การกลับมาของรักครั้งเก่า

"คุณมาร์คัส!" อันนาร้องเสียงหลง พยายามจะถอยหลังหนีแต่ก็ไม่มีที่ให้ไปอีก เพราะข้างหลังคือประตูห้องน้ำที่เธอเพิ่งจะเดินออกมา มาร์คัสดันประตูให้ปิดสนิท แล้วหันมามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

"อย่าเพิ่งตกใจไปสิ" มาร์คัสพูดเสียงนุ่มทุ้ม แล้วค่อยๆ เดินเข้ามาหาเธอช้าๆ "แค่คิดถึง"

อันนาถึงกับเขินจนหน้าแดงไปหมด เธอกำผ้าขนหนูที่นุ่งกระโจมอกไว้แน่น "คุณมาร์คัส...อันนายังไม่ได้แต่งตัวเลยนะคะ"

อันนาแม่รู้ว่าเป็นเพียงลูกแกะในกำมือของหมาป่าที่อยากจะขย้ำเธอ แต่เธอก็ยังทำท่าทำทีต่อรองต่อให้รู้ว่าจะหนีไม่พ้น

มาร์คัสไม่สนใจคำพูดของเธอ เขายื่นมือออกมาแล้วค่อยๆ ลูบผมที่เปียกชื้นของอันนาอย่างแผ่วเบา

"ไม่เป็นไรหรอก สวยดี"

มาร์คัสยังคงใช้มือเกลี่ยไปที่ปอยผมลูบไล้ไปที่ใบหน้าของอันนาเชยคางของเธอให้เงยหน้าขึ้นมามองสบตากับเขา

คำพูดของเขาทำให้อันนารู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งใบหน้า มาร์คัสโน้มตัวลงมาใกล้ แล้วก้มลงจูบที่หน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะไล่ลงมาที่ปลายจมูกและริมฝีปากนุ่มของอันนา

"คุณมาร์คัส...อือ" อันนาร้องครางในลำคอ เมื่อเขาเริ่มจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน เธอไม่ได้ขัดขืน แต่กลับตอบรับสัมผัสของเขาอย่างเต็มใจในตลอดช่วงเวลาสี่เดือนมาร์คัสไม่เคยแสดงออกถึงท่าทีใจร้ายกับเธอเลย

ช่วยกินมันเข้าไปให้ฉันหน่อยสิมาทัชพูดเสียงแหบพร่าแล้วปลดเข็มขัดออกหลังจากนั้นมือหนักก็รูดซิปแล้วควักอะไรบางอย่างออกมา

คุณมาร์คัส....อันนาเรียกมาคัดเสียงแผ่วเบาเพราะรู้สึกเขินอายแต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธที่จะมอบความสุขทางกายให้กลับมาร์คัสเหมือนกับวันแรก

ทั้งสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันในห้องนั้นเนิ่นนาน จนเมื่ออันนาเริ่มรู้สึกหิว มาร์คัสจึงยอมปล่อยเธอให้ไปแต่งตัว และเขาเองก็ไปอาบน้ำเช่นกัน

เมื่อทั้งสองคนแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย มาร์คัสก็พาอันนาขึ้นรถเพื่อไปที่บาร์หรูของเพื่อนเขาตามที่ตั้งใจไว้ บรรยากาศภายในรถดูอบอุ่นและผ่อนคลาย อันนารู้สึกมีความสุขและปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่กับเขา

"คุณมาร์คัสคะ" อันนาเรียกเขาเสียงเบา "คืนนี้เราจะกลับกันกี่โมงคะ"อันนาถามขึ้นเหมือนมีเรื่องราวบางอย่างภายในใจ

"ทำไม...อยากกลับเร็วเหรอ" มาร์คัสถามด้วยน้ำเสียงติดตลก

"เปล่าค่ะ" อันนาส่ายหน้ายิ้มๆ "แค่อยากอยู่กับคุณมาร์คัสให้นานกว่านี้"

เดี๋ยวนี้อันนารู้จักหยอดคำหวานใส่มาร์คัสเพราะเธอหลงรักผู้ชายตรงหน้าอย่างเต็มหัวใจมาร์คัสให้ความอบอุ่นในแบบที่พ่อของเธอไม่เคยให้

ให้ความปลอดภัยและให้ชีวิตแม้ในช่วงแรกจะเริ่มต้นไม่สวยงามแต่หลังจากวันระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมามันแสดงออกให้เห็นถึงความใส่ใจและความอ่อนโยนภายในตัวของมาร์คัส

คำพูดของอันนาทำให้มาร์คัสยิ้มอย่างพอใจ เขาเอื้อมมือไปจับมือของเธอไว้แล้วกุมไว้แน่นมาร์คัสมองเห็นความน่ารักที่อันนามีให้ใน ทุก ๆ วันหัวใจน้ำแข็งของมาร์คัสมันกำลังหลอมละลายจนแทบจะไม่เหลือเป็นกำแพง

"งั้นก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเวลาหรอก...วันนี้เราจะอยู่ด้วยกันทั้งคืน"

เมื่อมาถึงบาร์หรูของเพื่อน มาร์คัสก็พาอันนาเข้าไปในโซนวีไอพีที่มีความเป็นส่วนตัวสูง

อันนาที่ปกติไม่เคยเข้าบาร์ ก็รู้สึกตื่นเต้นและประหลาดใจกับบรรยากาศที่หรูหราและมีชีวิตชีวา มาร์คัสแนะนำเพื่อนๆ ของเขาให้อันนารู้จัก ซึ่งแต่ละคนก็ล้วนเป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่ดูดีมีเสน่ห์

"นี่ อันนา เมียของกูเอง" มาร์คัสแนะนำด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ

"อะไรนะ!"ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันอย่างพร้อมเพรียงเมื่อมาร์คัสแนะนำอันนาว่าคือภรรยาของเขา

"ใครวะเนี่ย สวยชิบหายเลย" อีกคนเสริมหลังจากตกตะลึงที่อยู่ดีๆมาเฟียขาโหดอย่างมาร์คัสประกาศว่ามีภรรยาเพราะการประกาศเช่นนี้แปลว่าชีวิตของผู้หญิงคนนี้จะเปลี่ยนไปตลอดกาลท่ามกลางศัตรูที่จ้องจะเล่นงานมาร์คัสตลอดเวลา

"เออ อันนาเมียกูเอง พวกมึงจะเสียงดังทำไมวะ..!"

"โอ้โห! ไอ้มาร์คัส! สุดท้ายก็ยอมสละโสดนาธานหันมาแซวเพื่อนอย่างมาร์คัส

มาร์คัสแอบหงุดหงิดที่เพื่อน ๆ ต่างพากันถามเขายกใหญ่ ว่าจัดงานแต่งตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นเคยเชิญเพื่อนแต่ละคนไปเลย

ทุกคนก็พูดไม่หยุดแต่พอทุกคนหันมามองหน้าอันนาก็รู้แล้วว่าทำไมมาคัดถึงได้ยอมรับอันนาเป็นภรรยาก็หน้าตาจะซวยสูงขาวสไตล์เหมือนลูกครึ่ง

เพื่อนๆ ของมาร์คัสต่างก็อวยพรให้กับทั้งสองคน อันนารู้สึกเขินอายแต่ก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกว่ามาร์คัสให้เกียรติเธอมาก และไม่เคยปิดบังเรื่องราวความสัมพันธ์ของพวกเขากับใครเลย

คืนนั้นทั้งคืน อันนากับมาร์คัสใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข มาร์คัสไม่ยอมให้ใครมาเข้าใกล้เธอ และคอยดูแลเธออย่างดีตลอดเวลา อันนารู้สึกว่าตัวเองคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้เจอผู้ชายที่รักเธอมากขนาดนี้

เพื่อนๆ ของมาร์คัสพากันแซวไม่หยุด แต่ทุกคนก็ยอมรับในความน่ารักน่าชังของอันนา เธอเป็นผู้หญิงที่ดูสวยหวานและครบเครื่องจริง ๆ ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานนั้นเอง...

เสียงดนตรีในบาร์ก็ค่อยๆ เบาลง และมีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าโซนวีไอพี เธอสวยสง่าราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ดวงตาของเธอหวานซึ้งและมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้า ทุกคนที่เห็นเธอถึงกับตะลึงงันไปชั่วขณะ

มาร์คัสที่กำลังหัวเราะอยู่กับเพื่อนๆ ก็หันไปมองตามสายตาของทุกคน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาค่อยๆ หายไป

เขามองไปหน้าที่คุ้นเคยแม้จะยืนอยู่ห่างไกลแต่มาร์คัสก็จำได้ ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความสุข กลับกลายเป็นความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความตกใจ ความคิดถึง และความเจ็บปวด

ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ แล้วหยุดยืนอยู่ตรงหน้ามาร์คัสด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เธอคือ ลลิสา คนรักเก่าของมาร์คัส ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ไม่เคยเลือนหายไปจากหัวใจของเขาได้เลย

ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มาร์คัสคิดถึงนะโหยหาตลอดเวลาแม้ว่าเธอจะเลือกแต่งงานไปกับผู้ชายคนอื่นเพื่อครอบครัวที่สมบูรณ์แบบและความมั่นคงที่เธออยากได้

"มาร์คัส..." ลลิสาเรียกชื่อเขาเสียงแผ่วเสียงที่แผ่วเบานี้พูดชื่อมาร์คัสด้วยความโหยหาและคิดถึงราวกับรู้จักกันมาเนิ่นนาน

ทุกคนในที่นั้นต่างก็อึ้งไปชั่วขณะ เพราะไม่มีใครคิดว่าลลิสาจะกลับมา หลังจากที่เธอหายไปจากชีวิตของมาร์คัสเกือบสิบปี

อันนาที่ยืนอยู่ข้างมาร์คัสก็ถึงกับหน้าซีดเผือด เธอรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากลในสายตาของมาร์คัสที่มองไปยังลลิสา

สายตาที่เธอไม่เคยได้รับจากมาร์คัสนอกจากความเอ็นดูเมื่อไหร่ที่เขาต้องการจะใช้ร่างกายของเธอถึงจะได้คำพูดที่หวานหยดย้อยทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันบนเตียงแสนเร่าร้อน...