ตอนที่ 22 รุกล้ำ
ทันทีที่เด็กสาวก้าวขึ้นนั่งบนรถกลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวทำให้มาเฟียหนุ่มถึงกับเผลอสูดดมเข้าเต็มปอดช่วยให้ร่างกายสดชื่นขึ้นทุกครั้งที่ได้กลิ่น ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ หันมาทิศทางที่เด็กสาวนั่งอยู่เพื่อจะได้สัมผัสกลิ่นได้ชัดเจนขึ้น
"คุณมาได้ยังไงคะ" เมื่อรถเคลื่อนตัวออกมาพ้นบริเวณหน้าบ้าน เด็กสาวจึงหันมาให้ความสนใจกับชายหนุ่มเจ้าของรถที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่
"พายัพขับรถมา" ริมฝีปากหยักตอบกลับทั้งที่ยังไม่ลืมตา
"หนูรู้แล้วค่ะว่าพี่พายัพเป็นคนขับรถมา แต่หนูอยากรู้ว่าคุณมารับหนูทำไม" อิงดาวเริ่มเสียงแข็งขึ้นเมื่อได้ฟังคำตอบที่กวนประสาทของชายหนุ่ม
"วันนี้เลิกเรียนกี่โมง" อิงดาวถึงกลับคิ้วขมวดเมื่อไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่มทั้งสองรอบที่เธอถามออกไป
"พี่พายัพทานข้าวหรือยังคะ นี่แซนด์วิชค่ะอิงทำเองอร่อยมากค่ะ" เด็กสาวไม่ตอบคำถามชายหนุ่มเช่นกัน แต่กลับเปิดกระเป๋าสะพายใบเล็กและหยิบแซนด์วิชออกจากกระเป๋าส่งให้พายัพที่ทำหน้าที่ขับรถในวันนี้
"ขอบคุณครับ" มือหนากำลังจะเอื้อมไปหยิบแซนด์วิชที่อิงดาวส่งมาให้แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อมีมือใครบางคนชิงหยิบตัดหน้าไปก่อนพร้อมกับสายตาคาดโทษส่งผ่านกระจกมองหลัง
"พายัพมันไม่ชอบทานแซนด์วิช ใช่ไหมพายัพ" เสียงราบเรียบเค้นผ่านไรฟันถามลูกน้องกลับอีกครั้งเพื่อช่วยยืนยัน
"ครับ ผมไม่ชอบทานแซนด์วิช" เพื่อความปลอดภัยของชีวิตและร่างกายคำตอบนี้เป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว พายัพได้แต่คิดในใจ
"งั้นพี่พายัพทานนมรองท้องก่อนนะคะ นี่ค่ะ" เด็กสาวยังคงล้วงของกินในกระเป๋าออกมาไม่หยุด ส่งขวดนมที่เปิดฝาพร้อมทานส่งให้พายัพ บอดี้การ์ดหนุ่มจำใจต้องเอื้อมมือไปรับและกระดกดื่มรวดเดียวจนหมดขวดท่ามกลางสายตาเคียดแค้นของเจ้านายที่พร้อมจะกระทืบตนตลอดเวลา
"ขอบคุณครับ" เมื่อรู้สึกได้ว่าชีวิตตัวเองกำลังจะไม่ปลอดภัยจึงกดเลื่อนปิดม่านที่กั้นระหว่างคนขับกับเบาะด้านหลังที่เจ้านายและเด็กสาวนั่งอยู่
"อ้าว พี่พายัพกดปิดม่านทำไมคะ" สร้างความแปลกใจให้เด็กสาวไม่น้อยที่อยู่ๆ บอดี้การ์ดหนุ่มก็ปิดม่านกั้นทั้งๆ ที่ชายหนุ่มยังไม่ได้ออกคำสั่งอะไรเลย
"ขยับเข้ามาจะกลัวอะไรฉันนักหนา นั่งเบียดประตูจนเสื้อผ้ายับหมดแล้วเดี๋ยวคนก็เข้าใจผิดหรอกว่าไปทำอะไรมา" มือหนารั้งเด็กสาวให้ขยับเข้าหาตัว ด้วยแรงผู้ชายที่มีมากกว่าและอิงดาวเองไม่ทันตั้งตัวทำให้ตอนนี้ทั้งสองคนนั่งตัวติดกันจนอิงดาวเกือบจะขึ้นไปนั่งบนตักของชายหนุ่มด้วยซ้ำ
"คุณทำบ้าอะไรของคุณ ถ้าหนูล้มหน้าคะมำไปจะทำยังไง" อิงดาวโวยวายเสียงดังใส่หน้าชายหนุ่มอย่างลืมตัวด้วยความโกรธ
"ฉันไม่ปล่อยให้เธอล้มหรอก นั่งดีๆ" มือหนาถือวิสาสะโอบรอบเอวบางไว้หลวมๆ และสูดดมความหอมจากกลุ่มผมดกดำที่ปล่อยยาวสลวยเต็มแผ่นหลัง
เนื่องด้วยการจราจรที่ติดขัดเพราะเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนต่างเร่งรีบจึงใช้เวลาค่อนข้างนานในการเดินทางไปมหาวิทยาลัย ความจริงมีอีกเส้นทางที่สามารถหลบหลีกการจราจรที่ติดขัดได้แต่พายัพคิดว่าเจ้านายน่าจะไม่ชอบใจนักที่จะใช้เส้นทางนั้นเพราะว่าจะทำให้เจ้านายได้ใช้เวลาอยู่กับเด็กสาวน้อยลง
"คุณกอดหนูแน่นไปแล้วนะ" ตอนนี้อิงดาวขึ้นมานั่งบนตักชายหนุ่มเป็นที่เรียบร้อยหลังจากเผลอหลับไปก่อนหน้าเพราะเมื่อคืนมัวแต่ทำรายงานจนเกือบสว่างได้นอนไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง
"อย่าดิ้น" เสียงห้ามปรามของชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังข่มอารมณ์ตัวเองที่กำลังตื่นตัวอยู่ตอนนี้เพราะกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของเด็กสาวบวกกับเนื้อตัวนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัสช่วยปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนที่หลับใหลของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี
"คุณก็ปล่อยหนูสิคะ" ร่างบางพยายามดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากวงแขนแกร่งของชายหนุ่ม
"ถ้ายังอยากไปเรียนก็อยู่เฉยๆ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับถอนหายใจยาวๆ ราวกับกำลังต่อสู้กับอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่ด้านใน
"อ้ะ" อิงดาวร้องเสียงหลงเมื่อมีบางอย่างแข็งๆ กำลังทิ่มก้นงอนของเธออยู่ตอนนี้
"อ้ะ คุณจะทำอะไรคะ" ต้องร้องเสียงหลงอีกครั้งเมื่อซอกคอขาวโดนรุกล้ำจากชายหนุ่มที่กอดรัดเธออยู่ตอนนี้
"หอม อ่าส์" ชายหนุ่มหลุดครางเสียงดังเมื่อจังหวะที่รถตกหลุมช่วงที่สภาพถนนชำรุดส่งผลให้ก้นนิ่มๆ กดทับมังกรตัวเขื่องที่ผงาดอยู่ภายใต้กางเกงสแลกสีดำ
"อ้ะ คุณจะทำอะไร"
"หอม จ๊วบๆ" ไร้คำตอบจากชายหนุ่มใบหน้าคมเข้มยังคงสูดดมหาความหอมจากซอกคอขาว
"อือ..อือ" มือสากลูบไล้บริเวณต้นขาขาวค่อยๆ ไล่ไปจนถึงสะโพกกลมมน บีบเคล้นสร้างความเสียวซ่านแปลกใหม่ให้เด็กสาวที่อ่อนประสบการณ์
"อ่าส์ อ่าส์" เสียงครางของชายหนุ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโดนสะโพกกลมมนของเด็กสาวบดเบียดมังกรยักษ์ที่ตื่นตัวเต็มที่
แขนแกร่งยกตัวเด็กสาวให้หันหน้าเข้าหาตน กระโปรงนักศึกษาทรงเอถูกระเบียบตอนนี้ร่นขึ้นจนเผยให้เห็นแพนตี้ตัวเล็กสีขาวที่ปกปิดกลีบกุหลาบแทบไม่มิด ปากบางที่เผยอขึ้นด้วยความตกใจบัดนี้ได้ถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากหยักของชายหนุ่ม
"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ หวาน" ชายหนุ่มดูดชิมความหวานจากปากบางอย่างโหยหา
"อือ.." เสียงครางกระเส่าของเด็กสาวที่กำลังโดนล่อลวงจากชายหนุ่มมากประสบการณ์ให้คล้อยตาม
"อือ ลีออน อิง อิง" เสียงพูดไม่ได้ศัพท์ปนกับเสียงครางถูกส่งออกมาเป็นระยะเมื่อมือหนารุกล้ำเข้าไปภายในเสื้อนักศึกษาสีขาวตัวบาง
ฝ่ามือร้อนสัมผัสกับผิวเรียบเนียนบริเวณหน้าท้องแบนราบ ลูบไล้ขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงบริเวณเนินอกที่มีบราเซียตัวเล็กห่อหุ้มอยู่ ฝ่ามือหนาบีบเคล้นสลับกันทั้งสองข้างอย่างหลงใหล
"อือ ลีออน อิง อิง อือ อ่าส์"
"พายัพ เอารถไปจอดทางด้านหลังแล้วไสหัวไปให้หมด" เสียงกร้าวตะโกนสั่งลูกน้องเมื่อเห็นว่าตอนนี้รถเคลื่อนตัวเข้ามาถึงบริเวณภายในมหาวิทยาลัย
ปั้ง! เมื่อรถจอดสนิทตามมาด้วยเสียงปิดประตูบ่งบอกว่าตอนนี้ภายในรถมีเพียงตนและเด็กสาว ชายหนุ่มไม่รอช้าอุ้มร่างบางในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวที่มีโซฟาตัวใหญ่ตั้งอยู่บริเวณกลางห้อง
เสื้อสูทตัวใหญ่ถูกถอดออกตามด้วยเนกไทถูกทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี กระดุมเสื้อ 3 เม็ดบนถูกปลดออกด้วยฝีมือของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว ร่างบางที่นอนตัวสั่นเทา อยู่บนโซฟากำลังรวบรวมสติที่ตอนนี้กระเจิดกระเจิงไปคนละทิศละทาง
"อ่ะ" เข็มขัดนักศึกษาถูกปลดออกด้วยฝีมือของชายหนุ่มอย่างชำนาญ พร้อมกับกระโจนใส่เด็กสาวราวเสือตะครุบเหยื่อชิ้นโปรด
การเล้าโลมอย่างเร่าร้อนส่งผลให้ร่างบางคล้อยตามได้โดยง่าย ด้วยประสบการณ์ที่เหนือกว่าจึงไม่ยากที่เด็กสาวจะให้ความร่วมมือ ชุดนักศึกษาถูกปลดออกเหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีขาวตัวเล็ก หน้าอกขนาดคับซีสร้างความแปลกใจให้ชายหนุ่มไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างอิงดาวจะมีขนาดหน้าอกที่เกินมาตรฐานแบบนี้
"สวย" ราวกับเสียงเพ้อถูกเปล่งออกมาให้เด็กสาวได้ยิน
บทรักได้ดำเนินขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนเด็กสาวจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
"อ่าส์ อิง เธอกำลังทำให้ฉันคลั่ง" เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มเรียกเด็กสาวด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไป
"อ่ะ อย่ากัดอิงเจ็บ" สรรพนามเรียกขานดูสนิทสนมจากปากเด็กสาวสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มได้ไม่น้อยจนเผลอยิ้มออกมา
เรือนร่างบอบบางบัดนี้ไร้สิ่งปกปิดทั้งบนและล่าง รวมทั้งชายหนุ่มก็ไม่ต่างกันเสื้อผ้าทุกชิ้นบัดนี้ได้กองอยู่ที่พื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ลิ้นร้อนไล่เลียสัมผัสบริเวณหน้าท้องแบนราบ ฝ่ามือหนายังคงหยอกเย้าบริเวณเนินอกอวบ บีบเคล้นสลับกับนวดคลึงเบาๆ สร้างความเสียวซ่านให้เด็กสาวได้ไม่น้อย
"อ่าส์ ลีออน อิง อิงเสียว" เสียงครางกระเส่าจากเด็กสาวดังขึ้นไม่ขาดสาย มือเรียวเล็กกำหมอนอิงใบใหญ่เพื่อระบายความเสียว
"สวย สวยมาก" กลีบกุหลาบที่ปิดสนิทสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มอย่างมาก มือหนายกเท้าเล็กทั้งสองข้างชันขึ้นเป็นตัวเอ็มเผยให้เห็นกลีบกุหลาบสีแดงสดที่มีน้ำใสๆ ไหลซึมออกมาไม่ขาดสาย
"จ๊วบ" ลิ้นสากดูดชิมความหวานอย่างไม่นึกรังเกียจ
"อ่ะ อย่าค่ะมันสกปรก" เสียงหวานห้ามปรามพูดขึ้นติดๆ ขัดๆ
"สกปรกตรงไหน ไม่ชอบหรือไง" ลิ้นร้อนไล่เลียสัมผัสไปทั่วทั้งบริเวณกายสาวโดยชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่าทุกสัมผัสของเขาทำให้เด็กสาวสั่นเทาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่ชายหนุ่มเป็นคนมอบให้
"ลีออน เจ็บ" เมื่อนิ้วเรียวยาวถูกสอดแทรกเข้าไปภายในช่องทางรักที่คับแคบอย่างยากลำบาก
"ผ่อนคลายคนดี เฮียจะทำเบาๆ" สรรพนามใช้เรียกที่อ่อนโยนทำให้เด็กสาวหลงลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ
Special episode 3“ทำไมคุณบอกท่านไปแบบนั้นคะ”“แล้วจะให้บอกว่ายังไง บอกว่าเอาเมียอยู่อย่างนั้นเหรอ แอ่นมาอีกหน่อยเราต้องเร่งทำเวลาแล้ว” ใบหน้าเหยเกแดงระเรื่อพยักหงึกตามจังหวะกระแทกกระทั้น สะโพกสอบรัวใส่ไม่ยั้งจนไม่แน่ใจว่าหลังจบศึกรักครั้งนี้อิงดาวต้องไปพบหมอเพื่อตรวจดูว่ากระดูกตรงส่วนไหนของเธอนั้นแตกร้าวหรือหักหรือเปล่า“อ้ะ!..อื้อ..” อิงดาวเกร็งหน้าท้องกำมือแน่นราวกับร่างกายกำลังระเบิด ร้อนรุ่ม วูบวาบที่ท้องน้อยด้านใน เพียงเสี้ยววิต่อมาความต้องการก็ได้พวยพุ่งเลือดลมไหลไปทั่วร่างกาย ขาสองข้างที่ยืนประคองน้ำหนักมาสักระยะตอนนี้อ่อนยวบลงทิ้งตัวพาดกับโต๊ะโดยมีมือหนาประคองอยู่ที่เอวไม่ให้ร่างกายกระแทก“อึก..อ๊า” ฮึดสุดท้ายก่อนที่บทรักจะจบลง สะโพกสอบของมาเฟียหนุ่มเร่งจังหวะแรงและเร็ว เน้นเข้าสุดออกสุด ก่อนที่น้ำรักจะกระจายเต็มบั้นท้ายเนียน“อ่าส์….”หลังจากบทรักจบลงลีออนก็จัดการอุ้มร่างบางที่ตอนนี้หมดแรงพิงกับโต๊ะเข้าไปล้างชำระคราบน้ำรักและอุ้มออกมาจัดการแต่งตัวให้เสร็จสับ“น้องเป็นอะไร” ทันทีที่ทั้งสองมาถึงห้องรับแขกที่มีดารินและลาครอสนั่งรออยู่ก่อนและพายัพและนักรบยืนดูแลอยู่มุมห้อง“ปวดท
Special episode 2“คุณอย่ามาขู่หนูนะ ปล่อยหนู หนูจะลงเอาของไปให้เฮียเมกะ”“จะลองดูก็ได้นะว่าผัวเธอจะกล้าทำจริงไหม ทั้งคืนเธอก็เคยลองมาแล้ว แค่สามเธอคงรับได้สบาย” เสียงเรียบบอกออกไปพร้อมคลายมือออกและปล่อยให้อิงดาวเป็นอิสระอิงดาวลุกจากตักแกร่งยืนชั่งใจอยู่นานว่าเธอจะลงไปดีหรือไม่ ดวงตากลมเหลือบมองใบหน้าคมอีกครั้ง“คนบ้าอำนาจ ชอบสั่ง ๆๆๆ”“ผัวนั่งอยู่นี่ไม่เคยคิดจะซื้ออะไรมาฝาก เห็นคนอื่นดีกว่าผัวตัวเอง หึ..น่าโมโหสิ้นดี” ลีออนกระชากตัวลุกจากเตียงนอนเดินดุ่ม ๆ ไปยังโต๊ะทำงานที่อยู่ด้านนอกติดกับห้องรับแขกด้านล่างครืด..เมกะลุกจากเก้าพร้อมกับภัทรที่ลุกตามหลังจากที่ทานข้าวเสร็จ“คุณเมกะจะกลับแล้วเหรอครับ ไม่รอเอาของกับคุณอิงดาวก่อนเหรอครับ” นักรบถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนเจ้านายนั้นลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ“มึงคิดว่านายหญิงของมึงจะได้กลับลงมาไหม เจ้านายมึงบึ่งตามขึ้นไปขนาดนั้น นี่ถ้ากูไม่ใช่เพื่อนมัน มันยิงกูตายห่าตั้งแต่อิงบอกว่าซื้อของมาฝากกูแล้ว” เมกะพูดจบก็เดินออกไปทันที“เจ้านายก็เป็นเยอะเหมือนกันนะพี่ หวงน้องอิงขนาดนี้ต่อไปจะไม่ต้องตามไปเฝ้ากันถึงมหาลัยเลยเหรอ” นักรบหันไปพูดกับพายัพ“คนไ
Special episode 1ร่างบางนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาหลังจากผ่านบทรักอันเร่าร้อนที่กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง ลำคอระหงที่โผล่พ้นผ้าห่มโชว์รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ จากการเสียดสีของไรหนวดและรอยขบเม้ม“ของขวัญที่ผมเอามาฝาก..ถูกใจนายไหมครับ” พายัพเอ่ยถามคนเป็นนายเมื่อลีออนเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข“กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงนะพายัพที่รวมหัวกันกับพ่อกู” นิ้วเรียวชี้หน้าลูกน้องพร้อมพูดขู่เสียงลอดไรฟัน“ผมไม่ได้ร่วมมือกับใครทั้งนั้นแหละครับ ผมไปทำงานและนายใหญ่ก็ฝากผมดูแลคุณอิงดาวให้ ผมก็แค่ทำตามคำสั่ง” คำปฏิเสธที่ฟังดูไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวคนเป็นนายแม้แต่น้อย“แล้วทำไมมึงเจออิงดาวถึงไม่รีบโทรบอกกู” ลีออนตะโกนถามเสียงดังใบหน้าเริ่มแดงก่ำ“นายสั่งไอ้นักรบไว้ไม่ใช่เหรอครับ ว่าให้โทรหาได้เฉพาะเรื่องงาน แล้วอีกอย่างคุณอิงดาวเธอสั่งห้ามโทรบอกนายด้วยครับ” พายัพยอกย้อนคนเป็นนายกลับเสียงเรียบ“ไอ้พายัพสรุปใครเป็นนายมึง”“ตอนนี้ยังเป็นนายครับ แต่ต่อไปน่าจะเปลี่ยนคนใหม่”“ปากมึงเนี่ยนะไอ้พายัพ กูไล่มึงออกดีไหม” ลีออนสบถออกไปอย่างหัวเสียสาวเท้าเดินไปกระแทกนั่งลงบนโต๊ะ“นายแน่ใจนะค
ตอนที่59 ขอแต่งงานด้วยน้ำรักร่างสูงเดินคอตกกลับเข้าบ้านสีหน้าผิดหวัง บรรยากาศภายในห้องที่เคยมีเด็กสาวอยู่ด้วย ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างยังวางอยู่ที่เดิมรวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ยังติดอยู่หมอนใบใหญ่ที่เธอเคยหนุน1สัปดาห์ผ่านไปก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนเช้าของทุกวันโดยมีพายัพและนักรบสลับหมุนเวียนเอาอาหารและเครื่องดื่มเข้ามาวางไว้ในห้องเพราะลีออนไม่ยอมออกจากห้องไปไหนขังตัวเองอยู่ด้านในตั้งแต่กลับมาจากคฤหาสน์โรเลนโซวันนั้นนักรบวางชามข้าวต้มไว้โต๊ะหน้าโซฟาก่อนจะเปิดประตูห้องนอนเรียกคนเป็นนายให้ออกมาทานข้าว ภายในห้องมืดสนิทไม่มีแสงเล็ดลอดเข้ามาได้เพราะผ้าม่านทุกบานถูกเลื่อนลงปิดสนิทแยกไม่ออกว่ากลางวันหรือกลางคืน มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ยังทำงานอย่างต่อเนื่องเพราะอุณหภูมิที่ตั้งไว้18องศา ภายในห้องเย็นยะเยือกราวห้องเก็บความเย็นอะไรสักอย่าง มือหนายกขึ้นเปิดสวิตช์ไฟเมื่อแสงสว่างเปิดขึ้นนักรบถึงกับตกใจกับสภาพของลีออนที่ตอนนี้มีหนวดเคราขึ้นรกรุงรังใบหน้าทรุดโทรมราวคนไม่ได้นอนมาหลายวันไม่เหลือเค้าโครงหนุ่มหล่อคมเข้มแม้แต่น้อย ร่างหนานั่งพิงกับขอบเตียงในมือกำเสื้อยืดสีขาวแน่
ตอนที่58 เมียหายเมื่อไม่เจอคนที่กำลังตามหาชายหนุ่มก็เดินหัวเสียออกจากบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เป็นครั้งแรกที่ลาครอสได้เห็นลูกชายเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องผู้หญิง เพราะตั้งแต่โตมาลีออนก็มีแต่เรื่องธุรกิจเท่านั้นที่จะทำให้หัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้"โกหกออกไปแบบนั้นมันจะดีเหรอคะ ถ้าเกิดคุณลีออนหาอิงดาวเจอจะไม่โวยวายเอาเหรอคะ" ดารินได้เห็นเวลาที่ชายหนุ่มโมโหถึงกับนึกกลัวขึ้นมาว่าถ้าเกิดลีออนรู้ความจริงว่าคนที่ซ่อนอิงดาวนั้นคือพ่อของเขาอาจจะมีการทะเลาะกันจนเป็นเรื่องใหญ่"มันไม่มีทางหาเจอ ถ้าผมไม่อยากให้เจอใครก็ไม่มีทางหาเจอ คุณวางใจได้""แล้วเมื่อไหร่คุณถึงจะบอกคุณลีออนละคะ""ปล่อยให้มันดิ้นจนแทบขาดใจ เมื่อนั้นแหละที่ผมจะคืนหนูอิงดาวให้มัน ลีออนมันต้องได้รับบทเรียน"ทั้งชีวิตของลีออนมักจะได้อะไรมาง่ายๆ หรืออยากได้อะไรต้องได้โดยลืมนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น จนบางครั้งทำอะไรลงไปแล้วไม่นึกถึงผลที่จะตามมาว่าฝ่ายที่โดนกระทำนั้นจะรู้สึกหรือเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด ครั้งนี้ก็เหมือนกันแม้แต่หัวใจตัวเองยังไม่รู้วิธีจัดการกับมันเลยด้วยซ้ำ ใช้วิธีป่าเถื่อนเพื่อให้ได้มาครอบครองแต่ไม่รู้วิธีที่จะรักษาหัวใจนั้
ตอนที่ 57 เมียหายเช้าวันรุ่งขึ้นอิงดาวแต่งตัวไปเรียนในตอนเช้าด้วยสภาพหน้าตาที่ไม่ค่อยสดใสตาบวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างหนักมาทั้งคืน ร่างบางหันหลังกลับมามองก่อนจะเดินออกจากห้องไปในตอนเช้า กวาดสายตามองรอบๆ บริเวณห้องราวกับต้องการเก็บความทรงจำทุกอย่างภายในห้องนี้ไว้ น้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยก่อนจะหันหลังกลับมาอีกครั้งและสาวเท้าเดินลงไปยังชั้นล่างที่นักรบยืนรออยู่โต๊ะอาหารตัวใหญ่ไร้เงาของชายหนุ่มและลูกน้องคนสนิท มีเพียงข้าวต้มชามโตที่ส่งกลิ่นหอมโชยมาแต่ไกลและนมหนึ่งแก้ววางตรงตำแหน่งที่อิงดาวนั่งประจำทุกเช้า ตั้งแต่เมื่อคืนลีออนก็ไม่กลับเข้าไปภายในห้องอีกเลยมีเพียงแสงไฟเล็ดลอดออกมาใต้ช่องประตูห้องทำงานให้ได้เห็นเมื่ออิงดาวเดินลงไปด้านล่างเพื่อหานมอุ่นๆ ทานรองท้องตอนดึกเพราะตั้งแต่บ่ายก็ยังไม่ได้ทานอะไร"นายออกไปกับพี่พายัพตั้งแต่เช้ามืดแล้วครับ" นักรบที่สังเกตเห็นอิงดาวมองหาอะไรบางอย่างจึงพอเดาได้ว่าน่าจะมองหาเจ้าของบ้านที่ไม่ได้มานั่งทานข้าวในเช้าวันนี้"งั้นเราไปเลยก็ได้ค่ะอิงไม่ค่อยหิว ทานแค่นมกล่องเดียวก็น่าจะพอ" ร่างบางลุกจากเก้าอี้เดินไปยังรถลัมโบร์กินีสีแดงคันหรูที่นักรบใช้ขับไปรั
ตอนที่ 56 สุดท้ายเป็นได้แค่พี่น้อง"น้องอิงโอเคนะครับ" อิงดาวนั่งเก้าอี้ติดขอบหน้าต่างสายตาทอดยาวมองก้อนเมฆสีขาวไหล่บางสั่นไหวเป็นระยะเพราะแรงสะอื้น"อิงไม่เป็นไรค่ะ อิงขออยู่เงียบๆ สักพักนะคะพี่นักรบอย่าทิ้งอิงไปนะ" ดวงตาแดงก่ำแพขนตางอนเปียกชื้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้มบัดนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาไหลเปรอะเปื้อนใบหน้า"พี่จะนั่งอยู่ข้างๆ ตรงนี้ครับ"เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พึ่งใช้ชีวิตในโลกกว้างได้ไม่นาน ประสบการณ์เสียใจผิดหวังย่อมเจอมาบ้าง แต่ประสบการณ์เรื่องความรักยังไม่รู้วิธีรับมือหรือจัดการกับความเสียใจนี้ยังไง นักรบได้แต่นั่งมองด้วยแววตาเป็นห่วง มือสองข้างอยากโอบกอดเพื่อปลอบโยนให้คลายความเสียใจลง แต่ย่อมรู้ดีว่าคงทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเธอคือผู้หญิงของเจ้านายและอนาคตข้างหน้าคงได้มาเป็นนายหญิงของตนเช่นกันเมืองไทยรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ประตูรถถูกเปิดออกทั้งสองข้างเมื่อรถจอดสนิท ร่างบางสาวเท้าลงจากรถเดินตรงดิ่งเข้าห้องทันทีส่วนชายหนุ่มเดินแยกไปอีกห้องซึ่งเป็นห้องทำงานที่อยู่ติดกัน เพราะอยากให้เวลาอิงดาวอยู่คนเดียวสักพักรอให้เธออารมณ์เย็นลงกว
ตอนที่ 55 แค่เด็กใหม่เสียงกรีดร้องดังเล็ดลอดจากห้องฝั่งซ้ายขวาซึ่งเป็นห้องของลีออนและห้องของเมกะ โดยห้องพักของเซนติและเฟมโตอยู่ตรงกลางระหว่างห้องทั้งสอง ส่วนห้องพักด้านล่างสองห้องเป็นของนักรบ พายัพและเจ ถึงแม้วิลล่าหรูแห่งนี้จะถูกออกแบบและตกแต่งมาอย่างดีสามารถเก็บเสียงได้ในระดับหนึ่งแต่ถ้าเป็นเสียงกรีดร้องดังๆ ก็มีเล็ดลอดออกมาให้คนนอกได้ยิน"ทำไมมึงมานอนนี่" เฟมโตที่เดินลงมาจากชั้นบนเอ่ยถามเมกะเมื่อเห็นว่าเพื่อนนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ห้องรับแขก"แล้วมึงละ..ลงมาทำไมไหนบอกกูจะขึ้นไปนอน" เซนติไม่ตอบคำถามเฟมโตแต่ถามกลับเพราะคิดว่าเพื่อนคงตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับตน"ไอ้ห่า! ร้องเสียงดังขนาดนั้นใครมันจะหลับลง" เฟมโตตอบออกไปอย่างหัวเสียกระแทกตัวนอนราบไปกับโซฟาอีกตัวยกเท้าทั้งสองข้างพาดที่พนักพิงด้านข้างเพราะความยาวของโซฟาไม่พอรองรับขนาดตัวที่สูงยาวของเฟมโตและเซนติได้"ตอนแรกกูก็กะว่าไม่น่าเกินชั่วโมงพวกมันน่าจะเงียบ แต่นี่แม่ง! ตีหนึ่งแล้วพวกมันก็ยังไม่หยุด" เฟมโตบ่นอุบอิบขณะที่หลับพักสายตาเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เคลียร์งานเกือบสว่าง วันนี้มีเวลาพักเพื่อนตัวดีสองคนก็เสือกมาเอาเ
ตอนที่ 54 เจ้าที่ก็ช่วยไม่ได้หลังจากลีออนและกลุ่มเพื่อนเจรจาธุรกิจที่รัสเซียเสร็จสิ้น หลังจากนั้นสองชั่วโมงก็บินออกจากรัสเซียทันทีมุ่งหน้าสู่ฝรั่งเศสเมืองแห่งแฟชั่น ใช้เวลาท่องเที่ยวประเทศแถบยุโรปสี่วันเต็มและสถานที่สุดท้ายของทริปครั้งนี้คือหมู่เกาะมัลดีฟส์มัลดีฟส์เดินทางมาถึงมัลดีฟส์ในช่วงสายของวันและมีเวลาอยู่ที่นี่จนถึงช่วงบ่ายของอีกวันก็ต้องเดินทางกลับ ถึงแม้จะใช้เวลาเดินทางจากที่นี่ถึงเมืองไทยไม่นานมากแต่ก็ต้องเผื่อเวลาให้เด็กสาวได้พักผ่อนด้วยเพราะรุ่งเช้าอีกวันอิงดาวและอิงฟ้ามีเรียนตอนเช้าเพราะฉะนั้นจึงไม่อยากกลับถึงเมืองไทยดึกมากนัก"หนูขอไปเล่นน้ำกับพี่ฟ้านะคะ" อิงดาวในชุดกางเกงขาสั้นสีฟ้าและเสื้อยืดสีชมพูถ้ามองผิวเผินชุดที่ใส่อยู่ตอนนี้ก็สามารถลงเล่นน้ำได้เพราะเป็นชุดที่ค่อนข้างกะทัดรัดเหมาะสำหรับเล่นน้ำหรือทำกิจกรรมริมชายหาดสำหรับคนที่ไม่ชอบใส่บิกินี"อือ..ให้นักรบไปเป็นเพื่อน" ลีออนและกลุ่มเพื่อนที่นั่งจิบไวน์อยู่ในวิลล่าหรูเอ่ยอนุญาตเพราะก่อนหน้าที่เขาจะปลีกตัวจากเด็กสาวลงมาข้างล่างก็คุยกับอิงดาวเรียบร้อยแล้วว่า ถ้าจะลงไปเล่นน้ำห้ามแต่งตัวโป๊และเด็กสาวก็รับปากเขาเป็นมั่