คู่ขาเก่า

ความสงบสุขดูเหมือนจะอยู่ได้ไม่นาน มาร์คัสพาอันนาไปทานอาหารค่ำที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งหลังจากซื้อโทรศัพท์เสร็จ บรรยากาศภายในร้านโรแมนติกและอบอุ่น อันนารู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แต่แล้ว...เสียงเล็กแหลมที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นจากด้านหลัง "มาร์คัส!"

ทั้งสองหันไปมอง คลอเดีย นางแบบสาวชื่อดังในชุดราตรีสุดเซ็กซี่กำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเขาด้วยท่าทีเชิดหยิ่งและมั่นใจ คลอเดียหยุดยืนอยู่ข้างโต๊ะ แล้วกวาดสายตามองอันนาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาดูถูก

"ที่แท้ก็แอบมามีเมียเด็กนี่เองนะมาร์คัส ไม่คิดจะบอกกันบ้างเลยเหรอค่ะ" คลอเดียพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกแดกดัน ก่อนจะหันไปยิ้มเยาะเย้ยอันนา

"เป็นไงบ้างจ๊ะเมียเด็กของมาร์คัส คิดว่าจะจับเสือได้เหรอ"คลอเดียยังใช้คำพูดที่ตัดกำลังใจของอันนาเธอรู้สึกโมโหเพราะว่าตั้งแต่มีอันนามาร์คัสก็ลืมเธอไปเลย

อันนาถึงกับหน้าซีดเผือด เธอไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน และไม่รู้จะตอบโต้อย่างไรดี คลอเดียเป็นนางแบบที่สวยและมีชื่อเสียงมาก

เมื่อเทียบกับเธอที่เป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดาๆ อันนารู้สึกต่ำต้อยขึ้นมาทันที

"คุณมาร์คัสคะ อันนาว่าคุณมาร์คัสคุยกับคุณคลอเดียก่อนดีไหม เดี๋ยวอันไปซื้อของด้านนอกรอ ให้พี่ราเชนไปเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ" อันนาเงยหน้าแววตาแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้แต่เธอพยายามปลีกออกจากสถานการณ์ที่ยากลำบาก

"ไม่ต้องไป!" เสียงทุ้มต่ำถูกพูดออกมาจากลำคอ แล้วตวัดสายตามองไปที่คลอเดียด้วยความเย็นชา

มาร์คัสไม่ชอบให้คู่ขาทำแหกกฎและคลอเดียเธอกำลังจะได้รับบทเรียนที่สาสมที่มาทำให้ผู้หญิงของมาร์คัสต้องเสียความรู้สึก

มาร์คัสที่เห็นท่าทีของคลอเดียก็เริ่มมีสีหน้าเย็นชา เขาไม่ได้หันไปสนใจคลอเดีย แต่กลับเอื้อมมือไปจับมือของอันนาไว้แน่นราวกับจะให้กำลังใจ

"เธอมาทำอะไรที่นี่คลอเดีย" มาร์คัสถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา แววตาแข็งกร้าวราวกับจะแช่แข็งคนที่อยู่ตรงหน้า

คลอเดียที่เคยชินกับการตามใจของมาร์คัสถึงกับตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา

"ก็ฉันคิดถึงคุณนี่คะมาร์คัส ทำไมล่ะคะคุณไม่เรียกคลอเดียมาหาเลยนะ" เธอพยายามทำท่าทีออดอ้อน แต่ก็ไม่เป็นผล

"ฉันไม่มีอะไรต้องคุยกับเธอ ไปซะ" มาร์คัสสั่งเสียงเรียบแต่ทรงอำนาจ

คลอเดียถึงกับอึ้ง เธอไม่เคยถูกมาร์คัสทำแบบนี้มาก่อน ความโกรธแค้นจึงพุ่งขึ้นสูง เธอหันไปมองอันนาด้วยสายตาอาฆาต ก่อนจะตัดสินใจเดินจากไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะทิ้งท้ายคำพูดที่ทำให้อันนาสะท้านไปทั้งตัว

"จำไว้ให้ดีนะเด็กน้อย ผู้ชายอย่างมาร์คัสไม่เคยจริงจังกับใคร เธอเป็นแค่ของเล่นชิ้นใหม่ที่เขาเบื่อเมื่อไหร่ก็เขี่ยทิ้ง"

คำพูดของคลอเดียทำให้หัวใจของอันนาชาวาบ เธอมองมาร์คัสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลและความไม่มั่นใจในตัวเอง

มาร์คัสเองก็รับรู้ถึงความรู้สึกของเธอได้ เขาลุกขึ้นยืนแล้วจูงมือเธอให้เดินออกจากร้านทันที

"ไม่ต้องสนใจคำพูดของเธอหรอกอันนา" มาร์คัสพูดเสียงเรียบขณะที่เดินไปขึ้นรถ

"เธอไม่มีค่าอะไรสำหรับฉันอีกต่อไปแล้ว ก็แค่ของที่ใช้แล้วทิ้ง"มาร์คัสไม่เคยดูถูกผู้หญิงคนไหนคลอเดียคือคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกโกรธได้มากขนาดนี้

คำพูดของมาร์คัสทำให้อันนาเบาใจขึ้นเล็กน้อย แต่ภาพของคลอเดียก็ยังคงติดตาเธออยู่ เธอไม่แน่ใจว่ามาร์คัสจะพูดจริงหรือเปล่า และไม่รู้ว่าอนาคตของเธอจะเป็นอย่างไรเมื่อต้องอยู่กับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเงาของอดีตแบบเขา

คลอเดียไม่ได้เดินจากไปอย่างที่มาร์คัสสั่ง เธอหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างมาร์คัสอย่างถือวิสาสะ แล้วหันมายิ้มเยาะเย้ยอันนาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

"มาร์คัส...คุณไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะ ชอบเล่นกับของเล่นใหม่ๆ เสมอ" คลอเดียพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวน ก่อนจะเอื้อมมือไปโอบแขนมาร์คัสอย่างแนบชิด ราวกับจะแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าอันนา

อันนารู้สึกเหมือนมีใครมาบีบหัวใจ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ แต่ภาพที่เห็นมันช่างบาดตาบาดใจเหลือเกิน มาร์คัสที่เคยอ่อนโยนกับเธอเมื่อครู่ ตอนนี้กลับถูกคลอเดียแนบชิดอย่างไม่เกรงใจ

"เออ คือ ...อันนาขอตัวไปเข้าห้องน้ำได้ไหมคะ"อันนารู้สึกกระหักกระอ่วนอยากจะลุกไปจากตรงนี้

มาร์คัสไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ เขายังคงมีสีหน้าเรียบเฉย แววตาเย็นชาและแข็งกร้าวไม่ได้เปลี่ยนไป เขามองคลอเดียด้วยสายตาที่ว่างเปล่าราวกับมองเศษขยะที่ไร้ค่า

"ปล่อย" มาร์คัสเอ่ยคำสั้นๆ น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่คลอเดียกลับทำหูทวนลม เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้ แล้วกดจูบลงบนแก้มของมาร์คัสอย่างตั้งใจและไร้มารยาท

อันนาถึงกับเบือนหน้าหนี ภาพนั้นมันทำให้เธอเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอก เป็นส่วนเกินในความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคน

มาร์คัสใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ปัดคลอเดียออกจากตัวอย่างแรงจนเธอเสียหลักเกือบจะตกจากเก้าอี้ เขาหันไปมองคลอเดียด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

"อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ" มาร์คัสพูดเสียงเหี้ยม "เธอไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวฉันอีกต่อไปแล้ว"

คลอเดียถึงกับหน้าซีดเผือด เธอไม่เคยถูกมาร์คัสปฏิเสธอย่างรุนแรงขนาดนี้มาก่อน ความโกรธแค้นและความเจ็บใจทำให้เธอแทบจะระเบิดออกมา เธอหันไปมองอันนาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาต

"เพราะยัยนี่ใช่ไหม! เธอเป็นใคร! กล้าดียังไงถึงมาแย่งมาร์คัสไปจากฉัน!" คลอเดียลุกขึ้นยืนแล้วชี้หน้าด่าอันนาด้วยความเดือดดาล

อันนาถึงกับพูดอะไรไม่ออก เธอได้แต่ก้มหน้าลงต่ำ มือของเธอสั่นเทาด้วยความกลัว มาร์คัสเห็นดังนั้นก็รีบลุกขึ้นยืนบังอันนาเอาไว้จากสายตาของคลอเดีย

"ถ้าเธอยังไม่หยุด ฉันจะไม่ไว้ชีวิตเธอคลอเดีย" มาร์คัสเอ่ยคำขู่ที่จริงจัง น้ำเสียงของเขานั้นเย็นยะเยือกจนคลอเดียเองก็เริ่มหวาดกลัว

คลอเดียได้แต่กำมือแน่นด้วยความคับแค้นใจ เธอมองอันนาด้วยสายตาที่อาฆาตแค้นราวกับจะฉีกร่างเธอเป็นชิ้นๆ ก่อนจะยอมเดินจากไปอย่างไม่มีทางเลือก

เมื่อคลอเดียไปแล้ว มาร์คัสก็หันมามองอันนาด้วยสายตาที่อ่อนโยน เขาค่อยๆ เช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธออย่างเบามือ

"ไม่เป็นไรนะอันนา...อย่าไปสนใจคำพูดของเธอ"

แต่คำพูดของมาร์คัสก็ไม่อาจลบภาพและคำพูดที่คลอเดียทิ้งท้ายไว้ในหัวของเธอได้ อันนารู้สึกว่าตัวเองคงไม่มีวันเทียบเท่าคลอเดียได้เลย... และไม่แน่ว่าในอนาคตจะมีคลอเดียอีกกี่คนที่จะเข้ามาในชีวิตของมาร์คัสและทำให้เธอต้องเจ็บปวดแบบนี้อีก

เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ราเชนทร์ ที่ยืนเฝ้าอยู่ห่างๆ ก็รีบพุ่งตัวเข้ามาหาทันที เขาโค้งคำนับมาร์คัสอย่างรวดเร็ว

รอรับคำสั่ง มาร์คัสพยักหน้าให้ราเชนทร์เป็นการบ่งบอกว่าให้จัดการกับคลอเดียขั้นเด็ดขาด โดยไม่ต้องรอให้เขาพูด

"งานทุกตัวที่คลอเดียเป็นพรีเซนเตอร์ สั่งถอดและแบนทุกอย่าง" มาร์คัสออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา "บริษัทไหนที่เคยร่วมงานกับเรา และให้งานกับคลอเดียอีก ถือว่าเป็นศัตรูกับฉัน"

มาร์คัสสั่งลงโทษคลอเดียอย่างรุนแรงจนขณะนั้นคลอเดียยังไม่ได้เดินออกไปจากร้านซะทีเดียว คลอเดียถึงกับหน้าซีดเผือด

เธอไม่เคยคิดว่ามาร์คัสจะกล้าทำกับเธอได้ถึงขนาดนี้ การแบนงานในวงการหมายถึงการฆ่าเธอทั้งเป็น เธอจะไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีชื่อเสียงอีกต่อไป

"มาร์คัส! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!" คลอเดียร้องโวยวายด้วยความตกใจและหวาดกลัว แต่ก็ไม่มีใครสนใจคำพูดของเธอเลย

มาร์คัสไม่แม้แต่จะหันไปมองเธอด้วยซ้ำ เขาจูงมืออันนาออกจากร้านอาหารหรูแห่งนั้นทันที โดยไม่สนใจว่าคลอเดียจะตะโกนด่าทออะไรตามหลังมาก็ตาม

"ไม่ต้องสนใจคำพูดของเธอหรอกอันนา" มาร์คัสบอกอันนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เมื่อพาเธอออกมาจากร้านแล้ว

อันนาไม่ได้พูดอะไร เธอมองมาร์คัสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มีทั้งความกลัวในความเด็ดขาดของเขา และความรู้สึกที่อบอุ่นที่เขายอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ