Share

ตอนที่168ขอเวลาไตร่ตรอง

last update Last Updated: 2025-08-18 21:53:33

สวนของบ้านโจวบรรยากาศในสวนที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้และเสียงนกร้อง ทำให้ทุกอย่างดูสงบสุขยิ่ง

เว่ยหยงไท่เดินเข้ามาหาเสี่ยวหนี่ที่ยืนอยู่กลางสวน ใบหน้าของเขาจริงจังแต่มีความห่วงใยที่เก็บซ่อนไว้ในใจ

เว่ยหยงไท่เดินมาหยุดข้างๆ เสี่ยวหนี่ ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นเสี่ยวหนี่ที่ยังคงยืนอยู่ในชุดเรียบง่ายดูท่าทางเหมือนว่าจะยังคงเป็นคนเดิมที่เขารู้จักแต่ลึกลงไปในสายตากลับมีความเศร้าและความหม่นหมองซ่อนอยู่

"เสี่ยวหนี่...ข้ามานี่เพื่อพูดเรื่องสมุนไพรชางลู่เจ้าคงไม่ต้องการมันแล้วสินะ"

เสี่ยวหนี่มองดูรากชางลู่ที่เว่ยหยงไท่ถืออยู่ในมือ ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้กับเขา

"พี่เว่ย ข้ายังต้องใช้มันอยู่ วันหน้าข้ายังต้องการมันไว้ใช้ ท่านมอบให้ข้าเถอะ"

"เจ้าคิดจะทำอะไร เจ้าจะจากพวกเราไปอย่างนั้นหรือทั้งๆ ที่ข้านึกว่าตอนนี้เจ้ามีความสุขแล้วแท้ๆ" เว่ยหยงไท่ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

"ข้ากำลังไตร่ตรอง" เสี่ยวหนี่ตอบด้วยเสียงที่ค่อนข้างหนักแน่น

"ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป ข้าขอความสุขให้ตัวเองในขณะที่ยังมีโอกาส ข้าจะทำให้ตัวเองรู้สึกว่า...หากถึงวันที่ต้องจากไป ข้าจะไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือเสียดายอะไรอีก"

เว่ยหยงไท่ชะงักไปครู่หนึ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่169ฮองเฮาคนใหม่

    จ้าวหรานเจียวไม่รีบร้อนตอบ เอนไปข้างหลังแล้วเริ่มพูดต่อ“เจ้ามักจะทำตัวอ่อนแอให้ดูน่าสงสาร แต่นั่นมันแค่…น่าสงสาร ไม่ใช่ความรัก ดูอย่างเสี่ยวหนี่ซิ...นางไม่เคยสร้างปัญหาหรือทำร้ายใคร นางเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ นางไม่เคยทำร้ายตัวเอง นางเพียงแค่มีชีวิตที่ง่ายดายและสดใส ไม่เหมือนเจ้าที่เสมือนขุดหลุมฝังตัวเองให้ลึกลงไปเรื่อยๆ”“ข้าก็แค่ปกป้องความรักที่มีให้ฝ่าบาท ยึดฝ่าบาทไว้เช่นคนรักกัน” หยางชินอวี้หันมามองด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“แน่นอน...แต่ความรักที่เจ้าทำไปนั้นก็เหมือนกับการทำร้ายตัวเอง ข้าไม่แน่ใจว่าฝ่าบาทจะเห็นความดีในตัวเจ้าหรือไม่ ดูสิ...เรื่องที่เจ้าป้ายสีชวีหยากับการใส่ร้ายว่านางเป็นผู้ร้ายมันจะไม่สามารถปิดบังความจริงได้ตลอดไปหรอกนะ”จ้าวหรานเจียวกล่าวด้วยเสียงเบาๆ แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความแหลมคม หยางชินอวี้หรี่ตาลง พูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความกังวล “ท่านน้าหมายความว่า...”“สักวันความจริงจะต้องปรากฏออกมา ถ้าเรื่องนี้ถึงหูฝ่าบาท ฝ่าบาทเองก็จะต้องทำการไต่สวนและลงทัณฑ์เจ้าอย่างแน่นอนและไม่มีข้อยกเว้นใดๆ เพราะที่ตำหนักเย็นนั้นชวีหยายังอยู่ดี” จ้าวหรานเจียวยิ้มอย่างมีเลศนัยหยางชินอ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่168ขอเวลาไตร่ตรอง

    สวนของบ้านโจวบรรยากาศในสวนที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้และเสียงนกร้อง ทำให้ทุกอย่างดูสงบสุขยิ่ง เว่ยหยงไท่เดินเข้ามาหาเสี่ยวหนี่ที่ยืนอยู่กลางสวน ใบหน้าของเขาจริงจังแต่มีความห่วงใยที่เก็บซ่อนไว้ในใจเว่ยหยงไท่เดินมาหยุดข้างๆ เสี่ยวหนี่ ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นเสี่ยวหนี่ที่ยังคงยืนอยู่ในชุดเรียบง่ายดูท่าทางเหมือนว่าจะยังคงเป็นคนเดิมที่เขารู้จักแต่ลึกลงไปในสายตากลับมีความเศร้าและความหม่นหมองซ่อนอยู่"เสี่ยวหนี่...ข้ามานี่เพื่อพูดเรื่องสมุนไพรชางลู่เจ้าคงไม่ต้องการมันแล้วสินะ" เสี่ยวหนี่มองดูรากชางลู่ที่เว่ยหยงไท่ถืออยู่ในมือ ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้กับเขา"พี่เว่ย ข้ายังต้องใช้มันอยู่ วันหน้าข้ายังต้องการมันไว้ใช้ ท่านมอบให้ข้าเถอะ""เจ้าคิดจะทำอะไร เจ้าจะจากพวกเราไปอย่างนั้นหรือทั้งๆ ที่ข้านึกว่าตอนนี้เจ้ามีความสุขแล้วแท้ๆ" เว่ยหยงไท่ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ "ข้ากำลังไตร่ตรอง" เสี่ยวหนี่ตอบด้วยเสียงที่ค่อนข้างหนักแน่น "ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป ข้าขอความสุขให้ตัวเองในขณะที่ยังมีโอกาส ข้าจะทำให้ตัวเองรู้สึกว่า...หากถึงวันที่ต้องจากไป ข้าจะไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือเสียดายอะไรอีก"เว่ยหยงไท่ชะงักไปครู่หนึ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่167เลี้ยงส่ง

    ตงเจี้ยนที่นั่งอยู่ข้างๆ ฮ่องเต้หยางลี่หันไปพูดด้วยเสียงเงียบๆ “ขอให้ทุกคนได้ลิ้มรสฝีมือของซูเหม่ยหัวหน้านางในห้องเครื่องมือดีจากวังหลวง วันนี้ข้ารู้สึกว่าทุกอย่างดูจะสมบูรณ์แบบทีสุดเลย”เว่ยหยงไท่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงขำๆ “แต่อาหารของท่านซูเหม่ยต้องดีอยู่แล้ว ดูท่าทุกคนก็รู้กันดีอยู่แล้ว ข้าเองก็ผิดว่าไม่มีทางผิดหวัง” เขาพูดเสริมแล้วยิ้มให้เสี่ยวอี้ที่ยืนรออยู่ข้างๆซูเหม่ยยิ้มให้ทุกคนอย่างยินดี ก่อนจะเรียกเสี่ยวอี้มาให้บริการอาหารที่เพิ่งเตรียมเสร็จใหม่ๆ พร้อมเสียงพูดต่อไป “เริ่มเลยค่ะ ทานปลาเมนูหลักของเราก่อนนะคะ”เมนูปลาในวันนี้คือ "ปลาทอดขิงกับซอสผลไม้" ปลาตัวใหญ่ที่ทอดกรอบแล้วนำไปราดด้วยซอสขิงเปรี้ยวหวานจากผลไม้สด ทั้งส้มและมะนาวที่มีกลิ่นหอมทำให้รสชาติของปลากลมกล่อมยิ่งขึ้น เสิร์ฟมาพร้อมกับข้าวสวยหอมกรุ่นจากกระบอกข้าวที่เพิ่งหุงใหม่ๆอีกหนึ่งเมนูคาวที่ทุกคนต้องการลิ้มลองคือ "ต้มยำปลาหมึก" ซุปต้มยำรสชาติจัดจ้านเปรี้ยวเผ็ดจากสมุนไพรอย่างตะไคร้ ใบมะกรูด และพริกสด ท่ามกลางปลาหมึกสดๆ ที่ต้มจนสุกอย่างดีอาหารหวานที่มาพร้อมกันนั้นคือ "ขนมถั่วเขียวกวน" ที่ซูเหม่ยและเสี

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่166คนงามเมืองโจว

    ค่ำคืนที่บรรยากาศอบอวลไปด้วยความอบอุ่นและความรู้สึกของการจากลา ที่ห้องจัดเลี้ยงในบ้านโจว ซึ่งถูกตกแต่งอย่างงดงามเพื่อเป็นเกียรติแก่เสี่ยวหนี่ที่กำลังจะเดินทางไปวังหลวง ทุกคนที่มานั่งที่โต๊ะรับประทานอาหารนั้นเต็มไปด้วยความสุขใจและอบอุ่นจากการที่ได้อยู่ร่วมกันในค่ำคืนนี้ท่านโจวนั่งอยู่ตรงกลางโต๊ะ พร้อมกับเว่ยหยงไท่ จงอินเฉา และตงเจี้ยนที่ต่างก็เป็นแขกผู้มีเกียรติในค่ำคืนนี้ เสียงพูดคุยดังขึ้นเรื่อยๆ กับ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเป็นส่วนหนึ่งของค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น“ท่านโจวไม่ไปร่วมงานแต่งตั้งฮองเอาจริงๆ หรือ” หยางลี่เอ่ยปากด้วยความนอบน้อม“คงไม่เพราะสุขภาพข้าน้อยตอนนี้ถึงจะฟื้นตัวมาบ้างแต่ก็เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น”“ข้าเสียดายแย่อยากจะให้ท่านโจวร่วมพิธีแต่งตั้ง” โจวหลิ่วเยว่ยิ้ม“คิดเสียว่าข้าน้อยรับรู้ แล้วก็พอแล้วหากมีโอกาสคงได้เยี่ยมเยือน”ในขณะที่เสียงสนทนาเต็มไปด้วยความสนุกสนานนั้น เสี่ยวหนี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ประตูห้องก็ถูกซูเหม่ยประคองออกมาอย่างนุ่มนวล เสี่ยวหนี่ในวันนี้แตกต่างจากเสี่ยวหนี่คนเดิมที่เคยทำอาหารในครัว สวมอาภรณ์งดงามสีแดงเลือดหมูประดับดิ้นสีทองปัก ลวดลายดอกไม้ที่ละ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่165แค่เจ้าเท่านั้น

    ค่ำคืนที่แสนอบอุ่นในห้องรับแขกของบ้านโจว กลิ่นหอมจากดอกไม้และอาหารที่เพิ่งเสร็จสมบูรณ์ลอยมา เสี่ยวหนี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ภายในห้ององตัวเองหยางลี่ที่เดินเข้ามาเงียบๆ สวมกอดเสี่ยวหนี่จากด้านหลัง ข้อมือแข็งแกร่งรัดรอบเอวของเสี่ยวหนี่อย่างอบอุ่น ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง ทำให้เสี่ยวหนี่รู้สึกผ่อนคลายขึ้น“เจ้าคิดอะไรอยู่...” เสียงทุ้มของหยางลี่เอ่ยคำถามอย่างอ่อนโยนและห่วงใยเสี่ยวหนี่ที่รู้สึกถึงสัมผัสของหยางลี่ ยิ้มบางๆ ก่อนจะตอบกลับ“ข้าคิดเรื่องหยางชินอวี้...” เสียงของเสี่ยวหนี่สั่นเครือเล็กน้อยแต่ก็พยายามปิดบังความรู้สึกในใจเมื่อได้ยินเช่นนั้นหยางลี่ก็ยิ้มขึ้นอย่างรู้ทันก่อนที่จะก้มหน้าลงไปใกล้ๆ ข้างหูของเสี่ยวหนี่กระซิบเสียงเบาที่ทำให้เสี่ยวหนี่สะดุ้งเล็กน้อย“ข้าได้กลิ่นไหน้ำส้มใครแตกน้าาา...” หยางลี่พูดด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า ก่อนจะหัวเราะเบาๆ เหมือนจะทำนองอยากขับไล่ความคิดของเสี่ยวหนี่ออกไปจากหัวเสี่ยวหนี่อายเล็กๆ เมื่อได้ยินคำพูดของหยางลี่แต่ก็นึกขำในใจ หยางลี่ไม่กังวลหรือร้อนรนเรื่องนี้เลยจริงๆ ยังเอามาล้อเล่นใส่อีก แต่เสี่ยวหนี่ก็หัวเราะเบาๆ ออกมาไม่รู้จะตอบอย่างไรหยางล

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่164ความรัก

    บรรยากาศในห้องรับแขกของบ้านโจวเต็มไปด้วยความเงียบสงบหยางลี่จับมือเสี่ยวหนี่เดินเข้าไปในห้อง ท่านโจวหลิวเยว่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้สักยาว เงยหน้าขึ้นมองทั้งสองด้วยสายตาที่ระมัดระวังแต่ก็ไม่อาจปิดซ่อนความสงสัยที่มีในใจได้เสี่ยวหนี่รู้สึกได้ถึงแรงกดดัน ดวงตาก้มลงหลบเล็กน้อยแต่หยางลี่ที่เดินเคียงข้างกลับมั่นคง และไม่ยอมให้รู้สึกกลัว หยางลี่จูงมือเสี่ยวหนี่เข้าไปใกล้ท่านโจวและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประสนามืออย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทอย่ากระนั้นเลย” ท่านโจวห้ามเมื่อเห้นว่าหยางลี่ไม่ควรประสานมือต่อหน้าเขาหยางลี่หันมามองเสี่ยวหนี่และยิ้มอบอุ่นให้ ก่อนที่จะหันกลับมาพูดกับท่านโจว"ท่านโจวข้าหยางลี่ไม่ได้มาในฐานะฮ่องเต้หากแต่มาในฐานะบุรุษคนหนึ่งที่มีใจมั่นคงเท่านั้น”“ฝ่าบาทให้เกียรติเกินไปล้ว” หยางลี่ยิ้มบางๆ “ข้าคิดว่าถึงเวลาที่ข้าจะขอเสี่ยวหนี่กลับไปยังวังหลวงกับข้า" หยางลี่กล่าวหนักแน่นแต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความอบอุ่นที่ใส่ใจเสี่ยวหนี่"ข้าจะให้เกียรติและแต่งตั้งเสี่ยวหนี่ในฐานะฮองเฮาของข้า"ท่านโจวมองไปที่หยางลี่ด้วยสายตาที่ลึกล้ำ ก่อนจะยิ้มเล็กน้อยและขยับตัวนั่งตรง ส่วนเสี่ยวหนี่ก้มหน้านิ่ง"ฝ่าบา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status