15

เสียงฆ้องเบา ๆ ดังขึ้นสามครั้ง ก่อนที่ม่านกำมะหยี่สีแดงขลิบทองในห้องโถงของตำหนักคุนหนิงจะถูกเลิกขึ้นอย่างช้า ๆ แสงแดดยามสายส่องลอดเข้ามาตกต้องกับอาภรณ์สีม่วงทองระยับตา

ไทเฮาฉงฮวา ปรากฏกายอย่างสง่างาม เรือนพระเกศาที่ขาวแซมเพียงเล็กน้อยถูกเกล้าอย่างประณีต ประดับปิ่นหยกชั้นสูง สายตาคมกริบของนางกวาดมองเหล่าสนมและพระสนมชั้นสูง ที่คุกเข่าลงและนั่งเรียงรายอยู่เบื้องหน้า ทันใดนั้น บรรยากาศทั้งตำหนักก็เหมือนถูกตรึงด้วยไอเย็นแห่งอำนาจ

เหล่าสตรีในวังหลังที่มียศต่ำต่างหมอบลงจนหน้าผากแตะพื้น อวิ๋นซินเยว่เองก็ยืนขึ้นเช่นกัน เพียงประสานมือค้อมตัวลงต่ำอย่างนอบน้อม แต่ในใจกลับรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่กำลังกดทับมาบนบ่า ไทเฮาก้าวลงจากบัลลังก์ย่อม ๆ แท่นสูง เสียงรองเท้าปักมุกกระทบพื้นไม้ดังก้องอย่างสง่างามนางทอดพระเนตรมายังอวิ๋นซินเยว่ ริมฝีปากโค้งเพียงน้อย แต่เต็มไปด้วยนัยลึกล้ำ

“ฮองเฮา… อีกเจ็ดวันจะมีงานเลี้ยงชมบุปผา เจ้าคงรู้ดีว่า นี่ไม่ใช่เพียงงานรื่นเริง แต่เป็นงานที่แสดงเกียรติยศและเป็นหน้าตาของวังหลัง” ไทเฮาเหลือบมองไปทางแถวพระสนม โดยเฉพาะ ซูกุ้ยเฟย ที่ยืนอยู่ไม่ไกล สายตาของพระนางวูบวาบราวกับมีไฟที่พร้อมจะโหมกระหน่ำได้ทุกเมื่อ ก่อนจะวกกลับมาที่อวิ๋นซินเยว่อีกครั้ง

“เจ้าจะต้องเป็นผู้จัดการงานนี้ให้สำเร็จ อย่าให้ข้า… หรือใครทั้งวังหลัง ผิดหวังเป็นอันขาด หากเกิดความผิดพลาดใด ๆ ขึ้น ตระกูลอวิ๋นนของเจ้า และอำนาจของเจ้าก็จะสั่นคลอนด้วยเช่นกัน” คำกำชับนั้นเหมือนดาบคมกริบ อวิ๋นซินเยว่กดศีรษะต่ำลงกว่าเดิม รับพระบัญชาโดยไม่อาจปฏิเสธ แต่ในใจกลับรู้ดีว่า นี่มิใช่เพียงงานชมดอกไม้ หากแต่เป็นเวทีประลองเชือดเฉือนของสตรีในวังหลังทั้งปวง

[ติ๊ง! มิชชั่นใหม่มาแล้วขอรับ!

ภารกิจ: พิชิตใจไทเฮาและองค์จักรพรรดิด้วยงานเลี้ยงชมบุปผารางวัลพื้นฐาน (สำเร็จ): ค่าความไว้วางใจจากไทเฮา +10, ค่าความสนิทสนม +2, ค่าความใกล้ชิดจากฝ่าบาท +5บทลงโทษ

หาก(ล้มเหลว): ค่าความสัมพันธ์ระหว่างท่านและฝ่าบาทติดลบเพิ่มอีก 500 แต้ม, ความไว้วางใจจากไทเฮา -10, และจะพลาดชมฉากลับของพระเอกฉากต่อไป!]

“โห เยอะจัด ถ้าทำสำเร็จ แต้มเพิ่มมาเท่าหัวแม่เท้ามด แต่ถ้าพลาดแต้มลดโคตรเยอะ ไม่แฟร์เลย” อวิ๋นซินเยว่บ่นอุบอิบ

[ถ้าอย่างนั้น เสี่ยวหลิงจะเพิ่มรางวัลให้ แต่บทลงโทษในกรณีที่หม่าม๊าทำไม่สำเร็จก็จะยิ่งมากขึ้นนะครับ

ซับมิชชั่น: เพิ่มสถานการณ์สร้างความสัมพันธ์ระหว่างท่านและพระเอก (ฉากที่ท่านและฝ่าบาทจะอยู่ด้วยกันเป็นการส่วนตัวในงานเลี้ยง) หากทำมิชชั่นหลักสำเร็จ จะสามารถทำซับมิชชั่นได้ครับ!]

“ต้องแบบนี้สิ ค่อยน่าสนุกหน่อย” อวิ๋นซินเยว่คลายกังวลลงไปมาก ก่อนที่เสี่ยวหลิงจะหายไป และทุกอย่างกลับมาดำเนินต่ออย่างที่ควรจะเป็น

หลังไทเฮาเสด็จกลับ บรรยากาศในห้องโถงยังคลาคล่ำด้วยเสียงพูดคุยเบา ๆ เหล่าสนมแต่ละคนค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนทันใดนั้น เสียงหัวเราะนุ่มนวลดังขึ้น

“ช่างสมกับเป็นพระชายาเอกจริง ๆ เพคะ… ไม่สิ บัดนี้ต้องเรียกว่า ‘ฮองเฮา’ แล้วสิ”หญิงสาวผู้ก้าวออกมาอย่างสง่างามคือ ซูกุ้ยเฟย ผู้เลื่องชื่อเรื่องความงามที่เปรียบดั่งบุปผาแรกแย้ม แต่แฝงหนามพิษร้ายแรง

[ติ๊ง! ซูกุ้ยเฟย สนมชั้นสูงขั้นกุ้ยเฟย ได้ชื่อว่างดงามมาก เป็นบุตรีคนรองที่เกิดจากภรรยาเอกของเหอหย่งโหว

ภูมิหลัง: ครั้งหนึ่ง ทั้งสองเคยอยู่ในฐานะพระชายาเอกและพระชายารองแห่งองค์ชายสิบสี่ ขัดแย้งและแข่งกันแทบทุกลมหายใจตั้งแต่วันแรกที่ซูเหมยเยว่ก้าวเข้ามาในจวน ซูกุ้ยเฟยถูกนำเข้ามาเพื่อ ‘คานอำนาจ’ ของตระกูลอวิ๋นและฮองเฮาคนเก่า

ปัจจุบัน: เมื่ออวี้เหยียนขึ้นครองบัลลังก์… ความขัดแย้งเดิมก็เพียงเปลี่ยนเวทีจากเรือนหลังเป็นวังหลัง นางคือตัวแทนของฝ่ายที่ต้องการโค่นล้มฮองเฮา!]

อวิ๋นซินเยว่พยักหน้ารับรู้ เช่นนั้นซูกุ้ยเฟยก็คงไม่ชอบนางเท่าไหร่ (ความจริง: นางเกลียดชังฮองเฮาคนเก่าที่แย่งชิงตำแหน่งพระชายาเอกไปจากนางตั้งแต่แรก)

ซูกุ้ยเฟยเดินเข้ามาใกล้ ยกพัดงาช้างปิดปาก ริมฝีปากแดงสดโค้งยิ้มที่แฝงพิษ สายตาของนางเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เพราะนางรู้ข่าวเรื่องความร้าวฉานในตำหนักของฮองเฮา

“งานชมดอกไม้ที่ไทเฮามอบหมายให้พระองค์… หวังว่าจะไม่ทำให้คนทั้งวังหลังผิดหวังนะเพคะ ฮองเฮา! มิเช่นนั้น… จะถูกคนอื่นมองว่าไร้ความสามารถ และไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้เอาได้ง่าย ๆ นะเพคะ!”น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยเย้ยหยัน ทำเอาบรรดาสนมอื่น ๆ ชะงักกึก บ้างแอบก้มหน้าอมยิ้ม บ้างลอบส่งสายตาลุ้นว่า ฮองเฮาจะตอบโต้อย่างไร พวกเขาต้องการเห็นการล่มสลายของฮองเฮาผู้ถือตัวคนนี้!

อวิ๋นซินเยว่มองคู่ปรับเก่าด้วยสายตาเรียบนิ่ง นางไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เพียงยกยิ้มบางคล้ายไม่ใส่ใจ แต่ในห้วงลึกของหัวใจกลับรู้ดี ศึกครั้งนี้ไม่ใช่แค่พิธีชมดอกไม้ หากคือสนามรบที่จะตัดสินว่าใครจะยืนหนึ่งในวังหลังได้อย่างแท้จริง

“ขอบใจกุ้ยเฟยที่อุตส่าห์เป็นห่วงเป็นใยถึงเพียงนี้” อวิ๋นซินเยว่ตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยอำนาจแฝง

“เรารับปากไทเฮาแล้ว ย่อมไม่มีทางทำให้ผิดหวังเป็นอันขาด กุ้ยเฟย… เราขอแนะนำว่าท่านควรเตรียมตัวให้พร้อม เพราะงานชมดอกไม้คราวนี้… อาจจะทำให้ทุกคนได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในวังหลังนี้นะ โดยเฉพาะ ‘พระพักตร์’ ของฝ่าบาท ที่อาจปรากฏในงานเลี้ยงนี้อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน”

......

ภายในตำหนักหรูหราที่ประดับด้วยม่านไหมสีแดงเข้มและกำยานหอมแรงเกินจำเป็น ซูกุ้ยเฟย นั่งเอนกายอยู่บนตั่งหยก มือเรียวไล้พัดงาช้างเบา ๆ ข้างกายรายล้อมด้วยนางกำนัลคนสนิทหลายชีวิต

“งานชมดอกไม้ที่ใกล้เข้ามา… ฮองเฮาจะจัดการได้งดงามเพียงใดกันเชียว? ข้าแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะเห็นความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนาง”เหล่านางกำนัลต่างหัวเราะคล้อยตาม

“กุ้ยเฟยเพคะ… มีข่าวลือว่า ฮองเฮาทำให้ฝ่าบาทไม่พอพระทัยอย่างหนัก จนต้องอยู่แต่ในตำหนักคุนหนิงเพียงลำพังมาสองวันแล้วเพคะ” นางกำนัลคนสนิทกระซิบซูกุ้ยเฟยเพียงเลิกคิ้วพลางยกพัดขึ้นปิดรอยยิ้ม

“เจ็บที่กายไม่เท่าเจ็บที่ใจหรอก… หากฝ่าบาทไม่เหลียวแล ฮองเฮาที่เหลือแต่ชื่อ จะยืนหยัดอยู่ได้นานสักเท่าไร และงานชมดอกไม้ครั้งนี้… ข้าจะทำให้ฮองเฮาไร้ที่ยืนโดยสมบูรณ์!” ในใจนางรู้อยู่แก่ใจศึกวังหลังครั้งนี้มิใช่แค่เรื่องศักดิ์ศรี หากแต่คือโอกาส ‘ตอกฝาโลง’ ของอวิ๋นซินเยว่ เพราะหากงานชมดอกไม้ล้มเหลวเพียงนิดเดียว นั่นย่อมหมายถึงบัลลังก์แห่งอำนาจในวังหลังจะโน้มเอียงมาทางกุ้ยเฟยอย่างนางโดยสมบูรณ์ และนางจะใช้โอกาสนี้… ทำให้ฝ่าบาทที่กำลังสับสนและคลั่งรัก กลับมาสนใจนางอีกครั้ง!

อวิ๋นซินเยว่กลับมาถึงตำหนักคุนหนิงด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด เธอรู้ดีว่ามิชชันครั้งนี้สำคัญกว่าครั้งไหน ๆ เพราะมันเกี่ยวข้องกับไทเฮา ซูกุ้ยเฟย และ ‘ความคลั่งรัก’ ของพระเอกที่ยังไม่มั่นคง

“เสี่ยวหลิง! ฉันต้องทำยังไงดี! ฉันไม่รู้วิธีจัดงานเลี้ยงในวังหลวงเลยนะ! ถ้าพลาด...คะแนนติดลบ 500 และโลกก็จะพังใน 50 วันแน่!”

[ใจเย็น ๆ หม่าม๊า! ภารกิจนี้ไม่ใช่การจัดงานเลี้ยงที่สมบูรณ์แบบที่สุด!

แต่เป็นการจัดงานเลี้ยงที่‘ตรงใจ’ฝ่าบาทที่สุดต่างหาก!]

“ตรงใจ?”

[ใช่ครับ! ฝ่าบาทเกลียดงานเลี้ยง! เกลียดความวุ่นวาย! เกลียดการเป็นจุดสนใจ!

ดังนั้น…กลยุทธ์ของเราคือ: จัดงานเลี้ยงที่ ‘สมบูรณ์แบบในความเรียบง่าย และเป็นงานที่ผู้จัดงานไม่สนใจผู้เข้าร่วมงาน’เลย!]

“หมายความว่า…ฉันต้องไม่สนใจใครเลยในงานเลี้ยง!?”

[ถูกต้องครับ! ฮองเฮาต้องทำตัวเป็น‘ผู้จัดงานที่ไม่สนใจแขก’ เพราะฮองเฮาต้องยุ่งอยู่กับการเตรียมซับมิชชั่นให้ฝ่าบาทเพียงผู้เดียว!

นี่คือวิธีเดียวที่จะทำลายแผนการของซูกุ้ยเฟยและไทเฮา!]

“และซับมิชชั่นนั้นคืออะไร!?” อวิ๋นซินเยว่ถามอย่างตื่นเต้น

[ซับมิชชั่น: โต๊ะอาหารสำหรับสองที่นั่ง!

ในส่วนที่ซ่อนเร้นที่สุดของสวนบุปผา!

หม่าม๊าต้องทำให้ฝ่าบาทเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับท่านอย่างเต็มใจให้ได้!

นี่คือการทำลายพันธนาการรักแบบคลั่งไคล้ด้วยการสร้างความใกล้ชิดที่อ่อนโยนแทน!

และเพื่อความตื่นเต้นสูงสุด…หม่าม๊าต้องทำอาหารพิเศษที่ฝ่าบาทไม่เคยได้ลิ้มรสมาก่อน!]