บทที่ 176

เช้าวันรุ่งขึ้น ข่าวที่จ้าวต้าหลี่ซื่อชิงบุกจับซวี่เฉาและทุกคนในตระกูลซวี่ถึงจวนในยามวิกาลก็ดังกระฉ่อนไปทั้งเมืองหลวง กลายเป็นหัวข้อในการซุบซิบนินทาและถกเถียงกันอย่างออกรสของชาวเมืองที่ต่างคาดเดากันไปว่า จวนซวี่ถูกจับกุมด้วยเหตุใดกันแน่

“ปลายยามเซิน ข้ากำลังนอนเล่นอยู่ในเรือนก็ได้ยินเสียงควบม้าดังสนั่นผ่านเรือนข้าไป ข้าจึงรีบลุกขึ้นมาดู เห็นทหารของศาลต้าหลี่ล้อมจวนใต้เท้าซวี่หนาแน่นเชียวล่ะ” ชายคนหนึ่งที่เพิ่งขายผักในตลาดหมดตะโกนเล่าด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ใช่ ๆ ข้าก็เห็น เรือนของข้าก็อยู่ใกล้จวนใต้เท้าซวี่เช่นกัน ทหารเกราะสีเงินสะท้อนแสงไฟจากตะเกียงจนแสบตาเชียวล่ะ ยืนเรียงรายกันเป็นแถวจนไม่มีผู้ใดออกมาได้สักคน” อีกคนหนึ่งเล่าเสริมด้วยความภูมิใจที่ได้เป็นประจักษ์พยานในเหตุการณ์

“หลังจากนั้น ข้าก็ได้ยินเสียงกรีดร้องโวยวายดังขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดคืน ช่างเป็นการจับกุมที่น่าหวาดหวั่นนัก ยามที่พวกเขานำคนในตระกูลซวี่ออกมา คนทั้งหมดล้วนถูกมัดมือไพล่หลังด้วยเชือกป่าน แล้วพาเดินเท้าเปล่าไปยังศาลต้าหลี่!!”

“ไม่รู้ว่า ตระกูลซวี่ทำความผิดสิ่งใดกัน? เหตุใดจึงถูกลงโทษอย่างหนักหน่วงเช่นนั้น”

“ข้ารู้