แชร์

บทที่ 934

ผู้เขียน: ซินต้งหรูสุ่ย
ไม่นานนางก็ต้มยาเสร็จ พร้อมเทยาเม็ดที่อยู่ในนั้นออกมา

นางถือยาเม็ดนั้น พร้อมให้พ่อบ้านนำทางไปยังที่พักของแม่ครัวสาม

เนื่องจากก่อนหน้านี้นางได้ทายาให้แม่ครัวสามแล้ว และเมื่อออกจากห้องไป ได้จงใจเปิดแง้มประตูห้องเอาไว้

จุดประสงค์เพื่อให้กลิ่นเหม็นในห้องจางหายไป

เมื่อพ่อบ้านรู้ถึงจุดประสงค์ของเจี่ยนอันอันเช่นนี้ จึงปล่อยให้ประตูห้องเปิดไว้ต่อไป

และบัดนี้กลิ่นในห้องก็จางหายไปมากแล้ว

แม้แต่ตัวแม่ครัวสามเอง ก็ไม่มีกลิ่นเหม็นกระจายออกมาอีก

เจี่ยนอันอันเข้าไปในห้อง พลางบีบปากแม่ครัวสามเบาๆ แล้วใส่ยาเม็ดถอนพิษเข้าไปในปากนาง

เพียงไม่นานนัก แม่ครัวสามก็ค่อยมีสติกลับคืนมา

นางลืมตาขึ้น จึงเห็นเจี่ยนอันอันยืนอยู่เบื้องหน้า

“เจ้าเป็นใคร?” แม่ครัวสามถามเสียงแหบแห้ง

นางคิดจะลุกขึ้นนั่ง แต่กลับถูกเจี่ยนอันอันกดตัวลงไป

“อย่าเพิ่งขยับ ยายังไม่ได้ออกฤทธิ์เต็มที่ ท่านยังต้องนอนต่อไป”

เจี่ยนอันอันกล่าวเสียงเบา พร้อมทั้งคลุมผ้าให้แก่แม่ครัวสาม

พ่อบ้านได้ยินเสียงสนทนาของพวกนาง จึงรีบเดินเข้ามา

เขาเห็นแม่ครัวสามฟื้นมา จึงได้ถามเสียงเข้ม “แม่ครัวสาม ปกตินายท่านดีต่อเจ้านัก เหตุใดจึงวางยาพิษเพื่อจะป
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 945

    เจี่ยนอันอันเอ่ยพร้อมยิ้มตาหยี “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าไม่ไปกับพวกท่านดีกว่า”“เดี๋ยวข้าจะวาดแผนที่ให้พวกท่าน พวกท่านเดินทางตามเส้นทางบนแผนที่ก็จะหาสถานที่ขายถังหูลู่พบในไม่ช้า”เจี่ยนอันอันหันไปมองอวี๋ว่านและซ่างชิวทั้งสองช่วยส่งผักให้พวกนางมาหลายวันแล้ว นางยังไม่ได้จ่ายค่าแรงให้พวกเขาเลยนางหยิบเงินจากในห้วงมิติออกมาให้อวี๋ว่านและซ่างชิว“นี่คือค่าแรงที่พวกท่านช่วยส่งผักในช่วงหลายวันที่ผ่านมา พวกท่านรับไว้เถอะ”อวี๋ว่านและซ่างชิวรับเงินมาแล้วพร่ำกล่าวขอบคุณด้วยความดีใจคนทั้งสองไปจากเรือนสกุลฉู่ กลับไปพักผ่อนที่บ้านตนเองผักที่ปลูกไว้ในแปลงเกษตรสุกงอมหมดแล้ว พวกเขาคิดว่าอีกสักพักค่อยไปเก็บก็ยังไม่สายยามนี้ชาวบ้านในหมู่บ้านชิงสุ่ยล้วนปลูกผักกันได้ทุกบ้านอวี๋ว่านและซ่างชิวจึงไม่กลัวว่าผักในสวนบ้านตัวเองจะถูกใครขโมยไปอย่างไรเสีย ผักที่ทุกคนปลูกไว้ส่วนใหญ่ล้วนนำมาส่งที่เรือนสกุลฉู่พวกเขาก็ได้รับเงินค่าผักส่วนหนึ่งมาด้วยเช่นกันหลายวันมานี้ชาวบ้านขยันขันแข็งยิ่ง พวกเขาเห็นว่าชีวิตดีขึ้นทุกวันพวกเขาจึงรู้สึกขอบคุณครอบครัวฉู่จวินสิง คิดว่าหากวันหน้าหากคนสกุลฉู่ต้องการความ

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 944

    พวกเขาเพียงจดจ่อกับการฝึกฝนวรยุทธ์ วันหน้าย่อมมีโอกาสที่จะได้ใช้งานพวกตนรอจนถึงยามนั้น พวกเขาก็จะแสดงพลังของพวกตนออกมาอย่างเต็มที่ระหว่างที่ทุกคนกินข้าวอยู่ อวี๋ว่านและซ่างชิวก็กลับมาจากไปส่งผักคนทั้งสองเห็นว่าเจี่ยนอันอันก็อยู่ด้วยจึงมองฮูหยินใหญ่แวบหนึ่งฮูหยินใหญ่พยักหน้ายิ้มๆ “วันนี้ในเมื่ออันอันก็อยู่ด้วย เงินพวกนี้ก็มอบให้อันอันเสียเถอะ”อวี๋ว่านและซ่างชิวนำเงินที่ได้จากการส่งผักยื่นมาให้ถึงตรงหน้าเจี่ยนอันอัน“แม่นางเจี่ยน นี่คือเงินค่าผักที่ภัตตาคารตงเยว่จ่ายมา”เดิมทีเจี่ยนอันอันไม่อยากรับ คิดจะให้ฮูหยินใหญ่รับเงินนี้ไว้แต่ฮูหยินใหญ่ยังคงปฏิเสธว่า “ช่วงที่ผ่านมา ถ้าไม่ได้อันอันช่วยให้พวกเราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาได้ เกรงว่าป่านนี้พวกเราคงหิวตายที่หมู่บ้านชิงสุ่ยไปแล้ว”“เงินนี้ควรยกให้เจ้า เจ้าอย่าปฏิเสธอีกเลย”เจี่ยนอันอันได้ยินวาจานั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกนางรับเงินมาแล้วก็ไม่ได้เก็บไว้ในมิติ แต่จัดสรรแบ่งปันเงินให้ทุกคน“เงินนี้ข้ารับไว้คนเดียวไม่ได้ ทุกคนควรมีเงินติดตัวไว้บ้างไม่มากก็น้อย”“วันหน้าถ้าอยากออกไปซื้ออะไรจะได้ไม่ต้องกลัวว่าไม่มีเงินใช้”คำพูด

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 943

    ภาพตรงหน้าไม่มีเงาร่างของฉู่ชางเหยียนอีก เจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงจึงถอดแว่นตาล่องหนออกเจี่ยนอันอันหัวเราะจนตาหยี ทราบว่าเรื่องด้านนั้นของฉู่ชางเหยียนมีปัญหา นางมีความสุขยิ่งกว่าเวลาไหนฉู่จวินสิงเห็นเจี่ยนอันอันหัวเราะถึงขนาดนั้น ใบหน้าเขาก็ค่อยๆ เผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา“ไยเจ้าจึงดีใจขนาดนี้?”“ข้าย่อมดีใจอยู่แล้ว ในที่สุดฮ่องเต้สุนัขก็ได้รับผลกรรมเสียที ข้าดีใจกว่าแม่แท้ๆ ของเขาเสียอีก”ฉู่จวินสิงถูกคำพูดของเจี่ยนอันอันทำให้นึกขันจนหลุดหัวเราะออกมาผู้ชายคนหนึ่งไม่สามารถทำเรื่องอย่างว่าได้เป็นความอัปยศสูงสุดต่อความภาคภูมิใจของลูกผู้ชายเลยทีเดียวฉู่จวินสิงย่อมอารมณ์ดีมากเหมือนกันเหมือนที่เจี่ยนอันอันพูดไว้ นี่คือกรรมตามสนองที่ฉู่ชางเหยียนทำเรื่องชั่วร้ายลงไปตลอดหลายปีมานี้สุดท้ายคนทั้งสองก็พกพาอารมณ์อันเบิกบานนอนหลับไปด้วยความสบายใจเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หลังจากทั้งคู่ตื่นขึ้นก็มาออกบริหารร่างกายในลานเรือนจ้าวอู่และจ้าวลิ่วกินมื้อเช้าเสร็จแล้วก็มาที่เรือนสกุลฉู่ เพื่อมาเรียนรู้วรยุทธ์กับเหยียนเซ่าและเวินอี๋หลังการฝึกฝนติดต่อกันหลายวัน วรยุทธ์ของพวกเขาก้าวหน้าขึ้นมากแม้

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 942

    “อันอันหัวเราะอะไรหรือ คงไม่ได้คิดถึงเรื่องน่ายินดีอันใดกระมัง?”เสียงพูดของฉู่จวินสิงดึงสายตาเจี่ยนอันอันกลับมาในทันใดนางหยิบแว่นตาล่องหนอีกอันจากในมิติออกมาให้ฉู่จวินสิงใส่เจี่ยนอันอันกล่าวอย่างตื่นเต้น “ฉู่ชางเหยียนทำเรื่องอย่างว่าไม่ได้ เรื่องนี้น่าขันกว่าเรื่องตลกไหนที่ข้าเคยได้ยินมาเสียอีก”ฉู่จวินสิงออกจะประหลาดใจ เรื่องนี้เรียกได้ว่าเป็นเรื่องร้ายแรงที่สุดสำหรับบุรุษเลยก็ว่าได้หลังจากที่เขาสวมแว่นตาล่องหน ภาพของตำหนักหลงเหอก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าสายตาเจียงหวยเดินเข้ามาในตำหนักหลงเหอก็เห็นฉู่ชางเหยียนนั่งอยู่บนแท่นมังกรด้วยสีหน้าโกรธกริ้ว“ฝ่าบาท ท่านอย่ากริ้วให้เสียสุขภาพไปเลยพ่ะย่ะค่ะ บัดนี้เซวียนเฟยถูกลงโทษแล้ว บ่าวไปเรียกสนมคนอื่นมารับใช้ฝ่าบาทดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”เจียงหวยเดินมาถึงหน้าแท่นมังกรด้วยสีหน้าเป็นห่วง อยากปลอบใจฉู่ชางเหยียนสักหน่อยแต่เขายังพูดไม่จบก็เห็นฉู่ชางเหยียนตวัดสายตาเย็นเยียบดุจน้ำแข็งมาด้วยความขุ่นขึ้ง“ในวังของเรามีสนมมากมายปานนั้น เหตุใดจึงไม่มีใครสามารถทำให้เรามีความสุขได้เลยสักคน?”เจียงหวยยืนอยู่ด้านข้าง ทันใดนั้นก็พลันพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 941

    พวกเขาเพิ่งกินข้าวเสร็จ อาหารยังร้อนฉุยอยู่เลยเจี่ยนอันอันกลับถึงในห้องก็นั่งลงหน้าโต๊ะแล้วเริ่มกินข้าวตอนนี้นางหิวโซยิ่งจึงกินข้าวรวดเดียวสองถ้วยพูนในที่สุดหลังจากกินอิ่มแล้ว เจี่ยนอันอันก็เช็ดมุมปากพลางลูบหน้าท้องที่ค่อนข้างกลมของตัวเองยังคงเป็นอาหารที่บ้านอร่อยกว่าจริงๆ ด้วยฉู่จวินสิงยิ้มมองเจี่ยนอันอัน เห็นนางมีสีหน้าพึงพอใจ ในใจเขาก็มีความสุขยิ่งนักหลังจากที่พวกสาวใช้เก็บถ้วยชามไปแล้วก็ปิดประตูห้องให้คนทั้งสองคนสกุลฉู่ไม่ได้มารบกวนทั้งคู่ แม้พวกเขาจะอยากรู้มากว่าวันนี้คนทั้งสองไปทำอะไรมาก็ตามทีแต่พวกเขาก็รู้ว่าตอนนี้ดึกเกินไปแล้ว คำถามพวกนี้เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยถามก็ยังไม่สายเจี่ยนอันอันนอนอยู่บนเตียง จิตใต้สำนึกเข้าสู่ห้วงมิติ นำอุปกรณ์ดำน้ำสองชุดไปขายมือสองสุดท้ายได้เงินมาสี่แสนตำลึงทองแม้นางจะใช้เงินไปไม่น้อยเพื่อซื้ออุปกรณ์ดำน้ำ แต่สามารถได้ป้ายประกาศิตสวรรค์มาก็ถือว่าคุ้มค่าแล้วฉู่จวินสิงนอนลงข้างกายเจี่ยนอันอัน เขาเอ่ยถาม “เจ้าคิดอย่างไรต่อรัชทายาท?”เจี่ยนอันอันคว่ำปาก “ไร้ความรู้สึก”หลังจากได้ยินคำพูดของเจี่ยนอันอันแล้ว มุมปากฉู่จวินสิงก็ยกขึ้นเล็กน

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 940

    “รัชทายาท ไหนบอกว่าจะให้พี่กวนซินค้นตัวข้ามิใช่หรือ?”“เช่นนั้นก็จงเริ่มค้นเถอะ ข้าต้องกลับบ้านไปกินข้าวอีก”ฉู่เทียนหัวพลันนึกถึงเรื่องป้ายประกาศิตขึ้นมา เขาปล่อยมือจากกวนซิน พลางกล่าวเสียวขรึม“ซินเอ๋อร์ เจ้าไปค้นตัวเจี่ยนอันอัน ดูว่าในตัวนางมีป้ายประกาศิตสวรรค์อยู่หรือไม่”กวนซินมองหน้าพวกเขาด้วยความฉงน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงต้องให้นางค้นตัวเจี่ยนอันอันฉู่เทียนหัวจึงกล่าว “เจ้าค้นตัวนางก่อน อีกประเดี๋ยวข้าค่อยอธิบายให้ฟัง”กวนซินรับคำว่า “อ้อ” พร้อมกล่าวด้วยความเกรงใจ “อันอัน ต้องขออภัยด้วย”เจี่ยนอันอันพยักหน้าราวกับไม่แยแส “ไม่เป็นไร พี่กวนซินเชิญค้นได้เลย”กวนซินจึงเริ่มจับไปตามเสื้อผ้าของเจี่ยนอันอัน ด้วยอาการมือสั่นเทา ต่อหน้าทุกคนในที่นั้นนางค้นจากบนลงล่างไปหนึ่งรอบ แต่ไม่พบป้ายประกาศิตตามที่ฉู่เทียนหัวกล่าวมากวนซินหันหลังไป พร้อมส่ายหน้าให้ฉู่เทียนหัว “รัชทายาท ในตัวอันอันไม่มีป้ายอันใด”ฉู่เทียนหัวได้ยินดังนี้จึงแอบสะดุ้งในใจ หรือว่าเจี่ยนอันอันงมหาป้ายประกาศิตไม่พบจริงๆ?หากเป็นเช่นนั้นจริง ป้ายนั้นคงยังอยู่ในแม่น้ำจื่อสุ่ยเป็นแน่แท้วันหน้าหากมีโอกาส เขาต้อง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status