายหนุ่มจึงไม่ทำให้เด็กสาวรู้สึกอึดอัดแต่อย่างใด การสนทนาระหว่างหนุ่มสาวจึงกินเวลาไปนานพอสมควร

"ไม่เข้าใจตรงไหนถามพี่ได้นะครับ วิชานี้พี่ได้A" เสียงคุยเจื้อยแจ้วอย่างสนิทสนมของหนุ่มสาวสร้างความไม่พอใจให้มาเฟียหนุ่มที่พบเห็นไม่น้อย ร่างสูงโปร่งเปิดประตูรถโดยไม่รีรอเดินตรงมายังทิศทางที่เด็กสาวนั่งอยู่

"นายครับ ใจเย็นนะครับ" พายัพรีบวิ่งมาเตือนสติคนเป็นนายทันทีเพราะกลัวเจ้านายจะเผลอทำอะไรรุนแรงลงไปเพราะตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนนักศึกษาต่างเดินพลุกพล่าน ถ้าเกิดเจ้านายทำอะไรรุนแรงไปจะส่งผลเสียต่อภาพลักษณ์เจ้าของมหาวิทยาลัยได้

"กูไม่ใช่เด็กที่ต้องให้มึงคอยเตือนว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ" ลีออนชักสีหน้าไม่พอใจใส่พายัพก่อนจะเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นกว่าเดิม

"อิงดาว กลับบ้าน" เอ่ยเรียกเด็กสาวเสียงแข็งและดังจนทั้งสองคนถึงกับสะดุ้ง

"ศาสตราจารย์สวัสดีครับ" ชายหนุ่มอดีตเดือนมหาวิทยาลัยรีบยกมือไหว้ชายหนุ่มทันที

"หนูรอพี่ฟ้าอยู่ค่ะ" ไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทายผู้มาใหม่แต่ตอบกลับไปเสียงแข็งและก้มหน้าให้ความสนใจกับตำราตรงหน้า

"ขึ้นไปรอที่รถ" ลีออนพยายามปรับน้ำเสียงให้ดูอ่อนลงเมื่อรู้ตัวว่ากำลังตะคอกเสียงดังใส่เธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูกลับเองได้ไม่รบกวนคุณหรอกค่ะ" ดวงตากลมโตที่ดูอ่อนไหวเมื่อเช้าบัดนี้ดูแข็งกร้าวขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง มองสบตากับชายหนุ่มพร้อมตอบกลับเสียงแข็ง

"อิงดาวอย่าดื้อ ฉันบอกให้ไปรอที่รถ" ลีออนถอนหายใจเสียงดังเมื่อเด็กสาวไม่ยอมทำตามที่สั่ง

"หนูไม่ได้ดื้อ เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะคุณศาสตราจารย์" คำพูดประชดประชันจากเด็กสาวไม่มีวี่แววว่าจะเกรงกลัวชายหนุ่มแม้แต่น้อยซึ่งต่างจากชายหนุ่มรุ่นพี่ที่นั่งเกร็งไปหมดเพราะไม่เคยเห็นมาเฟียหนุ่มโมโหแบบนี้มาก่อน

"โอ๊ย ปล่อยนะหนูเจ็บ" ร่างบางถูกอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวด้วยฝีมือของมาเฟียหนุ่มท่ามกลางสายตาของเหล่านักศึกษาที่อยู่ในละแวกนั้น ลำพังที่ชายหนุ่มปรากฏตัวในสถานที่แห่งนี้ก็เรียกความสนใจจากนักศึกษาสาวมากพออยู่แล้ว แต่บัดนี้กลับมาฉุดกระชากเด็กสาวในที่โล่งแจ้งแบบนี้ยิ่งเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีก

"อิง อิง" ชายหนุ่มรุ่นพี่ตะโกนเรียกเด็กสาวด้วยความตกใจ

"เธอไม่เป็นไรหรอกครับ ทางที่ดีคุณอย่ายุ่งกับเธอดีกว่าถ้าคุณไม่อยากเดือดร้อน" พายัพพูดจบก็เก็บกระเป๋าและหนังสือของเด็กสาวเดินตามคนเป็นนายกลับไปที่รถ

"ทีหลังอย่าให้เห็นว่าไปอ่อยผู้ชายคนอื่น" เมื่อทั้งสองเข้ามาอยู่ภายในรถเรียบร้อยแล้วลีออนจึงพูดขึ้นเสียงแข็ง

"หนูจะทำอะไรก็เรื่องของหนู หนูจะอ่อยใครแล้วคุณเกี่ยวอะไรด้วย" อิงดาวเถียงกลับเสียงแข็งเมื่อโดนถากถางด้วยคำพูดหยาบคายไม่ให้เกียรติเธอ

"เหอะ เกี่ยวอะไรงั้นเหรอ ให้ทบทวนเรื่องเมื่อเช้าไหม อ้าขาให้ฉันตอนเช้าพอตกเย็นกลับมานั่งอ่อยผู้ชายคนอื่นเนี่ยนะ" ลีออนถามกลับอย่างหัวเสีย กล้าถามเขาที่เป็นผัวว่าเกี่ยวอะไรด้วยงั้นเหรอ

"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามหนูไม่ให้ทำอะไร" ความน้อยเนื้อต่ำใจสั่งให้อิงดาวพูดออกมาแบบนั้น

"อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ ถ้าไม่งั้นไอ้เด็กนั่นจะเดือดร้อน" ตลอดยี่สิบกว่าปีที่ไม่เคยมีแฟนจึงไม่รู้ว่าจะต้องปฏิบัติหรือพูดจายังไง การออกคำสั่งคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับลีออน

"อันธพาล"