บทที่ 217

‘ลี่เอ๋อร์ เจ้ารู้หรือไม่? เหตุใดบุรุษจึงนิยมชมชอบนางโลมจากต่างแดนของหออวี่หลินนัก?’ เสียงของฉินเจียวเยี่ยนดังขึ้นมาในความคิด ในขณะที่เมิ่งลี่ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา ‘เพราะนางโลมจากต่างแดนมีความกล้ามากกว่าแม่นางในแคว้นต้าเซี่ยเยี่ยงเราอย่างไรเล่า’

เมิ่งลี่ถามด้วยความสงสัยในความทรงจำนั้น ‘พวกนางมีความกล้ามากกว่าอย่างไร?’

‘พวกนางกล้าเปิดเผยผิวพรรณ สวมอาภรณ์น้อยชิ้น กล้าส่งสายตายั่วยวนบุรุษ ยินยอมให้บุรุษล้วงลึก ลูบคลำอย่างไม่เขินอาย ทอดกายแนบชิดสนิทสนม ซึ่งแม่นางต้าเซี่ยอย่างพวกเราไม่กล้าหรอก’

ร่างกายของนางเคลื่อนไหวเร็วกว่าความคิด เมิ่งลี่ผุดลุกขึ้นยืนด้วยความเด็ดเดี่ยว สองมือถอดเข็มขัดที่คาดเอวออก เตรียมรั้งเสื้อคลุมตัวนอกลง

“เจ้าจะทำสิ่งใดกัน?” กู้เหวยถามด้วยความตกตะลึง สองมือหยาบกร้านรีบคว้าข้อมือเล็กของเมิ่งลี่ไว้เพื่อหยุดนางไว้ แต่กลับถูกนางปัดมือออกอย่างไม่ลังเล

“พี่กู้เหวย อย่าเพิ่งซักไซ้ให้มากความ” เสื้อคลุมตัวนอกถูกเมิ่งลี่ถอดทิ้งลงบนพื้น เผยให้เห็นชุดนางโลมจากต่างแดนตัวบางที่ปกปิดเพียงช่วงเนินเนื้อกลางลำตัว อวดผิวเนียนละเอียดทั้งไหล่กลมกลึง ท