เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
บทล่าสุด
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 917
ดีที่กู้มั่วหลีแค่ยืนอยู่ที่ดาดฟ้าเรือ หันหน้าไปทางสายน้ำ แทบไม่ชายตามองดูเขาแม้แต่น้อยฉู่เทียนหัวแอบคิดในใจ ป้ายประกาศิตนั้นเป็นสิ่งของที่อดีตฮ่องเต้ทรงประทานให้แก่เขาถ้าเจี่ยนอันอันสามารถงมขึ้นมาได้จริง เขาก็ย่อมต้องดูแลเอง ไม่มอบให้ผู้อื่นโดยเด็ดขาดแต่ฉู่เทียนหัวไม่รู้ว่า เจี่ยนอันอันก็มีความคิดเช่นเดียวกับเขานางดูออกนานแล้วว่า วรยุทธ์ของฉู่เทียนหัวเทียบกับฉู่จวินสิงแล้ว ต่างกันราวฟ้ากับดินหากนางต้องการจะได้ป้ายประกาศิตสวรรค์ ก็แค่ให้ฉู่จวินสิงมารับมือก็เพียงพออีกทั้งปัจจุบันฉู่เทียนหัวเป็นรัชทายาทที่ถูกถอดถอนแล้ว ไม่มีอำนาจทางทหารอีกหากมอบป้ายประกาศิตให้เขาไป ไม่แน่เขาอาจรวบรวมไพร่พลในแคว้นหนิงชวนได้อย่างรวดเร็ว แล้วกลับไปก่อกบฏที่เมืองจิงโจวถึงตอนนั้นเมื่อใด ประโยชน์ของป้ายประกาศิตสวรรค์ก็จะลดน้อยลงไปมากอย่าว่าแต่โค่นล้มราชวงศ์ของฉู่ชางเหยียนเลย แม้แต่เจ้าตัวฉู่เทียนหัวเอง ก็อาจถูกจับไปจองจำอีกครั้งก็เป็นได้เจี่ยนอันอันไม่ต้องการให้ฉู่เทียนหัวทำเรื่องโง่ๆ เช่นนี้นางกับฉู่จวินสิงจึงวางแผนไว้แต่แรก ว่าจะต้องเอาป้ายประกาศิตนี้มาให้จงได้มีแต่อยู่ในมือพวกเขาเท่า
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 916
เพียงแต่การเปลี่ยนแปลงเร็วกว่าแผนที่วางไว้ ในเมื่อเจี่ยนอันอันมาถึง เขาก็ควรต้องต้อนรับให้ดี“เจี่ยนอันอัน ข้าเคยบอกแล้วว่า เรื่องป้ายประกาศิตจะนำไปมอบให้แก่เจ้าเอง เหตุใดยังมาถึงที่นี่อีก”กู้มั่วหลีเสแสร้งทำเป็นไม่รู้ความ ริมฝีปากเหยียดขึ้นเล็กน้อยพองามเจี่ยนอันอันทำตาขวางใส่เขา “ข้ากลัวเจ้าจะฆ่ารัชทายาทเสียก่อน แล้วฮุบเอาป้ายประกาศิตไปเสียเอง”กู้มั่วหลีหาได้โกรธเคืองคำพูดของนางไม่ กลับมองว่าการยอกย้อนของเจี่ยนอันอัน เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งมากกว่าแต่ในเมื่อเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงออกจากเมืองอินเป่ยมาได้ เกรงว่าทหารเฝ้าเมืองเหล่านั้น อาจถูกพิษของเขาจนเสียชีวิตไปหมดแล้วกู้มั่วหลีหารู้ไม่ว่า เจี่ยนอันอันได้รักษาทหารเหล่านั้นจนหายดีแล้วต่างหากอีกทั้งได้รับความเคารพจากเหล่าทหาร ที่นางกับฉู่จวินสิงออกมาได้ ก็เพราะเหล่าทหารต่างยินยอมพร้อมใจที่จะเปิดประตูเมืองให้แก่พวกเขาฉู่จวินสิงมิได้สนใจกู้มั่วหลี กลับกล่าวต่อฉู่เทียนหัว “รัชทายาท ป้ายประกาศิตของท่านทิ้งไปในแม่น้ำสายนี้ใช่หรือไม่?”มองดูสายน้ำที่ไหลเชี่ยว ฉู่เทียนหัวพยักหน้า “ถูกต้อง ก็คือแม่น้ำสายนี้”ฉู่จวินสิงมองไปยังสายน
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 915
พวกเขางมหากล่องไม้ไม่เจอก็จริง แต่พวกเขาก็ลงน้ำไปแล้ว ทั้งยังดำน้ำอยู่นานปานนั้นยามนี้แม่น้ำเชี่ยวกรากปานนี้ พวกเขาต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อลงไปงมกล่องมาให้กู้มั่วหลีเชียวนะถึงไม่มีความชอบก็มีความเหนื่อยยากมาพูดว่าคืนเงินก็ให้คืนเงินได้อย่างไร แบบนี้มีเหตุผลงั้นรึเว่ยติงอดพูดขึ้นไม่ได้ “ข้าว่านะคุณชายท่านนี้ พวกเราเสี่ยงอันตรายถึงแก่ชีวิตเพื่อลงไปงมกล่องให้ท่านเชียวนะ”“ท่านจะมาทำไร้เหตุผลเช่นนี้ไม่ได้”เว่ยเจี่ยก็กล่าวสมทบมาว่า “น้องรองข้าพูดถูก พวกเราตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ให้เงินก่อนค่อยงมกล่องไม้ขึ้นมา”“ถึงงมขึ้นมาไม่ได้ ท่านก็ไม่สามารถทวงเงินที่ให้พวกข้ามาแล้วกลับคืนไปอยู่ดี”กู้มั่วหลีเห็นสองคนนี้ทำท่าจะไม่ยอมคืนเงิน เขาแค่นหัวเราะ ชักกระบี่อ่อนตรงหว่างเอวออกมา“พวกเจ้าเลือกเอาระหว่างลงน้ำไปงมกล่องไม้มาให้ข้า หรือจะตายอยู่ตรงหน้าข้า”เว่ยติงและเว่ยเจี่ยเห็นว่าในมือกู้มั่วหลีมีอาวุธ คนทั้งสองตกใจจนหนังศีรษะชาวาบพวกเขาไม่คิดจะเอาชีวิตน้อยๆ ของตนเองมาทิ้งไว้ที่นี่เพียงเพราะเงินห้าสิบตำลึงนี้หรอกนะคนทั้งสองรีบล้วงเงินออกมาจากชุดชั้นนอกแล้วคืนให้กู้มั่วหลี“พวกข้าไม่รับเง
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 914
หลังจากคนทั้งสามขึ้นรถม้าเรียบร้อยก็มุ่งหน้าตรงไปทางเมืองอินเป่ยราชาวานรเห็นรถม้าจากไปไกลแล้วค่อยพาพวกพ้องย้อนกลับมาพวกมันลากพวกลิงที่ถูกพิษกลับไปยังเขตแดนของตนเองครึ่งชั่วยามผ่านไป ในที่สุดพวกลิงที่ถูกพิษเหล่านั้นก็สามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติพวกมันรีบกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ทันที ไม่กล้าลงมาอีกรถม้าวิ่งไปถึงหอประตูเมืองอินเป่ย แต่กลับไม่ได้หยุดลงยามนี้พวกเขาจำต้องเร่งเดินทางไปให้ถึงแคว้นหนิงชวนก่อนที่กู้มั่วหลีจะได้ป้ายประกาศิตสวรรค์ไป……กู้มั่วหลีมาถึงเขตแดนแคว้นหนิงชวนแล้ว ประตูใหญ่เมืองติ้งอันเปิดกว้าง ผู้สัญจรไปมาสามารถเข้าออกได้อย่างอิสระแม้เขาจะไม่ใช่แคว้นหนิงชวน แต่เขาก็ไม่ถูกทหารที่เฝ้าประตูเมืองติ้งอันขัดขวางเขาควบม้าเดินอาดๆ เข้าไปในเมืองติ้งอันกู้มั่วหลีเคยมาเมืองติ้งอัน เขาคุ้นเคยกับสิ่งต่างๆ ในสถานที่แห่งนี้ยิ่งนักสิ่งก่อสร้างของที่นี่ผ่านมาหลายปีแล้วก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงอ้างอิงจากคำพูดของฉู่เทียนหัว กู้มั่วหลีเร่งม้าที่ควบอยู่ใต้ร่าง มุ่งหน้าไปยังแม่น้ำใหญ่ของเมืองติ้งอันสายนั้นเดินทางมาได้ครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็มาถึงริมแม่น้ำที่นี่ทิวทัศน์งดงาม ลำน
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 913
ฉู่จวินสิงกำลังบังคับรถม้าเร่งรุดเดินทาง ทันใดนั้นก็มีลิงหลายตัวกระโดดลงมาจากเหนือศีรษะพวกมันโจมตีคนบนรถม้าเหมือนได้พบศัตรูที่สังหารบิดาก็ไม่ปานฉู่จวินสิงรีบหยุดรถม้า ชักกระบี่เฝินเทียนออกมาแทงไปยังลิงที่จู่โจมเข้ามาหาฉู่เทียนหัวก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวแล้วเช่นกันจึงรีบแหวกผ้าม่านออก แต่ไม่คิดเลยว่ากรงเล็บข้างหนึ่งจะฉกเข้ามาหาใบหน้าของเขาฉู่เทียนหัวรีบถอยหลังไปจึงหลบการโจมตีของกรงเล็บลิงได้อย่างหวุดหวิด“เกิดอะไรขึ้น?” ฉู่เทียนหัวลอบคิดในใจเสียงเอะอะข้างนอกทำให้เจี่ยนอันอันตื่นขึ้นมาเจี่ยนอันอันเข้าใจว่าคนชุดดำมาลอบสังหารอีกแล้ว ดวงตาพลันลืมขึ้นในบบัดดลแต่นางกลับไม่เห็นคนชุดดำอันใดทั้งสิ้น แต่เห็นว่าผ้าม่านรถม้าถูกกรงเล็บลิงกรีดขาดลิงสองตัวเข้ามาข้างในผ่านทางหน้าต่าง โจมตีเข้าหาคนสองคนที่อยู่ในรถม้าแม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เจี่ยนอันอันก็ยังสามารถหลบการโจมตีของลิงได้อย่างคล่องแคล่วกริชเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือนาง แทงเข้าไปที่ร่างลิงอย่างรวดเร็วกริชกรีดหนังท้องลิง เลือดสดๆ พุ่งออกมาในชั่วพริบตาลิงตัวนั้นยังไม่ทันได้ดิ้นรนก็ล้มลงในรถม้าหมดลมหายใจไปเสียแล้
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 912
เพื่อไม่ให้หน้าเป็นแผลเป็น เขารีบหยิบขวดกระเบื้องเคลือบใบหนึ่งออกมาจากในอกเสื้อ เทผงออกมาเล็กน้อยแล้วถูทาใบหน้าความแสบชำแรกหัวใจถาโถมเข้ามาระลอกหนึ่ง กู้มั่วหลีกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดนั้น“พวกลิงป่าที่สมควรตายพวกนี้ ถึงกับกล้าทำหน้าข้าเป็นแผล”กู้มั่วหลีกัดฟันกรอดด้วยความโมโหถ้าไม่ใช่เพราะยาพิษที่เขาพกมาด้วยมีไม่มาก เขาคงวางยาพิษสังหารลิงพวกนี้ไปแต่แรกแล้ว ไม่เหลือไว้แม้แต่ตัวเดียวหลังจากขี่ม้าไปได้สักระยะ ในที่สุดกู้มั่วหลีก็ทนความง่วงไม่ไหวเขาหยุดม้าลงตรงพื้นที่ว่างบริเวณหนึ่ง ที่นี่รอบด้านไม่มีต้นไม้ใหญ่ มีเพียงก้อนหินแปลกประหลาดกองเดียวเขาพิงก้อนหินหลับตาพักผ่อนท้องฟ้าเพิ่งสว่าง กู้มั่วหลีก็รู้สึกตัวตื่นเขารีบขึ้นม้าแล้วเร่งเดินทางต่อในไม่ช้า เขาก็มาถึงชายแดนเมืองอินเป่ย สามารถมองเห็นกำแพงสูงสิบกว่าชั้นได้จากไกลๆถ้ายังไม่ได้ป้ายประกาศิตสวรรค์ เขาไม่มีทางกลับไปที่เมืองอินเป่ยในเมื่อเขาพูดไว้แล้วว่าจะนำป้ายประกาศิตสวรรค์มามอบเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับเจี่ยนอันอันเขาก็จะต้องทำให้ได้อย่างที่พูดกู้มั่วหลีสะบัดแส้กระตุ้นม้า มุ่งหน้าไปทางแคว้นหนิงชวน……เวลานั้
บางทีคุณอาจจะชอบ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.0K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย421.7K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.8K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.5K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่120.4K viewsเกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ
Madam Hangover2.6K viewsคู่หมั้นอย่าหมายหวนคืน
moonlight -mini116 viewsสามีของข้าคือคุณชายผี....บรื้อ
Lovedee499 views
