Home / โรแมนติก / พยศรัก / ตอนที่ 6 ไบรอัลแนะนำอย่างปลอบประโลม

Share

ตอนที่ 6 ไบรอัลแนะนำอย่างปลอบประโลม

last update Last Updated: 2025-09-12 13:20:08

“ดี ดีมาก” เขาร้องบอก ชื่นชมการกระทำเพียงเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ แต่สร้างความยิ่งใหญ่ให้กับเขาได้คงอยู่นานขึ้นเรื่อยๆ “พอ พอแล้วที่รัก คุณคงไม่อยากเปรอะเปื้อนน้ำแห่งความสำเร็จตอนนี้หรอก” ต้องดาวหน้าแดง และหยุดการขยับ เธอไม่รู้ตัวเลยว่า เขาปล่อยมือออกจากมือเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเป็นคนขยับมือสร้างความเสียวให้กับเขาด้วยตัวเธอเองไร้ซึ่งการควบคุมมาสักพักแล้วอย่างไม่รู้ตัว แก้มสาวแดงก่ำ เธอหลบสายตา ก้มหน้าหนีสายตาชื่นชมของเขา

            ไบรอัลช้อนคางเล็กให้หันหน้ามาทางเขาและเขาค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาความสวยงามมอบจุมพิตอ่อนโยนแผ่วเบาให้ประทับลงที่ริมฝีปากแดงที่เจ่อบวมมากแต่ก็น่าดูชมจริงๆ เขาละเลียดไปที่แก้มทั้งสองจนทั่ว

            “นอนลง ขยับขาให้ห่างกันให้มากที่สุด แล้วคุณจะมีความสุข”    ต้องดาวกลืนน้ำลายลงคอ เสียงของเขาบางเบาแต่แฝงอำนาจคุกคาม ทำให้คนฟังที่ได้ยินอย่างเธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เธอไม่มีทางเลือก ถ้าเธอไม่อยากต้องเจอการขู่บังคับให้ร่างกายต้องบอบช้ำไปมากกว่านี้ เธอก็ต้องทำตามเขาเป็นดีที่สุด “ผมอยากได้ยินว่าคุณพร้อมแล้ว”

            “ห๊า!”

            “ถามผมสิ ว่าขาของคุณห่างจากกันมากพอเหรอยัง” ไบรอัลขยับให้พื้นที่กับต้องดาว นอนหงายและขยับขาห่างจากกัน แต่เธอขยับเพียงแค่สองคืบ และคิดว่าพอแล้ว

            “ห่างแค่นี้พอมั้ย” ต้องดาวเอ่ยถามตามที่เขาต้องการ

            “ไม่พอครับ”

            “แล้วแค่นี้ละ” ต้องดาวขยับห่างอีกสองคืบจากของเดิม

            “เกือบดีแล้ว แต่ต้องมากกว่านี้อีก” ต้องดาวขยับอีก และเธอก็ต้องหลบสายตาของไบรอัล ตั้งแต่เกิดมาเคยซะที่ไหนมานอนเปลือยกายในท่าแบบนี้ต่อหน้าผู้คนแม้จะเป็นเขาคนเดียว คนแรกก็ตามทีเถอะ

            ไบรอัลยิ้มออกมาอย่างพอใจเป็นที่สุด เมื่อต้องดาวเปิดช่องทางแยกกลีบสาวออกจากกันตามที่เขาต้องการ ร่างกำยำขยับไปอยู่ช่องว่างระหว่างขาที่เปิดทางรอเขาอยู่ เธอพร้อมแล้ว โพรงสาวชุ่มฉ่ำหยาดเยิ้มธารน้ำสาวที่หอมหวานได้อย่างไม่ผิดหวังตามคาดอย่างที่เขาต้องการ

            ต้องดาวกลัวแต่ก็อยากรู้ อยากเห็นปะปนในตัวเธออยู่ในเวลานี้ โอ้วววว ของเขาช่างน่าเกรงขามเหลือเกิน จมูกเธอเล็กไปมากในเวลานี้เมื่อเธอพยายามหายใจเข้าเอาอากาศให้กับร่างกาย แต่เหมือนจะไม่พอเลย จึงทำให้เธอเร่งจังหวะเรียกอากาศให้กับตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ จนเนินเนื้ออกเต่งตึงขยับขึ้นลงตามแรงหายใจที่แรงขึ้น

            ใบหน้าสวยเริ่มบิดเบี้ยว เมื่อส่วนปลายของเขาสัมผัสกับกลีบสาวที่

ค่อยๆผ่านแยกเข้าโพรงสาวไปอย่างช้าๆ เขานุ่มนวลกับเธอ เพราะเธอไม่สร้างอุปสรรคให้กับเขา แต่ทำไม...

            “โอ้ย!!!! เจ็บ เจ็บ” ต้องดาวร้องบอก เมื่อแท่งเนื้อหายเข้าไปเพียงนิดเดียวเธอก็เจ็บมากขนาดนี้ แต่เธอก็หลีกหนีเขาไม่ได้ เมื่อมืออุ่นๆนั้นกลายมาเป็นคีบหนาใหญ่กดจับสะโพกของเธอไว้อย่างหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า

            ไบรอัลไม่ร้องตอบหรือสนองความต้องการของเธอ เพราะเขาเองก็เจ็บปวดไปไม่น้อยกว่าเธอ แค่เข้ามานิดเดียวเอง เธอก็ตอดรัดเขาไว้เสียแน่น ดั่งกับกลัวว่าเขาจะหายไปจากเธอเสียอย่างนั้น

            ไบรอัลยังเคลื่อนตัวเข้าไปอีก เสียงร้องของเธอ เขาได้ยินชัดเจน น้ำตาเธอไหล แต่เขายังส่งตัวตนไปไม่ถึงกำแพงพรหมจรรย์ของเธอเลย เธอก็เจ็บขนาดนี้แล้วเหรอ ก็ตัวเธอเล็กมาก ยิ่งตอนนี้เขายิ่งรู้สึกว่าเธอตัวเล็กกว่าที่เขาคิดไว้

            ซี๊ดดดดด ไบรอัลครางออกมา แรงตอดรัดของโพรงสาวทำให้เขาทั้งเจ็บทั้งเสียว แบบนี้แหละที่เรียกว่าสวรรค์บนดิน อยากรู้จริงๆ ว่าเธอจะรัดเขาได้มากแค่ไหน เขาคงไม่ปลดปล่อยในทันทีที่เข้าสู่ตัวเธอจนสุดทางหรอกนะ

            “อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบาย ทำแค่ตอดรัดผมไว้ก็พอ”  ไบรอัลแนะนำอย่างปลอบประโลม “แล้วคุณจะเสียวมีความสุขมากขึ้นในอีกไม่ช้า”

            ต้องดาวไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด มือเล็กทั้งสองเกาะแขนแข็งแรงของเขาไว้ เธอเจ็บจนร้องไม่ออก นิ้วทั้งสิบจิกลงบนท่อนเนื้อแขนจนมีหลายจุดถลอก แต่ไบรอัลไม่ระแคะระคายหรือสนใจเลยสักนิด เพราะความสนใจของเขาอยู่ที่กำแพงพรหมจรรย์ของเธอต่างหาก

            กรี๊ดดดดดด ต้องดาวกรีดร้องลั่น เมื่อไบรอัลกระแทกทำลายกำแพงพรหมจรรย์ของเธอในที่สุด และเขาไม่รีรอให้เธอได้ทำการคุ้นเคยอย่างสงบ สะโพกสอบขยับทำหน้าที่เรียกกระแสความเสียวซ่านให้กับตัวเขาและเธอทันที เสียงสัมผัสของเนินเนื้อสาวและส่วนของเขาดังก้องกังวาล เพลงสวาทของเขาและเธอไม่มีขาดตอน ช่างไพเราะเสนาะหูน่าฟังจริงๆ

        ไบรอัลไม่อ่อนหัด ในทางตรงข้ามเขายังแผ่อำนาจแสดงให้ต้องดาวประจักษ์รับรู้ต่อพละกำลังความเป็นชายที่ยาวนานได้อย่างน่าประทับใจ ร่างบางที่นอนรับแรงกระแทกเคลื่อนไหวขึ้นลงสั่นไหวตลอดเวลา เธอร้องครางออกมาหลงลืมสิ้นความเจ็บปวดที่กรีดร้องเสียงดังไปเมื่อครู่ คงเหลือไว้แต่เสียงครางอย่างรู้สึกดี ไบรอัลจับท่อนขาเล็กยกชูขึ้นสูงและยังคงกระแทกแก่นกายเข้าออกถี่เร็วต่อไป ร่างกายขับเคลื่อนไปตามธรรมชาติเรียกร้องที่ลงตัวดั่งกับสวรรค์สรรค์สร้างมาให้เป็นของกันและกัน 

            กรี๊ดดดดด ต้องดาวกรีดร้องเมื่อเธอไปถึงจุดสูงสุดของร่างกายในที่สุด แต่ไม่ง่ายสำหรับไบรอัลที่มีร่างกายแข็งแรงและด้วยฤทธิ์ยาที่ทำให้เขาทั้งอึดทั้งทนเท่าทวี เขายังคงโหมแรงกระแทกใส่โพรงสาวต่อไป  สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ไม่ต่างจากมโนภาพที่เขาวาดไว้ในสมองก่อนหน้านี้เลยความลื่นไหลมากขึ้นเมื่อธารน้ำของเธอโอบอุ้มล้อมรอบแท่งร้อนในตัวเธอเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างคุ้นเคยและลงตัวกันอย่างเหลือเชื่อ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พยศรัก   ตอนที่ 19 ใช้เงินตัดสิน

    “ไม่กิน ได้ยินแล้วก็ไปซะ” “จะให้โอกาสอีกครั้ง ตอบใหม่” ต้องดาวกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเธอเริ่มรู้สึกได้พลังการคุกคามลอยคละคลุ้งออกมาจากตัวเขาปะทะใส่ตัวเธออย่างจัง “ฉันง่วง” น้ำเสียงอ่อนลง เพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะนอนหลับได้มันไม่ง่ายเลย แม้เธอจะโตแล้วแต่การย้ายบ้านมันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะปรับตัวเข้ากับสถานที่แห่งใหม่ เพราะจะว่าไปเมื่อคืนเป็นคืนแรกที่เธอได้นอนในบ้านหลังใหม่ของตัวเองตามปกติในแบบที่ควรจะเป็น ไหนจะสถานที่ ไหนจะเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงสองสามวันที่ผ่านมา มันไม่ง่ายที่เธอจะยอมรับมันได้และใช้ชีวิตอย่างเป็นปกติในทันที ปรับตัว เธอกำลังอยู่ในช่วงเวลานี้อยู่ “แต่นี่มันจะเจ็ดโมงแล้ว คุณจะนอนให้เสียสุขภาพทำไม ไปล้างหน้าไป๊ เดี๋ยวผมรออยู่ตรงนี้” ไบรอัลปรับอารมณ์กลับมาดีขึ้นเมื่อต้องดาวไม่ปฎิเสธต่อคำเชิญอย่างมีแผนการณ

  • พยศรัก   ตอนที่ 18 ไข่แดง ไข่แดงของใครโดนผมเจาะไปแล้ว

    “ชิงชิง” ต้องดาวเงยขึ้นจ้องหน้าไบรอัลทันทีด้วยดวงตาที่โตขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับใบหน้าที่แสดงถึงความขุ่นเคือง “มีอะไรเหรอ” จนไบรอัลต้องเอ่ยถาม “ชื่อนั้นเขาไว้สำหรับญาติหรือคนสนิทกันเท่านั้น” ไบรอัลยิ้มและพยักหน้า “ชิงชิง ออกเสียงถูกเนอะ” “นี่คุณ! ฉันพูดไปเมื่อกี้ไม่เข้าใจเหรอ ว่าญาติหรือคนสนิท” “ก็เพราะว่าเข้าใจไงถึงเรียกว่าชิงชิง คุณป่วยจนสมองเบลอแล้วเหรอไง ว่าผมเป็นผู้ชายของคุณไปแล้ว ไข่แดง ไข่แดงของใครโดนผมเจาะไปแล้ว” “อร้ายยยยย ไอ้บ้า ไอ้ลามก” ต้องดาวลุกจากเก้าอี้และเดินหนีไปเลย ปล่อยให้ไบรอัลหัวเราะไล่หลังมา&nb

  • พยศรัก   ตอนที่ 17 กลับไปเอาเรื่อง

    “เจ้านายฉันอยากพบ” ไบรอัลแสยะยิ้ม คนที่วางยาเขาคือเจ้านายเจ้าพวกนี้อย่างงั้นเหรอ “แล้วถ้าฉันปฎิเสธละ” “ปากก็บอกได้ แต่ตัวก็ต้องถูกลากไปอยู่ดี” “แกคิดว่าคนอย่างฉันจะให้คนอย่างพวกแก คนระดับอย่างเจ้านายพวกแกพบได้ง่ายๆเหรอ” ไบรอัลสบตาพวกมันไร้ซึ่งความเกรงกลัว “พวกเราก็จะใช้กำลัง” ฮาฮาฮา ไบรอัลหัวเราะออกมาอย่างขบขัน “พวกแกนี่มันโง่จริงๆเหมาะแล้วที่ดีแต่ใช้กำลัง แกช่วยมองไปทางโน้นสิ แกเห็นกล้องของซุปเปอร์มาร์เก็ตมั้ย ตอนนี้ภาพใบหน้าพวกแกถูกบันทึกไว้แล้ว และนั่นกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังวิ่งมาทางนี้ เอาละคราวนี้ถ้าฉันเป็นพวกแก ฉันจะวิ่ง ไม่งั้

  • พยศรัก   ตอนที่ 16 ชื่อเล่น ชิงชิง

    ไบรอัลถอดถอนริมฝีปากออกมาอย่างแสนเสียดายแปลกๆ แต่ถ้าเขาไม่ปลดปล่อยโพรงปากนี้เป็นอิสระมีหวังเธอได้ขาดใจบนอกเขาตอนนี้แน่ๆ “ผมขอแนะนำตัว ผมไบรอัล ผมไม่มีชื่อเล่นชื่อสั้นๆ แล้วคุณละต้องดาว คนจีนต้องมีชื่อเล่น ของคุณคืออะไร หรือว่าคือ ชิงชิง ที่แปลว่าดาว เหรอเปล่า หรือถ้าคุณไม่บอกผมก็จะเรียกคุณว่าที่รักในทุกๆที่...” “อืม” ต้องดาวรีบตอบรับเสียงในคอทันที เอ่ยเรียกชื่อเล่นกันธรรมดาดีกว่า เพราะคนอย่างเขาพูดจริงทำจริงแน่ บ้าจริงๆ แล้วทำไมเธอต้องเขินด้วยนะ เธอไม่แปลกใจที่ไบรอัลจะเดาถูก ก็ความสามารถภาษาจีนกลางของเขาอยู่ในระดับที่ดีมาก “ปล่อยฉันได้แล้ว” ต้องดาวร้องบอกเมื่อไบรอัลไม่ยอมคลายอ้อมแขน เธอพยายามเก็บอาการเขินอายไว้ “เฮ่ยยยยย ผมก็หลงคิดว่าคุณอยากจะให้ผมเรียกคุณว่าที่รักเสียอีก”&n

  • พยศรัก   ตอนที่ 15 ผมจะต้องเอาข้อมูลมาวิเคราะห์

    “ถ้าอยากจะเป็นคนไข้ของหมอต้าเซียน คุณก็เอามีดแทงหัวใจตัวเองให้บาดเจ็บก่อน แบบนั้นก็มีสิทธินะ เพราะผมจะพาคุณมาส่งที่นี่แน่นอน” ต้องดาวหันไปมองไบรอัลพร้อมแววตาที่เหมือนจะสาดกระสุนนับร้อยใส่ให้เขาสิ้นชีพไปบัดเดี๋ยวนี้ “สวัสดีครับ” ต้าเซียนเป็นฝ่ายตัดบท ระงับสงครามน้ำลายอีกครั้ง จึงทำให้ไบรอัลและต้องดาวต้องหันมากล่าวลาต้าเซียนด้วยมารยาทก่อนที่ ไบรอัลจะปิดประตูรถให้เรียบร้อยเมื่อต้องดาวเข้าไปนั่งเป็นอย่างดีแล้ว “แล้วเจอกัน” ไบรอัล กล่าวทิ้งท้ายกับต้าเซียนอย่างเข้าใจกันดี “โอ้พระเจ้า!” ต้องดาวร้องเสียงหลงด้วยความเหลือเชื่อเมื่อฝีเท้าของไบรอัลแทรกตัวเข้าไปในห้องของเธอ “คุณตลกดีจัง” ไบรอัลไม่สนใจเสียงโอดครวญ

  • พยศรัก   ตอนที่ 14 เหงาจริงๆ อย่างที่เขาว่าไว้

    “ทานได้น้อยจังเลยค่ะ” พยาบาลที่เข้ามาเอายาหลังอาหารมาให้ และเห็นว่าอาหารลดลงไปแค่เพียงนิดเดียว เมื่อวานแทบไม่เหลือเลยด้วยซ้ำ ต้องดาวยิ้มและรับยามาทาน เมื่อวานเธอไม่ได้ทานอาหารที่โรงพยาบาลจัดมาให้หมดหรอก ที่มันไม่เหลือเพราะคนเฝ้าไข้ต่างหาก เขาทานเยอะมาก ทั้งๆ ที่ส่วนของเขาหมดไปแล้ว เขายังมาทานส่วนที่เธอทานไม่หมดด้วย และอีกอย่างอาหารที่โรงพยาบาลไม่ถูกปากเธอเลยจริงๆ เธอเป็นประเภทอยู่ง่ายแต่กินยากมาก “คุณกินน้อยไปมั้ย” เขาเอ่ยออกมาเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองถาดอาหารของเธอเมื่อวานนี้ “พอแล้ว ฉันอิ่มแล้ว” สิ้นคำของเธอ เขาจึงเลื่อนถาดอาหารของเธอไปทานหน้าตาเฉยเลย หลังจากที่พยาบาลขอตัวออกไปแล้ว ต้องดาวเหงาจริงๆ อย่างที่เขาว่าไว้ แต่พรุ่งนี้เธอก็ออกจากที่นี่ได้แล้ว แล้วจะย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status