เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่108จากลา
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-26 21:22:51
บทล่าสุด
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่108จากลา
ใต้แสงจันทร์ที่ถูกบดบังด้วยม่านหมอกแห่งฤดูเหมันต์ อวี่หรงกับเซียหยาก้าวออกจากตำหนักชิงหลาน ร่างของทั้งคู่เดินเคียงกันอย่างเงียบงัน ราวกับยังมีเสียงสะท้อนของคำพูดเมื่อครู่หลงเหลืออยู่ในอากาศเย็นจัด อวี่หรงก้มมองมือของตนที่กำแน่น แล้วพ่นลมหายใจออกช้าๆ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบแต่น้ำเสียงแข็งกร้าว “ข้าจะไปเข้าเฝ้าไทเฮา เรื่องนี้ต้องถึงหูเสด็จแม่”เซียหยาหยุดเดิน พลิกตัวหันกลับมามองเขา เงาของนางทอดขวางทางบนพื้นหินหิมะบางๆ ที่เริ่มโปรยลงมา น้ำเสียงที่เงียบมาตลอดทางบัดนี้เปล่งออกอย่างนุ่มนวลแต่แฝงความหนักแน่น “องค์ชายรอง ข้ามีหลายเรื่องที่ไม่เข้าใจ หากข้าเดาไม่ผิด...เสี่ยวหนี่คือคนที่ฝ่าบาทหลงใหลในรสมือใช่หรือไม่แต่ที่ไม่เข้าใจคือ เหตุใด...เหตุใดกุ้ยเฟยจึงต้องการจัดการกับเสี่ยวหนี่ถึงเพียงนี้”อวี่หรงหันกลับมามองนาง ใบหน้าที่เคยยิ้มระรื่นประจำยามนี้เคร่งขรึมในความมืด ดวงตาทอแสงคล้ายจะลุกไหม้ด้วยความคิดมากมายที่หมุนวนอยู่ในใจ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยช้าๆ “ข้าเองก็สงสัยมานาน แต่วันนี้…ข้ากระจ่างเสียที” เขาเงยหน้าขึ้นมองฟ้ายามค่ำที่พลุหลากสียังระเบิดเสียงแว่วๆ มาแต่ไกล “เสด็จพี่ของข้า หยางล
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่107แพ้
ตำหนักชิงหลาน ยามพลบค่ำ กลิ่นกำยานยังคละคลุ้งในอากาศ แต่บรรยากาศกลับร้อนแรงราวกับไฟเสียงของกุ้ยเฟยชวีหยาดังขึ้นอย่างเดือดดาล“ขังนางไว้แล้ว แล้วเหตุใดนางถึงโผล่ไปยืนอยู่ใต้หอรอฝ่าบาทเช่นนั้นได้ พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน”หรูซินคุกเข่าอยู่อย่างนอบน้อม โค้งศีรษะต่ำ น้ำเสียงสงบเยือกเย็น“กุ้ยเฟยโปรดอภัย ข้าทำตามคำสั่ง จับตัวนางไว้แล้วจริงๆ และกำลังจะมารายงาน..กุ้ยเฟย แต่เหม่ยซูใช้อำนาจพานางออกไปก่อน”ชวีหยากำมือแน่น ดวงตาลุกวาว“เหม่ยซู แค่ผู้ฝึกสอนนางในนั่นกล้าแทรกแซงคำสั่งข้าเชียวหรือ”“หลังจากข้าได้รู้เรื่อง ข้าตามหาเหม่ยซู หวังจะสอบถามที่อยู่เสี่ยวหนี่และจัดการ แต่...นางอยู่กับจ้าวหรานเจียวเสียก่อน นั่นเป็นคนของไทเฮา ข้าเกรงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ หากข้าเข้าไปโดยไม่ได้รับบัญชาจากกุ้ยเฟยก่อน”ชวีหยาเงียบไป ดวงตาเปล่งประกายทั้งโกรธทั้งคิดหนัก รู้ดี...คนของไทเฮา หากคิดจะตัดตอน ต้องย่ำเท้าลงกลางท้องน้ำวนใหญ่พลาดพลั้งอาจจมน้ำตาย นั่นไม่ใช่เรื่องที่นางอยากให้เกิดในตอนนี้ จี้เหวินที่ยืนข้างหลังมานานก็พูดขึ้นลนลาน เสียงติดตะกุกตะกักราวกับพยายามจะเอาตัวรอดจากเรื่องนี้จี้เหวินไม่พร้อมเสี่ยงกับอะไรทั
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่106มีสหายเป็นฮ่องเต้
เสี่ยวหนี่จับราวสะพานแน่น จ้องมองร่างสูงในชุดมังกรที่ยืนอยู่บนนั้น เสี่ยวอี้ที่ยืนเคียงข้าง อ้าปากค้างจนน้ำลายแทบไหล“คุณหนู... นั่น...นั่นไม่ใช่พ่อค้าหลี่...ใช่ไหมเจ้าคะ...เขา...เขา...”เสียงเสี่ยวอี้สั่นพร่า ดวงตาเบิกกว้างเหมือนจะร้องไห้หรือกรีดร้องก็ไม่รู้ เสี่ยวหนี่เอ่ยเสียงแผ่ว“...นั่น...ฮ่องเต้หยางลี่… หยางลี่พ่อค้าหลี หยางลี่ฮ่องเต้”เสี่ยวหนี่ขยับเท้าแทบไม่ออก แต่สติยังพอมี เสี่ยวหนี่กระชับมือเสี่ยวอี้แน่น“ไปเถอะ เราต้องรีบไปแล้ว”ก่อนนั้นคุกเข่าขอร้องเหม่ยซูว่าอยากมาลาใครบางคน ขอเวลาแค่ไม่เกินครึ่งชั่วยาม เหม่ยซูที่มองสถานการณ์นี้ว่าเสี่ยวหน่ควรไปได้แล้วไม่ควรอยู่ที่วังหลวงแม้เพียงเสี้ยววินาทีทั้งกุ้ยเฟยที่ตั้งใจเอาเรื่องกับอาการป่วยของบิดา แต่เมื่อเห็นว่าเสี่ยวหนี่ลงทุนคุกเข่าต่อหน้าเหม่ยซูจึงพยักหน้าอย่างฝืนใจทั้งสองฝ่าฝูงชนที่แน่นขนัดออกมาอย่างยากลำบาก เสียงพลุ เสียงหัวเราะ เสียงกลองยังคงดังก้อง แต่หัวใจของเสี่ยวหนี่กลับเต้นไม่เป็นจังหวะในหัวมีแต่ความคิดซ้ำๆพ่อค้าหลี่คือฮ่องเต้...เขาโกหกข้า...ไม่สิ...เขาแค่...ปิดบัง...ปิดบังเพื่ออะไรกัน รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากข
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่105ท่านอยู่สูงข้าอยู่ต่ำเกินไป
เสียงพิณ ดังแว่วหวานกังวานกลมกล่อม ผสานกับเสียงหัวเราะของผู้คนที่หลั่งไหลกันเข้ามาหน้าหอสูงหน้าประตูวังหลวงที่ตั้งอยู่เบื้องหน้าพระราชวังใหญ่ มีกำแพงล้อมรอบลานโปรยเหรียญทองเหรียญเงินเริ่มคึกคัก ผู้คนต่างแหงนหน้ารอคอยวินาทีที่เหรียญทองเหรียญเงินจะร่วงหล่นลงมาจากเบื้องบน ซึ่งถือเป็นธรรมเนียมอันเป็นมงคลและมอบความโชคดีให้กับปีใหม่ที่จะมาถึงบนสะพานซึ่งทอดผ่านสระบัวใส ขันทีกวงซุนเดินเบียดฝูงชนฝ่าคลื่นผู้คนกลับมาหาหยางลี่ฮ่องเต้ที่ยังยืนนิ่งอยู่ตรงจุดที่ตกลงจะพบกัน“ฝ่าบาท… ใกล้ได้เวลาแล้วพ่ะย่ะค่ะ หากชักช้าไปกว่านี้ ผู้คนจะพากันวิจารณ์ได้…”หยางลี่หลุบตามองกลีบบัวที่ลอยนิ่งบนผิวน้ำ ก่อนจะถอนหายใจบางๆ พลางพยักหน้าอย่างอ่อนล้า“อืม… ไปกันเถอะ…”หยางลี่เอ่ยเรียบๆ แต่ฝีเท้าที่ก้าวออกจากสะพานกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง และผิดหวังจนยากจะอธิบายณ หอสูงหน้าประตูวังที่ยืนตระหง่านตรงหน้า หยางลี่ยืนนิ่งให้ขันทีกวงซุนสวมเสื้อคลุมมังกรสีเหลืองทอง สง่างามราวเทพสวรรค์ แต่แววตากลับหม่นหมองดั่งฟ้าที่ไร้ดวงดาวเมื่อขึ้นไปถึงด้านบนสุดของหอสูงเพื่อโปรยเงิน กุ้ยเฟยชวีหยาซึ่งงดงามดั่งหยกสลักยืนอยู่ริมแท
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่104ลาก่อน
เซียหยาหันหน้าหันหลังตั้งใจวิ่งไปที่ห้องพักของซูเหม่ยแต่สักพักก็หันหลังกลับวิ่งไปที่งานเทศกาล ต้อนรับเหมันต์เพื่อตามหาองค์ชายรองอวี่หรงค่ำคืนแห่งเทศกาลต้อนรับเหมันต์ แสงไฟในวังหลวงสว่างไสวจนแทบไม่ต่างจากยามกลางวัน เสียงหัวเราะ ความชื่นบานจากงานเลี้ยงลอยมาตามลมหนาว แต่ ณ บริเวณสะพานหินอ่อนหน้าประตูวังหลวง กลับมีเงาคนผู้หนึ่ง…ยืนอยู่อย่างสงบหลี่หยางในอาภรณ์สีมังกรดำปักดิ้นทอง ลวดลายบ่งบอกฐานะผู้สูงศักดิ์เหนือแผ่นดิน เงาร่างนั้นยืนเคียงกับแสงตะเกียงมังกร สายตาทอดยาวไปยังถนนที่ทอดผ่านเรือนพักนางในฝึกหัดมือของเขาซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ คล้ายกำไว้แน่นเพื่อระงับความสั่นไหวบางอย่างในใจ“ข้ามาแล้ว...เสี่ยวหนี่ เจ้าจะมาหรือไม่”เสียงแผ่วเบาถูกกลืนไปกับเสียงลมและเสียงหัวเราะจากด้านในวัง หลี่หยางเฝ้าถามกับตนเองนับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่เช้าจนถึงยามนี้ ว่าเสี่ยวหนี่จะพูดอย่างไรเมื่อเห็นเขาในอาภรณ์บ่งบอกฐานะเพียงนี้ เสี่ยวหนี่จะพูดว่าอย่างไร สำหรับเขาแค่เสี่ยวหนี่ยอมฟังสิ่งที่เขาตั้งใจจะพูดก็พอแล้วหนึ่งชั่วยาม...แม้จะมองเพียงใด สายตาจับจ้องไปที่ทางทอดยาวออกจากวังหลวงไม่ละสายตาไปไหน แต่ก็ไม่มีแม้เงาเสี่ย
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่103เทหมดหน้าตัก
ในห้องเครื่องใหญ่ วังหลวงเสียงครึกครื้นเงียบไปแล้วครึ่งหนึ่ง เหลือเพียงเสียงถอนหายใจแรงๆ และฝีเท้าขลุกขลักของนางในแต่ละคนที่ยังสาละวนกับการจัดถาดอาหารสำรับสุดท้าย ชาบูชุดสุดท้ายถูกวางลงบนโต๊ะเบาเตาร้อนระอุน้ำซุปหอมยั่วใจ ส่วนของเสี่ยวหนี่เป็นอันเสร็จเรียบร้อย ผู้คนต่างจับจ้องว่าคืออาหารประเภทไหนกันนะจึงมีน้ำชุปและหมูหั่นบางเฉียบพร้อมกับ เห็ดต่างๆ ผักสด และกุ้ง กับเป่าฮื้อ อ๋องน้อยเทียนเฟยที่เกาะแขนองค์ชายรองอวี่หรงต้อนรับแขกเมืองยักคิ้วให้เสี่ยวหนี่แผล่บๆ เสี่ยวหนี่ปาดเหงื่อออกจากขมับ หน้าแดงซ่านจากไอร้อนและความเหนื่อย เอนตัวพิงโต๊ะอย่างอ่อนแรงพลางหอบเบาๆ แล้วหันไปช่วยนางในข้างๆ ยกถาดเป็ดอบน้ำผึ้งขึ้นใส่รถเข็น รวมทั้งของอื่นๆ ที่ต้องจัดให้ดูน่าทาน“เฮ้อ… ในที่สุดก็เสร็จจนได้…”เซี่ยหยาที่หน้าเลอะแป้งพิซซ่าหัวเราะอย่างเหนื่อยอ่อน ดวงตา อิดโรยไม่ต่างจากเสี่ยวหนี่“ข้าว่า…คืนนี้ข้าฝันถึงไก่ย่างแน่ๆ วันทั้งวันอยู่แต่กับไก่ย่าง” เสี่ยวอี้หัวเราะเบาๆเสียงหัวเราะของเหล่าสหายห้องเครื่องดังขึ้นอย่างอ่อนแรงแต่เต็มไปด้วยความโล่งใจ แต่ละคนช่วยกันทยอยยกอาหารชั้นเลิศขึ้นรถเข็น เตรียมลำเลียงออก
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน12.1K viewsทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา12.4K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง35.0K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย204.5K viewsโชคชะตาวิญญาณนำพารัก
วนิลากลิ่นเลม่อน221.9K viewsเทพเซียนบอลเย้ยยุทธจักร (Nc 18+)
L.sunanta9 viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น402.5K viewsทะลุมิติมาอยู่ในร่างสาวน้อยพร้อมระบบเส็งเคร็งยุค 70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง3.8K views
