ตอนที่ 96 คราพยัคฆ์พ่ายรัก [2]

“พระองค์นี่ นับวันยิ่งเลอะเลือนไปเสียจริงเชียว” สิ้นเสียงฟางเฟยร่างของนางก็ถูกรวบเข้าสู่อ้อมอกแกร่ง แต่ครู่ต่อมาก็ต้องตาเบิกกว้างเมื่อรู้สึกถึงแท่งหยกใหญ่ของเขานั้นกำลังดุนดันอยู่ที่หน้าท้องนาง

“ท่านอ๋องนี่พระองค์...” ฟางเฟยเอ่ยถามเสียงสั่นอีกทั้งตากลมโตเบิกกว้างขึ้น

“อื้ม วันนี้มันคิดถึงเจ้าทั้งวัน หืม” เจิ้งหนานซบใบหน้าสูดกลิ่นฟางเฟยเข้าเสียเต็มปอดก่อนเขานั้นจะมิอาจทานทนได้อีกต่อไป เช่นนั้นร่างบางของ ฟางเฟยจึงถูกรวบอุ้มขึ้นแนบอกแล้วก้าวอาด ๆ ตรงไปยังเตียงใหญ่อย่างรวดเร็วก่อนจะนึกแปลกใจที่นางวันนี้มิได้ขัดขืนรึอิดออดแต่อย่างใด ซ้ำยังให้ความร่วมมือเขาเป็นอย่างดี นั่นยิ่งทำให้เขาเกิดฮึกเหิมเป็นยิ่งนักและคาดในใจว่าวันนี้เขาและนางคงมิได้กินมื้อเย็นกันอีกเฉกเช่นเคย คงเลื่อนไปเป็นมื้อดึกแทนเฉกเช่นหลายวันมานี้ก็ทำกันเช่นนั้น

หลังจากเขารักฟางเฟยแล้วเสร็จนางก็หลับไปในทันที เจิ้งหนานเวลานี้มองนางด้วยสายตามีรักก่อนจากไปก็ไม่ลืมที่จะก้มลงไปจุมพิตหน้าผากมนของนางหนัก ๆ หนึ่งครา

เจิ้งหนานเดินตามทางเดินโดยมีเสี่ยวกงกงนั้นถือโคมนำทางมาถึงตำหนักที่บิดาของฟางเฟยพักอยู่

“ท่านเว่ย” เจิ้งหนานเอ่ยทักทายบุร