รั้งไว้ข้างกาย4

ไม่รอให้กาลเวลาเลื่อนผ่านเนิ่นนาน จ้าวเหว่ยจึงเอ่ยถาม

“เสด็จแม่ทรงโปรดปรานหลิ่งเอ๋อร์จริงหรือ?”

ผู้ถูกถามคลี่ยิ้มงาม ประกายตาอ่อนโยน

“เด็กคนนี้เก่งกาจปราดเปรื่อง ทั้งห้าวหาญไม่ธรรมดา หากแม่มิได้นาง เกรงว่าคงไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้แล้ว เหตุการณ์วันนั้นหลิ่งเอ๋อร์เข้ามาปกป้องแม่ไม่คิดถึงแม้แต่ชีวิตตัวเอง ถูกตีจนบาดเจ็บก็ยังยื้อเวลาให้ทุกคนรอดมาได้ อาซานยิ่งไม่ธรรมดา ดาบเดียวปลิดชีพนับสิบ”

ถ้วยชาถูกบุรุษยกขึ้นจิบเพื่อปกปิดรอยยิ้มมุมปาก

จ้าวเหว่ยเอ่ยถามอีกว่า “พูดถึงนาง เสด็จแม่ทรงลงโทษนางเรื่องเมื่อคืนหรือ?”

หลี่กุ้ยเฟยส่ายหน้า “อันที่จริงแม่อยากให้รางวัลนางมากกว่า อาซานมิใช่สตรีที่มักใหญ่ใฝ่สูง หากเป็นสตรีอื่นคงรีบปีนเตียงเจ้า เพื่อยกฐานะเพียงชั่วข้ามคืนแล้ว”

จ้าวเหว่ยรับฟังด้วยท่าทางเรียบเฉย เขาลองหยั่งเชิง “เสด็จแม่มั่นใจในตัวนางปานนั้น ไม่คิดหรือว่าอาจดูนางผิดไป”

เรียวคิ้วงามขมวดเล็กน้อย หลี่กุ้ยเฟยครุ่นคิดครู่หนึ่งจึงเอ่ยเสียงนุ่ม “ไม่ผิดแน่ ครั้งแรกที่อาซินชวนนางเข้าวัง เคยเอ่ยถึงตำแหน่งข้างกายเจ้า แต่นางกลับปฏิเสธเสียงแข็งกระด้าง ไม่สนใจสักนิด”

เรียวคิ้วคมพลันขมวดวูบ นึกขัดใจไม่เบา